Vanaf de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme’s Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Dit artikel uit maart 1983 is gekozen omdat het de onderlinge afhankelijkheid van al het leven op onze planeet benadrukt en de specifieke rol die de mensheid, individueel en collectief, kan en moet spelen in de schepping van een rechtvaardige toekomst, met de hulp van Maitreya en de Meesters.

De toekomst wenkt door de Meester —, via Benjamin Creme
Van tijd tot tijd heb Ik gesproken over de noodzaak om een geest van samen delen uit te dragen, waardoor de voortbrengselen van de aarde billijker verdeeld kunnen worden. Dit zou leiden tot een vermindering van spanning en van onmetelijk menselijk leed. Het zou ook een opleving teweegbrengen in het leven en de economie van de reeds ontwikkelde landen. Het levensbloed van de planeet moet circuleren. De stagnerende economieën van de rijke landen kunnen alleen in beweging worden gebracht door de erkenning dat ook de arme landen recht hebben om te leven en van een redelijke levensstandaard te genieten. Alleen samen delen kan hiervoor zorgen. Dagelijks stapelen zich de bewijzen op die de mensen tonen dat de wereld Eén is, dat de mensheid een organisme is waarvan het welzijn afhankelijk is van de gezondheid van elk deel, en dat het negeren van de tekenen van gevaar en ziekte niet langer mogelijk of wijs is. Velen zien dit nu en roepen om rechtvaardigheid, maar alleen de kreet van een ontwaakte mensheid zal volstaan om de machthebbers te verdrijven uit hun posities van hebzucht. Spoedig zal de wereld met zekerheid weten dat de mensen moeten samen delen of ten ondergaan. Maitreya zal geen tijd verliezen om deze waarheid aan allen duidelijk te maken. Hij zal de mensen tonen dat de wereld iedereen toebehoort, rijk en arm, machtig en misdeeld, wit en gekleurd. Hij zal duidelijk maken dat gezamenlijke actie nodig is om de problemen op te lossen waarvoor de mens nu staat, en de weg wijzen naar hun oplossing. Door op alle mensen een beroep te doen om de noodzaak van verandering te aanvaarden, zal Hij de aspiratie en de wil van mensen overal stimuleren om recht te laten geschieden. Zo zal Hij al die mensen verenigen die streven naar de instelling van betere structuren waardoor de goddelijkheid van de mens kan worden uitgedrukt; en uit die menigte zal een roep opstijgen zoals nooit eerder op deze Aarde is gehoord, een roep om rechtvaardigheid en waarheid, vrijheid en vrede. Dan zullen de leiders reageren en zal deze wereld, met groeiende stuwkracht, worden getransformeerd. Zo zal het zijn; zo zal Maitreya de grondslag leggen voor de nieuwe beschaving op basis van samendelen en liefde. Kunnen jullie het nieuwe ritme niet voelen dat jullie leven binnenkomt? Wie kan voorbijgaan aan de nieuwe impuls die de mensen aanzet tot handelen? Alles zal herschapen worden, en weldra zal de duisternis plaats maken voor de openbaring van het licht. Allen die in staat zijn te reageren op de noden van de tijd zullen een plaats vinden. De Wet van Dienstbaarheid waarborgt dit. Niemand die verlangt te dienen, hoeft te vrezen voor gebrek aan werk of een doel, of aan de welwillende leiding van ervaren krachten. Wij zullen jullie helpen om deze wereld weer gezond te maken en als broeders aan jullie zijde werken om de resten van het verleden uit de weg ruimen. Spoedig zal de wereld grote veranderingen zien plaatsvinden en weten dat de Nieuwe Tijd begonnen is. Het oude verdwijnt en de toekomst wenkt de mensheid. Niemand hoeft bang te zijn voor die toekomst, want zij houdt voor de mens de belofte in van zijn goddelijke erfenis en de vestiging overal van de Wil van God. Dien en verwezenlijk die toekomst voor jezelf en jullie broeders. Dien en weet dat jullie werken in overeenstemming met Gods Wil. Dien met blijheid en wijsheid, en treedt binnen in vrijheid en vreugde. (maart 1983)

