door de Meester —, via Benjamin Creme (5 maart 2014)

Zonder voor tegenspraak te vrezen kunnen we zeggen dat niet alles goed gaat met de wereld. De kloof tussen de zeer rijken en de hopeloos armen, bijvoorbeeld, wordt almaar groter. Deze extreme onbalans is niet gezond voor welke samenleving ook. Toegegeven, enkele leden van de rijke gemeenschap delen inderdaad hun rijkdom met de armen, maar in het algemeen zijn de zeer rijken erop uit om ten koste van iedereen superrijk te worden.
De steeds toenemende commercialisering van ieder aspect van het tegenwoordige leven is op zich al een ‘tijdbom’ waarvan de uitbarsting het huidige economische stelsel op de knieën zal krijgen. Die tijd is niet ver af. Zó groot zijn de spanningen veroorzaakt door dit diepgaande materialisme, dat het evenwicht tot het breekpunt wordt uitgerekt. De meeste mensen zijn zozeer verwikkeld in de opbouw van de spanning dat zij zich niet van deze krachten bewust zijn.
Aldus zal de mensen de enige natuurlijke weg worden voorgelegd: de praktische aanvaarding van het beginsel van samendelen. De mensheid wordt steeds dichter naar deze bewustwording gedreven, ook al is ze tot nu toe ver verwijderd van de feitelijke manifestatie ervan.
Tezelfdertijd groeien de ecologische problemen waar de wereld voor staat naar een climax toe. De meeste landen erkennen tegenwoordig dat de opwarming van de Aarde de vijand is van allen. De vraag die de landen verdeelt, is of en in welke mate de mens verantwoordelijk is. De verstandigste koers die de mens kan volgen is ervan uitgaan dat hij verantwoordelijk is voor het grootste deel van de belasting van het klimaat en alle praktische maatregelen nemen om de problemen te herstellen. Enkele landen doen dat zeker al, maar niet alle. Onze raad is dat het handelen van de mensheid, of het gebrek daaraan, verantwoordelijk is voor tachtig procent van het probleem en dat mensen in hun eigen belang, en dat van hun kinderen, geen mogelijkheid onbenut laten om het te verlichten. Wees ervan verzekerd dat Wij hen zullen helpen, maar zij moeten hun rol spelen.
Met de ineenstorting van de wereldeconomie zullen de mensen zich bewust worden van hun eenheid. Dit besef zal een diepgaande invloed hebben op hun houding tegenover oorlog. Ze zullen inzien dat ze met elkaar verbonden zijn in een strijd om het bestaan, en de woorden van Maitreya zullen luider in hun denken weergalmen. Samendelen, rechtvaardigheid en vrede zullen als krachtige symbolen van de toekomst in het denken van de mens groeien, als aangeboren rechten van iedereen, de weg naar juiste verhoudingen.

V. 1) Geeft Maitreya nog steeds televisie-interviews in Rusland? 2) Hoeveel heeft Hij er tot nu toe gegeven? Per 6 februari waren het er 36. Wat is het totaal in Rusland nu?
A. 1) Ja. 2) 41 (per vrijdag 14 maart).

V. Kunt u misschien een overzicht geven van het aantal interviews dat Maitreya tot dusver in de verschillende landen heeft gegeven? Dat zou heel handig zijn voor wanneer we lezingen geven. Mensen willen graag weten hoeveel interviews er in elk land gegeven zijn.
A. VS: 29 interviews (januari 2010-januari 2011); Mexico: 14 (januari-september 2011); Brazilië: 41 (september 2011-januari 2013); Rusland: 41 tot dusver (januari 2013-heden). In totaal 125 interviews tot nu toe.

V. Heeft Maitreya de frequentie van Zijn interviews opgevoerd, gezien de problemen in Oekraïne en Rusland op het moment?
A. Nee.

V. Was Maitreya aanwezig bij de demonstraties in Kiev?
A. Ja.

V. Is de Meester in Moskou op enige wijze betrokken bij de huidige situatie in Rusland en Oekraïne om te proberen de spanningen te deëscaleren?
A. Niet rechtstreeks.

V. Kunnen we ervan uitgaan dat de stem van het volk die in Rusland tot vrede oproept de situatie zal beïnvloeden?
A. Ja.

V. Wat zou u zeggen tegen mensen die wel enigszins gevorderd lijken, maar zich niet met dienstbaarheid inlaten omdat ze er “niet klaar” voor zijn?
A. Zorg dat je er klaar voor bent en mis de gelegenheid niet! Je weet niet hoe lang je zult leven en die gelegenheid nog hebt.

V. Waar komt de drang tot dienen vandaan? Ik zie dat sommige mensen die ik ken, zowel in de groepen als daarbuiten, de drang tot dienen lijken te ontberen.
A. De ziel komt in incarnatie om te dienen. Ik kan niet spreken voor degenen buiten de groepen, maar mensen zijn lid van de groep omdat ze het verlangen hebben om te dienen.

V. Waarom is angst zo slecht? Is het immers niet gewoon een normale menselijke reactie?
A. Het is zeker een menselijke reactie, maar vraag uzelf eens af wanneer u op uw best bent? Wanneer u bang bent of wanneer u vrij van angst bent?

V. Is het mogelijk om onbevreesd te worden, ook als je geen derde-, vierde- of vijfdegraads ingewijde bent?
A. Je kunt in elk stadium van het leven onbevreesd zijn – angst is een infectie.

V. Hoe kan het dat de meeste neuroses en begoochelingen terug te voeren zijn op angst?
A. Omdat angst zo sterk over het astrale elementaal heerst.

V. Is het als schilder geen enorme opoffering voor u, meneer Creme, om uw tijd te wijden aan het bekendmaken van de terugkeer van Maitreya en de Meesters?
A. Waar heeft de wereld meer behoefte aan – mijn kunst of Maitreya?

V. Hoeveel mensen heeft Maitreya nu achter Zich staan?
A. Hij kan rekenen op bijna 2 miljard mensen.

V. 1) Zijn er landen die al bezig zijn met bestrijding van klimaatverandering? 2) Zijn sommige landen verder gevorderd in hun gebruik van en onderzoek naar alternatieve energiebronnen?
A. 1) Ja, landen als China en sommige Europese landen (zoals het VK, Duitsland, Scandinavië). 2) Ja, zeer zeker.

