Vanaf de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme’s Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Dit artikel werd in april 1990 geschreven en toch had het vandaag geschreven kunnen zijn, zo nauwkeurig geeft het de gebeurtenissen weer die zich nu ontvouwen.

door de Meester —, via Benjamin Creme

Met elke dag die verstrijkt, worden steeds meer mensen zich ervan bewust dat er iets nieuws, iets heel ongebruikelijks gebeurt met hen en de wereld. Ze voelen dat er dingen gaande zijn die de toekomst zullen herscheppen en hen voeren naar het onbekende. Deze verwachting is tegelijk beangstigend en opwindend.
Ze voelen een groeiend vertrouwen dat de mensheid niet gedoemd is, maar tegen alle verwachtingen in uit het vuur tevoorschijn is gekomen dat haar bestaan bedreigde. Ook voelen ze een toenemende kracht in zichzelf om veranderingen in hun leven te bewerkstelligen en zo hun eigen lot te bepalen. Daarmee komt voorgoed een einde aan de tijd dat regeringen tegen de wil van het volk regeren en hun onwelkome doctrines opleggen aan een passieve bevolking. De dagen van de alleenheersers zijn geteld en één voor één verlaten ze het toneel van hun roemloos bewind. De nieuwe tijd behoort aan het volk en uit hun rijen zullen de nieuwe woordvoerders komen.
Wachtend achter de schermen staat de Christus. In geduldige stilte en met ongehaaste, onafgebroken inspanning creëert Hij de middelen voor zijn verschijning voor de ogen van de mensen. Alles is nu gereed. Alleen de laatste details wachten nog op zijn zorg. Spoedig zal de wereld weten dat de Leraar er is; dat de Mensenzoon is teruggekeerd; dat de Vertegenwoordiger van de Allerhoogste zichzelf opnieuw ten dienste heeft gesteld van de mensheid.
Zijn oproep, waar de hele wereld over zal spreken, zal het beste tevoorschijn halen uit allen die in Hem een echo vinden van hun hartsverlangen naar rechtvaardigheid, vrijheid en liefde, en in steeds toenemend volume zal de roep om hun verwezenlijking uit elke natie oprijzen. Zo zal het zijn. En zo zal Hij de wil van ontelbare aspirerende zielen scherpstellen en hun onverbloemde stem worden.
Zijn stem is niet de enige die de mensen zullen horen. Overal ter wereld, in elk land, wachten groepen op de gelegenheid om te spreken. Voorbereid en opgeleid staan zij nu achter de coulissen, gereed om te dienen wanneer ze worden geroepen. Ze kennen de noden van de tijd en de antwoorden op de problemen die de mensheid nu bestoken. Stapje voor stapje zullen deze problemen worden overwonnen en wordt een nieuw hoofdstuk opengeslagen in de evolutie van het mensenras. Binnen niet al te lange tijd zullen deze wijzen naar voren treden om zichzelf ter beschikking te stellen van de wereld. Hun altruïsme zal hen bij de volkeren aanbevelen en hun inzicht zal het vertrouwen winnen van allen.
Schep daarom moed uit dit alles en weet dat nieuwe en betere tijden op komst zijn. Schep moed en weet dat niets de stuwkracht van verandering kan tegenhouden die deze wereld nu in haar greep heeft.
Vroeger wachtten mensen de gebeurtenissen af in passieve aanvaarding van hun lot. Vandaag doordringt een nieuw bewustzijn het denken en de harten van de mensen en maakt hen bewust van hun aangeboren behoefte aan rechtvaardigheid en vrijheid. Hun wachten zal beloond worden.

Bij elke lezing die hij gaf, waar ook ter wereld, werden Benjamin Creme talloze vragen gesteld die een breed scala beslaan. Wij putten hier uit de grote voorraad antwoorden die BC en Zijn Meester door de jaren heen gegeven hebben en die nog niet eerder in Share International gepubliceerd zijn

