Kalmerende invloed
Op 13 juli 2013 was ik ’s avonds laat na een zakelijke groepsvergadering in de metro op weg naar huis. Het schokte me nogal om bij de vergadering uit de uitwerking van het recente e-mailverkeer tussen de jongeren op te maken dat de oude wegen afgeschaft moesten worden en de jongere mensen het stokje over moesten nemen. Ik was verdrietig dat na zoveel jaar van activiteiten deze afscheidingen naar boven kwamen.
Maar, omdat ik de teksten voor het augustusnummer van Share International moest afmaken, was ik die in de trein aan het proeflezen. Bij een of ander station stapte een man in en kwam naast me zitten. Hij was midden 40, nogal klein en goed gebouwd, hij zag er actief uit en had een keurig geknipte korte baard. Hij droeg een korte broek. Hij vroeg me plotseling: “Wat is dat?” wijzend op de teksten en het maandblad Share International. Ik begon over het tijdschrift te vertellen. Ik vertelde dat het een internationaal tijdschrift is dat al meer dan 30 jaar wereldwijd tegelijkertijd uitkomt, enz. Omdat ik voelde dat hij niet erg geïnteresseerd was, begon ik te vertellen over de ‘ster’ en liet hem de foto in het tijdschrift zien, maar daar had hij ook niet veel interesse voor. Mijn uitleg zou erg gebrekkig geweest kunnen zijn, maar tegelijkertijd voelde ik op de een of andere manier dat hij er al van wist. Ik vertelde ook over Maitreya en hij vroeg Mai- wie? Dus schreef ik MAITREYA op het papier van de teksten, in het Engels. Toen zei hij: “Mag ik eens kijken?” Ik gaf hem het tijdschrift dat toevallig het Engelse was. Hij zei: “Engels?” Dus liet ik hem de Japanse tekst zien waarop met de pen geschreven aantekeningen stonden. Hij zei: “Koralen zijn vreemde diertjes en je zult de huidige bevindingen in een of andere recente nieuwsuitzending zien.” Ik was verbaasd over deze opmerking en zei: “Ja, inderdaad, dat heb ik hier ook gelezen.” Verbaasd door het onderwerp dat hij noemde, dat precies overeenkwam met wat ik aan het proeflezen was, vroeg ik hem: “Mag ik vragen wat uw beroep is?” Hij zei: “Ik zit bij een uitgeversbedrijf.” Nog een toevalligheid! Ik vond het vreemd en kon niets anders meer bedenken om het gesprek gaande te houden. Toen zei hij dat hij ging uitstappen. Bij het weggaan zei hij tegen me: “Dus je doet dit om mensen gelukkig te maken!” Ik keek hem verbaasd aan, want ik zou niet direct aan het woord “gelukkig” denken bij het uitleggen van mijn werk. Toen zei hij nog eens: “Dus je doet dit om mensen gelukkig te maken!” Ik realiseerde me dat dat inderdaad precies is wat we doen en wat ik deed. Haastig zei ik: “Ja, dat is zo.” Toen stak hij zijn hand uit voor hij uitstapte en ik schudde hem de hand terwijl ik nota bene een pen in mijn hand had. Ik verweet mezelf dat ik de pen niet weggelegd had voordat ik iemand een hand gaf.
Toen bedacht ik me dat het niet erg Japans is om zo met een vreemde te praten, er zouden met name maar erg weinig Japanse mannen zijn die dat doen. Was hij een bijzonder iemand? Later merkte ik dat ik niet meer bezorgd over de groep was.
T.I., Tokio (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man in de trein de Meester Jezus was.

Kostbare jeugdherinnering
Onlangs, juli 2013, waren we in een gebied in Spanje dat bekend is om zijn uitbundige vogelpopulatie. Ik hoopte dat we het geluk zouden hebben een hop te zien – een vertrouwde en geliefde vogel uit mijn jeugd. De vakantie ging voorbij – geen hoppen. Toen, op de laatste avond van onze vakantie, namen we een bocht op een stoffige weg waar we vele keren langs gereden waren en ineens daar midden op de weg zaten niet één, maar twee hoppen. Wat een feest. (Hoppen zijn door de eeuwen heen altijd beschouwd als symbolen onder andere van deugdzaamheid, zuiverheid, vreugde, inspiratie en genegenheid.) We vroegen ons af of ze voor ons ‘gezonden’ of ‘gemanifesteerd’ waren?
Julian Creme en Felicity Eliot, Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘twee vogels’ door de Meester Jezus gemanifesteerd werden.