V. Vanwege familie-omstandigheden en voor zaken vlieg ik veel; ik voel me er schuldig over, maar op dit moment is het onvermijdelijk. Ik betaal altijd extra om CO2-neutraal te vliegen, maar ik neem aan dat dit niet echt genoeg is, of wel? Wat kan ik nog meer doen om mijn CO2-voetafdruk te verminderen?
A. Word lid van Friends of the Earth of een soortgelijke organisatie.

V. In mijn plaatselijke supermarkt kan ik verse sperciebonen en andere verse groenten uit Egypte, Senegal en Marokko kopen, ook al is het hier het seizoen er niet voor. Ik vraag me altijd af of de armen in die landen eigenlijk wel toegang hebben tot verse groenten. Aan de andere kant steunt het misschien de economie van die landen als we hun landbouwproducten kopen?
A. Alleen een mondiaal systeem voor het samendelen van de landbouwproducten van de wereld zal een verstandige en eerlijke oplossing voor deze problemen bieden.

V. Denkt u dat het concept van samendelen zoals u en de Hiërarchie het bedoelen aanslaat? Beginnen de mensen het als de enige oplossing te zien? Zo ja, in welke landen is het denkbeeld tot nu toe het krachtigst?
A. Er bestaat in veel landen in meer of mindere mate een begin van begrip dat samendelen noodzakelijk is. Dit zal zich uiteindelijk, en volgens mij redelijk spoedig, uitbreiden tot het inzicht dat het de hoogste prioriteit ter wereld is.

V. 1) Waarin verschillen de 24-uurs Transmissie-meditaties van de gewone, reguliere Transmissies? 2) Is het niet beter om je met 10 of 20 personen gedurende bijvoorbeeld tien/vijf/drie uur echt goed te concentreren, dan 24 uur met zo nu en dan maar drie personen? (SI, maart 1992)
A. 1) Ze zijn veel langer! Ook vinden ze minder vaak plaats: slechts drie keer per jaar tijdens de drie grote Voorjaarsfeesten van Pasen, Wesak en van de mensheid. 2) Het antwoord hierop is in principe ja. De drie Voorjaarsfeesten bieden echter een unieke gelegenheid voor groepen over de hele wereld om samen een krachtig ritme tot stand te brengen. De Hiërarchie kan gedurende 24 uur alle werkende groepen met elkaar verbinden tot het wereldwijde netwerk van licht dat Zij voortdurend creëert en bekrachtigt. Er speelt ook een belangrijke psychologische factor mee, namelijk de extra stimulans tot aspiratie en dienstbaarheid, die door het vieren van deze feesten wordt bevorderd.

Uiterlijk is niet alles

Op 1 maart 2014 waren mijn dochter, een vriend en ik op weg van Soria naar Barcelona voor de lezing over het naar buiten treden van Maitreya. Bij het station aangekomen besloten we een taxi naar het hotel te nemen omdat we onze bagage bij ons hadden.
Buiten het station liepen we naar de taxistandplaats. Er waren twee evenwijdige rijen taxi’s en we gingen naar de voorste. Daar zag ik een heel lange man die voor de passagiers de taxideuren opende en dicht deed. Het leek alsof hij ons tegelijk wel en niet aankeek. Hij had lang haar en droeg een donkere bril. Eerlijk gezegd wilde ik die taxi helemaal niet nemen, maar ik voelde me ernaar toegetrokken.
Toen we er aankwamen zagen we dat de achterbumper aan de zijkant gebroken was en aan elkaar zat met wat plakband. Ik zei tegen mezelf: ‘Oef, dat ziet er niet goed uit.’
Hij opende de kofferbak voor onze bagage. Mijn vriend zette zijn rugzak erin en de man wilde juist de achterbak sluiten toen mijn dochter en ik onze bagage erin wilden zetten. Hij verontschuldigde zich en zei dat er geen plaats meer was in de kofferbak. Ik keek en zag tot mijn verbazing dat er helemaal geen plaats meer was, het lag er vol met spullen.
Toen we gingen rijden begon ik energie van vrede en kalmte te ervaren en ik genoot van het ritje, ook al duurde het maar 10 minuten.
Ik moet ook zeggen dat zijn handen heel groot waren – de ene had hij aan het stuur en de andere aan de versnellingspook; hij schakelde met maar twee vingers.
Kunt u zeggen wie deze man was? Was hij misschien een van de Meesters?
M.J.L., Soria (Spanje).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Zachte landing
Ik wil u vragen over een ervaring die ik als kind had, ruim 35 jaar geleden. Ik was ongeveer 11 jaar oud. Mijn jongere broer en zijn vrienden bij wie we op bezoek waren, hadden een schommeltouw aan een tak van een boom vastgemaakt die boven de rand van een gat hing waar de grond steil afliep. Ze schommelden boven het diepe gat en hadden veel plezier. De bodem van het gat, misschien wel 4,5 m diep, was een vuilnisbelt geworden. Hoewel ik op fysiek gebied geen grote durfal was (in tegenstelling tot mijn jongere broer) en normaal niet met zoiets had meegedaan, leek het me leuk, dus deed ik het toch en klauterde met de anderen in het touw om boven het gat te schommelen. Om de een of andere reden werd dit al gauw erg pijnlijk voor me, en ik verloor mijn greep zodat ik (dwaas genoeg) het touw losliet en in het gat beneden ons viel. Het was een diepe val. Ik kwam op mijn rug op een oud raam terecht en toen ik omkeek zag ik dat ik maar 30 cm of zo van een uitstekende roestige spijker vandaan lag. Wonderlijk genoeg was de val helemaal niet pijnlijk en ik had geen enkele verwonding. Tegelijkertijd herinner ik me dat ik dacht dat het magie was – het was alsof ik gewoon op een zacht verenbed geland was. Ik herinner me ook dat ik dacht dat ik geluk had gehad dat ik de roestige spijker gemist had.
De andere jongens en mijn broer maakten zich grote zorgen om me, maar ik was helemaal in orde en ik klom zelf naar boven, nogal ingenomen met mezelf. Het was op weg omhoog dat ik een stem leek te horen: een heel vriendelijke stem maar met een beetje strenge ondertoon die iets zei als: “Zorg voor je fysieke lichaam. Het is een belangrijk voertuig. Breng het niet nodeloos in gevaar.” Ik weet de woorden misschien niet precies meer. Ik bleef door klimmen, maar voelde me nu enigszins beschaamd.
Had ik gewoon geluk of was de “zachte landing” het resultaat van een of andere bijzondere hulp?
M.W., west-Yorkshire (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de “bijzondere hulp” werd gegeven door Maitreya.

