Vanaf de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme’s Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Veel van deze artikelen lijken nu inderdaad nog meer van toepassing dan toen ze voor het eerst werden gepubliceerd, in dit geval mei 1989.

In vroeger tijden vonden veranderingen langzaam plaats, en eeuwenlang bleef de samenleving betrekkelijk statisch qua structuur en activiteit. Bovendien waren grote delen van de wereld onbekend aan elkaar. Communicatie, zelfs tussen naaste buren, was onbestendig en merendeels beperkt tot handelslieden en militairen. Nu is alles heel anders. Communicatie bloeit in bijna elke uithoek van de wereld en brengt de gebeurtenissen van alle dag onder ieders aandacht. Nergens is het mogelijk om niet op de hoogte te zijn van de snelle en vaak barre gebeurtenissen, die dagelijks de ogen en oren van miljarden bestoken. In zeer reële zin is de wereld geslonken tot dorpsformaat en, net als in het dorpsleven, beïnvloeden ieders daden het leven en de belangen van allen. Niet langer kan een land zich afzijdig houden en zichzelf vrijpleiten van de gevolgen van zijn wandaden. Dit voorrecht wordt niet langer verleend door macht alleen. Steeds meer worden de naties zich bewust van hun onderlinge afhankelijkheid en verantwoordelijkheid, en dit feit belooft veel goeds voor de wereld.

Eindelijk, onder druk van hun volkeren, zien regeringen nu de noodzaak in van het koesteren en verzorgen van het milieu, waarvan al het toekomstige leven afhankelijk is. Zonder zulk wijs beheer zou de toekomst voor de mensheid er wel zeer somber uitzien. Geleidelijk beginnen degenen die beslissingen nemen te beseffen, dat wie de planeet plundert en vergiftigt de tijd niet mee heeft, dat de hulpbronnen niet onuitputtelijk zijn, en dat de natuur verkommert door uitbuiting en aantasting. Er is een groeiend bewustzijn dat alleen zorgvuldig en vereend ingrijpen op wereldschaal de vele schendingen van de natuurlijke orde kan herstellen, die de onwetendheid en hebzucht van de mens hebben teweeggebracht. Het begin is er, maar er zullen vele jaren van toegewijd werken nodig zijn om het gevaar van vervuiling en verwoesting dat de mens nu bedreigt zelfs maar tot staan te brengen.
Gelukkig klinkt niet alles voor de toekomst even somber. Zoals altijd staat de mens niet alleen, en er zijn stappen ondernomen om aan hem de kennis vrij te geven van nieuwe, schonere en veiliger methoden om energie op te wekken. Volkomen nieuwe technologieën zullen het dagelijks leven transformeren en de mens de tijd en de stimulans geven om zijn eigen Wezen en doel te onderzoeken.
Zo toegerust, zal de mens leren werken en leven in harmonie met de natuur, en uit haar rijkdom een hoorn des overvloeds ontlokken die hem van alles voorziet wat hij maar verlangt of nodig heeft.
Wanneer de mensen de Christus zien, zal hun duidelijk worden gemaakt waar het om gaat: de mensen staan nu voor de uitdaging om samen te werken voor het welzijn van allen en hun leefwijze te hervormen op basis van wat voldoende is, of de doodsklok te luiden over een reeds zwaar beproefde planeet, en zo hun toekomst in het allergrootste gevaar te brengen. Maitreya Zelf heeft geen twijfel dat de mensen zullen luisteren en handelen naar Zijn oproep.

Bij elke lezing die hij gaf, waar ook ter wereld, werden Benjamin Creme talloze vragen gesteld die een breed scala beslaan. Wij putten hier uit de grote voorraad antwoorden die BC en Zijn Meester door de jaren heen gegeven hebben en die nog niet eerder in Share International gepubliceerd zijn.

De volgende vragen over ‘woordvoerders’ van de Meesters werden in 2013 en 2014 door Benjamin Creme beantwoord, maar niet eerder gepubliceerd. De vraagsteller refereerde aan een specifieke ervaring met een ‘woordvoerder’ die al eerder door Benjamin Creme’s Meester was bevestigd als woordvoerder voor de Meester Jezus.

