Vanaf de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme’s Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Veel van deze artikelen lijken nu inderdaad nog meer van toepassing dan toen ze voor het eerst werden gepubliceerd, in dit geval december 1983.

door de Meester —, via Benjamin Creme

Elke eeuw brengt de mens dichter bij zijn doel: de uitdrukking, in al zijn volmaaktheid, van het Licht van God. Op deze manier wordt de mens wat hij in aanleg is: een levende God. Elke incarnatie markeert een uitgehouwen trede in de klim bergopwaarts. Met elk van die ervaringen voegt de mens aan zijn voertuigen een beetje licht toe, en verandert zo op subtiele wijze de trillingssnelheid van zijn lichamen. Wanneer al zijn lichamen aldus trillen op de frequentie van het licht, is de taak voltooid, de reis beëindigd. Vanuit het gezichtspunt van de mens is de reis voorbij; vanuit het gezichtspunt van Hen die het volbracht hebben, is de reis nog maar net begonnen.
Zo maakt iedere man en vrouw de metamorfose door van mens tot God. Uit het omhulsel van de stof, met al haar beperkingen, komt de bevrijde Meester tevoorschijn, stralend van het Licht van God.
Overal in het uitgestrekte universum is dit Licht eeuwig aanwezig; in alle dimensies en op elk niveau drukt het zijn aard uit, slechts beperkt door de vormen waarin het zich vertoont. Deze vormen bieden toegang tot het Licht aan hen van wie het bewustzijn in de wereld der stof rust, maar licht is in wezen vormloos en heeft geen structuur nodig om zijn Bestaan te handhaven.
Diep binnenin ieder van ons huist dat licht, wachtend op de kans om uit te stralen. In ieder gloeit het potentieel van de hele kosmos. Binnenin ieder is ook de wil om dat licht te onthullen en zo de aard van God openbaar te maken. Dat licht en die wil behoren tot de ziel en zij worden werkzaam als gevolg van eenlijnigheid met de ziel. Streef daarom naar eenlijnigheid met de ziel en breng het doel van God tot openbaring. Zoek binnenin jezelf en vind de bron van alle kennis en liefde. Onthul het Licht van de ziel aan de wereld en schaar je in de rijen van hen die dienen.
De wereld staat gereed voor meer licht. Overal hunkeren de volkeren naar nieuwe kennis omtrent zichzelf en God. Vanwege deze gereedheid hebben de Meesters zich voorbereid om een nieuw tijdperk van Licht in te luiden. Er zullen de mensheid onbegrensde mogelijkheden tot vooruitgang worden geboden: de mens zal verwonderd staan bij de ontdekkingen die de deur zullen openen tot beheersing van de natuurkrachten; hij zal verbaasd staan over het wonder en de pracht die aldus geopenbaard worden; hij zal zeker zijn van het bestaan van God en van zijn verwantschap met die goddelijkheid, en zal bereidwillig zijn medewerking verlenen aan het goddelijk Plan.
Dit alles wacht de mensheid nu zij op de drempel staat van het Waterman-tijdperk. Dit wordt een tijd waarin het goddelijk Plan opnieuw zal bloeien, wat de mens eindelijk tot een bewuste aanvaarding zal brengen van zijn bestemming.
Velen twijfelen hier tegenwoordig aan bij het zien van een wereld vol scheuring en spanning. De problemen lijken te ingewikkeld, de verdeeldheid te groot. Maar juist dan, wanneer de nood het hoogst is, komt de Leraar, gereed om een nieuw Licht te brengen. Zo Iemand is nu in jullie midden en wacht geduldig, achter de schermen, op de uitnodiging om te dienen.
Onthul het Licht dat Hij brengt en wikkel alle dingen in heiligheid. Omarm Zijn leringen en breng hulp aan allen in nood. Openbaar Zijn licht en maak deze wereld nieuw.

Bij elke lezing die hij gaf, waar ook ter wereld, en praktisch iedere dag van zijn leven, werden Benjamin Creme talloze vragen gesteld die een breed scala beslaan. Wij putten hier uit de grote vastgelegde voorraad en publiceren antwoorden die BC en zijn Meester door de jaren heen gegeven hebben en die nog niet eerder in Share International gepubliceerd zijn.