V. Wat zal er gebeuren met mensen die niet willen veranderen, nadat Maitreya naar voren is getreden? Ik denk bijvoorbeeld aan christelijke fundamentalisten. (Radio-interview VS, 27 november 1991)
A. Zij die niet kunnen veranderen, veranderen niet. Misschien wachten zij op hun volgende incarnatie en veranderen wanneer ze weer als baby geboren worden. Zij zijn zodanig geconditioneerd door de leringen, leerstellingen en het dogma die hun denken conditioneren en verblinden, dat zij de realiteit voor hun eigen ogen niet kunnen zien. Dergelijke christelijke groepen zullen inderdaad de laatste zijn om de Christus te erkennen – ‘hun’ Christus. Zij hebben het verkeerde beeld van de Christus. Zij denken dat Hij in de hemel aan de rechterhand van God zit. Daar is Hij niet. Zij denken dat Hij de eniggeboren Zoon van God is. Dat is Hij niet.
Hij is een mens als u en ik, iemand die tot een groots geestelijk wezen, een god geëvolueerd is. Alle Meesters zijn goden, maar dat zijn wij in aanleg ook. Het enige verschil tussen de Christus of de Boeddha of een ‘gewone’ Meester is dat Zij de volmaaktheid al hebben bereikt waar wij nog naar streven.
Zij zijn het voorbeeld van wat wij op een dag zelf zullen zijn. Dit geldt voor iedereen. Zij zijn geen goden die kant-en-klaar uit de hemel zijn neergedaald. Zij zijn goden geworden door het proces van evolutie, zoals wij nu goden worden. Als je de mensheid van nu vergelijkt met de vroege dier-mens hebben we een geweldig lange weg afgelegd. Maar vergeleken met de Meesters zijn we nog nergens.
Vanuit Hun gezichtspunt is alle potentieel aanwezig. Zij zien het potentieel. Wij zien ons potentieel niet. Zij komen steeds openlijker in de wereld om ons dit potentieel te laten zien, om ons te laten zien wat wij op een dag zullen zijn. Wanneer je Hen ziet, zie je de virtuositeit van Hun denken; Hun buitengewoon ruime visie; Hun vermogen tot liefhebben en dienst aan de wereld, die niemand kan meten.
De christelijke fundamentalisten hebben zichzelf gehard, omdat ze bang zijn, en zij staan vijandig tegenover Maitreya. Hij zal hen geen kwaad doen. Hij heeft hen nog meer lief dan de mensen die gemakkelijk lief te hebben zijn, want in Zijn denken zijn zij niet van Hem afgescheiden. Op een dag zullen ze beseffen dat Hij de Heer der Liefde is die gekomen is om ons te leren hoe lief te hebben. Dat moeten wij nog leren.

V. Hoe kunnen we beginnen om de energie van liefde nu, vandaag te ontvangen? Kan dat?
A. Het is geen kwestie van ontvangen. De energie is er. Ze maakt wezenlijk deel uit van je aard. Je bent een ziel in incarnatie. De aard van die ziel is liefde. Daar kun je zelf niets aan doen. Maar die energie geef je vrij of niet. De meesten van ons doen dat niet omdat we bang zijn. We zijn bang om afgewezen te worden. We zijn bang dat mensen ons niet liefhebben, tenzij we ons taai en sterk houden. We verkeren in wedijver en zolang we met elkaar concurreren kunnen we geen uitdrukking geven aan liefde. Wedijver is geen loffelijke eigenschap. Wedijver is het gevolg van angst en waar angst heerst, heerst geen liefde. Neem de angst weg en er zal automatisch liefde verschijnen.

Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door de jaren heen verwerkt zijn, als authentiek bevestigd zijn, maar nog niet werden gepubliceerd. Deze brieven, waarvan sommige jaren geleden werden ontvangen en andere heel recent, publiceren we hier. Andere brieven in dit nummer beschrijven recente gebeurtenissen. Het is de overtuiging van de schrijvers, ontstaan uit hun eigen intuïtieve reactie en bekendheid met zulke ervaringen, die hun het vertrouwen geeft om deze ontmoetingen persoonlijk en in het algemeen, als belangrijk en betekenisvol te zien. Sommige lijken specifiek voor de betrokkenen,terwijl andere voor zich spreken en hoop en inspiratie aan allen geven. We leggen ze ter overweging voor.