V. Wat is een ‘woordvoerder’? Wat is het proces hierachter?
A. Iemand die voor iemand anders spreekt. Als een Meester iemand iets wil laten weten, kan Hij dat in een zelfgeschapen lichaam, een mayavirupa, Zelf doen. Als Hij die energie niet op die manier wil besteden, kan Hij iemand – een discipel van een of ander niveau, niet per se een naaste discipel – vragen namens Hem tot die persoon te spreken. De Meesters gebruiken vele manieren om informatie bekend te maken en het is voor ons vaak moeilijk om achteraf te zeggen welke methode precies gebruikt is.

V. Ik had het idee dat de ‘woordvoerder’ niet altijd een ‘woordvoerder’ was, dat hij soms de ‘woordvoerder’ was en soms zichzelf, en dat hij de Alice Bailey-boeken en uw boeken had gelezen. Klopt dat?
A. Dat kan zijn. Het hangt af van het soort ‘woordvoerder’ dat wordt gebruikt. Die kan dichter bij of verder van de betrokken Meester af staan. In sommige gevallen waar ik weet van heb, gebruikt de Meester iemand die heel bekend is bij de groepen die bezocht worden, iemand met een eigen staat van dienst, zogezegd, die niettemin bij gelegenheid wordt gevraagd – direct of indirect – om deze of gene informatie bekend te maken. Sommigen van deze discipelen zijn misschien goed onderlegd in de esoterische leringen, anderen zijn wellicht nieuw en vervullen de rol van woordvoerder in een betrekkelijk beginnersstadium.

V. Waarom maakt de Meester Jezus gebruik van een woordvoerder? Waarom komt Hij niet Zelf?
A. Dat spaart Hem tijd en energie. Niet alles wat het gemiddelde groepslid van het hoogste belang acht, rechtvaardigt dat de Meester daar veel energie aan besteedt. Stel je verwachtingen niet te hoog!

V. Is een ‘woordvoerder’ een tamelijk gevorderd individu of kan iedereen ‘woordvoerder’ zijn?
A. Woordvoerders worden door de Meester gekozen.

Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door de jaren heen verwerkt zijn en door Benjamin Creme’s Meester bevestigd zijn als authentieke ontmoetingen met Meesters, of een ‘woordvoerder’, maar nog niet werden gepubliceerd. Andere brieven zijn nieuw. Ofschoon we niet kunnen bevestigen of aangeven of er een Meester bij betrokken is, kan de ervaring zodanig zijn dat ze ‘voor zichzelf spreekt’ om hoop, inspiratie en bemoediging te geven. We leggen hier een selectie uit deze brieven ter overweging voor.