 V. Is de mens van nature goed of slecht? Of verandert zijn omgeving hem?
A. Er zijn zeker een paar, een betrekkelijk klein aantal, inslechte mannen en vrouwen, maar de mens, als concept (het menselijk wezen), is in wezen een God en wezenlijk goed van aard. Er bestaan krachten van kwaad in de wereld. Kwaad is eenvoudig de afwezigheid van Licht en er bestaan krachten die als taak hebben om met de involutionaire krachten van de planeet te werken. Wij bevinden ons op het pad van evolutie en daarom vertegenwoordigt hun werk voor ons het kwade. Het pad van involutie is niet in zichzelf slecht. De Krachten van Licht onder leiding van Maitreya zijn opgewassen tegen de Krachten van stoffelijkheid.

V. Ik begrijp dat samen delen de enige en beste manier is om de mensheid te helpen. Wat kan ik doen om te helpen – bidden of geld geven?
A. Het samendelen waar ik over spreek is een mondiaal concept; als u wilt samen delen is daar voldoende mogelijkheid voor. Er zijn meer dan genoeg mensen in Japan zonder vast inkomen, zonder vaste bron van voedsel, die in parken en op bankjes leven. Dit geldt voor elk land ter wereld en komt steeds vaker voor. Hoe rijker een land wordt, hoe groter het verschil tussen arm en rijk, zij die veel hebben en zij die niets hebben, want als mensen teveel van iets hebben worden ze zelfgenoegzaam. Misschien is lijden nodig om de pijn van anderen echt te begrijpen. Heel vaak wanneer Maitreya aan iemand verschijnt als een ‘goede genius’, verschijnt Hij als bedelaar; het is een van de meest voorkomende manieren waarop Hij verschijnt – als een bedelende dakloze in Amerika, Europa en vast ook in Japan. Maar als je geen geld aan daklozen hier wilt geven, zul je ook geen geld willen geven aan daklozen in verre landen.
Ik ken mensen die uit principe nooit geld geven aan bedelaars. Waarom? Omdat zij denken dat ze het geld niet verstandig zullen uitgeven – dat ze er drank voor kopen of het op een andere manier zullen verspillen. Zij kopen voedsel en geven dat in plaats van gewoon geld te geven dat de betrokkene naar eigen inzicht kan besteden. Dit betekent dat zij eigenlijk geen geld geven. Dat betekent dat ze geld geven voor voedsel op voorwaarde dat ze er voedsel voor kopen. Maar als je geeft, geef je. Dan kan de ontvanger er mee doen wat hij wil. In dit land [Japan] leven duizenden dakloze, werkloze mensen in het park en slapen op bankjes, die te trots zijn om te bedelen.

V. Is het echt haalbaar dat we hebzucht opgeven en met anderen gaan delen?
A. Het ís niet alleen mogelijk, het móet mogelijk zijn. Het is geen keuze. Als we doorgaan op de huidige weg wordt de wedijver steeds sterker totdat het hele proces uitbarst in een vernietigende wereldoorlog die al het leven op aarde zal verwoesten.
Hoe lang denkt u dat de mensen in ontwikkelingslanden de huidige toestand zullen accepteren, waarin ze een mensonwaardig leven leiden? Denkt u dat zij niet weten hoe de rest van de wereld leeft? Hoe u in Japan, in Europa, in Amerika leeft? Wij denken dat ze dat altijd zullen blijven accepteren. Maar dat zullen ze niet. Zij zullen hun rechten op de hulpbronnen van de wereld opeisen, wat ze al doen. De hulpbronnen behoren de mensheid toe – niet Japan of Amerika. Ofwel we gaan de nieuwe tijd binnen als de Ene Mensheid of helemaal niet. We moeten ons brein herstructureren en het concept van wedijver uit ons leven bannen. Wedijver gaat tegen de betekenis van het leven in. De toekomst kan alleen door samenwerking gekend en gebouwd worden. Als we er niet in slagen samen te werken, zullen we de toekomst niet bereiken. We hebben geen keuze.

Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door Benjamin Creme’s Meester bevestigd zijn als authentieke ontmoetingen met Meesters, of een ‘woordvoerder’, maar nog niet werden gepubliceerd. Andere brieven zijn nieuw. Ofschoon we niet kunnen bevestigen of aangeven of er een Meester bij betrokken is, kan de ervaring zodanig zijn dat ze ‘voor zichzelf spreekt’ om hoop, inspiratie en bemoediging te geven. We leggen deze ter overweging voor.

Spookbotsing
Toen ik acht maanden zwanger was, [geschreven in februari 2004], reed ik van een doktersbezoek naar huis. Een voertuig dat van de andere kant kwam stak plotseling recht voor me over naar de oprit van een winkel. Een botsing leek onvermijdelijk. Ik trapte vol op de remmen en mijn auto zwenkte van de ene naar de andere kant en andere auto’s achter me remden met piepende remmen. Ik zette me schrap voor een botsing – en net toen een klap zeker leek, was het alsof ik recht door de achterkant van de andere auto reed, zonder een schrammetje, alsof het een spookwagen was! Op dat moment had ik een sterk gevoel in mijn hart dat iemand echt over mij en mijn ongeboren baby waakte. Wat gebeurde er? Wie hielp ons?
SV, Island Run (West Virginia, VS).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat het een “wonderbaarlijke redding door Maitreya” was.)

Twee brieven van dezelfde persoon

Gebed verhoord
(1) In de vroege ochtend van 15 september 2003 ging ik naar het vliegveld Haneda in Tokio om mijn vriend uit te zwaaien die naar een Zenboeddhistisch seminarie in de prefectuur Hiroshima ging. En daarna, onderweg naar een andere vriend in Ebara (Shinagawa-ku), die ik op hetzelfde Zen-boeddhistisch seminarie had ontmoet, bad ik tot Maitreya dat ik mij totaal bewust mocht zijn van dit moment, wat de kunst van het leven is die ik op het seminarie had beoefend. Onmiddellijk na mijn bede zag ik een lichtcirkel in de schaduw op de stoep. Werd die lichtcirkel door Maitreya gemanifesteerd?

De middenweg
(2) In de middag van 28 september 2003 ging ik naar een Shinto-tempel in de stad Chiba met mijn vriend die lid is van een Transmissie-meditatiegroep. Nadat we bij de tempel hadden gebeden en het terrein af liepen, zagen we een witte man in Haori en Hakama, het Japanse traditionele formele gewaad. Hij was in de 20 of 30, met kort blond haar en droeg een donkere zonnebril die niet bij zulke zeer formele kleding paste. Hij liep heel statig midden op de stoep. Ik dacht dat hij op weg naar huis was na een bruiloftsreceptie, hoewel het heel vreemd was dat hij twee verfrommelde bruine papieren tassen bij zich had.
Hij keek een keer naar ons zonder stil te staan. Wij dachten dat hij Maitreya was. Was hij echt Maitreya?
Naam bekend bij de redactie, Japan.
Benjamin Creme’s Meester bevestigde: 1) Ja. 2) Ja.

Geheimzinnig telefoontje
Begin oktober 2003 stuurden we informatie rond over Transmissie-meditatieworkshops en lezingen in de komende periode.
De dag voor de eerste workshop had een man ingesproken op het antwoordapparaat: “Dank u voor de informatie. Ik zou graag iets meer willen weten, bel mij a.u.b. op nummer …” Ik belde dat nummer en kreeg een dame aan de lijn. Zij wist helemaal niets van dat soort informatie en zei ook dat haar man er niets over gezegd had. Maar, ze dacht ook dat het misschien een verrassing van hem was, omdat zij in zulke dingen geïnteresseerd was. Ik gaf haar alle verdere informatie en ze kwam naar de workshop en ook naar de lezing van Benjamin Creme op 19 oktober. Maar geen van ons beiden kwam verder iets te weten over de man die gebeld had. Wie was die geheimzinnige beller?
Ute Redl, München (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man die gebeld had, Maitreya was.