Helende tranen van de Madonna
Mijn vriend Antonio Palena uit Australië belde een paar maanden geleden het Benjamin Creme Museum in onze doorlopende conversatie en tijdens dit telefoongesprek vertelde ik hem dat ik onlangs een uitgebreide halswerveloperatie had ondergaan en worstelde met het herstel ervan. Hij vertelde me dat er een huilend Madonnabeeld was waar hij tranen van had verzameld, en dat Benjamin Creme had aangeraden om de tranen naar een homeopathische apotheek te brengen en er een geneesmiddel van te laten maken. Antionio regelde dat ik wat van de pillen kreeg en ik begon ze ongeveer vijf weken geleden in te nemen [geschreven in oktober 2019]. Behalve de nekoperatie had ik ook ernstige problemen in mijn benen gekregen vanwege grote zenuwdruk in de lendenen- en heiligbeengebieden. Dit beenprobleem had het in de 18 maanden daarvoor bijna onmogelijk gemaakt om te slapen.
Toen ik de homepathische pillen begon in te nemen verdwenen de problemen in de achillespezen, kuiten, voeten en tenen onmiddellijk. Evenals een heel hinderlijke bijwerking van de medicatie die ik na de operatie had en die het leven ook behoorlijk moeilijk maakte. Beide kwesties waren meteen verholpen, letterlijk in een nacht en ze zijn niet meer teruggekomen. Ik denk niet dat ik gevoelig ben voor het placebo-effect, vooral omdat een van de problemen uit een mechanische kwestie voortkwam en om eerlijk te zijn heb ik nooit een verbinding met de Madonna gehad. Het was in de godsdienst van mijn jeugd niet van belang en zelfs de foto’s van de Madonnawonderen in Share International vond ik niet zo interessant. Jezus was het brandpunt in mijn jeugd en dit had tot gevolg dat ik weinig interesse had in de Meester die de Madonna was. Achteraf gezien eigenlijk geen rationele respons op de Meesters en de Leringen van de Oude Wijsheid.
De operatie heeft nog geen verbetering gebracht in mijn nek maar daar heb ik ook veel hoop op. Maar ik dacht dat uw lezers die met hardnekkige gezondheidsproblemen worstelen, dit middel misschien zouden willen proberen. (Het kan besteld worden op www.simillimum.co.nz onder ‘weeping Madonna tears’)
SC, Palm Springs (California, VS).

Synergie
Bij onze Share International kraam op het Veg Festival in Atlanta (Georgia) op 9 november 2019 kwam er een man die “Ron” heette, kijken. Hij leek midden 40 en had een naambordje om zijn hals met een mediapasje waarop stond “Ron G–”. (Ik had zijn achternaam niet goed kunnen lezen, maar dacht in de gauwigheid gezien te hebben dat het een Filipijnse naam was). Hij vroeg: “Waar gaat dit allemaal over?” en “Hoe raakte u erbij betrokken?” en toen begonnen we over het verhaal te vertellen.
We vertelden over Transmissie-meditatie en hij zei dat hij uit Charlotte (Noord-Carolina) kwam. Ann Dougherty, een groepslid uit Atlanta, antwoordde dat er op het moment geen groep in Charlotte was, maar dat andere medewerkers een tentoonstelling in die stad organiseren en lezingen geven, en dat ze hopen dat er snel een Transmissie-meditatiegroep zal ontstaan.
Ik vroeg Ron wat hij deed en hij antwoordde dat hij programma’s over energie en synergie samenstelde, dat hij een “programma-ontwikkelaar” was. Hij zei dat hij deze programma’s onderwees aan MIT en Stanford. Ik vroeg hem of hij alleen academici onderwees of ook leken. Hij antwoordde: “Beide. Ik onderwijs eerst energie omdat ze over energie moeten weten voordat ze wat van eenheid en synergie kunnen begrijpen. Je kunt geen les geven over energie zonder te denken aan onze onderlinge verbondenheid. Mensen zijn tegenwoordig zo gescheiden van elkaar. Ze moeten eerst energie begrijpen. We hebben het over eenheid.”
Ron zei ook dat hij veel reist om informatie te verzamelen voor zijn programma’s en dat hij in de verschillende steden waar hij heengaat kramen bezoekt. Hij zei: “Ik ken Share. Er zijn steeds meer kramen van Share.” Hij zei dat hij altijd dezelfde vraag stelt bij de kramen.” Waar gaat dit over?”en naar hun verhaal luistert. Soms heeft iemand een andere “insteek” voor het verhaal. Hij zei dat hij de informatie die hij verzamelt in zijn programma’s gebruikt.
Inmiddels waren we goed op gang in het gesprek met Ron. Hij was ongeveer 20 minuten bij de kraam geweest en hij gaf ons nu tips over de manier waarop we onze boodschap kunnen presenteren. Hij keek naar de banier achter onze tafel waarop staat: “Wanneer we de grondstoffen van de wereld Samen delen zal er Rechtvaardigheid zijn in de wereld; Er zal Vertrouwen tussen de landen zijn; Het zal tot Vrede leiden.” Hij zei: “Als ik het verhaal zou vertellen, zou ik zeggen: ‘Als je gelooft in rechtvaardigheid, gelijkheid en vrede, nodigen wij u uit met ons mee te doen. Samen kunnen we zoveel meer doen. Dit is synergie!’” Tijdens dit gedeelte van ons gesprek leek hij “rechtvaardigheid” te benadrukken en herhaalde hij twee keer zijn voorstel om de boodschap op deze manier te presenteren.
Ron vervolgde: “Er komt een tsunami aan!! Een tsunami-achtige golf na golf!” We dankten hem voor zijn suggesties en ik vertelde hem dat hij ons een andere manier had gegeven om onze boodschap te presenteren. We vroegen weer naar zijn naam en hij antwoordde: “RONNIE TSUNAMI!”
Later toen we met z’n allen onze dag op het Veg Festival bespraken met alle prachtige interacties met verschillende mensen, besloten we dat Ronnie Tsunami een voorproefje gaf van de gebeurtenissen door een andere nadruk in onze presentaties te leggen – een nadruk op rechtvaardigheid, vrede en gelijkheid.
Een medegroepslid vroeg: “Denk je dat Ronnie Tsunami een bijzonder iemand was?” Het antwoord: “Natuuurlijk!”
KP, Atlanta (Georgia, VS).