Onverwacht geschenk
Twee jaar geleden reisde ik per intercity van Bratislava naar Liptowski Mikulas in Slowakije. Tegenover me zat een man uit Libië die de hele tijd op een vreemde manier naar me zat te kijken. Hij begon tegen me te praten en we wisselden wat informatie uit. Daar zou niets vreemds aan geweest zijn als ik niet over het Christusbewustzijn was begonnen. Tijdens ons gesprek kocht hij wat eten voor me; dit is me nooit eerder overkomen en ik reis heel veel. Ik gaf hem mijn adres omdat hij vroeg of hij me weer kon ontmoeten voor hij naar huis terugkeerde.
Het was een heel interessante en verrassende ervaring, omdat het de enige in mijn leven was. Misschien vindt u het onbelangrijk, maar van nu af voel ik een aanwezigheid van God die me leidt door de lering van wie ik ben en door mijn reis hier op Aarde. Het scheen me toe dat de man in die trein de Heer Maitreya zelf was en het was zowel uiterst verrassend als ontroerend. Ik ben benieuwd waarom hij juist van mij enige notie zou nemen. Het is lang geleden, maar ik zie nog zijn gezicht voor me.
Ik weet niet of ik antwoord krijg en misschien is het niet belangrijk, maar ik ben heel dankbaar voor deze ervaring. Het is alleen jammer dat ik in die tijd bezig was met het proces van zuivering en nog maar net de God in mijzelf en de Ascended Masters leerde kennen, die mij onderrichten en leiden en daarom was ik in die tijd niet in staat om Maitreya ten volle te voelen.
M.T., Bratislava Nove-Mesto, Slowakije.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man in de trein de Meester Jezus was.

Geachte redactie,
Op 13 augustus 2012 openden we na Transmissie-meditatie het raam en zagen onmiddellijk een grote stralende ster aan de hemel, die zich langzaam van west naar oost voortbewoog. Was het weer Maitreya’s ‘ster’(zie onze brieven in SI juli/augustus)?
J.A., W.N., Regensburg (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het voorwerp Maitreya’s ‘ster’ was.

een compilatie

Hier volgt het tweede deel van een selectie uit uitspraken van Maitreya (Boodschappen van Maitreya the Christus en Maitreya’s Leringen – De Wetten van het Leven), Benjamin Creme’s Meester (Een Meester spreekt en Share International) en Benjamin Creme met betrekking tot het thema ‘Vrijheid en Rechtvaardigheid’. Voor ‘Vrijheid en Rechtvaardigheid’ (dl. I) zie Share International mei 2008.

Zij die hun broeders liefhebben, zijn Mijn volk. Zij die op de drempel van de toekomst staan, zijn Mijn uitverkorenen. Zij die de weg kennen, zijn Mijn leerlingen. Toon de wereld, Mijn dierbaren, hoe goed jullie onderricht zijn. Toon de wereld, Mijn vrienden, dat jullie staan voor Rechtvaardigheid en Liefde, voor Samendelen en Vrijheid, en maak Mijn Wet manifest. (Maitreya, Boodschap nr.124)

Er begint nu voor de mensen een groot avontuur dat hen zal voeren naar de hoogste toppen. Het nieuwe leven, rijk en vol in betekenis en doel, zal in eenvoud gekend en geleefd worden. Vanuit ‘de Wateren des Levens’ van Waterman zal de geestelijke overvloed stromen waarnaar alle mensen in hun hart smachten. Op deze wijze zal een nieuwe benadering plaatsvinden van de problemen van geld en macht, van voorrecht en prestige. Het verlangen om te dienen zal de plaats innemen van het verlangen naar gewin, en de hunkering naar rechtvaardigheid zal de hebzucht verdringen die verdeling zaait. Een ieder heeft een rol te spelen bij het scheppen van deze nieuwe vrijheid. Het betaamt allen die de gebeurtenissen van de tijd aanvoelen, hun taak goed te vervullen. (Benjamin Creme’s Meester, ‘De nieuwe eenvoud’)

We moeten ons begrip van geestelijkheid uitbreiden en inzien dat we op spiritualiteit gebaseerde politieke en economische structuren nodig hebben. Dit betekent samendelen en rechtvaardigheid — dat zijn geestelijke aspecten. Maitreya zegt: “Samendelen is goddelijk… Wanneer je samendeelt, erken je God in je broeder.” Dat is niet alleen maar een aardig idee, het is een goddelijk idee. Het is de aard van goddelijkheid. Rechtvaardigheid is goddelijk, vrijheid is goddelijk, en Maitreya komt ons laten zien hoe we rechtvaardigheid en vrijheid tot stand kunnen brengen door middel van samendelen. Dan zullen we geestelijk juiste politieke, economische en religieuze structuren maken. (Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl. II)

Vrienden, Ik ben dichter bij dan jullie kunnen weten, want Ik verblijf in het hart van allen die hun broeders liefhebben, van al degenen die willen samendelen en het licht van Rechtvaardigheid en Vrijheid in de wereld willen brengen. Ik ben nu binnenin jullie.Ik zie Mijzelf, Dat wat Ik ben, in de lotus van jullie hart, getooid in de kleuren van jullie aspiratie, en dat geeft Mij grote vreugde. Het is dat Licht in jullie, dat Mij tot jullie heeft gebracht. Laat het in al zijn kracht en heerlijkheid uitstralen en in de wereld een pad voor Mij verlichten. (Maitreya, Boodschap nr.62)

Maitreya’s aanwezigheid zal de mensheid aansporen tot het doorvoeren van de noodzakelijke veranderingen in ons politieke, economische en sociale leven, die vrede, rechtvaardigheid en vrijheid voor de hele mensheid zullen waarborgen. Zijn grootste zorg is de ongelijkheid in levensstandaards tussen de ontwikkelde en de ontwikkelingslanden die, zegt Hij, de toekomst van het mensenras bedreigt. Terrorisme is een van de voornaamste symptomen van deze verdeeldheid. Maitreya ziet het beginsel van samendelen als de sleutel tot de oplossing van onze veelheid van problemen en als het middel om juiste verhoudingen tussen de mensen te creëren. Maitreya heeft gezegd: “Neem de nood van je broeder als de maatstaf voor je daden en los de problemen van de wereld op. Er is geen andere weg.” (Benjamin Creme, Eenheid in verscheidenheid)