Je kunt het niet missen
Op 17 oktober 2003 ging ik ’s middags met mijn hond in Spelle wandelen, een buurtschap met 8000 inwoners. Ik ken veel mensen die daar wonen van gezicht.
Middenin dit gebied is een klein dennenbos. Het is niet erg dicht, met ongeveer 30 bomen. Niemand te zien! Toen liep er plotseling een vrouw in een helderrode jas voor me. Ze liep langzaam en keek naar ons. Ik stak met de hond over naar de andere kant van de straat. Maar toen moest ik stilstaan en naar deze vrouw die me boeide, kijken. De vrouw lachte en, heel langzaam lopend, stak ze de straat over in onze richting. Ze droeg een bril en had bruin krullend haar, niet helemaal tot op haar schouders. Toen stond ze recht voor me, keek me vol liefde aan en zei iets. Om de een of andere reden kan ik me niet herinneren wat ze zei. Vermoedelijk was ik niet bestand tegen de krachtige liefde-energie. Ik kan mezelf nog horen zeggen: “Ik moet terug naar huis!”
Ik liep snel weg met mijn hond en liet haar daar staan. Ik had Maitreya in mijn hoofd en bleef me omdraaien. Ik wilde naar haar roepen maar kon niet. De vrouw ging langzaam het bosje in en haar rode jas straalde helder door de spaarzame bomen.
In een tel was de rode jas verdwenen. Ik keek en wachtte, maar de vrouw kwam niet uit het bosje tevoorschijn en was daar ook niet meer. Het was als een droom.
Ik zal deze dag nooit vergeten.
Hannelore Frohne, Spelle (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat ‘de vrouw’ Maitreya was.

interview met Phyllis Krystal door Dunja Müller

Phyllis Krystal werd in 1914 in Londen geboren. Zij studeerde af aan de universiteit in Onderwijs en gaf drie jaar les op vwo-niveau voordat ze naar de Verenigde Staten verhuisde. In 2004 verhuisde ze op 91-jarige leeftijd naar München (Duitsland) en op 95-jarige leeftijd verhuisde ze opnieuw, nu naar Zürich (Zwitserland). In december 2016 overleed ze op 102-jarige leeftijd in Engeland.
Eind jaren 50 gingen Phyllis Krystal en een boezemvriendin een experiment aan om regelmatig contact met een innerlijke bron van wijsheid te maken, die ze het ‘higher consciousness’ (Hi C – hoger bewustzijn) noemden. Sindsdien is er door het raadplegen van het High C een visualisatiemethode ontstaan die gebruik maakt van symbolen. Deze technieken kunnen gebruikt worden om mensen te helpen die bevrijd willen worden van gehechtheid aan willekeurig welk gevoel van zekerheid van buitenaf of van beheersing, en daarbij het individu bevrijden die liever hulp en leiding van een Hogere Bron zoekt dan van bronnen van buitenaf.
Phyllis Krystal gaf in vele landen werkcolleges waarin ze haar methode deelde.
Haar eerste boek, Beperkende banden verbreken, verscheen in 1982, gevolgd door Nog meer beperkende banden verbreken. Er werd ook een werkboek bij deze twee boeken uitgegeven. Verder schreef ze onder meer Sai Baba: The Ultimate Experience, een verslag van haar ervaringen met de Indiase avatar Sri Sathya Sai Baba, aan wie ze zeer toegewijd was.
Phyllis Krystal benadrukte dat haar methode geen ‘instant’-oplossing is. Hulp is alleen mogelijk voor wie zich wil concentreren op het teweegbrengen van noodzakelijke veranderingen en groei in zichzelf, in plaats van tevergeefs iemand anders proberen te veranderen. Dunja Müller ontmoette Phyllis Krystal bij een intensieve trainingscursus in juni 2013 en interviewde haar voor Share International.