V. Hoe kunnen alle leringen naar de nieuwetijds Messias leiden als Jezus heeft gezegd dat alleen geloof in Hem als God verlossing brengt? (Lezing Benjamin Creme in Atlanta, VS, 18 november 1997)
A. Ik weet niet of dat is wat Jezus feitelijk gezegd heeft. In Johannes 14:6 zegt hij: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.” Maitreya is een belichaming van het Christusbeginsel. Doordat Hij de discipel Jezus, die nu de Meester Jezus is, overschaduwde werd het Christusbeginsel toen via Jezus gemanifesteerd. Dus toen Jezus dat zei, was het Maitreya die het via Jezus zei. Wat wij het Christusbeginsel noemen is een energie van liefde, een energie van bewustzijn zelf, dat ontwaakt in het [hart] chakra, het centrum aan de rechterkant van de borst. De christelijke Bijbel zegt: “Het hart van een wijze is aan zijn rechterhand, het hart van een dwaas is aan zijn linkerhand.” Aan de rechterkant van de borst bevindt zich het geestelijk hartcentrum, de zetel van de ziel in het menselijk lichaam. Niet in het fysieke lichaam, maar in het etherisch-fysieke lichaam, wat het fijnstoffelijke lichaam is. Het grofstoffelijke is de neerslag van het etherische gebied. Het etherisch lichaam wordt in de baarmoeder gevormd voordat dit tot grofstoffelijke uitdrukking komt. Wanneer dat wat we het Christusbeginsel noemen als klein zaadje van bewustzijn ontwaakt, een piepklein vlammetje in dat chakra aan de rechterkant van de borst, word je een wijze. Je wordt iemand die weet dat het Christusbeginsel binnenin je woont en je reageert dan op het Christusbeginsel overal waar je het aantreft. Wanneer die energie ontwaakt is, kun je krachtiger, doelgerichter op die energie reageren. “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij” — alleen door de uitdrukking van het Christusbeginsel in het hart aan de rechterzijde van de borst. Wanneer het Christusbeginsel daar ontwaakt is, heroriënteer je je op het geestelijk leven, ongeacht op welk terrein van het leven je actief bent. Betekent dit dat je religieus wordt? Het religieuze pad is slechts één van de vele paden tot God. Uiteindelijk leiden ze alle naar hetzelfde doel – naar één God. Er bestaat slechts één goddelijkheid – één God. U bent het, wij zijn het en eigenlijk is er niets anders dan God. Dat is alles wat er bestaat. We denken dat dit fysieke lichaam echt bestaat. Dat is niet zo. De echtheid is betrekkelijk. Het is een voertuig voor die goddelijkheid, maar daarin delen we allemaal. Er bestaat maar één goddelijkheid. Daarom zegt Maitreya: “Aanbid Mij niet. Als je Mij aanbidt, verlaag je jezelf. Dat wil Ik niet. Ik wil dat je gelijk bent. Je bent een vonk van het Opperste Wezen. Denk niet dat je minder bent dan Ik.” Er is slechts één niveau. Dat is wat goddelijkheid is en het enige verschil tussen onszelf en de Meesters is dat Zij die goddelijkheid kunnen manifesteren. Wij doorlopen het proces van evolutie waarlangs die goddelijkheid steeds meer in staat is zich via het lichaam op het fysieke gebied uit te drukken. We gaan in elk leven in de evolutie voorwaarts – ook al kun je eens terugvallen. Elke incarnatie biedt je het vermogen om steeds meer van die goddelijkheid te laten zien, totdat je wat Maitreya noemt Zelf-verwerkelijkt bent. Hij zei: “Ik ben niet gekomen om een nieuwe religie te stichten,” maar om je te helpen te evolueren binnen het raamwerk van welke traditie dan ook. Als je een christen bent, wees dan de beste christen; ben je hindoe, wees dan de beste hindoe, enzovoort. “Ik ben gekomen om de mensheid de kunst van Zelf-verwerkelijking te onderrichten.” Dat is waarvoor we hier zijn – om Zelf- of God-verwerkelijking te bereiken. Hij zegt: “Alleen het Zelf is van belang.” “Niemand komt tot de Vader dan door Mij.” Niemand kan zijn eigen goddelijkheid verwerkelijken, Zelf- of God-verwerkelijkt worden – dat is wat ‘tot de Vader komen’ betekent – dan door het ontwaken van het Christusbeginsel in het menselijk hart. Dat is wat Jezus bedoelde.

