door de Meester —, via Benjamin Creme (13 februari 2011)

Gedurende achttien gedenkwaardige dagen richtte de aandacht van de wereld zich onlangs op één plein in een eeuwenoude stad. Bij duizenden en tienduizenden liepen de mensen in Caïro, jong en oud en zeer jong, moedig langs de tanks en waterkanonnen, en leerden snel de kunst van het ademhalen temidden van traangasexplosies. De mensen uit Caïro veroverden en bezetten hun Plein in vredige broederschap, waarmee ze de naam Tahrir toevoegden  aan de gloriedaden van Egypte’s luisterrijke verleden.

Achttien dagen lang trotseerden zij de politie en vertegenwoordigers van het oude, corrupte regime en riepen als met één vreedzame en zelfverzekerde stem om verandering, rechtvaardigheid en banen, om vrijheid en gerechtigheid. De moslims onder hen baden op de gebruikelijke tijden, terwijl anderen op wacht stonden en hen tegen aanvallen beschermden. Broederschap bloeide op en een buitengewone geestelijke kracht was voelbaar op het Plein en overal in de stad.
Waar kwam dit vandaan? Elke dag, achttien dagen lang, bracht Maitreya vele uren in Caïro door, voornamelijk op het Plein. In verschillende gedaanten werkte Hij onder de mensen, troostte de gewonden en de vele martelaren die hun leven gaven voor vrijheid en rechtvaardigheid. De Grote Heer bemoedigde, begeleidde en zegende hen voor hun hartstocht en zelfbeheersing, en een diep gevoel van liefde en eenheid vulde het hart en denken van alle aanwezigen. Buitenlandse journalisten stonden versteld over de vreugde die zo openlijk werd uitgedrukt door de burgers, jong en oud, rijk en arm, ziek en gezond. Badend in de energieën en liefde van Maitreya werden ze herboren.

Despoten

Naburige despoten en ‘sterke mannen’ zagen deze taferelen dagelijks op televisie met ontzetting en ongeloof aan en verwachtten een besliste en harde reactie van het oude regime om een eind te maken aan deze waanzin. Die waanzin was de stem van de nieuwe tijd, de tijd van rechtvaardigheid en samendelen, vrijheid en liefde.
Het is de stem van het volk, en het volk is ontwaakt tot zijn eenheid en macht. Voor de oude despoten is dit het teken aan de wand.