door de Meester —, via Benjamin Creme (5 november 2012)

De wijze is hij die alle kanten van een probleem of situatie bestudeert voordat hij tot conclusies komt en acties onderneemt die later onjuist blijken te zijn. De dwaze doet het anders. Het type dat hier meteen te binnen schiet, is snel te enthousiasmeren en helaas even snel met verloochenen en afwijzen. Het ontbreekt hen aan geduld en samenhang in denken. Ze hebben vaak een hoge dunk van zichzelf, waardoor zij anderen hardvochtig beoordelen. Ze zijn zich gewoonlijk volkomen onbewust van de begoocheling van hun daden en beslissingen.
Zulke mensen zijn niet per se nutteloos voor een groep. Als de omstandigheden gunstig zijn, kunnen ze zelfs op vele manieren nuttige groepsleden zijn. Maar wanneer de zaken niet volgens hun verwachtingen verlopen, kunnen ze bijzonder destructief worden en lastig in de omgang. Zo zijn er velen in de groepen in de wereld die de kostbare eenheid van het geheel bedreigen. Een veel voorkomend probleem in de actieve groepen zijn degenen die heel weinig bijdragen aan de groepsinspanning en juist om die reden de groep voortdurend lastig vallen met kritiek.
Zij voelen zich boos en jaloers dat anderen meer en nuttiger werk verrichten, maar zijn niet bereid hun tijd op te offeren om dat ook te doen. Hun aanhoudende stroom van kritiek, beseffen zij zelden, is uiterst destructief voor de eenheid en het welzijn van de groep.
Dan zijn er nog degenen die hun tijd en energie toezeggen om er, al te vaak, achter te komen dat zij hun aanbod toch niet waar kunnen maken. Zulke halfslachtige, halfbetrokken mensen hebben smoesjes te over zodra ze hun schuchtere tenen in de strenge wateren van waarlijk groepswerk dompelen. Dat werk is, idealiter, afkomstig van de ziel en voor zover het de ziel betreft wordt het werk, hoe zwaar ook, verwelkomd en vreugdevol – geen last of opoffering, maar een eenvoudige daad van dienst die enthousiast verleend wordt.