Nog hier
Deze gebeurtenis vond op 27 februari 2020 plaats, heel vroeg in de morgen, bij mij thuis in de kamer waar iedere zaterdagavond Transmissie-meditatie wordt gehouden. ’s Morgens mediteer ik graag alleen voor de dag aanbreekt, omdat het een heel rustig moment is om te mediteren, met de symfonie van de vogels die de nieuwe dag begroeten, in afwachting van de opkomst van de zon. Ik mediteer ’s morgens gewoonlijk op dezelfde plaats waar ik zit bij groepsmeditaties, omdat ik het daglicht kan zien verschijnen en de zon tussen de takken van de grote bomen buiten, voor me kan zien opkomen. Ik voel grote harmonie; mensen slapen nog en er is geen geluid. Die donderdag mediteerde ik dieper dan gewoonlijk omdat ik me enigszins ontmoedigd voelde; ik voelde dat ik voor bronnen binnenin me moest zoeken. Ik begon een viooltjesgeur te ruiken, maar etherische parfums ruiken is normaal voor me, dus ik besteedde er niet veel aandacht aan en ging door met mijn meditatie. Plotseling, terwijl de eerste stralen van de zon verschenen, zag ik in de kamer, ongeveer drie meter bij me vandaan, het verheerlijkte gezicht van Benjamin Creme, lachend van goedheid in een ontzagwekkende glorie van goudkleurig licht. Ik wil hier heel duidelijk maken dat het geen ‘visioen” was, maar een driedimensionale “heilige verschijning” op het fysieke gebied. Zijn gezicht was vol goedheid, en straalde uit wat ik als welwillendheid ervoer. Tegelijkertijd hoorde ik zonder geluid: “Ik ben niet weg, ik ben hier” en ik werd toen meteen vervuld van een energie die gelijk was aan de energie die we voelden tijdens de meditatie bij de Europese Transmissie-meditatieconferentie (in Nederland) tijdens zijn leven, wanneer we ons allemaal concentreerden. Intussen was de kamer doordrongen van de parfum van violen. Ik kon me niet bewegen, terwijl ik deze zachte, sterke en plezierige energie ervaarde. Er kwamen tranen in mijn ogen, hoewel ik niet huilde. Ik kan niet zeggen hoe lang deze gebeurtenis duurde; Benjamin Creme verdween en liet me diep onder de indruk en met veel vragen achter. De volgende morgen rook ik hetzelfde viooltjesparfum weer, misschien omdat ik gespannen was voor een onplezierige medische behandeling die me die ochtend te wachten stond. En nu, tijdens deze meditaties krijg ik duidelijke antwoorden op vragen die ik me zelf al mijn hele leven stel. Ik voel me heel nederig en ik ben Benjamin Creme uiterst dankbaar dat hij mij vereerd heeft met zijn heilige verschijning; ik ben zo verrast, omdat ik niet dacht dat ik het verdiend had. Naam bij de redactie bekend (Frankrijk)

Levensvreugde
In september 2004 was ik op weg naar de Europese Transmissie-meditatieconferentie in Kerkrade, Nederland, en ik stond op een grijze en regenachtige ochtend op het Centraal Station van Düsseldorf te wachten, toen er plotseling twee jonge Afrikaanse vrouwen aankwamen, en de grijze sfeer wegwuifden met hun verschijning. Ze waren heel mooi met een Aziatische invloed [in hun verschijning] en het leek dat ze zussen waren. De oudste was een kalme en discrete dame in een lange zwarte jas en elegante laarzen. De jongste was echt adembenemend: iemand van misschien 18 jaar oud, vol vreugde en energie. Ze droeg een korte minirok en een strak spijkerjasje, een combinatie waarvoor je veel eigenwaarde nodig had om te dragen, omdat ze helemaal niet zo tenger was en een tamelijk stevig postuur had. Maar ze was in totale harmonie met zichzelf. Ze danste op en neer en lachte als een kind, en keek om zich heen, al rondhuppelend en springend voor haar (lachende) zus uit. Niettemin was haar gedrag helemaal niet opdringerig; het was vrolijk en amusant en ik merkte dat de andere mensen die eerder min of meer apatisch hadden gekeken, begonnen te lachen.
H.D. (Duitsland).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘oudste zus’ Maitreya was, en de ‘jongste zus’ de Meester Jezus.)

