Egypte vindt zijn stem

De Egyptische auteur en columnist Ahdaf Soueif schreef in het Engelse dagblad The Guardian:

“De wereld heeft deze strijd tussen een vasthoudende, meedogenloze en corrupte regering, die het hele staatsapparaat inzette, en een grote en bonte mensenmassa gewapend met niets anders dan woorden, muziek, legitimiteit en hoop, nauwlettend gevolgd. De steun van de wereld drong luid en duidelijk tot ons door, en wat hier in de laatste twee weken is gebeurd, zal burgers overal een stem en kracht geven… Zie de straten van Egypte vanavond; zo ziet hoop eruit.”

In zijn reportage voor de BBC beschreef Soueif de gemoedstoestand van het Egyptische volk:

“Wat er in de straten en pleinen van Egypte gebeurt, is buitengewoon; niet minder dan miljoenen mensen hervinden hun stem – en gebruiken hem…

“De sfeer op het Tahrirplein is zoals – nou ja, stelt u zich een beurs voor waar het product politiek, economie, bestuur, geschiedenis en het rechtsbestel aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen wordt…

“Mensen dragen zelfgemaakte tekstborden met hun eigen boodschappen. De meest voorkomende is natuurlijk ‘Irhal!’ (‘Ga weg’). Maar naarmate de dagen voorbijgaan, heb ik ongeduldigere teksten gezien zoals ‘Irhal, mijn arm doet pijn’, ‘Irhal, ik moet nu echt douchen’, ‘Irhal, ik ben door mijn grappen heen’. ‘Irhal, betekent Vertrek’, en nog veel meer…

“Deze revolutie is zó natuurlijk, zó persoonlijk, zó fundamenteel, dat ze in iedereen die deelneemt tot een explosie van creativiteit heeft geleid.

“Iedereen die naar het plein komt, brengt iets mee: medische voorraden voor de veldklinieken die nog steeds mensen behandelen die door Mubaraks politie en gewelddadige milities toegetakeld zijn, dekens voor de duizenden die de nacht doorbrengen, pakken water, koekjes…

“Tahrir is een ontmoetingsplek van burgers geworden waar progressieven en liberalen en Moslim-broederschap discussiëren en zingen en samen eten…

“En één ding dat Tahrir ons al opgeleverd heeft, is een besef van wie we zijn…

“Mensen zeggen het met zoveel woorden: ‘Zij zeiden dat wij verdeeld, extreem, onwetend, fanatiek waren – wel, hier zijn wij: divers, invoelend, gastvrij, grootmoedig, beschaafd, creatief en geestig.’…

“Deze immense revolutie die in onze straten en huizen plaatsvindt, is van het Egyptische volk dat zijn staat, zijn erfgoed, zijn stem, zijn persoonlijkheid terugwint. Wees met ons.”

Impressies van de sfeer op het plein nadat president Mubarak aftrad:

“Vrijdagavond vierde Egypte feest. Spreekkoren, liederen, drums en vreugdekreten klonken van Alexandrië tot Aswan. Naar het ter ziele gegane regime werd slechts verwezen door te roepen ‘wij willen ons geld terug’. Verder waren er drie spreekkoren dominant – en zeer veelzeggend: Het eerste (‘Houd je hoofd opgeheven, je bent Egyptenaar’) was een reactie op hoe vernederd en hoe hopeloos we ons de afgelopen vier decennia gevoeld hebben.

“De tweede was: ‘We zullen trouwen, we zullen kinderen krijgen’, en weerspiegelde de hoop van de miljoenen wier wanhopige behoefte aan banen en huizen hen dwong hun leven te riskeren door illegaal de zee naar Europa of de woestijn naar Libië over te steken.