Geloof
Het volgende gebeurde in juli 1998.
Ik had ecstasy genomen. De muziek bij het concert bracht mijn hoofd tot barsten, en ik dank God dat ik de kracht had om naar buiten te kruipen voordat er definitieve schade was aangericht. Ik herinner me niets meer tot ik mezelf buiten vond met een groep mensen om me heen, onder wie enkele vrienden. Een vrouw kwam naar mij toe om mij te helpen. Ze legde haar hand op mijn hoofd. Terwijl ze dit deed begon ik innerlijk te bidden, om hulp te vragen. Ik dacht dat ik die nacht zou sterven: ik sprak mijzelf toe, niet zo. Om mijn vinger had ik een ring met een kruisteken erop die mijn grootmoeder mij had gegeven net voor mijn vertrek uit Kroatië (thuisland van mijn ouders) de week ervoor. Ik hield hem vast, al biddend om hulp.
Terwijl ik bad, liep er een man voorbij. Hij kwam dichterbij en zei dat hij dokter was en vroeg of hij kon helpen. Ik zei dat het wel goed zou komen met mij. Iets in me zei dat hij een engel was, het was geen stem maar een innerlijk weten, ineens. Ik vroeg de vrouw die haar hand op mijn hoofd hield om hem terug te roepen, dat hij een engel was. Hij kwam terug en sprak heel kalm en eenvoudig. Het leek letterlijk alsof hij gloeide. Ik weet niet zeker of het het licht boven mij was, maar deze stralende man had geel haar en zijn gezicht was als de kleur van een brandende kaars. Hij zette zijn duim en wijsvinger tussen mijn ogen, hield mijn neus vast en zei me diep in- en uit te ademen. Hij gaf aan dat dit de positieve en negatieve ionen in evenwicht zou brengen. Vervolgens zei hij mij om in zijn ogen te kijken, en terwijl ik dat deed zag ik kruisen van licht, in elk oog één. Mijn aandacht werd daar een tijdje vastgehouden. Kort daarna zei ik innerlijk “sorry” tegen hem. Ik herhaalde dit innerlijk meerdere malen en hij antwoordde mij in mijn eigen taal dat ik een brave meid was. Op dat moment barstte ik in tranen uit en mijn hele lichaam trilde. Toen troostte hij mij door met zijn handen over mijn armen te wrijven en vertelde mijn vrienden die om me heen stonden, dat ik in shock verkeerde en dat alles goed zou komen met mij. Vervolgens keek hij me aan en zei dat hij moest gaan, dat zijn vriend op hem wachtte in de auto waarmee hij gekomen was. Ik keek op en zag de auto, een van die oude uit de jaren 1950-1960. Ook die was geel en ik zag dat zijn vriend ook gloeide – ze hadden dezelfde hoedanigheden. Terwijl ik naar zijn vriend keek, keek hij ook naar mij. Het was de droevigste persoon die ik ooit heb gezien, droevig en met pijn. Hij had littekens op allebei zijn wangen.
Ik ben vergeten het eerder te noemen, maar toen ik naar buiten kroop, weg van de muziek, voelde ik een stekende pijn op mijn linker wang. Het voelde alsof mijn gezicht voor altijd getekend was. Ik weet niet hoe de schram er kwam, maar het kan zijn dat hij ontstond terwijl ik de trap afviel, maar ik denk van niet; het voelde alsof de schram was ontstaan zonder een val, alsof iemand mij gekrabd had. En terwijl ik naar zijn vriend keek zag ik al die littekens op diens gezicht, genezen maar duidelijk zichtbaar. Toen ging de dokter weg, ik herinner me niet dat ik hem zag instappen, maar hij was weg. Na zijn vertrek ben ik om de een of andere reden vergeten wat er gebeurd was, en hoe hij mij aansprak in het Kroatisch, maar uiteindelijk kwam alles terug. Ik vroeg mijn vrienden of zij hem gehoord hadden. Ze zeiden dat ze niets gehoord hadden en dat ik het me vast verbeeld heb door de toestand waarin ik verkeerde, maar ik weet dat hij mij toesprak in mijn eigen taal, hij sprak innerlijk met mij. Ik weet diep van binnen dat hij iemand was van boven, hij heeft mij die nacht gered en steeds weer wanneer ik aan die nacht terug denk huil ik en bedank ik hem.
Voor deze geweldige man naar me toe kwam, vertelde de vrouw die haar hand op mijn hoofd had gelegd dat ze onderwijl voor mij bad. Later vertelde ik haar wat hij mij gezegd had en zij gelooft mij, ze zei dat ze ook iets gevoeld had.
Ik stuur jullie dit niet om bevestiging te krijgen of deze man een Meester was, ik weet dat hij dat was. Ik stuur dit om mensen te laten geloven dat er meer is, dat God bestaat en overal bij ons is. Hij is in ons, in jou en in mij. Stop de zoektocht en begin te geloven, het antwoord ligt binnenin je. Liefde en licht,
M., Sidney (Australië).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man die hulp bood de Meester Jezus was en de man die in de auto wachtte was Maitreya.

Lingams in Swami Premananda’s tempel

Dit jaar, 2019, verschenen op wonderbaarlijke wijze 10 lingams in de Sri Premeshvarar-tempel in de ashram van Swami Premananda tijdens de goddelijke nacht van Mahashivaratri, 4-5 maart. “De sfeer was krachtig en verheffend,” aldus het bestuur van de ashram. In de avond van 4 maart 2019 verschenen drie lingams en in de vroege uren van 5 maart en later die dag verschenen er nog eens zeven. (Van: sripremananda.org)

Nederland – In 2016 werd van foto’s van een kleurrijke ‘ster’ in de lucht boven Amsterdam, genomen door CQ, door Benjamin Creme’s Meester bevestigd dat het Maitreya’s ‘ster’ was (gepubliceerd in Share International september 2016). Onlangs, op 25 februari 2019, nam hij op dezelfde plaats en in dezelfde richting aan de hemel deze nieuwe foto’s, die weer een kleurrijk, knipperend, voortbewegend, op een ‘ster’ lijkend voorwerp laten zien.

door Phyllis Power

(Fragmenten uit het gepubliceerde artikel.)