Geachte redactie,
Op 5 maart liep ik na het werk na te denken over de wereld, de Wederverschijning en voelde me, ondanks de onmiskenbare moeilijkheden, hoopvol en positief – dat de mensheid gereed lijkt voor Maitreya. Ik passeerde deze roze tekst op het trottoir. Me beseffend dat het belangrijk was, liep ik terug en las deze boodschap (“Nu zo nabij ”). Terwijl ik verder liep voelde ik mij enorm aangemoedigd, en dat gevoel bleef me daarna nog lang bij. Olga Champion, Palm Springs (VS).

VS – Op 8 januari 2020 nam een ooggetuige in Hurst (Texas) meer dan twee dozijn stralende vliegende voorwerpen waar, die op lage hoogte vlogen en van tijd tot tijd geometrische patronen vormden. “Ik was stomverbaasd,” meldde de getuige. (Bron: mufon.com)

Door Wanja Amling

Al bijna drie decennia komen de regeringen van de wereld elk jaar bijeen om een wereldwijd antwoord op de noodsituatie van het klimaat te bedenken. Krachtens het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) van 1992 is elk land op aarde verplicht om “gevaarlijke klimaatverandering te voorkomen” en manieren te vinden om de uitstoot van broeikasgassen wereldwijd op een rechtvaardige manier te verminderen. Maar tot op de dag van vandaag blijven de wereldwijde emissies stijgen en worden de gevolgen van de klimaatverandering ernstiger en eerder merkbaar dan ooit. Wetenschappelijke waarschuwingen worden onderstreept door het ongekende afsmelten van gletsjers in Groenland en de bosbranden in Australië. Feitelijk hebben de naties van de aarde tot dusverre bijster weinig bereikt om een dreigende, volledig voorzienbare catastrofe te voorkomen. Wat weerhoudt onze gekozen politici en de mensheid als geheel ervan hun koers naar schijnbare zelfvernietiging te corrigeren? Nu oplossingen goedkoper zijn, de publieke opinie gemobiliseerd is en de effecten veel duidelijker zijn, waarom volgt er dan geen politieke actie?

De wetenschap vertelt ons keer op keer dat het zonder een veel grotere inspanning praktisch onmogelijk zal zijn om klimaatverandering binnen veilige grenzen te houden. Maar tijdens de 25e herhaling van de Conferentie van de Partijen (COP25), die eind 2019 in Madrid plaatsvond, konden afgevaardigden uit bijna 200 landen maar moeilijk overeenstemming bereiken over belangrijke kwesties van het kader dat aan het Klimaatakkoord van Parijs ten grondslag ligt. Alle relevante en urgente kwesties, zoals het opstellen van regels voor een koolstofmarkt tussen landen, werden uitgesteld tot de volgende klimaattop in november 2020, wat opnieuw een gemiste kans was om de ambities op het gebied van klimaatactie op te voeren. Het verbluffende falen van internationaal leiderschap is des te belangrijker in het licht van een overvloed aan nieuwe onderzoeken die laten zien dat we dringend snel moeten handelen. We zouden een groot aantal redenen kunnen noemen waarom onze leiders ons in de steek lijken te laten op weg naar de tweevoudige doelstelling van een koolstofarme en klimaatbestendige ontwikkeling: van bureaucratische traagheid tot ideologisch verzet; van landen als de VS of Brazilië, die dreigden zich uit het Akkoord van Parijs terug te trekken en zo de effectieve internationale klimaatonderhandelingen te ondermijnen, tot machtige multinationale ondernemingen die al hun opgebouwde macht in de strijd gooien om hun activiteiten voort te zetten terwijl ze het land verwoesten en de lucht vervuilen. Wat ze alle gemeen hebben, is het onderliggende idee over klimaatverandering, dat zelf deel is van het probleem: het doet klimaatverandering onoplosbaar lijken en beperkt het tot fossiele brandstof en emissies, in plaats van te benadrukken dat de planeet een levend wezen is.

