Spaanse tieners geven aanzet tot “studentenlente”
Geconfronteerd met dramatische bezuinigingen in het onderwijs die door de Spaanse overheid zijn opgelegd aan een land dat in de greep verkeert van een werkloosheid van 23 procent, waarvan meer dan 50 procent tussen de 16 en 24 jaar, gingen Spaanse jongeren – inclusief veel scholieren uit het voortgezet onderwijs – in Valencia (het oostelijk deel van Spanje) de straat op om tegen de crisismaatregelen te protesteren. De spanning liep het hoogst op in Barcelona, waar politie en universiteitsstudenten botsten toen meer dan 30.000 mensen de straat op gingen. De protesten verspreidden zich over verschillende steden, nadat sommigen ’s nachts bij universiteiten gekampeerd hadden in een beweging die op Twitter de bijnamen Primaveraestudiantil (“Studentenlente”) en Tomalafacultad (“Neem de faculteit”) kreeg. In Madrid floten studenten en riepen voortdurend leuzen als “Minder bezuinigingen, meer onderwijs!”
“Wij hebben niet voor deze crisis gezorgd maar we betalen er wel in alle opzichten voor,” aldus de leider van de studentenvakbond Tohil Delgado, die klaagde over de overvolle lokalen, het gebrek aan geld voor centrale verwarming of bibliotheekdiensten en de duizenden onderwijsbanen die zijn wegbezuinigd. “Ze korten op het openbare onderwijs, ze geven ons geen uitzicht op werk en daarbovenop geven ze ons, wanneer we democratisch protesteren, totaal ongestraft een pak slaag.” De spanningen liepen hoog op toen de politie in Valencia een charge uitvoerde tegen een groep tienerdemonstranten en hen beledigde en met wapenstokken sloeg. Politieagenten noemden de studenten “de vijand” en dat lokte een reactie uit – van studenten en hun ouders – tegen de politie, met posters en kreten als “Wij zijn het Volk, niet de Vijand”.
Een van de studenten zei: “We gaan niet met de armen over elkaar zitten terwijl zij doorgaan met een golf van repressieve bezuinigingen die iedereen treffen, van studenten tot gepensioneerden. Het is niet genoeg om deze repressie alleen maar aan te klagen; we moeten het definitief stoppen.” (Bron: El País, Spanje)
Demonstraties voor mensenrechten in Tibet
Op 10 maart 2012 vonden er wereldwijd demonstraties plaats op de 53ste gedenkdag van de Tibetaanse opstand in 1959 tegen het Chinese bewind en om de Tibetanen te gedenken die zichzelf in brand hebben gestoken uit protest tegen China’s schending van hun vrijheid van religie. In het afgelopen jaar hebben 28 Tibetanen, de meeste van hen monniken, zich in brand gestoken uit protest tegen het Chinese bewind. In ongeveer 30 landen vonden demonstraties plaats, waaronder de VS, de Filippijnen, Brazilië, Australië, Oekraïne, Japan, Spanje, India, Rusland, het VK, Canada, Frankrijk, Duitsland, Mexico, Nederland, Portugal, Zweden, België en Denemarken.
In de Taiwanese hoofdstad Taipei droegen honderden mensen namaakdoodskisten mee die bedekt waren met de Tibetaanse vlag en foto’s van de Tibetanen die zich sinds maart 2011 hebben opgeofferd. Ze liepen door de stad en droegen spandoeken waarop stond: “Verbrand voor Tibet” en “Offerde zich op voor de vrijheid”. Toen de stoet de Sun Yat-sen Herdenkingshal bereikte, gingen de deelnemers drie minuten zwijgend op straat liggen om de Tibetanen te herdenken die hun leven voor de Tibetaanse zaak gegeven hadden. “Wanneer je op straat ligt, denk dan aan de Tibetanen die op Tibetaanse bodem vielen omdat ze neergeschoten werden door Chinese troepen, toen ze de straat op gingen en vrijheid eisten, precies zoals wij nu doen,” aldus de organisator.
Er vonden demonstraties plaats in steden overal in de VS. In New York liepen 2000 mensen naar het hoofdkantoor van de VN, en eindigde de mars met een wake bij kaarslicht op het Union Square (“Plein van de Eenheid”). “Wij willen vrijheid voor Tibet en de terugkeer van de Dalai Lama,” zei Sonam Gyatso, vice-president van de Tibetaanse Gemeenschap van New York en New Jersey.
