De grootste show op Aarde
Op een zondag in november 2012 hingen mijn vrouw, stiefdochter en ik posters op voor een komende groepslezing. Nadat we klaar waren op de campus van de universiteit van Berkeley (Californië) besloten we een kleine winkelwijk vlakbij de universiteit te proberen. Ik was bezig in een winkel een poster op te hangen, toen een man binnen kwam lopen. Hij was van gemiddelde lengte, droeg oude kleding en had een zonnebril op. Terwijl hij de winkel inliep hoorde ik hem verschillende malen op een blijde, vriendelijke toon zeggen: “Wat een prettige winkel. Wat een prettige winkel.” Niet iets wat je gewoonlijk in een winkel hoort.
Vervolgens voegde ik mij bij de anderen die buiten waren. We hingen een kleine advertentie op vlak naast de winkeldeur toen de heer naar buiten kwam en ons vroeg naar de poster. Hij tilde zijn zonnebril op en begon het aankondigingskaartje van de lezing te lezen. Omdat het een klein kaartje was, was de tekst moeilijk te lezen. Maar hij was in staat de kleinste lettertjes te lezen, waarin Benjamin Creme en Michiko Ishikawa werden genoemd. Hij vroeg ons wie ze waren, enz. We gaven hem een korte samenvatting van het verhaal en nodigden hem uit voor de lezing. Hij zei dat hij zou proberen te komen. Tijdens het gesprek was hij heel vrolijk en maakte ons aan het lachen. We praatten nog wat verder en toen liep hij weg. We liepen in dezelfde richting en keken naar andere winkels om onze posters op te hangen.
Toen we enkele minuten later de straat overstaken die terug naar de universiteit voerde, zagen we dezelfde heer op een muur naast het pad zitten. We begroetten hem vanaf een afstand van ongeveer 4,5 meter.
Hij vroeg me of ik van Ed Sullivan had gehoord (een tv-show uit de jaren 60). Ik antwoordde dat ik van hem had gehoord, dat ik me hem herinnerde van toen ik een kind was. Toen zei hij heel luid en enigszins demonstratief: “Ja, Ja. Het wordt een echt grote shew. Een heel erg grote shew. Ja, het wordt een grote shew.” Het was nogal amusant omdat de heer lachte terwijl hij het zei en probeerde Ed Sullivans accent na te doen wanneer hij het woord show zei als “shew”.
Na deze opmerking wees mijn vrouw Deb hem op een boom die dichtbij stond en dat die vol mooie herfstkleuren was. Hij vond het ook een mooie boom. We zeiden hem weer goedendag en gingen ieder ons weegs. Terwijl we wegliepen, vroegen we ons af of hij iemand ‘anders’ was.
Was hij gewoon een vriendelijke man of misschien een van de Meesters? Zo ja, verwees hij naar Verklaringsdag toen hij zei: “Het wordt echt een grote shew?”
M.N.E., Californië (VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was. Ja, hij verwees inderdaad naar Verklaringsdag en wat daarop volgt.

“De trompet zal klinken”
Op Kerstavond 2012 stapte ik in de bus naar mijn werk. Ik ging zitten op de enige plaats die nog vrij was en merkte een man op die voor me zat. Voor ik het wist waren we druk in gesprek. Hij hield een oorbel in zijn hand die hij gevonden had. Hij bood die mij aan en suggereerde dat ik er misschien een had die erbij paste. De oorbel was een zilveren ring met een roze plastic hanger erin.
De man gaf zijn plaats aan iemand die ingestapt was en ging tegenover mij zitten. Ik merkte dat ik naar hem overleunde, omdat ik me sterk tot hem aangetrokken voelde, alsof hij een oude vriend was en ik blij was hem weer te zien. Ons gesprek was heel ongedwongen, wat me verbaasde. Ik was me bewust van een lichtheid die ik voelde.
Terwijl ik naar hem keek, realiseerde ik me dat zijn uiterlijk een mengeling was van een dakloze en iemand die gekleed is voor de feestdagen. Hij was blank en zijn donkerblonde haar zat in een paardenstaart. Hij miste twee voortanden en zijn huid verraadde dat hij veel tijd in de zon had doorgebracht. Zijn ogen waren diepblauw met een zweem van groen dat bijna grijsblauw leek. Hij droeg een lang leerachtig jack en mocassins. Hij had een groene plastic band om zijn pols en een rood lint dat op zijn overhemd gespeld was.
Terwijl hij praatte, straalde hij zekerheid en waardigheid uit en ik zag dat andere buspassagiers ons gadesloegen. Hij zei dat hij op weg was naar het Veteranenziekenhuis om zijn vriend te bezoeken. Hij praatte over zijn zuster, Theresa, die met zijn moeder in een andere staat woonde. Hij vroeg naar het werk dat ik deed en wat ik tijdens de feestdagen deed. Ik vertelde hem dat ik op weg naar mijn werk was en dat ik in de zorg werkte. Hij zei dat het in orde was om kleine kado’s uit te wisselen met familie en vrienden. Toen begon hij in het Chinees te praten in reactie op iets wat hij mensen die naast hem zaten, hoorde zeggen. Dit verraste me, omdat hij duidelijk geen Chinees was.
Terwijl de man daar zat, zag ik een trompetje dat hij vasthield. Op innerlijk niveau erkende ik Zijn aanwezigheid en dankte Hem voor Zijn bezoek als Hij het echt was. Mijn denken leek verband te houden met het gevoel dat ik tijdens het bezoek had en met het feit dat hij een trompet had. Er kwam een sterk gevoel over me, het besef van weten: Hij bereidt Zich voor op Zijn verschijning!
De man stapte bij dezelfde halte uit als ik, maar hij ging voor in de bus naar buiten en ik achterin. Ik was verbaasd dat hij uitstapte omdat ik dacht dat hij op weg was naar het ziekenhuis. Ik keek achterom om hem te zien, maar hij was verdwenen. Wat een wonderbaarlijke gebeurtenis.
Was deze man de Meester Jezus of een andere Meester?
M.A.S., San Francisco (Californië, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man in de bus de Meester Jezus was.