Bevrijding is het doel voor de mensheid. Naar dat doel zal Ik de weg wijzen, jullie voorwaarts leiden en voor jullie uit de treden omhoog uithouwen. Mijn Meesters zullen laten zien hoe eenvoudig en goed te leven in volkomen geluk. Zij zijn het pad eerder gegaan en kennen de Weg goed. Laat je, als kinderen in volst vertrouwen, die Weg door Hen wijzen; laat je stap voor stap door Hen door de doolhof leiden. En wanneer jullie gereed zijn, zullen jullie voor Mijn Schittering komen en via Mij het Aangezicht van God zien. Bepaal jullie keuze goed, Mijn vrienden; maak die nu. Schaar je bij hen die willen samendelen en liefhebben, bij hen voor wie Rechtvaardigheid goddelijk is. (Maitreya, Boodschap nr.18)

Wanneer je vrijheid ervaart, zul je zien dat die niet buiten je ligt, maar binnenin je. Je zult weten dat ware vrijheid, ware zekerheid, ware verlossing in jezelf ligt. Zodra je vrijheid van denken, geest en lichaam (dat wil zeggen van conditionering) ervaart, zul je beseffen dat je de eeuwige vonk bent van de Allerhoogste Schepper. Alles om je heen en binnenin je behoort de Almachtige toe. Het kan niet worden gewonnen of verloren. Het is ondeelbaar. Het behoort toe aan Ieder en de Ene. (Maitreya, Maitreya’s Leringen — De Wetten van het Leven)

Maitreya is geen godsdienstig leraar. Hij is in wezen een Geestelijk Leraar die Zich ook bezighoudt met de politieke, economische en sociale noden in de wereld. Hij is de Wereldleraar voor alle mensen, godsdienstig of zonder geloof. De meeste mensen zijn geneigd het religieuze pad als het enige geestelijke pad te zien. Het is slechts een van de vele paden om God te ervaren. We hebben politiek en economie zozeer in diepgaand materialisme gehuld, dat we daardoor in de kritieke situatie zijn beland waarin we ons nu bevinden. We moeten geestelijke politiek en economie bedrijven door samendelen, rechtvaardigheid en vrijheid voor alle mensen. Dat is het doel van Maitreya. Liefde is de werking van correct samendelen. Dat is de weg naar vrede. (Benjamin Creme, Eenheid in verscheidenheid)

Huilend Maria-beeld in Israël
Duizenden mensen hebben het huis van een Grieks-Orthodox gezin in Tarshiha, in het noorden van Israël, bezocht om een beeld van Maria te zien dat tranen van olie plengt. Op 12 februari 2014 ontdekte Amira Khouri olie op het gezicht van het beeld dat haar familie vorig jaar had gekocht. Khouri vertelde: “Mijn zus maakte het gezicht schoon en we wachtten af wat er zou gebeuren. Toen zagen we tranen van olie uit de ogen komen. We waren geschokt. De volgende morgen werden we wakker, bekeken het beeld en zagen dat het bedekt was met olie.” Khoury zei dat het beeld “tot haar sprak” en haar zei niet bang te zijn.
(Bronnen: Associated  Press, ITN News; Sky News)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat het wonder door Maitreya gemanifesteerd werd.)

Het wonder van het Maria-beeld dat olie weent.


 

 

 

 

 

 

Fruitteken

Geachte redactie,
In de ochtend van 28 augustus 2013, terwijl ik wat neerslachtig was, was het een plezierige verrassing om in het midden van de kiwi die ik doorsneed de tekening van een hart te ontdekken, wat me een gevoel van liefde gaf. Ik stuur u de foto die ik meteen daarna nam.
Kunt u zeggen of het een teken van een Meester is en van welke Meester het afkomstig is?
Dank u. Harten van liefde voor allen.
A.L., Dijon (Frankrijk).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het een zegening van de Meester Jezus is.)

 

Deze foto (links) van zijn zoon L. met een in folie gewikkelde slee werd vlak voor Kerst 2013 in west-Yorkshire (VK) genomen en ingezonden door M.W. Het heldere licht is een zegening van de Meester Jezus.

Bijbelse figuur
Mijn neef J.L., die 19 jaar is, was in juni 2013 in Rome. In de nacht van 25 juni zat hij tussen 4 en 5 uur met een vriend op een bankje voor het Vaticaan, toen ze een lange man met zwarte haren en een baard, gekleed in een witte mantel voorbij zagen lopen. Ze namen een foto van hem. Hij groette hen in het Spaans met “Buenas noches” (Goedenacht) en liep door tot hij een beetje verderop stilhield. Hij ging gehurkt zitten. Op dat moment liepen mijn neef en zijn vriend weg. We vragen ons af of die jonge man misschien de Meester Jezus was?
I.G.A., Valencia (Spanje).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de “lange in een witte mantel geklede man” Maitreya was.)

 

Achtjarig meisje huilt ‘stenen’
Bij een gebeurtenis die doet denken aan verscheidene andere die door de jaren heen in Share International zijn gemeld, verbijstert de 8-jarige Saadia al-Jaharani medische deskundigen in Jemen door steentjes te huilen.
Saadia’s vader, Mohammad Sale al-Jaharani die vanuit zijn dorpje in de westelijke Jemenitische provincie Hodeida met Gulf News sprak, vertelde dat zijn dochter eind januari 2014 plotseling steentjes begon te produceren. Hij vertelde: “Er zijn in plaatselijke klinieken veel röntgenfoto’s van haar gemaakt. Artsen zeiden dat zij niets buitengewoons aan haar ogen konden ontdekken.”
Een video op YouTube die door de Jemenitische Azal TV werd geplaatst, toont de ogen van het meisje die kleine kiezelachtige steentjes van onder haar oogleden produceren in plaats van tranen. Een door de televisiezender geïnterviewde plaatselijk arts zei dat hij geen wetenschappelijke verklaring voor het verschijnsel kon vinden.
Het meisje huilt ook gewone tranen en haar ogen produceren geen stenen wanneer ze slaapt. De meeste steentjes komen in de middag en avond te voorschijn. De steentjes doen geen pijn en ze leeft een normaal leven. Volgens haar vader produceren Saadia’s ogen soms meer dan honderd steentjes per dag. “Geen van mijn andere kinderen heeft ooit dezelfde aandoening gehad,” zei hij. (Bronnen: gulfnews.com; YouTube: Atjeh Cyber Warrior)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat dit een wonder is dat door Maitreya werd gemanifesteerd.)