Armeense vrouw huilt kristallen tranen
Satenik Kazarryan, 22 jaar, uit Spandaryan, een dorp in de provincie Shirak (Armenië), huilt tot wel 50 scherpe kristallen per dag.
Satenik vertelde dat het eerst leek of ze stof in haar ogen kreeg en dat zich toen kristallen begonnen te vormen. Al gauw verschenen de kristallen tranen steeds sneller, wat haar pijn deed.
Een video laat zien hoe een familielid van Satenik een van de kristallen tranen met een wattenstaafje uit haar oog haalde. Te zien is dat de kristallen in een doosje verzameld zijn. “Toen wij het eerste kristal weghaalden”, zei haar familielid Svetlana Avagyan, “dachten wij dat het glas tijdens het werk op onze boerderij in haar oog terecht was gekomen. Maar de pijn hield niet op en we bleven meer kristallen uit haar ogen krijgen. Dus gingen we met haar naar de dokter. Eerst geloofden ze ons niet… niemand hier heeft ooit eerder zoiets gezien.” Alle doktoren zijn geschokt,” aldus Satenik. “Zij zijn nooit met zo’n kwaal geconfronteerd en weten niet hoe het te behandelen. Ze hebben zelfs geen diagnose kunnen stellen.” Satenik werd er zelfs van beschuldigd dat ze het zou hebben verzonnen, maar volgens haar schoonmoeder wordt nu algemeen geaccepteerd dat de kristallen tranen echt zijn. (Bron: dailymail.co.uk; sputniknews.com )

 

Satenik Kazarryan uit Armenië huilt tranen van kristal
© Sputniknews, Armenia. Overgenomen met toestemming.

Noot van de redactie: In de jaren 80 benaderde een onafhankelijke journaliste, Patricia Pitchon, andere journalisten en coördineerde pogingen om Maitreya te ‘vinden’, zoals beschreven in haar boek Searching for Maitreya (“Op zoek naar Maitreya”). Wilde Maitreya in de openbaarheid kunnen treden, dan waren de media nodig als vertegenwoordigers van de mensheid, om zo voldoende energie te geven aan de ‘zoektocht’ naar Hem en te verzekeren dat de vrije wil van de mensheid niet aangetast werd.
Het is nooit de taak geweest van mensen die met Benjamin Creme samenwerkten of nauw verbonden waren met zijn groep om Maitreya te ‘vinden’, aan te wijzen of ‘voor het voetlicht te halen’. Dit persoonlijke verslag, dat in 1996 plaats vond, geeft echter een glimp van Maitreya in een bepaald deel van Londen, hoewel Hij in werkelijkheid alomtegenwoordig is.