Veranderend brandpunt
Globalisering en de ontevredenheid erover hebben grote schade aangericht aan de organen en weefsels van dit wezen, met inbegrip van ecosystemen, biodiversiteit, moerasland en koraalriffen. Door de verwording van de biosfeer wordt het vermogen van de planeet om het hoofd te bieden aan uitdagingen zoals zeespiegelstijging, veel minder. Zelfs als we de CO2-uitstoot van de ene op de andere dag konden verminderen en ons een weg uit de klimaatcrisis konden banen door innovatieve technologieën en opgelegde wet- en regelgeving, zou de planeet nog steeds een langzame dood sterven. Zolang de algehele kijk niet opschuift naar een holistischer benadering van regeneratie, behoud en genezing van de planeet in al haar facetten, omzeilen we het kernprobleem en schuiven we onze morele plicht om voor de aarde te zorgen voor ons uit.

Dit brengt het brandpunt van ecologische urgentie naar lokaal niveau en maakt het veel tastbaarder, omdat we de schade aan onze rivieren, bodems en bossen pal voor onze ogen zien. Het fenomeen klimaatverandering wordt ook veel concreter wanneer we hier en nu actie kunnen ondernemen. Het vereist echter een fundamentele verandering in onze relatie tot de fysieke wereld en een groeiende erkenning van onze individuele rol daarin, want daarin schuilt het echte probleem: onze spirituele crisis. Crises als de dreigende ineenstorting van het klimaat zijn slechts symptomen en een manifestatie van deze onderliggende oorzaak. Ons collectief falen ligt in de diepgewortelde materialistische en egoïstische perceptie van het bestaan, de manier van leven die daarbij hoort, en in de zelfgenoegzaamheid die weigert anders te handelen en zich te onthouden van de luxe waaraan we gewend zijn geraakt, vooral in ontwikkelde landen, die de voornaamste veroorzakers van de klimaatcrisis zijn. Anderen de schuld geven is een doodlopende weg en leidt de aandacht af van echte oplossingen. Op deze manier dwingt de klimaatcrisis ons bijna tot het besef van onze onderlinge afhankelijkheid, omdat de verliezen die we zien ons verbinden met al het leven op aarde. Zolang we niet een gevoel van lokale en mondiale verbondenheid demonstreren en dagelijks in praktijk brengen, en principes van samendelen en vertrouwen uitdragen, zullen we onvermijdelijk te maken krijgen met existentiële bedreigingen. Zoals Einstein zei: “We kunnen de problemen waarmee we nu worden geconfronteerd niet oplossen op hetzelfde niveau van denken dat ze heeft veroorzaakt.” Als het niet wordt uitgevoerd met andere waarden en motieven, brengt vermindering van de wereldwijde koolstofemissies het echte probleem alleen naar een ander speelveld. De onderliggende zorgelijke kwestie is daarom die van bewustzijn en juist motief. Het morele kompas van de mensheid moet afgestemd worden op haar inherente verbondenheid met alle levende wezens.
…

Ultieme maatstaf
De politiek zal niet veranderen tenzij het bewustzijn van mensen overal een verschuiving ondergaat naar een meer oprecht en gedeeld gevoel van eenheid met de hele mensheid, onze broeders en zusters – want politici stellen uit, wanneer ze vrezen dat de risico’s van actie zwaarder wegen dan de risico’s van nietsdoen. De stem van het volk is de ultieme maatstaf om veranderingen ten goede te meten. De innerlijk besefte waarheid dat iedereen een waardig leven verdient, zet miljoenen mensen er al toe aan veranderingen te eisen, of ze nu verband houden met de klimaatcrisis of met andere kwalen van de moderne samenleving. Het momentum wint aan snelheid bij degenen die een diepe drang voelen om een ernstig onrechtvaardig systeem te transformeren, aangezien hun aangeboren zoektocht naar een meer vervullend leven niet langer weerklinkt in de versleten structuren van nu.

