Dierenmagie
Laatst woonde ik in Sacramento (Californië, VS) een forum bij, getiteld “UFO’s en hun geestelijke missie”. Toen ik me gereed maakte om weg te gaan, kreeg ik plotseling hevige hoofdpijn. Er was iets aan de hand, maar ik zette het van me af. Twee nachten daarna, nadat ik me op de ‘hand’ van Maitreya had geconcentreerd, had ik de volgende droom. Die nacht pakte ik de foto van Maitreya’s ‘hand’ en keek ernaar, legde mijn hand er overheen en bedacht hoe geweldig het zou zijn om een mondiale verandering in het collectieve bewustzijn te hebben. Ik werd wakker en zag een enorme buffelkop die me aanstaarde. Ik schudde mijn hoofd en probeerde wakker te worden want ik dacht dat ik droomde, maar hoewel het de kop van een buffel was, voelde het alsof hij een doordringende blik had en de buffel een hogere intelligentie bezat. Heeft u hier ooit van gehoord? Tot die nacht had ik nog nooit van een buffelkop gedroomd en/of bezoek gehad en ik heb veel jaren over dingen kunnen dromen want ik ben 44. De volgende nacht werd ik rond 2 uur ’s morgens wakker uit mijn slaap en voelde mezelf heel anders. Ik ging na wat het was. Een probleem dat me bijna negen jaar het leven zuur gemaakt had, was verdwenen. Ik wil degene die daar voor gezorgd heeft, danken voor de hulp.
C.T., Mather (Californië, VS).
Benjamin Creme schrijft: Bij de inheemse Amerikanen heeft de buffel grote status en betekenis. Hij werd vaak niet alleen gezien als voedselvoorziening, maar ook als een geestelijk leider van de mensen. Mijn Meester bevestigt dat uw ervaring door de Meester Jezus werd gegeven.

Iconische ontmoeting
Op zaterdag 2 juni 2012, terwijl we op de Mind, Body and Spirit-beurs in Londen in de kraam van Share International aan het werk waren, spraken mijn vrouw en ik met een man die we van een vorige beurs herkenden. Hij heette Christos (van Griekse afkomst, maar in feite een Nieuw-Zeelander) en bij de eerste ontmoeting (zie Share International, september 2010) was hij de Meester Jezus.
Hij kwam met grote stappen op ons af en wees naar de ‘Hand’ van Maitreya die uitgestald was en zei dat hij daarin geïnteresseerd was. Ik herinnerde me van de laatste keer dat hij kunstenaar was, ‘schilder van licht’, zoals hij het noemde. Zijn werk bestond voornamelijk uit schilderijen van iconen als in de Griekse of Russisch-Orthodoxe religieuze traditie. Hij liet me op zijn mobiel wat van zijn werk zien. Ik zei dat we elkaar op een eerdere beurs ontmoet hadden en hij was verbaasd dat ik me dat herinnerde. Hij liet me zijn visitekaartje zien, met zijn naam en verdere gegevens en een van zijn schilderijen van licht. Ik vroeg of hij een kaartje over had dat ik kon houden, waarop hij “natuurlijk” zei.
De beurs werd voorheen in de Royal Horticultural Halls in Victoria gehouden, maar dit jaar was het in het expocentrum in Earl’s Court. Hij zei dat hij per vergissing naar Victoria was gegaan in de veronderstelling dat het zoals gewoonlijk daar was. Toen hij de reis gemaakt had, ontdekte hij dat hij niet genoeg geld meer had om met het openbaar vervoer naar Earl’s Court te reizen, dus besloot hij te proberen het te voet te bereiken. Hij zag een paar Indiase mannen vlakbij en vroeg hun de weg, waarop een van hen zei dat hij op het punt stond om naar Earl’s Court te rijden en hem heel graag een lift wilde geven. Op dat punt in het verhaal zei Christos: “Nou, hoe vaak gebeurt dat in Londen?” Het was echt heel grappig om naar iemand te luisteren van wie we dachten dat hij wel een Meester zou kunnen zijn, die, kennelijk in alle onschuld, zijn ervaring vertelde met wat misschien wel twee andere Meesters geweest konden zijn.
We praatten nog wat en een deel van het gesprek ging over zijn huidige werk dat meer te doen had met wat hij de “feeënwereld” noemde, maar nog in dezelfde stijl, dat wil zeggen, alsof het met licht geschilderd is. We namen afscheid van elkaar en wensten elkaar het beste en terwijl hij wegliep draaide hij zich om en zei: “Alsjeblieft, ik heb een beetje licht voor je achtergelaten.”
Het was evenals de vorige keer een alleraardigste ontmoeting, maar ik vroeg me toch af of hij weer de Meester Jezus was of deze keer misschien de gewone man Christos, als die eigenlijk bestaat. Zouden de twee Indiase mannen ook hiervan deel uitgemaakt hebben?
D. G., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat ‘Christos’ de Meester Jezus was. Een van de ‘Indiase mannen’ was Maitreya, de ander een discipel van de Meester Jezus.

