Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door Benjamin Creme’s Meester bevestigd zijn als authentieke ontmoetingen met Meesters, of een ‘woordvoerder’, maar nog niet werden gepubliceerd. Andere brieven zijn nieuw. Ofschoon we niet kunnen bevestigen of aangeven of er een Meester bij betrokken is, kan de ervaring zodanig zijn dat ze ‘voor zichzelf spreekt’ om hoop, inspiratie en bemoediging te geven. We leggen deze ter overweging voor.

Spookbotsing
Toen ik acht maanden zwanger was, [geschreven in februari 2004], reed ik van een doktersbezoek naar huis. Een voertuig dat van de andere kant kwam stak plotseling recht voor me over naar de oprit van een winkel. Een botsing leek onvermijdelijk. Ik trapte vol op de remmen en mijn auto zwenkte van de ene naar de andere kant en andere auto’s achter me remden met piepende remmen. Ik zette me schrap voor een botsing – en net toen een klap zeker leek, was het alsof ik recht door de achterkant van de andere auto reed, zonder een schrammetje, alsof het een spookwagen was! Op dat moment had ik een sterk gevoel in mijn hart dat iemand echt over mij en mijn ongeboren baby waakte. Wat gebeurde er? Wie hielp ons?
SV, Island Run (West Virginia, VS).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat het een “wonderbaarlijke redding door Maitreya” was.)

Twee brieven van dezelfde persoon

Gebed verhoord
(1) In de vroege ochtend van 15 september 2003 ging ik naar het vliegveld Haneda in Tokio om mijn vriend uit te zwaaien die naar een Zenboeddhistisch seminarie in de prefectuur Hiroshima ging. En daarna, onderweg naar een andere vriend in Ebara (Shinagawa-ku), die ik op hetzelfde Zen-boeddhistisch seminarie had ontmoet, bad ik tot Maitreya dat ik mij totaal bewust mocht zijn van dit moment, wat de kunst van het leven is die ik op het seminarie had beoefend. Onmiddellijk na mijn bede zag ik een lichtcirkel in de schaduw op de stoep. Werd die lichtcirkel door Maitreya gemanifesteerd?

De middenweg
(2) In de middag van 28 september 2003 ging ik naar een Shinto-tempel in de stad Chiba met mijn vriend die lid is van een Transmissie-meditatiegroep. Nadat we bij de tempel hadden gebeden en het terrein af liepen, zagen we een witte man in Haori en Hakama, het Japanse traditionele formele gewaad. Hij was in de 20 of 30, met kort blond haar en droeg een donkere zonnebril die niet bij zulke zeer formele kleding paste. Hij liep heel statig midden op de stoep. Ik dacht dat hij op weg naar huis was na een bruiloftsreceptie, hoewel het heel vreemd was dat hij twee verfrommelde bruine papieren tassen bij zich had.
Hij keek een keer naar ons zonder stil te staan. Wij dachten dat hij Maitreya was. Was hij echt Maitreya?
Naam bekend bij de redactie, Japan.
Benjamin Creme’s Meester bevestigde: 1) Ja. 2) Ja.

Geheimzinnig telefoontje
Begin oktober 2003 stuurden we informatie rond over Transmissie-meditatieworkshops en lezingen in de komende periode.
De dag voor de eerste workshop had een man ingesproken op het antwoordapparaat: “Dank u voor de informatie. Ik zou graag iets meer willen weten, bel mij a.u.b. op nummer …” Ik belde dat nummer en kreeg een dame aan de lijn. Zij wist helemaal niets van dat soort informatie en zei ook dat haar man er niets over gezegd had. Maar, ze dacht ook dat het misschien een verrassing van hem was, omdat zij in zulke dingen geïnteresseerd was. Ik gaf haar alle verdere informatie en ze kwam naar de workshop en ook naar de lezing van Benjamin Creme op 19 oktober. Maar geen van ons beiden kwam verder iets te weten over de man die gebeld had. Wie was die geheimzinnige beller?
Ute Redl, München (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man die gebeld had, Maitreya was.

Je kunt het niet missen
Op 17 oktober 2003 ging ik ’s middags met mijn hond in Spelle wandelen, een buurtschap met 8000 inwoners. Ik ken veel mensen die daar wonen van gezicht.
Middenin dit gebied is een klein dennenbos. Het is niet erg dicht, met ongeveer 30 bomen. Niemand te zien! Toen liep er plotseling een vrouw in een helderrode jas voor me. Ze liep langzaam en keek naar ons. Ik stak met de hond over naar de andere kant van de straat. Maar toen moest ik stilstaan en naar deze vrouw die me boeide, kijken. De vrouw lachte en, heel langzaam lopend, stak ze de straat over in onze richting. Ze droeg een bril en had bruin krullend haar, niet helemaal tot op haar schouders. Toen stond ze recht voor me, keek me vol liefde aan en zei iets. Om de een of andere reden kan ik me niet herinneren wat ze zei. Vermoedelijk was ik niet bestand tegen de krachtige liefde-energie. Ik kan mezelf nog horen zeggen: “Ik moet terug naar huis!”
Ik liep snel weg met mijn hond en liet haar daar staan. Ik had Maitreya in mijn hoofd en bleef me omdraaien. Ik wilde naar haar roepen maar kon niet. De vrouw ging langzaam het bosje in en haar rode jas straalde helder door de spaarzame bomen.
In een tel was de rode jas verdwenen. Ik keek en wachtte, maar de vrouw kwam niet uit het bosje tevoorschijn en was daar ook niet meer. Het was als een droom.
Ik zal deze dag nooit vergeten.
Hannelore Frohne, Spelle (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat ‘de vrouw’ Maitreya was.