Drievoudige ontmoeting
1) Op zaterdag 20 oktober 2012 liep ik op de markt in Den Helder met een vriendin het kwartaalblad de Wederverschijning uit te delen. Wanneer je dit doet kom je alle soorten mensen tegen. Tussen twee marktkramen zag ik een heer op een bank zitten. Hij had dezelfde leeftijd als ik en hij droeg een zwarte mantel met bloemen op zijn kraag. Ik zei iets positiefs over de bloemen. Links zaten margrieten in twee kleuren en rechts twee kleuren roosjes, maar, zei hij, ze zijn van plastic. Hij wist best veel over Maitreya en hij had het over een planeet. Hij vertelde ook dat zijn fiets gestolen was en dat hij veel moeite had gedaan om hier te komen.
Wie was deze heer?
2) Een jaar geleden, ik dacht in 2011, ging ik met de trein naar Limburg om kwartaalbladen uit te delen. Ik stapte in Heiloo in en in Castricum stapte een mevrouw in de trein; zij was rond de 40 jaar en zag er keurig uit in een zwarte japon. Zij had zich heel mooi opgemaakt, dit viel erg op. Ik liep expres langs haar in de trein om te zeggen dat zij er zo leuk uitzag en hoe zij zich zo netjes had opgemaakt? Zij zei dat kan jij ook.
Wie was deze keurige dame?
3) In 2011 was ik in Bergen, Noord-Holland, om de Wederverschijning uit de delen. Daar kwam een mevrouw die heel diep gebogen liep. Ik vroeg of zij een kwartaalblad wilde. Zij ging diep gebukt en kreunde wat.
De volgende keer kwam ik iemand tegen, een kennis die grote problemen had; ik kon haar helpen en alles is goed gekomen. Ik heb het gevoel dat de ontmoeting en de hulp aan deze kennis en de goede afloop voor haar, te maken hebben met de dame die ik ontmoette. Is dat ook zo?
Wie was deze dame?
C.N., Nederland.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat alle drie ontmoetingen met de Meester Jezus waren.