Israël perplex over genezing van kanker door gebed
Toen bij de Israëlische Thérèse Daoud in het Ichilov-ziekenhuis in Tel Aviv kanker in haar been werd vastgesteld, zei professor Yaakov Bickels, hoofd van de afdeling Orthopedische Oncologie dat de biopsie een sarcoom liet zien ter grootte van een sinaasappel. “Dit is een van de agressiefste en schrikwekkendste van alle tumoren,” zei de professor. “Met een tumor die zich tot deze omvang heeft ontwikkeld, was de enige behandeling die wij Thérèse konden bieden haar been te amputeren.”
Thérèse was geschokt, maar legde zich erbij neer met slechts één been verder te moeten leven. De operatie werd echter tweemaal uitgesteld en de derde keer deed ze het zelf omdat haar moeder ziek was. Het was toen dat ze van gedachte veranderde.
“Drie keer werd de operatie uitgesteld,” zei ze. “Dit was voor mij een duidelijk teken uit de hemel dat ik geen operatie moest ondergaan.” De professor zei: “Toen ze mij vertelde dat ze had besloten haar been niet te laten amputeren, was het voor mij duidelijk dat ze spoedig zou sterven. Ik betreurde haar beslissing.”
Thérèse bad in de kerk om genezing. Drie maanden later liep ze zonder hulp met een “stralende glimlach op haar gezicht” het kantoor van professor Bickels binnen. Een MRI scan en biopsie toonden geen kanker. Doktoren en verpleegkundigen konden de uitslagen niet geloven. “We controleerden haar rapporten verschillende keren,” aldus Bickels. “We konden gewoon niet geloven dat de kanker zonder enige behandeling verdwenen was.”
Israëlische nieuwszenders die het wonder meldden, konden geen andere verklaring vinden dan die van de kracht van geloof. De medische staf onderzocht zelfs het voedsel en het water dat ze tot zich genomen had, maar tevergeefs. Er bleef slechts één optie over, zei Israël Today: “dat bidden tot Yeshua, de Messias van Israël, nog steeds genezing geeft”. (Bron: Israeltoday.co.il)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat haar genezing door Maitreya Zelf werd gemanifesteerd.)

 

Windsor (Ontario, Canada) — Op 1 april 2013 werd in Windsor een helder, kleurrijk voorwerp aan de hemel gefilmd. (Bron: YouTube: kayakless Ontario)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat het kleurrijke voorwerp Maitreya’s ‘ster’ was.)

door Patricia Pitchon

“…de dood [is] slechts een tussenpoze in een leven van gestadig verwerven van ervaring [en betekent] een besliste overgang van één bewustzijnstoestand in een andere.”

“…de dood [kan] het best worden beschouwd als de ervaring die ons bevrijdt van de illusie van de vorm …” (Alice A.Bailey, Van Bethlehem tot Golgotha, zoals geciteerd in De dood: het grote avontuur)

Decennia van onderzoek naar bijna-doodervaringen hebben veel persoonlijke verslagen opgeleverd van mensen die klinisch dood waren verklaard, maar schijnbaar toch naar een andere dimensie afreisden, waar ze troost ontvingen uit contact met overleden geliefden en wijsheid van wezens die hun de zuiverste liefde boden. Belangrijk is dat velen die dankzij de verbeterde reanimatietechnieken van de moderne medische wetenschap overleefden, na een dergelijke ervaring verklaren niet meer bang te zijn voor de dood. De ervaringen van deze mensen lijken meer overeen te komen met de zienswijzen van grote geestelijk meesters dan met het huidige materialistische wereldbeeld dat veel moderne wetenschappers aanhangen. In de woorden van Alice A. Bailey, die nauw samenwerkte met de Tibetaanse Meester Djwhal Khul: “De dood is in wezen een kwestie van bewustzijn. Het ene moment hebben we bewustzijn op het fysieke gebied en een moment later hebben we ons teruggetrokken op een ander gebied en zijn daar actief bewust.” (De dood: het grote avontuur)
Wanneer iemand een hartstilstand of ernstig letsel oploopt en de hartslag verdwijnt en het brein lijkt stilgelegd of niet meer actief, wordt hij normaliter klinisch dood verklaard. Veel recent onderzoek wijst echter op bewustzijn dat overleeft buiten het fysieke lichaam, zoals hier aan de hand van een selectie uit vele voorbeelden wordt geïllustreerd.
Een man met zware hartproblemen was de dood nabij en zijn zus lag, in een ander deel van het ziekenhuis, in een diabetisch coma. De man verliet zijn lichaam, zag hoe het medisch personeel probeerde hem te reanimeren en bevond zich plotseling bij zijn zus aan wie hij vertelde wat er gebeurde. Zij bewoog zich toen van hem vandaan en hij zag haar vervolgens in een tunnel verdwijnen. Toen hij bijkwam vertelde hij de arts dat zijn zus was gestorven, en hoewel de arts het eerst ontkende, bevestigde een verpleegkundige later haar overlijden. (Raymond Moody, De tunnel en het licht)
Velen verklaren dat zij door een tunnel gingen en daarna in een prachtig, stralend licht kwamen. Daar ontmoeten zij vaak overleden familieleden, zien prachtige weiden, bloemen van onbeschrijfelijk heldere kleuren en worden omringd door buitengewone, onvoorwaardelijke liefde. Op dit punt verschijnt er vaak een ‘Wezen van Licht’ dat op telepathische wijze met ze communiceert. Velen verklaren dat ze alle grote gebeurtenissen uit hun leven voorbij zagen komen. Ze zien hoe ze mensen hebben gekwetst en ze kunnen de emoties voelen die hun onjuiste handelingen hebben veroorzaakt. Ze zijn in staat zichzelf nauwkeurig te beoordelen omdat zij niet alleen als in een film ‘zien’, maar ook voelen wat zij hebben gedaan, en dit ligt aan de basis van hun gevoel van berouw.
Een ‘Wezen van licht’ (sommigen noemen het God of Jezus of beschrijven een Wezen van onvoorwaardelijke liefde als ze in geen enkele godsdienst geloven) begeleidt en omhult de persoon met alomvattende liefde en licht. In sommige beschrijvingen lijken deze liefde en licht onderling uitwisselbaar te zijn.
Vaak wordt de persoon in kwestie zich op een bepaald punt bewust van een grens en weet dat er voorbij dit punt geen weg terug meer is. Voorbij deze grens beschrijven sommige mensen een wonderbaarlijke stad van licht: ‘Ik kon een stad zien… Er waren gebouwen… Ze waren glanzend, stralend. De mensen daar waren gelukkig. Er was sprankelend water, fonteinen… Ik denk dat het beschreven kan worden als een stad van licht… Het was prachtig… Maar als ik die stad was binnengegaan, dan denk ik dat ik nooit meer teruggekeerd was.” (Raymond Moody, Gedachten over leven na dit leven) Hoewel mensen vaak niet willen terugkeren, worden ze er soms toe aangemoedigd met woorden als “Je kinderen hebben je nodig” of “Er zijn nog dingen die je moet doen”….