door Janez Ferjancic

Het was juni 1996. Ik was al een paar jaar bekend met de idee van de Wederkomst, maar nog niet actief in het werk, omdat er toen nog geen Wederverschijningsgroep in Slovenië gevestigd was. Het was een periode waarin ik vele uren per dag persoonlijke meditatie deed, ik was jong en sterk, misschien een beetje naïef, en dacht dat ik Maitreya waar of wanneer ik het echt wilde, kon ontdekken. Nu terugkijkend zie ik de zoektocht naar Maitreya als een poging van een jongeman op zoek naar zijn eigen plaats onder de zon. Er zijn nog altijd mensen die bewijs en tekenen nodig hebben en dit verslag is voor hen. Wanneer de leringen over het Zelf van Maitreya en Benjamin Creme algemeen begrepen worden, zullen tekenen niet langer nodig zijn.
In de zomer van 1996 besloot ik een week lang naar Londen te gaan om “de energie te voelen”. Het was mijn eerste reis naar Londen en ik begon meteen in de moslimgemeenschap te ‘zoeken’. Ik woonde elke dag de gebeden bij in diverse Londense moskeeën. Ik raakte echt onder de indruk van de oprechte devotie van de moslims. Ik had dat soort devotie alleen eerder gezien in christelijke en boeddhistische kloosters. Ik ontmoette allerlei soorten mensen en gaf me over aan eindeloze religieuze discussies met moslims van verschillende achtergronden – van sociaal werkers tot imams, van soefi’s tot sjeiks uit Saoedie-Arabië…

Ik zwierf veel door de wijk Whitechapel in oost-Londen waar, zo was bekend, Maitreya regelmatig in de Whitechapel-moskee kwam. Bijna iedere dag ging ik er heen en hing er
‘s avonds rond. De moskee maakte vanaf het eerste moment indruk op me vanwege de energie; het was bijna dezelfde Christusachtige trilling die ik soms in een kerk kon ervaren. In de moskee stond ik meestal achterin en staarde voorzichtig naar de tientallen mensen die iedere dag de gebeden bijwoonden, maar kon nooit iets of iemand voelen naar wie ik op zoek was en de dagen gingen maar voorbij.
Toen werd het vrijdag, een heilige dag voor de moslims. Bij de hoofdgebeden rond een uur ’s middags zat de moskee vol en je kon je bijna niet bewegen. Er waren meer dan 500 mensen die elkaar begroetten en met elkaar praatten. De sfeer was levendig, geestdriftig. Toen het tijd werd voor de gebeden viel iedereen plotseling stil, in plaats van te gaan bidden. Toen pas merkte ik een man op die voor de menigte stond op de plaats waar de imam normaal het gebed leidde. Hij was ongeveer 1.90 meter lang en heel mager, met een baard en witte Arabische hoofdtooi. Hij droeg een lange tuniek van een heel diepgele kleur. Vanwege de menigte kon ik niet echt iets direct van hem voelen, maar de stilte was heel intens en de mensen leken een diep respect voor de man te hebben. Hij sprak kalm en met een vriendelijke autoriteit, zodat zijn woorden als muziek aanvoelden. Het probleem was dat hij sprak in een taal die ik niet verstond. Het was te ver om zijn bleke gezicht duidelijk te zien, maar de man was heel zeker mijn kandidaat! Ik besloot dat ik aan het einde van de bijeenkomst op hem zou wachten bij de ingang en zeer zeker zou proberen hem te interviewen.
Hij sprak ongeveer 10 minuten en toen begon het gebed en dat duurde nog eens 10 tot 15 minuten. Aan het einde, toen ik op een interview met hem begon te hopen, kwamen een paar jonge sjeiks uit Saoedi-Arabië naar me toe die ik eerder had ontmoet, en begonnen me allerlei vragen over mijn achtergrond, politieke situatie, de oorlog in Bosnië enz. te stellen. Ik besloot hen te vergezellen naar de hal en daar op de man te wachten, en we praatten ongeveer 15 minuten terwijl ik voortdurend de deur in de gaten hield. Eindelijk gingen ze weg en ging ik terug naar de grote hal die nu half leeg was. Toen raakte ik echt in paniek. Ik kon de man niet meer zien en er waren andere deuren aan de andere kant van de hal. Ik snelde naar de straat erachter, maar hij was weg.
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de spreker Maitreya was geweest.)