“Het derde spreekkoor was: ‘Iedereen die houdt van Egypte: kom en herbouw Egypte.’ En op zaterdag hielden ze zich aan hun woord: na de revolutie kwamen ze terug om de rommel op te ruimen. Vrijwilligers die ’s middags op het Tahrirplein arriveerden, troffen het keurig opgeruimd aan en begonnen in plaats daarvan andere straten op te ruimen. Ik zag kinderen die op de grote leeuwen van de Qasr el-Nil-brug geklommen waren om ze op te poetsen.

“Ik voel – en elke ouder zal weten wat ik bedoel – ik voel dat ik mijn aandacht op deze baby, deze pasgeboren revolutie, moet richten, dat ik haar elke seconde in mijn geest en hart moet beschermen, tot ze wat groter is en wat stabieler is. Tachtig miljoen Egyptenaren voelen dat nu).” (Bronnen: The Guardian, BBC, VK)

New York Times-columnist Thomas Friedman beschreef de taferelen op het plein:

“Op het Tahrirplein holt een man met een baard op en neer die zich letterlijk schor schreeuwt: ‘Ik voel me vrij! Ik voel me vrij!’…

“Hosam Khalaf, een technicus, kwam met zijn vrouw en dochter voor slechts één reden naar het Tahrirplein: ‘Wanneer we voor God staan, kunnen we tenminste zeggen: ‘We hebben iets geprobeerd.’…

“Dit hier is geen religieuze gebeurtenis en de Moslim-broederschap leidt dit niet. Dit is een Egyptische gebeurtenis… Je ziet seculiere meisjes in modieuze jurken naast gesluierde vrouwen zitten. Je ziet ouders hun kinderwagens voortduwen met borden ‘Mubarak moet weg’. Je ziet studenten in spijkerbroek en boeren in gewaden. Wat hen verenigt is het vurige verlangen om hun toekomst in eigen hand te nemen.

“Ik geef toe dat, toen ik er doorheen liep, zich een worsteling afspeelde in mijn hoofd. Mijn hersenen zeiden: ‘Bedaar – denk eraan, dit is niet een wijk waar dingen goed aflopen. Alleen slechteriken winnen hier.’ Maar mijn ogen vertelden me: ‘Gewoon kijken en aantekeningen maken. Dit is iets geheel nieuws.’” (Bron: International Herald Tribune, VS)

Dr. Ismail Serageldin, directeur van de Bibliotheek van Alexandrië, die gedurende alle 18 dagen die de protesten duurden, beschermd werd door een cordon van demonstranten en personeel, zei:

“De morele macht van geweldloosheid werd nog nooit zo kundig ingezet voor de zaak van grotere vrijheid, rechtvaardigheid en het leggen van de basis voor een betere toekomst… In deze 18 dagen die de wereld deden schudden, kwamen mannen en vrouwen, jong en oud, moslims en christenen, arm en rijk als nooit tevoren bijeen. Het leger loste geen enkele keer een salvo op de miljoenen demonstranten. Allen gingen in elkaar op en toonden de ware moed van ‘het volk’…

“Hulde aan de nobele jeugd van Egypte, de leiders van de Egyptische revolutie van 25 januari 2011. En, terwijl we de nagedachtenis van degenen die zijn overleden eren, hulde brengen aan het offer van de gewonden en de vastberadenheid vieren van degenen die de hele tijd bleven, laten we het nieuwe Egypte creëren met de visie voor ogen van een zorgzame samenleving, volgens deze onsterfelijke woorden: Geen politiek zonder principes; geen rijkdom zonder werk; geen handel, zonder moraal; geen plezier zonder geweten; geen onderwijs zonder karakter; geen wetenschap zonder menselijkheid.

“Een visie waar de grootheid van een volk afgemeten wordt aan de kwaliteit van de levens van de armste burgers, niet aan de grootte van zijn legers of de omvang van de gebouwen. Ja! Jullie hebben Egypte voorgoed veranderd, en nu zullen we jullie leiderschap volgen en samen met jullie de taak opnemen om het nieuwe Egypte te creëren.” (Bron: bibalex.org, Egypte)

[Noot: De “onsterfelijke woorden” zijn een citaat van Mahatma Gandhi.]