Verslag van een neurochirurg
Wanneer zijn overlevende patiënten hem interessante ervaringen probeerden te vertellen vonden ze bij de Amerikaanse neurochirurg dr. Eben Alexander, geen gewillig oor. Hij omschrijft zichzelf als iemand die ‘kinetisch leert’, dus niet geïnteresseerd in dingen die hij niet kan voelen of aanraken. Hij koesterde de ‘zuivere aard’ van de wetenschap: zoals hij het beschrijft krijgt een patiënt die lijdt aan hoofdpijn en een verminderd bewustzijn een MRI-scan, die wijst op een hersentumor. De patiënt wordt dan geopereerd, de hersentumor wordt verwijderd en de symptomen verdwijnen. Dr. Alexander wist echter ook dat wanneer hij door een microscoop naar neuronen keek, de wetenschap nog niet had ontdekt hoe het bewustzijn aan het brein ontspringt. Maar hij was ervan overtuigd dat de wetenschap op een dag het antwoord zou vinden. Hij onderschreef volledig de materialistische opvatting dat het denken simpelweg een hogere functie van het brein is. Maar nadat hij een week lang in een coma belandde door een zeldzame vorm van bacteriële hersenvliesontsteking onderging hij een buitengewone ervaring. Hij werd benaderd door een ‘wezen’ in de vorm van een prachtig jong meisje, dat hem (zonder woorden) vertelde dat hij geliefd en gekoesterd werd. Hij realiseerde zich dat liefde ‘de basis van alles’ is, dat het niet een moeilijk, abstract concept was, maar iets krachtigs, puurs, onvoorwaardelijks, niet jaloers of zelfzuchtig. Hij stuitte ook op een goddelijk wezen dat op de een of andere wijze “zo dichtbij was dat er helemaal geen ruimte scheen te bestaan tussen God en mijzelf.” (Eben Alexander, Na dit leven)
Dr. Alexanders vele vragen werden door dit Wezen beantwoord dat, ondanks zijn onmetelijkheid, “hartelijk” en “persoonlijk” was. “Ik zag de overvloed van het leven door de talloze universums, sommige daarvan bezaten een intelligentie die veel verder ontwikkeld was dan dat van de mensheid.” Hij zag “talloze hogere dimensies” die alleen gekend konden worden door ze direct te ervaren en binnen te treden. (Na dit leven) Hij bevestigt dat kennis in deze staat van zijn werd verkregen door direct inzicht dat, zonder dat het onthouden hoefde te worden, direct opgeslagen en scherp herinnerd werd.

Hoe het leven erna verandert
Veel overlevenden van BDE’s verliezen niet alleen de angst voor de dood, maar ervaren ook een ‘levensoverzicht’ dat lijkt aan te zetten tot een voornemen om ‘het beter te doen’, in het bijzonder door meer naar anderen om te kijken: Victor, uit Rusland, had geen religieuze achtergrond, leed aan depressie en maakte zich zorgen over het afronden van zijn studie. Zijn leven leek geen betekenis te hebben. Totdat hij tijdens een BDE door een buitengewoon licht werd omhuld dat vol liefde en vrede was en waarin hij zich volledig veilig voelde. “Een onzichtbare kracht had nieuwe paden geopend waarlangs ik moest reizen, iets om naar te streven, dat mijn leven niet voor niets was” en dat hij doelen diende na te streven die “de behoeften van degenen om me heen vervullen, evenals van mezelf” en dat elke dag “gevuld zou moeten zijn met goede en betekenisvolle bezigheden”. Gulden, uit Turkije, zegt dat hij mensen na zijn BDE met meer vreugde tegemoet treedt en zelden boos wordt. “Mijn dag is vol liefde en vrede. Ik heb er plezier in om vreemden te helpen.” Suresh, uit India, zegt “God was liefde, licht en beweging”, en dat hij hart en denken moest reinigen om hem te ontvangen, door zijn excuses te maken aan allen met wie hij woorden had gehad of “allen die ik bewust of onbewust heb gekwetst”. Hij voegde daaraan toe dat de liefde die hij ervoer “niet in woorden uitgedrukt kan worden”. (J. Steve Miller, Bijna-doodervaringen, die fascinerend intercultureel onderzoek van dr. Jeffrey Long citeert; en www.nderf.org)

Benjamin Creme’s Meester schrijft:
“In de komende cyclus van Waterman zal er een geheel nieuwe benadering komen van de Wet van Wedergeboorte… De mensen zullen weten dat zij zelf, door hun denken en handelen, de omstandigheden van hun leven scheppen; maar ook dat zij door de werking van deze zelfde wetten hun aard en omstandigheden kunnen omvormen en ten goede veranderen. Dit zal leiden tot een herwaardering van de zin en het doel van het leven en tot een gezondere benadering van het feit van de dood. Een begrip van de continuïteit van alle leven, belichaamd of niet, zal de huidige angst vervangen; de oude afkeer van de dood als het einde van alles zal verdwijnen in het nieuwe licht dat het denken van de mensen zal verlichten. Dit nieuwe licht zal schijnen tot in de donkerste hoeken van bijgeloof en onwetendheid, en de mensen bewust maken van hun goddelijkheid als onsterfelijke zielen. (Een Meester spreekt, ‘De Wet van Wedergeboorte’, januari 1985)

