Nog hier
Deze gebeurtenis vond op 27 februari 2020 plaats, heel vroeg in de morgen, bij mij thuis in de kamer waar iedere zaterdagavond Transmissie-meditatie wordt gehouden. ’s Morgens mediteer ik graag alleen voor de dag aanbreekt, omdat het een heel rustig moment is om te mediteren, met de symfonie van de vogels die de nieuwe dag begroeten, in afwachting van de opkomst van de zon. Ik mediteer ’s morgens gewoonlijk op dezelfde plaats waar ik zit bij groepsmeditaties, omdat ik het daglicht kan zien verschijnen en de zon tussen de takken van de grote bomen buiten, voor me kan zien opkomen. Ik voel grote harmonie; mensen slapen nog en er is geen geluid. Die donderdag mediteerde ik dieper dan gewoonlijk omdat ik me enigszins ontmoedigd voelde; ik voelde dat ik voor bronnen binnenin me moest zoeken. Ik begon een viooltjesgeur te ruiken, maar etherische parfums ruiken is normaal voor me, dus ik besteedde er niet veel aandacht aan en ging door met mijn meditatie. Plotseling, terwijl de eerste stralen van de zon verschenen, zag ik in de kamer, ongeveer drie meter bij me vandaan, het verheerlijkte gezicht van Benjamin Creme, lachend van goedheid in een ontzagwekkende glorie van goudkleurig licht. Ik wil hier heel duidelijk maken dat het geen ‘visioen” was, maar een driedimensionale “heilige verschijning” op het fysieke gebied. Zijn gezicht was vol goedheid, en straalde uit wat ik als welwillendheid ervoer. Tegelijkertijd hoorde ik zonder geluid: “Ik ben niet weg, ik ben hier” en ik werd toen meteen vervuld van een energie die gelijk was aan de energie die we voelden tijdens de meditatie bij de Europese Transmissie-meditatieconferentie (in Nederland) tijdens zijn leven, wanneer we ons allemaal concentreerden. Intussen was de kamer doordrongen van de parfum van violen. Ik kon me niet bewegen, terwijl ik deze zachte, sterke en plezierige energie ervaarde. Er kwamen tranen in mijn ogen, hoewel ik niet huilde. Ik kan niet zeggen hoe lang deze gebeurtenis duurde; Benjamin Creme verdween en liet me diep onder de indruk en met veel vragen achter. De volgende morgen rook ik hetzelfde viooltjesparfum weer, misschien omdat ik gespannen was voor een onplezierige medische behandeling die me die ochtend te wachten stond. En nu, tijdens deze meditaties krijg ik duidelijke antwoorden op vragen die ik me zelf al mijn hele leven stel. Ik voel me heel nederig en ik ben Benjamin Creme uiterst dankbaar dat hij mij vereerd heeft met zijn heilige verschijning; ik ben zo verrast, omdat ik niet dacht dat ik het verdiend had. Naam bij de redactie bekend (Frankrijk)

Levensvreugde
In september 2004 was ik op weg naar de Europese Transmissie-meditatieconferentie in Kerkrade, Nederland, en ik stond op een grijze en regenachtige ochtend op het Centraal Station van Düsseldorf te wachten, toen er plotseling twee jonge Afrikaanse vrouwen aankwamen, en de grijze sfeer wegwuifden met hun verschijning. Ze waren heel mooi met een Aziatische invloed [in hun verschijning] en het leek dat ze zussen waren. De oudste was een kalme en discrete dame in een lange zwarte jas en elegante laarzen. De jongste was echt adembenemend: iemand van misschien 18 jaar oud, vol vreugde en energie. Ze droeg een korte minirok en een strak spijkerjasje, een combinatie waarvoor je veel eigenwaarde nodig had om te dragen, omdat ze helemaal niet zo tenger was en een tamelijk stevig postuur had. Maar ze was in totale harmonie met zichzelf. Ze danste op en neer en lachte als een kind, en keek om zich heen, al rondhuppelend en springend voor haar (lachende) zus uit. Niettemin was haar gedrag helemaal niet opdringerig; het was vrolijk en amusant en ik merkte dat de andere mensen die eerder min of meer apatisch hadden gekeken, begonnen te lachen.
H.D. (Duitsland).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘oudste zus’ Maitreya was, en de ‘jongste zus’ de Meester Jezus.)