SI: Over een periode van meer dan 50 jaar heeft u een methode ontwikkeld waarmee mensen bevrijd kunnen worden van oude gewoontes en pijnlijke ervaringen uit het verleden. Kunt u uitleggen hoe deze methode werkt?
PK: Ons is een methode gegeven waarmee we onszelf kunnen bevrijden van de overheersing van iets of iemand. Als we echt eerlijk zijn en naar ons leven kijken, zullen we zien dat niet alleen andere mensen of herinneringen of gewoontes ons beheersen, maar dat wij ook andere mensen beheersen. Dus het eerste wat ons gegeven werd, was het “Getal acht” (8) waar iedere persoon zijn of haar eigen cirkel inneemt en de twee samen het Getal Acht vormen. We oefenen dit Getal Acht om tijdelijk de beheersing van beiden over de ander te stoppen. En dit werkt zeer goed. Vooral kinderen vinden het geweldig. Zo veel kinderen hebben problemen, zelfs op kleuterscholen, waar andere kinderen heel agressief zijn. Ze merken dat, wanneer ze het Getal Acht doen met zichzelf in de ene cirkel en het andere kind in de andere, de agressie ophoudt. Dat is in een notendop hoe we ermee zijn begonnen.

SI: En hoe bedacht u deze methode?
PK: Een vriendin en ik zaten op een dag te lunchen en over ons leven te praten, omdat we huisvrouw en moeder waren. In die tijd mochten we natuurlijk niet werken – dat was niet gebruikelijk, hoewel we beiden aan de universiteit waren afgestudeerd. We dachten dat er iets meer moest zijn dan die twee rollen. We ontdekten dat soms, wanneer we een probleem hadden en we ons best deden het met ons bewuste denken op te lossen, we gewoon geen oplossing konden vinden. Maar soms, wanneer we ten einde raad waren en het loslieten, en zeiden dat het hopeloos was, hadden we die nacht een droom met het antwoord, of werden we de volgende ochtend wakker met een heel duidelijk antwoord. Dus besloten we dat er een deel van onze geest moest zijn dat de antwoorden had en we wilden ermee in aanraking komen. We kwamen heel regelmatig bij elkaar – eerst om af te stemmen op wat dat andere deel van ons denken ook was. We wisten vaag iets van het “onbewuste denken”, het “bewuste denken” en het “bovenbewuste denken”. We probeerden het bovenbewuste te bereiken waarvan we ons alleen maar vaag bewust waren. En het werkte – en zo begon de methode en werden we onderwezen.

….
SI: In uw workshops beveelt u deelnemers altijd aan zich aan het begin van de visualisatie te verbinden met het Hi C, het hoger bewustzijn. Wat bedoelt u met het “Hi C”?
PK: Het Hi C, of hoger bewustzijn, is de ziel of de geest. De gemiddelde man en -vrouw vindt het soms heel moeilijk om zelfs maar aan een Hoger Bewustzijn te denken. We hebben een klein boekje dat zeven of acht symbolen beschrijft. In dat boekje schets ik het feit dat we een bewust denkvermogen hebben, dat we de hele dag gebruiken, en een onderbewustzijn waar al onze herinneringen worden opgeslagen. En dan hebben we het bovenbewuste; maar het boekje gaat alleen over het gebruik van de symbolen en laat zien op welke manier deze benadering ons kan helpen. Er is ook een tweede boekje voor de lezers zonder achtergrondkennis van deze zaken. Hierin introduceren we de rest van de symbolen, die ons allemaal laten zien op welke manier we verbinding met het hogere bewustzijn kunnen leggen. Het hogere bewustzijn (Hi C) is ons echte Zelf, dat deel van ons dat niet sterft wanneer het lichaam sterft.

SI: Ik hoorde u eens in een trainingssessie zeggen dat deze methode de “psychologie van de Nieuwe Tijd” zou kunnen worden; kunt u daar meer over vertellen?
PK: Je hebt waarschijnlijk gehoord van Sai Baba. Hij stond erop dat ik boeken over dit werk zou schrijven. Ik was helemaal nooit van plan om een boek te schrijven, het was zelfs niet in me opgekomen. Hij zei: “Je moet een boek schrijven.” Toen we daar zaten begon ik dus in Zijn aanwezigheid te schrijven en Hij vertelde me dat ik het manuscript naar hem terug moest brengen zodat Hij het kon zegenen. Toen het manuscript gezegend was, zei Hij dat ik het moest uitgeven omdat deze methode zoveel mogelijk mensen in de wereld zou moeten bereiken. Sai Baba legde later in een ander interview uit dat dit een methode zou zijn die mensen kon helpen om zichzelf te veranderen, zodat we samen een veel liefdevollere wereld met meer mededogen en samenwerking kunnen vormen. Hij noemde het altijd “Het Gouden Tijdperk”, en legde uit dat er vier yuga’s zijn en dat we in de laatste fase van het vierde, het meest negatieve, zijn. We gaan nu de meest positieve yuga binnen.
De methode geeft ons de kans om de banden met negatieve gewoontes of situaties door te snijden, of wat ons er ook maar van weerhoudt om in de “Nieuwe Wereld” te passen.