Een kritische massa van zulke mensen kan mannen en vrouwen overal inspireren en stimuleren, totdat een sociaal omslagpunt wordt bereikt waarop mensen zich aansluiten bij een wereldwijde beweging die in staat is de huidige impasse op alle gebieden te overwinnen. Mensen zullen het dan gemakkelijker vinden om het voorbeeld te volgen en op te komen voor wat ze innerlijk kennen als waarheid en in overeenstemming met hun spirituele aard, waarbij samendelen en rechtvaardigheid worden bevestigd als de natuurlijke en enige manier om vertrouwen en een veiligere wereld voor iedereen te creëren.
…

Door Alenka Zupan

Er is een beroemde uitspraak van Mahatma Mohandas Ghandi: “Aan ieders behoefte kan worden voldaan, als we de hebzucht laten staan”. Hij heeft ook gezegd dat een zekere mate van lichamelijk comfort noodzakelijk is, maar boven een bepaald niveau gaat dit hinderen in plaats van helpen; daarom is het ideaal om een onbeperkt aantal behoeften te creëren en te bevredigen een dwaling en een valkuil. Volgens Ghandi zullen Europeanen hun visie moeten aanpassen als zij niet willen bezwijken onder het gewicht van de gemakken waaraan zij verslaafd zijn geraakt.

Ondanks deze en vele gelijksoortige waarschuwingen kwam in de jaren 20, met name tussen de twee wereldoorlogen, een nieuw denkbeeld op in de productfabricage: “ingebouwde veroudering”. Een met opzet aangebrachte korte levensduur werd de norm. Wat het nog krachtiger maakte, was dat het bewust werd gemodelleerd in een nog sterker ‘waanidee’ – dat van “veroudering van de begeerlijkheid”. Reclame, die veel mensen nu als vanzelfsprekend beschouwen, werd gebruikt om een gevoel van ontoereikendheid of een persoonlijk gevoel van mislukking in te prenten als het nieuwste, modernste, grootste en beste product buiten ons bereik bleef.

Nu zitten we in die ‘val’ en de effecten van hebzucht zijn zonder meer duidelijk voor het merendeel van de weldenkende waarnemers. De aarde lijdt en, zoals econoom en auteur Jeffrey Sachs het verwoordde: “het gebruik van hulpbronnen heeft zo’n vlucht genomen dat we wereldwijd tegen grenzen aanlopen. We voelen elke dag de schokeffecten van catastrofale overstromingen, droogtes en stormen – en de prijsstijgingen op de grondstoffenmarkt die daarvan het gevolg zijn. Ons lot hangt er nu van af of we samenwerken dan wel slachtoffer worden van zelfvernietigende hebzucht.”

Het besef dat we zo veel mogelijk op alle gebieden van het leven duurzaamheid moeten betrachten, dringt eindelijk door. Wat begon als lokale projecten van burgers die uitgroeiden tot een praktische norm, heeft zich geleidelijk ontwikkeld tot officieel beleid, naarmate lokale, federale, nationale instanties ze begonnen over te nemen en toe te passen. De wegwerplevensstijl verandert in wat op een dag bekend kan worden als ‘postconsumentisme’ met recycling, hergebruik, reparatie, het doen met wat je hebt of het zelf fabriceren als sleutelfactoren in een nieuwe verhouding van verantwoord rentmeesterschap en correct beheer van de hulpronnen die onze planeet levert. Slovenië heeft de noodzaak van een dergelijke verandering omarmd en heeft een leidende rol in de revolutie van recycling en afvalbeheer. De hoofdstad Ljubljana werd in 2016 uitgeroepen tot Groene Hoofdstad van Europa. Hergebruik van goederen staat ook hoog op de Sloveense agenda en het volgende interview geeft een kleinschalig maar goed voorbeeld van duurzaamheid in actie.
…

Dood van het ‘gebruikelijke’
door Graham Peebles

De mensheid wordt geconfronteerd met een reeks zelfgecreëerde, onderling samenhangende crises, van milieuramp tot armoede, ongelijkheid, het ontbreken van vrede, tot een ongekend aantal ontheemden, naast andere urgente kwesties. Deze zijn alle veroorzaakt door het negatieve gedrag van de mensheid, door de alom verbreide manieren van leven, de schadelijke waarden en ideologieën die alle aspecten van het hedendaagse leven domineren. De jongste crisis is de pandemie van het coronavirus (Covid-19) en de potentiële ineenstorting van de wereldeconomie als gevolg daarvan. Het is een collectieve crisis zoals we die nog nooit gezien hebben. Hele bevolkingsgroepen worden gedwongen hun gedrag te veranderen, te stoppen met reizen, zich terug te trekken, te stoppen met kopen, thuis te blijven en anderen in de gemeenschap te steunen. Het dwingt mensen om hun focus te verleggen en te vertragen, om hun leven te vereenvoudigen en te herzien. Zorgwekkend en verontrustend op de korte termijn, maar potentieel bevrijdend, de ruimte biedend om stil te zijn, te reflecteren en naar binnen te kijken, en goed voor de natuurlijke omgeving. Een crisis biedt kansen, de mogelijkheid voor groei en een nieuw doel; kansen op verandering – verandering die harmonie bevordert, om datgene tot uitdrukking te brengen wat tot nu toe onderdrukt werd.

