“Roep het van de daken!”
De groep uit zuid-Californië stond in juni 2014 met een kraam op een heel groot festival. Het was erg druk, maar mensen liepen op een afstand van 3 meter of meer langs onze stand. Slechts een enkeling kwam naar de stand om de mooie grote foto’s van dichtbij te bekijken en met ons te praten. Aan het eind van mijn ‘dienst’ kwamen er twee mannen van in de 40 naar de kraam en keken rond. Mijn medegroepslid Ray begon een gesprek met hen. Ik ging erheen om mee te doen.
De spraakzaamste man met een enigszins grijzende snor en baard zei iets als: “Ik heb Benjamin Creme lang geleden ontmoet en ik weet van Maitreya. Hoe gaat het met de bekendmaking? Hoeveel mensen hebben jullie bereikt?”
Ray en ik keken elkaar aan voor een antwoord, toen weer naar hem omdat hij rustig vervolgde: “Je hebt één kraampje hier op deze plek met al die mensen. 99 Procent van deze mensen weten niets van deze informatie. Waarom roep je het niet van het Lincoln-monument?” We praatten nog wat verder en gaven hun informatiemateriaal dat zij graag in ontvangst namen. Zij wensten ons een fijne dag en gingen weg.
Toen ze weg waren, praatten we na over wat er gezegd was. Wie zij ook waren, de boodschap die we van hen kregen is dat we niet kunnen wachten tot mensen naar ons toekomen (zoals Ray en ik deden) maar dat we naar hen toe moeten gaan – stap uit de kraam, wees proactiever en ga daarheen waar mensen zijn om met hen over het verhaal te praten,  ga naar hen toe en wacht niet tot zij naar ons toe komen. Het veranderde onze benadering die dag en we hadden een prima besluit van wat als een teleurstellende dag begon.
Waren dit bijzondere mensen of gewoon behulpzame toeschouwers?
D.L., Los Angeles (Californië, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de twee mensen de Meester Jezus en een van Zijn discipelen waren.

Werkgelegenheid
In het weekeinde van 25 april 2014 reed ik van Canada naar Fargo (Noord-Dakota, VS), om een groepslid te helpen met de stand van Share International op de Holistic Expo. Er vond een reeks vreemde gebeurtenissen plaats, maar ik zou graag met name over een daarvan een vraag stellen.
Op de eerste dag van de Expo zette een vreemde mij op het spoor om een dame genaamd Insiah te zoeken en met haar te spreken. Ik vergat het helemaal en ging niet op zoek naar wie dan ook die zo heette. Aan het eind van de dag kwam een dame die Insiah heette naar onze stand en ik merkte op dat een vreemde me had aangeraden om naar haar toe te gaan, maar dat ik geen flauw idee had waarom. Insiah zei dat dat vreemd was omdat zij niet met een stand op de Expo stond, maar dat we maar een afspraak voor de volgende ochtend moesten maken. De volgende ochtend zagen we elkaar, zoals afgesproken, en ze zei dat zij een boodschap voor mij had van Maitreya.
Ik ben een sceptisch mens, maar ik luisterde naar wat ze te zeggen had. Zij gaf veel details over mijn huidige situatie en vertelde me over mijn werk in mijn toekomstige leven, als ik verkoos dat te accepteren. Zij vertelde me dat ik met Maitreya zou werken, dat hij bij mij was en ze vertelde me de aard van het werk. In deze 20 minuten voelde het alsof we uit de tijd genomen waren. Ik moet erbij vermelden dat ze helemaal geen geld van me wilde hebben en geen enkele interesse in onze kraam leek te hebben. Ze vertelde dat Maitreya een boodschapper had gezonden om haar op te zoeken.
Ik realiseer me heel goed dat de Meesters wel iets beters te doen hebben dan mij een boodschap te geven, maar het ‘voelde’ echt. Zou Benjamin Creme kunnen vertellen of dit werkelijk een boodschap van Maitreya was? Of was het allemaal astrale onzin?
S.H., Winnipeg ( Canada).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de boodschap van de Meester Jezus was en door een woordvoerder van de Meester Jezus werd gegeven.