Goed op de hoogte
Vrijdag 26 juli 2013 was ik vroeg voor de Transmissie-meditatie en nog alleen toen een jongeman van in de 20 het Informatiecentrum binnenkwam. Als ik me goed herinner had hij een pet op met de klep naar achter. Hij liep regelrecht naar het gratis informatiemateriaal, terwijl ik vroeg of ik hem kon helpen. Hij vertelde dat hij Khalid heette, terwijl hij en ik samen de verschillende folders bekeken. Toen zei hij dat hij wachtte op meer informatie van ons (hij had zich opgegeven om wat te ontvangen, zei hij) en merkte vervolgens op dat onze website niet duidelijk is. Hij had die bekeken. Ik vroeg of hij de Engelse of de Nederlandse bedoelde. Hij zei dat hij het over de Nederlandse website had. Ik legde uit dat we op het punt stonden om die bij te werken en het druk hadden gehad.
We praatten verder: hij wist dat we een centrum hadden gehad in onze vroegere buurt; hij liet doorschemeren dat hij daar geweest was. Toen liep hij naar onze themaboekjes (een reeks van zeven boekjes die in de plaats van de themabladen zijn gekomen), pakte het boekje over milieukwesties op, hield het omhoog en zei dat dit erg belangrijk was. De vorige dag hadden we juist met een paar groepsleden gesproken over het thema voor de volgende etalage dat, zo hadden we bedacht, zich op het milieu en “SOP/SOS Planeet Aarde” zou moeten richten.
Hij ging weg en Nancy (een groepslid), die net was binnnengekomen, vroeg of ik de fiets van de jongeman had gezien – ze zei dat die volgeladen brood en stenen was. Zij keek naar buiten, bijna onmiddellijk nadat hij was weggegaan, maar hij was al weg. Zij merkte op dat hij nogal snel verdwenen was.
Was dit allemaal toeval? Of misschien wat aanwijzingen van een goede genius van een Meester?
Felicity Eliot, Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘jongeman’ de Meester Jezus was.

Tedere zorg
Op 30 juli nam ik een vroege trein om de 210 km lange reis naar huis van Euston Station in Londen naar Crewe in Cheshire te maken.
Precies aan de andere kant van het gangpad zat een zwarte dame met haar baby, die veel lawaai maakte, hij sloeg om zich heen en schreeuwde, hoewel niet vervelend. Boven het hoofd van de baby hing een bord “Stiltezone”. Toen zij zich over de baby boog zag ik tot mijn verwarring dat de huid van haar onderrug zo wit als sneeuw was.
Toen we in het station van Crewe aangekomen waren, hielpen zij en een andere heel vriendelijke blanke jongedame me met mijn bagage over het perron naar de lift. De zwarte dame ging toen langs de rij taxi’s buiten het station en regelde met de chauffeur een rit voor me. (Mijn benen deden pijn en ik voelde me niet al te goed, mijn oorspronkelijke plan was om Benjamin Creme’s lezing in Londen bij te wonen). Was deze zwarte dame wellicht een Meester? Zij leek de baby niet meer bij zich te hebben toen we buiten het station waren.
T.W., Crewe (Engeland, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘zwarte dame’ de Meester Jezus was.

Weer of geen weer
Ongeveer een week geleden ging ik voor een avondwandeling naar buiten en op de terugweg verscheen er een man vanaf het eind van het voetpad. Hij was tamelijk klein van stuk, had een Iers accent en hij zag er sprankelend uit; hij vroeg mij de weg en die vertelde ik hem en ik voelde me heel blij terwijl ik aangaf welke kant hij op moest.
Na een paar woorden te hebben gewisseld, ging hij zijns weegs. Het was een tamelijk stormachtige avond, de lucht was erg donker en het leek alsof het elk moment zou gaan regenen. Ik merkte op dat hij slechts een T-shirt en een spijkerbroek droeg en om de een of andere reden voelde ik mij genoodzaakt hem de voor de hand liggende mededeling na te roepen dat als het zou gaan regenen hij nat zou worden en hij antwoordde mij dat als het gebeurde hij mij zou zegenen.
D.J., Watford (Engeland, VK).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus was.

Twee brieven van dezelfde persoon

Intuïtie
1) In de middag van 20 juni 2013 hielp ik mijn familie bij het werk op een klein perceel land dat we op het platteland hebben. Terwijl ik daar hielp zag ik een vreemdeling op de weg voor ons perceel voorbijgaan. Hij zag mij en zei “Hallo”. Ik voelde iets zeer vreemds en zeer krachtigs van die man uitgaan. Ik weet niet waarom, ik dacht dat hij wellicht de Meester Jezus was, en toen keek hij weer naar mij en glimlachte. Het was zeer interessant, omdat ik mij na deze ontmoeting zeer gesterkt voelde. Ik had meer vertrouwen in de toekomst van de wereld, van mijn land en in mijzelf. Ik dacht dat als hij werkelijk de Meester Jezus was, ik naar Hem toe had kunnen gaan om met Hem te praten, omdat er zoveel dingen zijn die ik Hem zou willen vragen.
Was die persoon inderdaad een Meester?
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus was.

Maitreya’s ‘ster’
2) In de avond van 6 juli 2013 zag ik in de stad Camanducaia (Minas Gerais, Brazilië) in het noordwesten een schitterende goudkleurige ster. Eerst dacht ik dat het misschien Jupiter was en toen probeerde ik hem nog beter te zien door een telescoop te gebruiken. Ik zag niet de manen van Jupiter, die normaliter zichtbaar zijn wanneer je door een telescoop kijkt. Zo kwam ik er achter dat het voorwerp van zichzelf licht uitstraalde en niet het licht van de zon weerspiegelde zoals een planeet. Ik vergrootte het beeld verscheidene keren met de telescoop en zag via het computerprogramma Stellarium dat er in de locatie die ik de vorige avond bekeken had, geen voorwerp te zien was. Het was een mysterieus ding! En ook zag ik op dezelfde avond dat er een voorwerp dicht langs die vreemde ster ging op een route die, daar ben ik van overtuigd, geen vliegtuigroute is.
Kunt u vertellen wat die goudkleurige ster was en het voorwerp dat hem van zo dichtbij passeerde?
T.S.A., Camanducaia (Brazilië).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ster Maitreya’s ‘ster’ was (één van de vier). Het voorwerp dat er langs vloog was een ruimtevaartuig van Mars voor onderhoud van de ‘ster’.