Bronnen:
De dood: het grote avontuur
. Compilatie door twee studenten uit de boeken van Alice Bailey en de Tibetaanse Meester Djwhal Khul. Synthese, 1991
Eben Alexander, Na dit leven: een neurochirurg over zijn reis naar het hiernamaals. A.W. Bruna, 2013
Jeffrey Long, MD en Paul Perry, Bijna-doodervaringen. Wetenschappelijke analyse van ervaringsverhalen. Arbeiderspers, 2010; en Jeffrey Long, www.nderfg.org
Raymond Moody, Gedachten over leven na dit leven. Strengholt, 1978
Raymond Moody, De tunnel en het licht. Bruna, 2002
J.Steve Miller, Near-Death Experiences. Wisdom Creek Press, 2012

door Thiago Staibano Alves

Een van de controversieelste en paradoxaalste kenmerken van onze moderne democratieën is dat, terwijl representatieve regeringssystemen en medezeggenschap op kleinere schaal in de hele wereld worden gestimuleerd en gerespecteerd, de werkplek, waar mensen toch een groot deel van hun leven doorbrengen, nog steeds beheerst wordt door wetten en opvattingen die opmerkelijk ondemocratisch zijn.
Ofschoon veel theorieën over moderne bedrijfsvoering en personeelsbeleid spreken van het belang van de werknemers in bedrijven en fabrieken, is het werknemers slechts in beperkte mate toegestaan deel te nemen aan de formulering van het beleid met betrekking tot de productie, de lonen en de verkoop. Dit leidt er in veel bedrijven en fabrieken toe dat er grote ongelijkheid bestaat in functies, waarin enkelen de vruchten plukken van het werk van velen en waar het beleid vaak volledig in strijd is met niet alleen de belangen van de werknemers, maar vaak ook met de gemeenschap waar de medewerkers wonen.
In de afgelopen decennia is er in de wereld een nieuw bedrijfsmodel opgekomen. Hoewel ze nog betrekkelijk gering in aantal zijn, betekent hun opkomst het ontstaan van een nieuw bewustzijn in de wereld van het werken – meer egalitair, participatoir en sociaal verantwoord. Het toont ook aan dat dergelijke experimenten de werknemers en hun gemeenschappen voordelen bieden. Deze experimenten zijn de fabrieken en ‘bedrijven zonder bazen’.

Definitie
Per definitie zijn bedrijven zonder bazen, ook wel bekend als zelfsturende ondernemingen, gegrondvest op wat “werknemersbestuur en eigendom van de productiemiddelen” wordt genoemd.
Met betrekking tot bestuur en eigendom bepalen de werknemers het beleid voor de productie, de lonen en de verkoop, meestal door middel van werknemersbijeenkomsten. Dergelijke vergaderingen vinden op verschillende tijdstippen plaats, meestal afhankelijk van de grootte en de behoeften van het bedrijf of de fabriek. Kleine bedrijven hebben vaker werknemersvergaderingen. In sommige gevallen wordt in een vergadering gestemd, bijvoorbeeld om collega’s te benoemen op de functies van voorzitter, secretaris of penningmeester. De ambtstermijn van deze posities varieert van bedrijf tot bedrijf, maar gewoonlijk zijn ze niet lang en bij sommige bedrijven kunnen afspraken door de verzamelde werknemers worden ingetrokken. In de overgrote meerderheid van deze projecten vormen de werknemers gezamenlijk de hoogste macht. Het loonbeleid in deze ondernemingen neigt naar, zo niet volledig egalitaire, dan wel nagenoeg gelijke salarissen, met een zeer beperkte variatie.
In Latijns-Amerika en sommige andere landen heeft werknemerseigendom zich ontwikkeld tot een effectieve manier waarmee mensen hun rechten kunnen verdedigen tegen de gestaag groeiende deregulering van de arbeidsmarkt.

Werknemersdemocratie
In Latijns-Amerika begon het fenomeen van arbeiderscoöperaties – fabrieken zonder bazen – in de vroege jaren 90 te groeien. Met de opmars van het neoliberalisme, de openstelling van nationale markten voor buitenlandse bedrijven en toenemende privatisering, worden zelfsturende bedrijven voor werknemers de nieuwe manier om de steeds grotere onzekerheid in arbeidsomstandigheden te weerstaan. Op dit continent ontstonden door werknemers geleide bedrijven gewoonlijk doordat bedrijven die het in de periode van economische herstructurering niet redden, door de werknemers werden overgenomen. Werkgevers waren vaak niet in staat om de lonen te betalen; arbeidsrechten en de wet (in veel Latijns-Amerikaanse landen) gaven werknemers dan het recht zelf het bedrijf over te nemen als compensatie voor onbetaalde lonen en onvervulde rechten.

Brazilië
Brazilië heeft een van de vooruitstrevendste op solidariteit gestoelde economieën in de wereld, hoewel dit buiten Brazilië weinig media-aandacht heeft gekregen. Men zou het de Braziliaanse economie van solidariteit kunnen noemen.
De meeste bedrijven herstelden zich dankzij werknemerszelfbestuur. Hoe dit proces in de praktijk uitpakte, verschilde van land tot land. In Brazilië werden werknemers bijvoorbeeld door veel vakbonden en werknemersorganisaties geholpen met het maken van de overgang naar een nieuw type onderneming. Daarnaast werden in Brazilië andere organisaties in het leven geroepen die speciaal bedoeld waren om werknemers op weg naar zelfbestuur te helpen. Twee voorbeelden van dergelijke organisaties zijn het Centrum voor Coöperatieve en Zelfsturende Bedrijven UNISOL (Central de Cooperativas e Empreendimentos Solidários) en de Nationale Vereniging van Werknemers in Ondernemingen met Zelfbestuur – ANTEAG….

Argentinië
In tegenstelling tot Brazilië waar werknemers meestal door sociale en arbeidsorganisaties gesteund en geholpen werden, was het proces in het geval van de Argentijnse werknemerscoöperaties veel onafhankelijker en autonomer. De Argentijnse crisis in de vroege jaren 2000 bracht een aantal fabrieken tot een faillissement. Net als in andere gevallen betekende het voor werknemers van failliete bedrijven een lange en moeizame strijd in de rechtszaal om het recht te verkrijgen hun vroegere bedrijven te besturen als compensatie voor loon en openstaande rechten. Echter, het geval Argentinië is symbolisch, omdat het gekenmerkt werd door grote spanningen tussen veel van de gereanimeerde coöperatieve werknemerteams en hun vroegere werkgevers. Het conflict was vaak zo hevig, dat in sommige gevallen de werkgevers hun eigen fabrieken verwoestten om te verhinderen dat arbeiders het bedrijf zouden overnemen om het nieuw leven in te blazen. Veel werknemers besloten toen om in de panden van de oude bedrijven te blijven slapen, teneinde de vernietiging van machines en kantoorapparatuur te voorkomen. Door deze situatie ontstond een sterk gevoel van saamhorigheid en kameraadschap tussen fabrieksarbeiders in Argentinië. En door de hulp die veel werknemers van de gemeenschap ontvingen, realiseerden zij zich ook dat ze naast het maken van winst een sociale functie hadden….

