door Cher Gilmore (ingekort)

Toen de kampen van Occupy in verschillende Amerikaanse steden door de autoriteiten afgebroken werden en het koude weer verder protest in die vorm belette, begonnen mensen buiten de beweging zich openlijk af te vragen of ze misschien haar stuwkracht verloren had, of erger nog, niet meer bestond. Om deze vraag te beantwoorden stelde ik een onderzoek in naar Occupy en enkele zusterbewegingen in andere landen en interviewde meer dan een dozijn mensen uit verschillende steden in de VS en elders, die bij de beweging betrokken waren en nog steeds zijn. Ieder kreeg dezelfde vragen voorgelegd en de antwoorden worden in de volgende alinea’s samengevat.
“Dit is pas het eerste hoofdstuk van een veel langer verhaal,” zoals iemand het formuleerde, maar toch was men het unaniem eens over wat al tot stand is gebracht. De meesten gaven aan dat door Occupy het publieke debat naar ongelijkheid is verschoven, wat de vinger op de kern van onze problemen legt. Het klassensysteem en het kapitalisme als zodanig, die eerst taboe waren, zijn nu onderwerp van gesprek in de grote media.
Zoals Marc Armstrong van het Public Banking Institute uit New York zei: “Occupy Wall Street (OWS) wees de plaats delict aan – Wall Street. Het delict was economische onrechtvaardigheid in al haar verschijningsvormen, met schuldslavernij boven aan de lijst. Verplaatsing van het debat van het gerieflijke, maar gepolariseerde toneel van links-rechts kwesties, naar de harde werkelijkheid van 99 versus 1 procent, is niet eenvoudig, maar het is wel gebeurd. Dit is een enorme verschuiving en ongetwijfeld het voornaamste en blijvende resultaat”. “Het is echt een heel succesvolle PR operatie geweest,” aldus David DeGraw een van de organisatoren van het eerste uur van OWS en auteur van The Economic Elite vs. the People of the United States of America.
Een andere prestatie die door bijna iedereen genoemd werd, was het effect dat de beweging op mensen heeft gehad. Sofie Gallisá Muriente, een andere deelneemster van OWS van het eerste uur, merkte op dat Occupy dankzij de enthousiaste samenkomst van mensen een belangrijk laboratorium en leerplek voor individuen was en nog steeds is – een gelegenheid voor kruisbestuiving, voor het verruimen van perspectieven en voor persoonlijke en politieke groei. Begonia Santa-Cecilia, die betrokken is bij de Indignados in Spanje en OWS, zegt over het effect van Occupy op individuen: “De mensen hebben iets unieks meegemaakt, namelijk dat ze collectief voldoening ervaren en van hun samenzijn genoten hebben, alsmede hun problemen en onzekere leefomstandigheden met elkaar gedeeld hebben. Hopelijk leren mensen dat het helpen van anderen, het delen van problemen en het opbouwen van nieuwe structuren en samen nadenken over het vinden van oplossingen de sleutel is. Bijna iedereen is zich nu bewust dat in onze wereld het economisch denken en de winsten de boventoon voeren en dat politici niet het volk vertegenwoordigen.”
Nu de grote media niet langer verslag doen van Occupy, lijkt het dat er oppervlakkig gezien niets gebeurt, maar gelukkig is dat niet zo. Ook al is de activiteit hier en daar wat ingezakt en is de beweging in sommige steden actiever dan in andere, toch is Occupy niet dood maar verandert slechts van vorm en tactiek. Het is een gemoedstoestand, zei iemand, en iedereen wordt erdoor aangestoken. Iemand anders zei: “Haar energie blijft wereldwijd voelbaar, haar potentie ligt vlak onder het oppervlak van het dagelijks leven.” Nu is de tijd aangebroken om verbindingen te leggen en samenwerkingsverbanden aan te gaan, legt Sofia Gallisá Muriente uit. “De dingen bewegen zich nu in de richting van lokale en gedecentraliseerde activiteiten met nieuwe netwerken waar mensen dezelfde taal spreken, ervaringen uitwisselen en vaardigheden toepassen… Overal wordt een geheel nieuwe infrastructuur opgezet.”
“Occupy Wall Street is nog steeds op dezelfde plekken als voorheen, in de straten, op de pleinen en in de buurten”, voegt Begonia Santa-Cecilia eraan toe. “Duizenden mensen binnen OWS zijn op veel gebieden werkzaam, zoals studie- en andere schulden, alternatieve gezondheidszorg, gedwongen huizenverkoop, voedselcoöperaties, milieuvraagstukken, schaliegaswinning, onderwijs, alternatieve economieën, het bedenken van nieuwe strategieën, enz. Een beweging is iets dat ‘beweegt’ en zolang mensen leven, zal de beweging leven. Dat dingen niet meer zo zichtbaar zijn als in de dagen van de bezettingen en protesten, wil zeggen dat er heel veel op talrijke andere niveaus gebeurt…”
… Peter Rugh vat samen: “We hebben de macht om de wereld te transformeren. We kunnen leven in overeenstemming met de natuur en haar behoud voor toekomstige generaties, terwijl we een rechtvaardiger en menselijker maatschappij creëren. Ik zou alleen mensen die niet betrokken zijn toch aan willen moedigen wel mee te doen, omdat we het niet zonder jullie kunnen doen.” En George Por uit Londen voegt daar aan toe: “Wanneer de bries van Occupy tot een storm van de 99% uitgroeit, kunnen de gemeenschappelijke belangen genoeg druk op de markt en de staat uitoefenen om het volk te dienen in plaats van de elites.”