interview met Marshall Saunders door Cher Gilmore

Marshall Saunders, gepensioneerd makelaar, richtte in oktober 2007 de Burgerlobby voor het Klimaat op (Citizens Climate Lobby; CCL). Volgens haar website “traint CCL vrijwilligers om zich krachtig uit te spreken tegenover hun gekozen vertegenwoordigers, de media en in hun lokale gemeenschappen met als doel leden van het Amerikaanse Congres te inspireren de leiding te nemen en woordvoerders te zijn voor een duurzaam klimaat.” In december 2012 had CCL lobbyteams in 72 Amerikaanse steden en 10 in Canada. De CCL vrijwilligers hebben in de afgelopen drie jaar 848 bijeenkomsten met hun Congresvertegenwoordigers georganiseerd om het probleem van klimaatverandering te bespreken en wetgevende oplossingen te bedenken, zoals een fiscaal neutrale CO2-heffing, en hebben meer dan 1000 krantenartikelen, ingezonden brieven en opiniestukken gepubliceerd.
Cher Gilmore interviewde Marshall Saunders voor Share International.

Share International: Wat motiveerde u om de Burgerlobby voor het Klimaat (CCL) te beginnen?
Marshall Saunders: Ik maakte deel uit van een organisatie genaamd de Microcredit Summit Campaign. Een aantal van ons ontmoette elkaar in 1997 en we beloofden de wereld en onszelf  voor het einde van 2005 100 miljoen kleine leningen voor zeer arme vrouwen te verzorgen. Een  jaar later hadden we dat doel van 100 miljoen leningen bereikt. Maar ongeveer 25 procent van die vrouwen woonden in Bangladesh en veel van dat land ligt vrijwel op zeespiegelniveau. Ik dacht, hier proberen we nog eens 5000 leningen in Mexico te bereiken, terwijl we een half miljoen of zo gaan verliezen als gevolg van overstromingen in Bangladesh! Dat was een van de dingen die mij hebben beïnvloed.
Wat betreft het starten van de CCL zelf, dat begon met het zien van Al Gore’s film An Inconvenient Truth. Binnen 10 of 14 dagen ging ik hem nog eens zien en nog een derde keer. Ik werd erdoor getroffen. Ik had geen idee dat de situatie zo ernstig was. Toen ik die film zag, wilde ik iets doen. Ik zag dat Gore en zijn team 1000 mensen gingen trainen – dit was in 2006 – en ik smeekte hen om mij te trainen. Dus trainden ze me en begon ik met het geven van presentaties.

SI: Wat is de missie van de CCL?
MS: Het is heel simpel en duidelijk. We hebben twee doelen. Het eerste is om de politieke wil te creëren voor een stabiel klimaat en het tweede is om mensen tot doorbraken te brengen in het uitoefenen van hun persoonlijke en politieke macht.

SI: Hebben jullie een manier om vrijwilligers te trainen voor dit soort lobbywerk?
MS: Dat hebben we. Het eerste dat we doen is mensen uitnodigen om deel te nemen aan ons inleidend telefoongesprek. We doen deze oproep elke woensdagmiddag om 5 uur, ongeveer een uur lang. We leggen de grondregels uit van wat we doen en hoe we het doen, en mensen die ook een groep willen beginnen, vragen wij om ons binnen twee dagen terug te bellen, waarna we de volgende stappen doornemen. Dan coachen we de mensen en moedigen we ze aan om hun vrienden uit te nodigen voor een startbijeenkomst van de groep. Dat is een ongeveer drie uur durende presentatie met veel interactie. Ze oefenen een ontmoeting met hun leden van Huis en Senaat, en we praten veel over het programma zoals wij dat graag zien.
Dan gaan we hen voorzichtig aanmoedigen om hun Congresleden en de redactie van hun lokale krant te benaderen.
We hebben maandelijks een nationaal gesprek met gastsprekers voor de doorlopende trainingvan onze partners. We hebben vooraanstaande economen op het gebied van CO₂-heffingen, natuurkundigen, wetenschappers en ingenieurs die aan de gesprekken deelnemen. We hebben Congresleden die ons vertellen hoe te lobbyen. Een groot deel van de training is aanmoediging en kijken wat er mogelijk is.

