Uiterlijk is niet alles

Op 1 maart 2014 waren mijn dochter, een vriend en ik op weg van Soria naar Barcelona voor de lezing over het naar buiten treden van Maitreya. Bij het station aangekomen besloten we een taxi naar het hotel te nemen omdat we onze bagage bij ons hadden.
Buiten het station liepen we naar de taxistandplaats. Er waren twee evenwijdige rijen taxi’s en we gingen naar de voorste. Daar zag ik een heel lange man die voor de passagiers de taxideuren opende en dicht deed. Het leek alsof hij ons tegelijk wel en niet aankeek. Hij had lang haar en droeg een donkere bril. Eerlijk gezegd wilde ik die taxi helemaal niet nemen, maar ik voelde me ernaar toegetrokken.
Toen we er aankwamen zagen we dat de achterbumper aan de zijkant gebroken was en aan elkaar zat met wat plakband. Ik zei tegen mezelf: ‘Oef, dat ziet er niet goed uit.’
Hij opende de kofferbak voor onze bagage. Mijn vriend zette zijn rugzak erin en de man wilde juist de achterbak sluiten toen mijn dochter en ik onze bagage erin wilden zetten. Hij verontschuldigde zich en zei dat er geen plaats meer was in de kofferbak. Ik keek en zag tot mijn verbazing dat er helemaal geen plaats meer was, het lag er vol met spullen.
Toen we gingen rijden begon ik energie van vrede en kalmte te ervaren en ik genoot van het ritje, ook al duurde het maar 10 minuten.
Ik moet ook zeggen dat zijn handen heel groot waren – de ene had hij aan het stuur en de andere aan de versnellingspook; hij schakelde met maar twee vingers.
Kunt u zeggen wie deze man was? Was hij misschien een van de Meesters?
M.J.L., Soria (Spanje).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Zachte landing
Ik wil u vragen over een ervaring die ik als kind had, ruim 35 jaar geleden. Ik was ongeveer 11 jaar oud. Mijn jongere broer en zijn vrienden bij wie we op bezoek waren, hadden een schommeltouw aan een tak van een boom vastgemaakt die boven de rand van een gat hing waar de grond steil afliep. Ze schommelden boven het diepe gat en hadden veel plezier. De bodem van het gat, misschien wel 4,5 m diep, was een vuilnisbelt geworden. Hoewel ik op fysiek gebied geen grote durfal was (in tegenstelling tot mijn jongere broer) en normaal niet met zoiets had meegedaan, leek het me leuk, dus deed ik het toch en klauterde met de anderen in het touw om boven het gat te schommelen. Om de een of andere reden werd dit al gauw erg pijnlijk voor me, en ik verloor mijn greep zodat ik (dwaas genoeg) het touw losliet en in het gat beneden ons viel. Het was een diepe val. Ik kwam op mijn rug op een oud raam terecht en toen ik omkeek zag ik dat ik maar 30 cm of zo van een uitstekende roestige spijker vandaan lag. Wonderlijk genoeg was de val helemaal niet pijnlijk en ik had geen enkele verwonding. Tegelijkertijd herinner ik me dat ik dacht dat het magie was – het was alsof ik gewoon op een zacht verenbed geland was. Ik herinner me ook dat ik dacht dat ik geluk had gehad dat ik de roestige spijker gemist had.
De andere jongens en mijn broer maakten zich grote zorgen om me, maar ik was helemaal in orde en ik klom zelf naar boven, nogal ingenomen met mezelf. Het was op weg omhoog dat ik een stem leek te horen: een heel vriendelijke stem maar met een beetje strenge ondertoon die iets zei als: “Zorg voor je fysieke lichaam. Het is een belangrijk voertuig. Breng het niet nodeloos in gevaar.” Ik weet de woorden misschien niet precies meer. Ik bleef door klimmen, maar voelde me nu enigszins beschaamd.
Had ik gewoon geluk of was de “zachte landing” het resultaat van een of andere bijzondere hulp?
M.W., west-Yorkshire (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de “bijzondere hulp” werd gegeven door Maitreya.

Onverwacht geschenk
Twee jaar geleden reisde ik per intercity van Bratislava naar Liptowski Mikulas in Slowakije. Tegenover me zat een man uit Libië die de hele tijd op een vreemde manier naar me zat te kijken. Hij begon tegen me te praten en we wisselden wat informatie uit. Daar zou niets vreemds aan geweest zijn als ik niet over het Christusbewustzijn was begonnen. Tijdens ons gesprek kocht hij wat eten voor me; dit is me nooit eerder overkomen en ik reis heel veel. Ik gaf hem mijn adres omdat hij vroeg of hij me weer kon ontmoeten voor hij naar huis terugkeerde.
Het was een heel interessante en verrassende ervaring, omdat het de enige in mijn leven was. Misschien vindt u het onbelangrijk, maar van nu af voel ik een aanwezigheid van God die me leidt door de lering van wie ik ben en door mijn reis hier op Aarde. Het scheen me toe dat de man in die trein de Heer Maitreya zelf was en het was zowel uiterst verrassend als ontroerend. Ik ben benieuwd waarom hij juist van mij enige notie zou nemen. Het is lang geleden, maar ik zie nog zijn gezicht voor me.
Ik weet niet of ik antwoord krijg en misschien is het niet belangrijk, maar ik ben heel dankbaar voor deze ervaring. Het is alleen jammer dat ik in die tijd bezig was met het proces van zuivering en nog maar net de God in mijzelf en de Ascended Masters leerde kennen, die mij onderrichten en leiden en daarom was ik in die tijd niet in staat om Maitreya ten volle te voelen.
M.T., Bratislava Nove-Mesto, Slowakije.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man in de trein de Meester Jezus was.

Geachte redactie,
Op 13 augustus 2012 openden we na Transmissie-meditatie het raam en zagen onmiddellijk een grote stralende ster aan de hemel, die zich langzaam van west naar oost voortbewoog. Was het weer Maitreya’s ‘ster’(zie onze brieven in SI juli/augustus)?
J.A., W.N., Regensburg (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het voorwerp Maitreya’s ‘ster’ was.