“…[Krishnamurti] bereidt volgens mij de weg voor het werk van de Christus.” (Benjamin Creme, 1980)

Jiddu Krishnamurti (1895-1986) was een geweldige geestelijk leraar, die door vele duizenden over de hele wereld gewaardeerd wordt, onder wie sommigen van degenen die betrokken zijn bij het werk voor de Wederverschijning. Onder hen die hij ‘onderwees’ waren wetenschappers en filosofen, en zoals anderen in die tijd bracht hij wat van de visie en het bewustzijn van het Oosten naar de Westerse wereld. Maar zijn lering was zijn eigen lering. Bovenal was zijn doel om ‘de mens onvoorwaardelijk vrij te maken’ – psychologisch vrij van alle mogelijke conditionering, innerlijk en uiterlijk, alles wat ons gevoel van zelf dat te midden van de stroom en het gekwebbel van ons alledaags leven in een innerlijke stilte bestaat, in de weg staat.
Krishnamurti’s ideale staat is ‘meditatie’, die te allen tijde in het dagelijks leven mogelijk is en waarin we de eenheid van alle zijn kunnen ervaren: een diep en onwrikbaar innerlijk gewaarzijn. Benjamin Creme zei dat de lering van Krishnamurti de lering van Maitreya was, eenvoudig en zuiver, en dat hij de vierde inwijding had genomen toen hij 49 was. (SI, december 1989) In dit artikel zal ik naar enkele uitspraken van Benjamin Creme en anderen over Krishnamurti in Share International verwijzen.
Ik herinner me de eerste keer dat ik naar een lezing ging die Krishnamurti in 1966 in Londen gaf, in een grote afgeladen zaal, toen ik niets van hem wist. Ik was getroffen door de intense en verwachtingsvolle stilte die over alle toehoorders neerdaalde een paar minuten voor hij het podium op kwam – een kleine, beheerste, elegante gestalte. De energieën die hij bracht deden hun werk al. Zijn lezing kon gezien worden als óf heel eenvoudig, en dat was het op een bepaalde manier – óf anders als uiterst moeilijk, wat het ook was, omdat als je echt goed oplette, het meer was alsof je samen met de spreker op een reis van streng, en op bepaalde manieren pijnlijk zelfonderzoek werd meegenomen. Zoekend zonder analytisch te zijn, communicerend met Krishnamurti kon buitengewoon verhelderend zijn, als je zelfs maar kon beginnen hem bij te blijven terwijl hij sprak, en de eigen mentale bagage weg kon laten vallen. Daarvoor is moed en scherpzinnigheid nodig. Zoals BC zei: “Je kunt op twee manieren naar Krishnamurti luisteren, intellectueel … of je kunt luisteren, en terwijl hij spreekt het op jezelf toepassen.” (SI, maart 1998)

Krishnamurti’s lering

“Ik ben niet gekomen om volgelingen te werven”… “Weet dat Ik binnenin je ben” (Maitreya’s leringen, 2005)

Gedurende zijn hele leven als leraar bleef Krishnamurti van mening dat religie van welke richting ook en ‘Meesters’ of priesters, of autoriteit in het algemeen, of het nu innerlijk of uiterlijk was, een belemmering waren voor de vrijheid die hij probeerde aan te moedigen. Voor veel van zijn volgelingen, vooral in het Westen, was zijn niet-religieuze standpunt dat geen noodzaak van een God of een goeroe of een Meester zag, heel aantrekkelijk. Hij lichtte dit standpunt aan het begin van zijn openbare lering toe: “… Of de Meesters bestaan of niet bestaan, of er verschillen zijn tussen Ingewijden, leerlingen, enzovoort is niet belangrijk, maar wat wel belangrijk is, is dat je jezelf begrijpt… zolang de geest in geloof gevangen zit, is er geen vrijheid. Dus voor mij is het voor het proces tamelijk irrelevant of de Meesters bestaan of niet… Zelfs of hun bestaan een feit is is van geen belang; om te begrijpen moet je onafhankelijk zijn, je moet op jezelf staan, volledig verstoken van alle zekerheid… Als je echt in je hart zoekt, zullen de meesten van jullie ontdekken dat je zekerheid, comfort, plekken van veiligheid zoekt, en in die zoektocht voorzie je jezelf van filosofieën, goeroes, systemen van zelfdiscipline; daarmee zit je jezelf dwars en beperk je je denken voortdurend.” (Adyar, 3e Openbare Lezing, 1933)