SI: Raken mensen in voldoende aantallen betrokken en boeken jullie resultaten?
MS: We hebben ons aantal ieder jaar verdubbeld. We zouden gemakkelijk elk Congreslid kunnen bezoeken, en ik denk dat we tegen het einde van 2013 in alle 50 staten een groep zullen hebben. We zijn nu in ongeveer 33 staten actief. In de afgelopen drie jaar hebben we ongeveer een duizendtal artikelen gepubliceerd. Bij de internationale conferentie van dit jaar verwachten we 400 mensen.
Een van de redenen waarom ik denk dat we mensen aantrekken, is dat we niet partijgebonden zijn, we gaan geen confrontaties aan en we proberen niet met geweld te winnen. We proberen vrienden te zijn en de hoogste belangen van mensen aan te spreken. Wij denken dat de feiten aan onze kant staan, we herhalen het steeds opnieuw en zijn vriendelijk. We zijn niet boos [op de ontkenners]. We gaan ze niet zwart maken. We zullen hun vrienden zijn en met ze blijven praten.
Gedurende lange tijd [in de 19de eeuw] was het verboden om in het Congres over de slavernij te praten. Dit werd de “muilbandregel” (ter beperking van de debattijd) genoemd en nu worden we met iets soortgelijks geconfronteerd. Het is alsof het in het Congres verboden is om over nieuwe belastingen en over klimaatverandering te praten. Maar ongeveer drie weken geleden zei senator Murkowski uit Alaska dat een CO2-heffing het gesprek van de dag is. Nog maar drie maanden eerder heerste er een ban om hierover te praten. En toen hield het zeer conservatieve American Enterprise Institute, samen met het Internationaal Monetair Fonds, het Brookings Instituut en een andere groep, een dagseminar over CO2-belastingen. Dus de stilte werd verbroken en ik denk dat we daarin een grote rol gespeeld hebben.

SI: Denkt u dat het waarschijnlijk is dat in het volgende Congres een goed wetsvoorstel voor CO2-belasting zal worden geschreven en aangenomen?
MS: Nou, het is ons doel. Is het waarschijnlijk? Ik aarzel om het te zeggen, maar ik zal alles geven wat ik heb – tijd en geld – en al onze partners zullen dat ook doen. We hebben nu ongeveer 500 partners in deze nationale gesprekken. Een groot deel van de macht is tegen ons, maar we gaan niet weg.

SI: Is het niet belangrijk dat alle organisaties die zich inzetten voor het milieu samenwerken om de benodigde stuwkracht voor verandering teweeg te brengen?
MS: Onze aanpak is heel gericht en wij maken deel uit van deze hele beweging. We kunnen niet alles doen. Willen we onze scherpe focus op een CO2-belasting kunnen behouden, dan is het voor ons moeilijk om onze aandacht op massademonstraties en alles wat dat vereist, te richten. Ik zie de CCL als een speerpunt. Een fiscaalneutrale CO2-belasting is wat er bereikt moet worden. Het is het fundamentele deel. Maar we werken allemaal samen, zoals ik het zie. Iedereen doet zijn deel.

SI: Zullen we winnen?
MS: Ik lees veel spirituele literatuur van over de hele wereld en ik heb iets bij me wat ik je wil voorlezen. Dit is Sri Krishna die met Arjuna praat: “Welk recht heb je op succes of mislukking? Welk recht heb je om mij te vertellen welke resultaten het beste voor je zijn? Je werkt hard, selecteert een onbaatzuchtig doel, doet je best, met heel je hart en je gehele inzet. Het is aan mij om je de vruchten van je actie te schenken wanneer de tijd rijp is.”

SI: Hoe kunnen mensen helpen?
MS: Er is heel veel wat mensen kunnen doen, maar ik denk dat tenzij we ons inzetten voor overheidsbeleid, niets anders er toe doet. We hebben overheidsbeleid nodig en mensen moeten hun hopeloosheid en machteloosheid opgeven. Mensen moeten zich laten informeren, zich bij een groep aansluiten en beseffen dat overheidsbeleid in het Amerikaanse Congres bepaald wordt. We hebben een bijzondere positie als wereldleider, hebben toegang tot onze regering, met een democratie en het recht om mee te praten en we hebben internet. We hebben al deze hulpmiddelen, dus laten we ze nu gebruiken!

SI: Is er verder nog iets wat u over klimaatverandering wilt zeggen?
MS: We moeten absoluut wakker worden. Iedereen weet toch dat het ijs smelt? Hoe stop je het smelten van ijs? Stop met het te verwarmen en koel het ook af. Als het nu smelt met 390 deeltjes per miljoen [de huidige concentratie van CO2 in de atmosfeer], moeten we terug naar 350 deeltjes per miljoen. Dus dat is niet alleen het verminderen van de uitstoot – dat is het verminderen van de concentratie. Dat is wat we moeten doen. De mensen moeten wakker worden en verantwoordelijkheid nemen – niet alleen voor ons eigen kleine zelf, maar voor al het leven. Al het leven. Wij zijn verantwoordelijk voor al het leven.
Eerlijk gezegd is er een transformatie van de mens nodig. Uiteindelijk is dat wat er op het spel staat. Heb je dit citaat van C. Wright Mills ooit gehoord: “Wat aan de orde is in onze tijd is de aard van de mensheid zelf, het beeld dat we hebben van onze grenzen en mogelijkheden. De geschiedenis is nog niet klaar met het verkennen van de grenzen van wat het betekent om mens te zijn.” Ik denk dat we zullen zien of de mens kan leren verantwoordelijk te zijn voor al het leven. De mensheid ontwaakt en dat is wat het tweede doel van de CCL betekent – wakker worden! Besef dat je verantwoordelijk bent en een macht hebt waarvan je niet wist dat je die hebt, en gebruik die!

Voor meer informatie: www.citizens climatelobby.org