Bij een andere demonstratie in New York hebben drie mannen onder alle weersomstandigheden in een parkje tegenover de Verenigde Naties onder een Tibetaanse vlag gezeten en waren sinds 22 februari in hongerstaking – zij dronken alleen water. Een van de demonstranten, Shingza Rinpoche (31 jaar), een prominente Tibetaanse monnik, had zijn land verlaten om in India te gaan wonen, maar was onlangs naar New York gekomen uit solidariteit met zijn landgenoten. Hij vertelt dat de groep een petitie naar de Verenigde Naties heeft gestuurd met vijf eisen, inclusief een verzoek om een commissie van onderzoek naar de kritieke situatie in hun vaderland, waar onlangs zelfs een jonge moeder zichzelf in brand had gestoken. Net als de Tibetanen die zichzelf al van het leven beroofden, zijn de drie mannen bereid zich op te offeren in de hoop dat de wereld spoedig van hun benarde toestand doordrongen zal raken. De Verenigde Naties zeggen de brief van de Tibetanen ontvangen te hebben en de zaak te bestuderen.
In Tibet zelf is het zeer gevaarlijk om te protesteren. Op 4 maart begonnen 700 studenten te protesteren, nadat ze ontdekt hadden dat hun nieuwe studieboeken nu in het Chinees gedrukt waren in plaats van in het Tibetaans. De jongeren begonnen hun boeken te verscheuren en probeerden de stad in te marcheren om hun recht op de Tibetaanse taal te eisen. Ze werden door hun leraren tegengehouden die vreesden dat wanneer het protest zich over heel Tibet zou uitbreiden in deze gevoelige periode, de gevolgen voor zowel de scholen als de studenten nog ernstiger zouden zijn dan gewoonlijk. (Bron: Taipei Times; Associated Press; FreeTibet.org)
Frankrijk — het volk in opmars
Les indignés, de beweging van ‘verontwaardigden’ in Frankrijk, treft voorbereidingen voor een grootschalige protestcampagne. Evenals hun tegenhangers in Spanje – Los Indignados – en de Occupy-beweging die zich over grote delen van de wereld verspreid heeft, vertegenwoordigen Les Indignés een eis ten behoeve van miljoenen mensen in Frankrijk, die lijden onder de steeds pijnlijker wordende bezuinigingsmaatregelen. Hun gelederen omvatten mensen van alle rangen en standen; wat hen verenigt is vastberadenheid om corrupte, zichzelf verrijkende leiders af te zetten en ten dode opgeschreven systemen te verdrijven. Ze eisen een eind aan het oude regime dat ze verwerpen omdat het hen niet langer vertegenwoordigt.
Er zijn talloze protestmarsen georganiseerd die beginnen in steden verspreid over heel Frankrijk; de bedoeling is dat de deelnemers vlak voor de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Parijs samenkomen. De wandelaars zijn al onderweg en naderen de Franse hoofdstad vanuit steden als Bayonne, Lille, Marseille, Toulouse. Zij zullen op 21 april 2012 in Parijs aankomen.
Het manifest en de blogs van de activisten verwerpen de status quo in niet mis te verstane termen: “Zij vertegenwoordigen ons niet meer! Tientallen jaren zijn de politici oorlogen begonnen, hebben onze individuele vrijheid beknot, onze nutsbedrijven verkocht. Of ze nu links of rechts zijn, de politieke partijen worden geregeerd door de financiële markten en hebben ons niets te bieden dan bezuinigingen, massaontslagen en sociale ellende… Het is tijd om een heel nieuwe manier en organisatie van leven te bedenken. We zijn burgers die walgen van de huidige situatie en gezamenlijk hopen op een blijvend rechtvaardige samenleving die waardige levensomstandigheden voor allen waarborgt.”
De activisten zijn van plan tijdens hun mars openbare ruimten te “herbestemmen teneinde de logica van ‘ieder voor zich’ te doorbreken en het ‘samen leven’ te herdefiniëren… We zijn ervan overtuigd dat evolutie alleen maar kan komen uit de verbinding van deze lokale alternatieven met nationale of zelfs internationale samenwerking. Dus sturen we een oproep aan alle burgers, gemeenschappen, netwerken en gezelschappen om bij ons langs te komen op de stoep, om zich dit project toe te eigenen en met ons mee te marcheren om over heel Frankrijk een volkssamenkomst te beginnen. Wij willen dat deze lente een tijd van waardigheid, solidariteit en hoop wordt. Wij geloven in weerstand en burgerlijke ongehoorzaamheid om dit te bereiken. Wij zijn één. Wij zijn één volk, wij zijn een volk van pelgrims!” (Bron: blogsmediapart.fr)