Dubbelrol
Op Eerste Pinksterdag 2012 ging ik naar Montmartre, Parijs, met mijn zoon, een vriend van mijn zoon en mijn kleindochter. Toen we omstreeks 5 uur ’s middags de Sacré-Coeur basiliek binnengingen, was ik geïntrigeerd door een oude priester die er armoedig uitzag en om geld bedelde. Zijn oude bril met dikke glazen werd met plakband bij elkaar gehouden en hij droeg een heel indrukwekkend kruis gemaakt van verzilverd metaal. Mijn eerste gedachte was ‘wat een zielig gezicht; een oude priester die met een bedelnap moet rondkomen. Kan zijn congregatie niet voor hem zorgen?’
Bij de uitgang van de basiliek aangekomen, was de priester er nog steeds. Toen zei de vriend van mijn zoon: “Kijk, daar is een boeddhistische monnik!” We daalden de lange trap af en draaiden ons om om naar hem te kijken. De monnik leunde op een stok en keek heel vriendelijk en lachte naar me met een tedere en doordringende blik. Ik kon de verleiding niet weerstaan en liep dichter naar hem toe. Twee treden bij hem vandaan knikte hij, wat ik beantwoordde met een lach en een hoofdknik. Ik nam een foto van hem, ga de trap weer af en liet de foto aan mijn familie zien. Maar toen ik weer opkeek – nee maar, de monnik was er niet meer. “Het moet een verschijning geweest zijn,” zei de vriend van mijn zoon. Maar ik was verdrietig en begon op het voorplein heen en weer te lopen om te proberen de monnik te vinden.
Dat hij zo snel verdween, intrigeerde me, vooral omdat hij met een stok liep! ’s Avonds voelde ik een diepe innerlijke rust, en dat was verbazingwekkend omdat een persoonlijk probleem mij de laatste tijd zorgen baarde en uit mijn slaap hield. Die dag viel ik vast in slaap en voelde me getroost.
Was de boeddhistische monnik een bijzondere persoon? En de bedelende priester?
E.F., Osenbach (Frankrijk).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat zowel de ‘priester’ als de ‘monnik’ de Meester Jezus waren.

Fundamentele waarden
Terwijl we op 24 juni 2012, na de Transmissie-meditatieworkshop, het Informatiecentrum van Share Nederland in Amsterdam verlieten om naar huis te gaan, kwamen we om de hoek van het centrum een kleine, lieve Surinaamse dame tegen die ons met uitgestrekte handen begroette en zei: “Goedendag, medemensen. Is het niet natuurlijk om een medemens te begroeten?”
Ze schudde me hartelijk de hand en ik voelde onmiddellijk grote hartelijke genegenheid voor haar. Haar handen waren zacht en warm. En ik hield gewoon haar hand vast, breed lachend, gewoon buiten mezelf van vreugde dat ik de hand van zo’n liefdevolle dame vasthield. Toen zei ze: Ik heb geen bezittingen, maar ik kan mijn medemensen begroeten.” Ze schudde Olivier ook de hand. In Nederland schudden we voorbijgangers nooit de hand en begroeten hen ook niet hartelijk, toch voelde het zo volmaakt natuurlijk – zoals het zou moeten zijn.
Hoewel het hard regende en het behoorlijk waaide, droeg ze geen regenjas en had geen paraplu, tas, of portemonnee bij zich. Zij zag eruit als een zwerver met blote benen en armoedige schoenen, toch waren haar kleren schoon en ze rook niet vies en haar gezicht was levendig en lief.
Toen reed een auto voorbij en ze zei hetzelfde tegen de bestuurder die geen notitie van haar nam. Toen ze bij ons wegging, zei ze: “We hebben al alles” en ik stemde in: “en we hebben elkaar.” Ze antwoordde door haar beide duimen omhoog te steken en liep lachend weg.
Zou deze dame een van de Meesters kunnen zijn? Dank u voor uw buitengewoon grootse werk.
A.A., O.o.t.N., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dame’ de Meester Jezus was.

Koninklijke bezoeker
Tijdens een lezing op 13 april in Rotterdam kwam er, nadat de lezing al 20 minuten gaande was, een man van in de 60 binnen, klein, beetje gezet, met een donkere huid en pikzwart haar, die snel en bescheiden op de laatste stoel neerstreek. Hij hield zijn donkere jas aan, luisterde heel aandachtig en wist met zijn expressieve gezicht heel subtiel zijn instemming en goedkeuring met het onderwerp te bevestigen. Er ging in alle eenvoud iets koninklijks van hem uit en vooral een liefdevolle en zeer geconcentreerde energie.
Na afloop van de lezing, terwijl ik in gesprek was met een andere bezoeker, zag ik dat hij dag wilde zeggen en stak ik mijn hand naar hem uit, wat hij op een ongebruikelijke (tenminste in het westen) manier beantwoordde met een lichte buiging van het hoofd en een oosters handgebaar. Ik vroeg spontaan “Waar komt u vandaan”? Waarop hij in gebrekkig Nederlands zei dat hij maar kort in Nederland was en uit Kashmir kwam, dicht bij de grens met Pakistan. Toen gaf hij mij een hand, die twee vingers miste.
Was deze bezoeker een uitzonderlijk mens of een Meester van Wijsheid? Dank u voor uw antwoord.
M.o.t.N., Bilthoven.
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de bezoeker de Meester Jezus was.