…

Interview met Charles Eisenstein (deel twee) – fragment
door Felicity Eliot

In het eerste deel [SI, jan./feb. 2019] sprak Charles over zijn nieuwe boek Climate: A New Story (“Klimaat, een nieuw verhaal”) en over een andere benadering van zorg voor het milieu. Zijn oproep voor een verschuiving in ons wereldbeeld, in ons denken over hoe wij, de mensheid, omgaan met elkaar en al het leven op onze planeet leidde het interview naar de noodzaak van een vergelijkbare verandering in de manier waarop we onszelf en het leven definiëren. Aan het eind van deel een gaf Charles aan hoe we door ons gedrag tegenover anderen radicale politieke en sociale veranderingen kunnen bewerkstelligen; door anderen er op te wijzen dat ‘we in hetzelfde schuitje zitten’; dat het universum op liefde en ruimhartigheid draait. “Laat ik voor mezelf spreken. Telkens wanneer ik ruimhartigheid of onvoorwaardelijke liefde zie of ervaar, ontspant het mij om hetzelfde te doen. En wanneer genoeg van ons dat doen, brokkelt de basis van alle systemen van afgescheidenheid af.”

Share International: Eigenlijk vallen ze al uiteen, denk je niet? We hebben deze nieuwe manier van denken en zijn al zo lang als ‘alternatief’ bestempeld en sinds decennia (misschien sinds de jaren 80) is erom gelachen. Maar nu komt het terug, sterker dan voorheen, misschien omdat de ineenstorting van onze ecologische, politieke en economische systemen nu zo duidelijk is.
Charles Eisenstein: Ja. En het grootste gevaar voor deze beweging, de groei van bewustzijn, is nu dat ze kan worden omgekocht en afgeleid om meer van hetzelfde te blijven, alleen in een nieuwe vorm. De manier waarop dat gebeurt is door je te laten verleiden iemand te haten. Dus terwijl mensen hun haat en afscheiding vroeger misschien op raciale minderheden richtten, gaat het nu tegen blanke racisten of mensen die de klimaatverandering of overheersing door het bedrijfsleven ontkennen. De fundamentele denkwijze is dat je het probleem van de wereld kunt oplossen als je de juiste slechterik kunt identificeren en de slechterik kunt verslaan. Eigenlijk hebben we het over een oorlogsmentaliteit.

SI: Ik herinner me een artikel dat je schreef, “De Verkiezing: van haat, verdriet en een nieuw verhaal” (Share International december 2016) kort na de verkiezing van president Trump over de noodzaak om niet op zoek te gaan naar zondebokken en het gebruikelijke te doen, zoals je zegt, ‘de slechterik vinden’, omdat het ons allemaal vervreemdt van ‘de ander’ en daarom van het geheel.
CE: In veel opzichten zie ik in mijn land dat de situatie veel slechter wordt wat maatschappelijke polarisatie betreft. Beide partijen zijn het erover eens dat het probleem de andere kant is. En zoals in het klimaatdebat krijg je uiteindelijk deze luidruchtige polariserende discussies, terwijl de dieperliggende kwesties worden genegeerd en intensiveren. Het werk dat we dus moeten doen, ligt op een heel diep niveau. We zien deze polarisatie heviger worden en de manier waarop het verhaal gecontroleerd wordt, waarin zelfs informatie eerst beoordeeld wordt of het onze kant of hun kant dient en het er niet toe doet of het waar is of niet. Het criterium lijkt te zijn: ‘Dient het ons verhaal?’ en als je deze houding in twijfel trekt: ‘Nou, dan moet je wel van de andere kant zijn!’ En als je de vooronderstellingen van dit verhaal in twijfel trekt, dan moet je ‘een pacifist zijn’.
…