Het leven kent een natuurlijke orde en bepaalde fundamentele wetten die ten grondslag liggen aan alle uitingen ervan. Wanneer dit ritme wordt geremd – individueel of collectief – vindt er stagnatie plaats, wat tot on-heil leidt en treedt er een soort crisis op. Hoe groter de weerstand, hoe onvermijdelijker en intenser de crisis wordt. De huidige levenswijzen zijn disharmonisch, de sociaaleconomische en politieke systemen zijn volkomen onrechtvaardig en begunstigen enkelen ten koste van velen; gedreven door verdeeldheid zaaiende materialistische waarden en de negatieve ideologie van hebzucht, vormen ze de kern van de meeste, zo niet al onze problemen. Ecosystemen zijn verstoord door zelfzuchtige menselijke activiteiten, weerspatronen volledig veranderd door de giffen die dagelijks in de atmosfeer worden geloosd, wat leidt tot disharmonie binnen het klimaat. Grote aantallen mensen erkennen deze feiten en de noodzaak van een nieuwe manier van leven, maar het verzet van regeringen en machtige ondernemingen is groot; gehechtheid aan de status quo diep verankerd; angst voor verlies van macht en privileges intens. En dus worden de nodige veranderingen consequent geblokkeerd; de natuurlijke orde, die altijd in de richting van harmonie – haar inherente eigenschap – beweegt, wordt geblokkeerd, waardoor verdere ontstekingen ontstaan.

Het coronavirus valt buiten de controle van regeringen, instellingen en machtige bedrijven. Het veroorzaakt wijdverbreide chaos die zich nog zal versterken en uitbreiden, waardoor niet alleen de volksgezondheid, maar ook de sociale orde aangetast wordt en de door de consumptie geleide economie verwoest wordt. Terwijl de aandelenmarkten tuimelen, bedrijven failliet gaan, wereldwijde toeleveringsstromen opbreken en landen gedwongen worden zich naar binnen te keren, praten overheden (voorspelbaar) over de ‘fundamentele kracht van de economie’ en het vermogen van de markten om na de crisis snel weer ‘op te krabbelen’ tot gebruikelijke niveaus. Maar dit ‘gebruikelijke’ is juist het probleem: het ‘gebruikelijke’ heeft de planeet vergiftigd, enorme niveaus van ongelijkheid gecreëerd, mensen tegen elkaar opgezet, natie tegen natie, aanhoudende wijdverbreide uitbuiting van de kwetsbaren en een verderfelijk waardensysteem gestimuleerd dat allerlei sociaal onrecht voedt. Het is verleden tijd en moet nu eindigen.

Nu de wereld met de Covid-19-crisis wordt geconfronteerd, is een gecoördineerd antwoord op de vereisten voor de volksgezondheid en de economische gevolgen nodig; dienstbaarheid aan de gemeenschap en eenvoudige daden van goedheid zijn essentieel, net als samen delen. Dit is een wereldwijde crisis en er is een vereende reactie nodig; weg met wedijver en bekrompen nationalisme – ‘Amerika eerst’, ‘China eerst’, ‘India eerst’, enz.. Nu eerst de mensheid en de planeet. Eenheid, samenwerking, verdraagzaamheid en begrip, deze, samen met samendelen, zijn de kenmerken van deze tijd en moeten onze gedachten en acties nu, meer dan ooit, leiden.

De pandemie zal worden overwonnen en als we de kans die deze crisis biedt omarmen, is de kans reëel dat het leven daarna voor altijd en ten goede kan worden veranderd. Een kans om het leven met nieuwe ogen te bezien, om nieuwe manieren van leven te introduceren die het goede aanmoedigen, die eenheid, vrede en natuurlijk geluk cultiveren en de ruimte toelaten om te zijn.