Zonder omwegen
Op 2 november 2012 werkte ik als vrijwilligster in een ontmoetingsruimte, toen ik een vrouw van middelbare leeftijd, die ongeveer 1,65 meter lang was, naar de muurschildering zag kijken. Ze had halflang, stijl, geblondeerd haar en droeg een witte omslagdoek, een lichtbruine blouse en een witte broek. Ze sprak met een grote geruststelling, warmte en betrokkenheid.
Toen ik naar haar toeliep, kreeg ik het sterke vermoeden dat ik haar ergens goed van kende, waarmee ik het gesprek opende. Ze antwoordde dat dit goed zou kunnen. Ze zei eens langs te willen komen bij de muziekconcerten die in de kapel plaatsvinden. Ze gaf aan dat het “een goede plek is om bij jezelf te komen, zeker in combinatie met muziek.” Ik vertelde haar dat de muurschildering (met het thema ‘vrede’) door kinderen van vluchtelingen is gemaakt. “Oh ja, zij weten er alles van.” Ze wees naar de spreuk ‘vrede is praten’ en benadrukte de waarheid hiervan, maar dat dit veel te weinig gebeurt. Ze vertelde: “Er begint bewustzijn in de wereld te komen. Dat is een heel goede zaak. Het is een hele tijd weg geweest. Het onderwijs zal totaal veranderen: geen ‘moeten’ meer. Kinderen zijn hier heel gevoelig voor. Nu al zijn de veranderingen zichtbaar in tv-programma’s en vooral in kinderprogramma’s, in de manier waarop deze hun dingen leren. En er zijn Meesters. Binnenkort zullen de Méésters de wereld (ik dacht dat ze zei) ‘organiseren’ of ‘leiden’. De wereld zal totaal veranderen.” Ze vervolgde: “Wees wie je bent. Heb aandacht voor de schoonheid in je, zoals die in iedereen is. Of kijk bijvoorbeeld naar de schoonheid van een bloem. God is zo blij wanneer er ook maar even aandacht aan Hem wordt besteed. Of aan Jezus, of Christus. Wie heeft er nog aandacht voor God? Mensen zijn te druk en wuiven God weg. De voetstappen in het zand, ken je dat verhaal?” (Ik heb het altijd een mooi verhaal gevonden.) “Het einde van dat verhaal, daar gaat het om. God is er altijd, voor iedereen.” “Er is veel onrust in je. Kijk daarnaar. Al is het maar 1 minuut per dag.” Op mijn reactie dat het soms lastig is, zei ze: “Het is jouw pakketje dat je in je leven hebt meegekregen. Moeilijkheden zorgen voor snelle vooruitgang in dit leven. Ze keek mij even aan. “Het zal goed komen. Je mag altijd om hulp vragen. Dan zul je geholpen worden.” Ze vervolgde: “Er zijn veel wonderen in de wereld. Die zijn er altijd al geweest, maar ze werden niet gezien. Nu worden ze ook echt gezien.” Ze beantwoordde mijn gedachte dat het zo bijzonder was dat ik nu met haar sprak: “Dit is niet de enige plek waar ik kom, ik spreek overal mensen, op allerlei plaatsen.”
Een collega-vrijwilliger kwam bij ons staan en drong er bij de vrouw op aan om wat extra’s uit zijn meegebrachte koektrommel te nemen, om onderweg uit te delen. De vrouw bedankte en zei dat zij op een andere manier uitdeelt. Mijn collega had de vrouw al eens gesproken. “Hij is een mooi mens.” Na bewondering van zijn overhemd wees ze op zijn hart en zei met een glimlach waarschuwend: “Maar ik kijk dwars door dat overhemd heen en weet precies wat er in jou omgaat.” Wat later vroeg een andere collega naar haar naam. “Mijn naam geef ik niet. Het gaat om de energie.” De vrouw wuifde met een glimlach iedereen hartelijk gedag en liep weg. Na deze ontmoeting voelde ik mij werkelijk overlopen van liefde en vreugde.
Klopte mijn gevoel dat dit een Meester was?
E.v.S., Nederland.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was.

Inspirerende aanwezigheid
In oktober 2012 was er een buitengewone vrouw in een drukke straat in Limburg. Ze stond daar alleen maar en observeerde de mensen. Zij zag er stralend uit, vol vriendelijkheid, eenvoud en nederigheid. Vooral wanneer ze kinderen zag, straalde ze helemaal.
Uiteindelijk liep ik naar haar toe en zei dat ik blij was dat ze hier was en vroeg of zij een boodschap had. Ze antwoordde: “Ik wil dat alle mensen gelukkig zijn.”
We praatten nog wat verder en ik voelde me gezegend. Elke keer dat ik haar zag moest ik met haar praten en was naderhand erg vrolijk. Ze vertelde me toen dat ze non was en dat haar superieuren haar niet begrepen en nu na vele jaren gehoorzaamd te hebben, kon ze alleen maar God gehoorzamen. Aanvankelijk had ze in Rome op het St. Pietersplein gestaan, maar nu was ze naar Limburg geleid en wist niet wanneer ze weer geroepen zou worden. Ten slotte voegde ze eraan toe: “Alles is in orde!” Hierna was ze verdwenen. Ik kan haar niet vergeten, want de indruk die ze maakte was onvergetelijk positief. Is mijn vermoeden juist dat deze ‘vrouw’ een Meester was?
C.G., Limburg (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was.

Kwartet
In de kleine uurtjes van 17 november 2012 had ik na de Transmissie-meditatie moeite om in slaap te komen. Ik voelde een sterke drang om op te staan en naar buiten te kijken. Vanuit mijn woonkamer (op de derde verdieping met schitterend uitzicht op het zuiden) zag ik tot mijn enorme verbazing iets wat leek op de vier ‘sterren’ van Maitreya in een soort vliegervormige formatie. De bovenste was heel groot en knipperde helder rood – groen – geel en de andere drie knipperden ook, maar waren iets minder groot. Ik werd vervuld van blijdschap. Ze stonden in het zuidwesten en ik heb zeker een half uur zitten kijken. Het was 02.50 uur in de ochtend.
2) Op 29 november 2012 zag ik om ongeveer 07.20 uur in de ochtend vanuit mijn woonkamer richting zuidzuidoost een zeer heldere ‘ster’, die stond te blinken. Geen kleuren, gewoon helder wit licht.
1) Waren de vier ‘sterren’ op 17 november om 02.50 in de ochtend Maitreya’s ‘sterren’? 2) Was deze zeer heldere ‘ster’ een ufo?
C.d.H., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat 1) de vier ‘sterren’ inderdaad Maitreya’s ‘sterren’ waren; en 2) de zeer heldere ‘ster’ een ufo was.