Venezuela
De geschiedenis van Inveval, een metaalfabriek in eigendom van werknemers in Venezuela, is nauw verbonden met een verschijnsel dat het Venezolaanse volk heeft meegemaakt: de sabotage en stillegging van verschillende bedrijven en fabrieken eind 2002 en begin 2003. De voormalige Constructora Nacional de Válvulas, nu Inveval, nam deel aan de ondermijning van de regering Chávez. De eigenaar verhinderde werknemers het terrein op te komen en toen werknemers het recht op werk begonnen op te eisen, werden hun arbeidscontracten beëindigd. Toen de sabotage in 2003 eindigde, spanden werknemers van Inveval een rechtszaak aan tegen de toenmalig eigenaar. Na veel strijd en demonstraties met steun vanuit de lokale gemeenschap kon het bedrijf door de regering Chávez worden genationaliseerd. Dit gebeurde in 2005, waarbij de overheid de voormalig eigenaar van het bedrijf schadeloos stelde. Door de nationalisatie van de fabriek waren de arbeiders eindelijk in staat om weer aan het werk te gaan, dit keer georganiseerd in een coöperatie. De leiding van de onderneming was echter in handen van een junta, waarin vertegenwoordigers van de coöperatie en de regering samenwerkten. Na enige tijd eisten de werknemers dat de fabriek volledig door henzelf zou worden bestuurd. Na een ontmoeting met president Chávez in 2007 kregen vertegenwoordigers van Inveval het nieuws te horen dat het bedrijf zou worden genationaliseerd met een nieuwe structuur – de controle obreiro (arbeidersbestuur). De werknemers van Inveval konden zich eindelijk in een systeem van zelfbestuur organiseren.
Beslissingen in de fabriek worden door de algemene vergadering genomen die eenmaal per maand bijeenkomt en eventueel bij uitzonderlijke gelegenheden. De vergadering kiest ook de fabrieksraad en in het geval van Inveval zijn de mandaten van de bestuurders volledig herroepbaar. Daarnaast heeft de fabriek een beleid dat erop gericht is alle werknemers ten minste een ervaring van werken in de Raad te geven. Hetzelfde beleid geldt ook voor andere posities in het bedrijf. Het loon, dat in 2009 net boven het Venezolaanse minimumloon uitkwam, is hetzelfde voor alle werknemers.
De vriendschapsbanden die tijdens de strijd voor nationalisatie van de fabriek ontstonden tussen werknemers van Inveval en leden van hun gemeenschap, hebben kennelijk een sterk gevoel van sociale verantwoordelijkheid voortgebracht. De fabriek is vaak open voor het publiek voor maatschappelijke activiteiten. De werknemers begonnen zich ook op verschillende manieren in te laten met het oplossen van andere problemen in hun gemeenschap, waaronder steun aan gemeenschapsinitiatieven voor de aanpak van problemen en voor het beleid voor de regio door middel van beslissingen van een volksvergadering. In wezen hebben de werknemers van Inveval zich opgewerkt van verdedigers van de democratie op de werkplek tot verdedigers van de participerende democratie op lokaal niveau.
Het is ook interessant op te merken dat de regering-Chávez in haar voorstel tot grondwetshervorming uit 2007, die werd verworpen, zelf trachtte om een nieuw type bedrijf te definiëren, een socialistische vennootschap bestuurd door de werknemers, wat erg vergelijkbaar is met het model van Inveval. Inveval is misschien wel het beste voorbeeld van hoe bedrijven met arbeiderszelfbestuur het vermogen hebben om niet alleen hun werknemers en hun gemeenschappen te transformeren, maar ook het beleid en de ideeën van hun eigen regeringen te beïnvloeden.

Verband tussen giftige chemicaliën en “mondiale, stille volksziekte”

door Andrea Germanos

Giftige chemicaliën, waaronder enkele pesticiden en oplosmiddelen, zijn wellicht de oorzaak van het groeiend aantal gevallen van zenuwontwikkelingsstoornissen onder kinderen – zoals autisme en aandachtstoornis met hyperactiviteit (ADHD), zo waarschuwen onderzoekers.
De bevindingen zijn gepresenteerd in een onderzoek van Philippe Grandjean, bijzonder hoogleraar in milieu en gezondheid aan de Harvard-academie voor Volksgezondheid, en Philip Landrigan, faculteitsvoorzitter voor Mondiale Gezondheid aan Mount Sinai (VS) en in februari 2014 online gepubliceerd in de Lancet Neurology.
“De grootste zorg is het grote aantal kinderen van wie de hersenontwikkeling door vergiftiging beschadigd is, terwijl een officiële diagnose ontbreekt. Zij lijden aan een verminderde spanningsboog, een vertraagde ontwikkeling en slechte schoolprestaties. Industriële chemicaliën blijken nu de waarschijnlijke oorzaken te zijn,” zei Grandjean.
De recente studie volgt op vergelijkbaar wetenschappelijk onderzoek door de auteurs dat in 2006gepubliceerd werd en waarin zij een overzicht geven van klinische en epidemiologische studies en waarin vijf industriële chemicaliën werden aangemerkt als gifstoffen die de ontwikkeling van het zenuwstelsel verstoren: lood, methylkwik, polychlorene biphenyl (PCB’s), arseen en tolueen.
Grandjean en Landrigans huidige overzicht breidt deze lijst uit en voegt zes onlangs herkende gifstoffen voor de ontwikkeling van het zenuwstelsel toe: mangaan, fluoride, chloorpyrifos en DDT (pesticiden), tetrachloorethyleen (een oplosmiddel), en de polybroomdifenylethers (vaak gebruikt als brandvertragers).
Mangaan is in verband gebracht met verminderd intellectueel functioneren en verzwakte motorische vaardigheden, en oplosmiddelen zijn in verband gebracht met hyperactiviteit en agressief gedrag, zo schrijven de auteurs.
“De veronderstelling dat nieuwe chemicaliën en technologieën veilig zijn tot het tegendeel bewezen is, is een fundamenteel probleem”, schrijven de auteurs en voegen eraan toe: “Controles op basis van vrijwilligheid lijken weinig waarde te hebben.”
Om deze “mondiale, stille volksziekte” het hoofd te bieden, dringen de auteurs aan op een internationale aanpak waarbij nieuwe chemicaliën uit voorzorg eerst volledig geevalueerd worden voordat ze op de markt komen. Ook industriële chemicaliën en pesticiden die al op de markt zijn, moeten getest worden, zeggen ze.
“Het is een internationaal probleem en de oplossing moet daarom ook internationaal zijn,” aldus Grandjean. “We beschikken over de methodes om industriële chemicaliën op schadelijke effecten op de hersenontwikkeling van kinderen te testen – nu is de tijd om dat verplicht te stellen.” (Bron: commondreams.org)