‘Betogen voor waardigheid’ – Massale demonstratie in Spanje tegen bezuinigingen

Honderdduizenden mensen trokken dwars door Spanje om tegen het bezuinigingsprogramma te protesteren dat naar zij stellen hun land vernietigt. Onder het motto ‘Geen bezuinigingen meer!’ eisen de demonstranten dat er een einde komt aan de “lege beloften” van de Spaanse regering.
Zes colonnes demonstranten arriveerden zaterdag 22 maart 2014 vroeg in de middag aan de rand van Madrid – sommige lopend; andere per trein, auto of bus – en ieder uit een andere regio van Spanje, alvorens koers te zetten naar het Colon-plein. Ze droegen spandoeken met de leuze “M22” of “Betogen voor waardigheid” en voor sommige demonstranten was dit het hoogtepunt van bijna een maand lopen.
De colonnes vormden zich vroeg in de middag bij de invalswegen rond de stad. Er verscheen een zee van protestborden met de roep om “eerlijke pensioenen” of “het recht op onderdak”. Tegen het eind van de middag was Madrids grootste boulevard, de Paseo del Prado, volgepakt met tienduizenden demonstranten die leuzen scandeerden tegen het strenge bezuinigingsbeleid van de regering.
De ‘Betoging voor Waardigheid’ komt na twee jaar van pijnlijke bezuinigingsmaatregelen die Spanje zijn opgelegd als onderdeel van een internationaal financieel reddingspakket van 40 miljard euro dat volgde op het knappen van de enorme vastgoedzeepbel die het banksysteem bijna vernietigde.
Door de bezuinigingen verkeert Spanje in een aanhoudende economische depressie, waarbij meer dan 26 procent van de bevolking – waarvan de helft jonger dan 25 jaar – werkloos is.
Intussen, zo zeggen demonstranten, blijft de corrupte heimelijke samenwerking tussen ambtenaren en bankiers die de crisis heeft veroorzaakt, grotendeels ongestraft.
“Er zijn zoveel redenen: mijn zoons moeten elke dag van acht uur ’s morgens tot vijf uur de volgende ochtend werken voor slechts 400 euro per maand! Ik ben ook onderwijzer en ik weet wat bezuinigen in de openbare sector betekent,” zegt een andere activist. “Al deze huisuitzettingen – het is waanzin. Ik loop naar Madrid omdat ik niet naar Berlijn of Brussel kan lopen. We moeten hen en de trojka stoppen!” [De ‘trojka’ bestaat uit de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds.]
In Spanje worden dagelijks honderden mensen hun huis uitgezet. De Algemene Raad van de Rechterlijke Macht rapporteerde dat in het afgelopen jaar door het hele land 49.984 gedwongen huisuitzettingen uitgevoerd zijn, wat gemiddeld ongeveer 185 per dag is.
Het aantal huisuitzettingen bereikte in Spanje in 2012 een hoogterecord met meer dan 500 per dag. Dit in combinatie met een werkloosheidscijfer van 26 procent, het op één na hoogste in Europa na Griekenland, betekent dat veel Spaanse burgers geen kant meer op kunnen. Dit wordt weerspiegeld in het groeiend aantal zelfdodingen in het land; het Spaanse Nationaal Instituut voor Statistiek schat dat ten minste acht mensen per dag zelfdoding plegen.
Pepe Caballero, een van de organisatoren van de demonstraties, zei dat de Spaanse overheid probeert Spanje terug te brengen naar het Franco-tijdperk. “Wat de regering wil, is teruggaan naar de tijd van Franco en de werkende klasse ervan weerhouden de straat op te gaan en te zeggen wat onze grootste problemen zijn. Dat zullen we niet toelaten en ze weten het,” aldus Caballero, die eraan toevoegt dat de protestbeweging Spanje van onder tot boven zal veranderen.
Begin deze maand zei de Spaanse minister van Werkgelegenheid Fatima Bañez dat Spanje zichzelf eindelijk uit de recessie had getrokken en economische groei had laten zien. Maar de Spaanse vakbond verwierp Bañezs aankondiging als “regeringspropaganda”.
“Nee tegen werkloosheid, nee tegen verbanning, nee tegen onzekerheid. Betoog, betoog, betoog voor waardigheid”, scandeert de menigte.
“We willen werk. We kunnen niet accepteren dat miljoenen werkloze mensen bij hun ouders thuis moeten gaan wonen,” aldus een werkloze man van 24 uit Burgos in het noorden van Spanje.
“De waardigheid van de hoofdstad zal door een golf van burgers hersteld worden,” belooft een woordvoerder van de Andalusische Arbeidersbond, een van de 300 groepen die deelnamen. “Óf de regering luistert naar onze eisen óf ze moet opstappen,” zegt hij.
“Ik ben hier om te vechten voor de toekomst van mijn kinderen,” zegt een 44-jarige ondernemer in de massa demonstranten. “Voor degenen die de macht hebben zijn wij maar nummers. Ze hechten meer waarde aan geld dan aan mensen,” roept hij luid om boven het lawaai van het scanderen, zingen, fluiten en drummen uit te komen.
“Brood, banen en huizen voor iedereen”, staat er op een spandoek, “Corruptie en diefstal, Spanjes handelsmerk”, staat op een ander. Een vrouw droeg een spandoek met de tekst: “Mijn dochter kan niet hier zijn omdat ze moest emigreren”.

“[Ik ben hier omdat] ik misselijk word van dit systeem dat ze democratie noemen,” zegt een 58-jarige onderwijzer wiens salaris met 20 procent was gekort. “Ik wil dat de dingen veranderen.”
Er sloten zich veel burgergroepen bij hen aan, die voortgekomen waren uit de massale protesten van de Indignados in 2011 en 2012, toen de crisis voor het eerst toesloeg. De Indignados werden als de voorhoede van de “Occupy”-beweging gezien die zich over de wereld verspreidde.
“In 2014, staan we voor een extreem moeilijke situatie, een sociale noodsituatie, die vraagt om een massaal gezamenlijk antwoord van alle arbeiders, burgers en het volk,” zeggen de organisatoren in hun manifest. (Bronnen: La Vanguardia, El País, Huffington Post, Spanje; The Washington Post, The Journal Times, VS; rt.com; common dreams.org)