SI: Als we kijken naar het enorme aantal problemen nu in de wereld: de ecologische crisis, honger, kernafval, enzovoort, helpt uw methode dan om meer evenwicht in de wereld te brengen?
PK: Deze methode helpt mensen zichzelf te veranderen en de wereld bestaat uit mensen. Dus, wanneer individuele mensen in voldoende grote aantallen veranderen, zal de wereld vanzelf veranderen, omdat de “positieve krachten” uiteindelijk de negatieve in aantal zullen overtreffen. Steeds meer mensen zullen vrij zijn….

door Shereen Abdel-Hadi Tayles

De 18-jarige Maya Brand-Feigenbaum werd in juli 2019 tot 20 dagen gevangenisstraf in een militaire gevangenis veroordeeld, omdat ze weigerde in het Israëlische leger (Israel Defense Force – IDF) te dienen. Burgers zoals Maya zijn ‘gewetensbezwaarden’, die in landen met militaire dienstplicht weigeren aan de militaire dienstplicht te voldoen op grond van vrijheid van denken, geweten en religie. Het recht om op deze gronden dienstplicht te weigeren, wordt beschermd door de internationale wet op mensenrechten, waaronder het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (ICCPR) dat door 167 landen is ondertekend, waaronder Israël.
Maya schrijft: “Anti-oorlogsactiviteiten zijn in het belang van de staat en de wereld en zullen op lange termijn resulteren in veiligheid. Proberen het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen en de bezetting te beëindigen is in het belang van alle inwoners van dit land, zowel joden, moslims als christenen. Mijn weigering om opgeroepen te worden is gebaseerd op mijn verlangen naar een sociale verandering ten goede, op mijn hoop om een samenleving te creëren die gebaseerd is op waarden als respect, communicatie, geweldloosheid, naar elkaar luisteren, liefde en gelijkheid.” Ze zei dat er veel negatieve reacties waren gekomen vanwege de houding die ze aannam, maar dat ze er geen spijt van heeft omdat ze trouw was aan zichzelf en haar overtuigingen. “Ik kreeg te maken met opmerkingen als ‘alle Arabieren moeten sterven’, en ‘als je aan hun kant staat, moet je ook sterven’. Ik wou dat de meisjes die op deze manier spraken begrepen dat we in feite allemaal aan dezelfde kant staan.” Maya werd veroordeeld tot een dubbele gevangenisstraf en werd na in totaal 25 dagen vrijgelaten.
Maya’s status van “gewetensbezwaarde” is niet gewoon, maar ook niet uniek. In augustus 2019, 10 dagen na de vrijlating van Maya, werd een andere achttienjarige, Yasmin Ricci-Yahav, ook veroordeeld tot 10 dagen gevangenisstraf, nadat ze haar weigeringsverklaring om in dienst te gaan bij de IDF had ingediend. Yasmin stelde: “We hebben allemaal een jeugd meegemaakt die is verwoest door oorlog en haat, en we zijn allemaal opgegroeid in een wereld waarin ons is geleerd bang te zijn voor de andere kant en afstand te bewaren, maar ik geloof dat er een andere manier is om het hoofd te bieden aan de gecompliceerde realiteit waarin we leven. Dit vereist een gesprek over alternatieven, wederzijds respect en een verlangen naar verandering.” Ze voegde eraan toe: “Ik denk dat het de jonge generatie in Israël is die verantwoordelijk is om verandering teweeg te brengen. Ik hoop dat mijn weigering zal bijdragen aan die strijd en niet alleen een veiliger toekomst voor Israël zal brengen, maar ook een toekomst die zelfrespect stimuleert en wordt gekenmerkt door tolerantie en mededogen.”….

 

door Ana Swierstra Bie

Noorwegen heeft een van de laagste detentie- en recidivecijfers, en ook een van de laagste percentages criminelen in de wereld, maar niet omdat het land ‘hard tegen misdaad’ is. Buitenstaanders zien het Noorse gevangenissysteem vaak als bijna ongelooflijk mild en zachtaardig. Dit is niet het resultaat van naïviteit, maar eerder geworteld in pragmatisme, eenvoudig omdat het werkt.
Het land met het hoogste gedetineerdencijfer in de wereld is de VS met 655 gevangenen per 100.000 burgers. In Europa heeft het VK een van de hoogste cijfers met 140 per 100.000, terwijl Noorwegen er maar 63 per 100.000 inwoners heeft. In de VS wordt meer dan 76 procent van de voormalig gedetineerden binnen vijf jaar na hun vrijlating opnieuw gearresteerd en in het VK eindigt rond 45 procent opnieuw in de gevangenis; terwijl het recidivepercentage in Noorwegen een van de laagste in de wereld is, slechts 20 procent na twee jaar en 25 procent binnen vijf jaar.
Het is niet alleen heel duur om een grote gevangenispopulatie te hebben, maar ontslagen delinquenten die snel terugvallen in crimineel gedrag vormen ook een bedreiging voor de veiligheid van de samenleving.
Begin jaren 80 was het recidivepercentage in Noorwegen veel hoger, rond de 60 tot 70 procent, en het strafrechtbeleid was gebaseerd op een traditionele strafbenadering.
De veranderingen, die werden ingegeven door een nadruk op mensenrechten en ethische politiek, brachten belangrijke hervormingen in het strafrecht en zetten een nieuwe manier om delinquenten te behandelen in gang. Inmiddels staan de Noorse gevangenissen bekend als de beste en meest menswaardige in de wereld.
De observatie dat de traditionele repressieve benaderingen het recidivepercentage niet beperkten en ook de grondoorzaken voor wetsovertredingen niet aanpakten was de belangrijkste reden om af te stappen van de nadruk op straf en zich te richten op inspanningen en middelen voor resocialisatie. Nu ligt de prioriteit van het gevangeniswezen op het helpen van gedetineerden om de negatieve cyclus van misdaad te doorbreken en hen voor te bereiden om weer goed functionerende leden van de samenleving te worden, zodat zij de gevangenis als beter mens verlaten dan toen ze er binnenkwamen. Vrijheidsberoving wordt als de straf gezien en het is de bedoeling dat de tijd in de gevangenis op een zinvolle manier wordt benut.
De idee achter deze rechtsopvatting is dat de veiligheid en de belangen van de maatschappij er het meest mee gediend zijn als gedetineerden die vrijkomen weer kunnen integreren in de gemeenschap en minder geneigd zijn opnieuw de fout in te gaan of anderen schade te berokkenen. In Noorwegen bestaat geen doodstraf en geen levenslange gevangenisstraf. De maximale vrijheidsstraf is 21 jaar, maar de wet kent de mogelijkheid van preventieve detentie, dat wil zeggen uitbreiding van een vonnis door onbeperkt een opvolging van verlengingen van vijf jaar toe te voegen, als de rechtbank van mening is dat de veroordeelde een blijvend risico voor de samenleving is.
Bijna 90 procent van alle gevangenisstraffen in Noorwegen zijn voor minder dan een jaar.
Veroordeelden mogen op weekendverlof als ze een derde van hun vonnis hebben uitgezeten, behalve bij de meer ernstige delicten, dan is er gedurende de eerste tien jaar geen verlof mogelijk. Nadat twee derde van het vonnis is uitgezeten, komen velen in aanmerking voor vervroegde vrijlating. Het doel is om zo weinig mogelijk mensen in de gevangenis te houden. Omdat de vonnissen kort worden gehouden, zullen bijna alle gedetineerden in Noorwegen in de maatschappij terugkeren. Het doel van de gevangenissen is daarom ‘betere buren’ te maken.