Twee brieven van dezelfde persoon:

Solidariteit
Op zaterdag 9 augustus 2014 liepen twee groepsleden en ik in Londen mee in de demonstratie voor vrede in Gaza. Terwijl we rond Grosvenor Square liepen, werd het tempo langzamer naarmate we de Amerikaanse ambassade naderden. In de opeengepakte menigte stonden wij achter een man die een fiets voortduwde. Hij was lang, had bruin haar, was bruingebrand door de zon, droeg een spijkerbroek, T-shirt en armbanden van schelpen om zijn pols. Zijn fiets was kleurrijk versierd: de spaken waren omwikkeld met oranje en gele strootjes en het spatbord was bedekt met vredesstickers. Hij leek vredig en ontspannen. Een van mijn metgezellen merkte een handgeschreven bordje op onderaan de achterkant van het zadel waar we om moesten lachen. Er stond: “Hallo”.
Toen we een hoek omgingen zag ik dat veel mensen in de menigte foto’s van hem maakten. Hij droeg geen bord of een duidelijke boodschap, maar hij was heel sereen en straalde een gevoel van kalmte uit, en demonstreerde met de mensen. Ik merkte dat ik even naast hem liep, in stilte, gewoon voor me uitkijkend terwijl we liepen. Er was een geweldige sfeer van hoop en verheffing. Toen realiseerde ik me dat mijn vrienden een eindje achter me liepen, en draaide me om, om me weer bij hen aan te sluiten en verloor hem uit het oog. Later die avond vroeg ik me af of hij een Meester was?
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

In ieders hart
2) Op een zonnige dag in juni 2014 liep ik gehaast door Hampstead High Street. De café’s hadden het druk met mensen die buiten koffie zaten te drinken en van het mooie weer genoten. Een lange dakloze man kwam plotseling met zijn hand uitgestoken op me af en vroeg om geld. Al gravend in mijn tas op zoek naar mijn portemonnee leken verschillende mensen in het café met afkeuring naar me te kijken omdat ik geld aan een ‘bedelaar’ gaf. Ik gaf hem dus wat geld en hij bedankte me en flapte er toen luidkeels en vrolijk uit: “Overal waar ik ga zien miljoenen mensen mij!” Het klonk nogal willekeurig en ik lachte. We zeiden elkaar goeiedag, maar zijn woorden bleven me bezighouden en ik begon me af te vragen of hij een Meester was?
G.F., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dakloze man’ Maitreya was.

Bruggenbouwer
Het was zondag 13 april 2014 en het liep naar het einde van een 3-daagse Spirituele Expo in Calgary; het was Palmzondag en ongeveer half zes ’s middags.
Een oudere heer – die deel uitmaakte van een fundamentalistische christelijke groep die bijna het hele weekend op een onoprechte en onbeleefde manier kritiek op het Wederverschijningsverhaal had geuit – was weer naar onze tafel gekomen en viel het verhaal weer aan. Ik verdedigde het verhaal niet zozeer, maar was meer zo geduldig mogelijk terwijl hij zijn mening gaf. “Nee”, was mijn antwoord, “Maitreya is geen geest. Hij is een echte persoon.” Hij onderbrak me: “Ziet hij er zo uit?” en hij wees naar de afbeelding van Maitreya toen Hij in 1988 in Nairobi (Kenia) verscheen. “Ik weet niet hoe hij eruit ziet,” zei ik. Innerlijk vroeg ik Maitreya om hulp en steun bij het omgaan met deze man. Toen kwam een gedachte bij me op en ik keek deze heer diep in zijn ogen en zei in mijn denken: “Je bent een ziel in incarnatie, zoals ik, ik erken dat”. Hij werd meteen kalmer en maakte zijn excuses dat hij mij en het verhaal had aangevallen. Ik begon de dingen aan te geven die we in elkaars verhaal gemeen hadden, zoals samendelen en dat Jezus dat geleerd had. Hij begon te lachen en ontspande en stemde er van ganser harte mee in. Hij zei op zijn beurt dat we allemaal moeten beginnen met voedsel naar de hongerenden te sturen. Terwijl hij aan het praten was en met nog maar 15 minuten tot het einde van de Expo, zag ik een man met een licht door de zon gebruinde huid achter de heer staan. De vreemdeling was ongeveer 28 tot 32 jaar oud, zijn gezicht had een heel symmetrische botstructuur, zijn lichtbruine krullende haar was kort tot halflang, hij had brede schouders en was ongeveer 1,85m lang. Hij droeg een indigoblauw overhemd met open kraag en een geelbruine broek.
Hij liep doelbewust naar de tafel met een lichte bocht om de voorkant van de kraam en liep toen voorbij. Hij bewoog zich op een “ongewone manier” met een grote efficiëntie van verplaatsen. We hadden oogcontact en hij had een zeer sereen gezicht met mooie blauwe ogen. Toen hij voorbijgelopen was keek de fundamentalistische heer geschrokken rechts, toen links over zijn schouder, vermoedelijk om te zien waar ik naar keek. Ik heb de hele tijd dat dit gebeurde geen woord gezegd. De heer bedankte me toen en ging weg, terwijl ik de spullen inpakte. Was de man met de blauwe ogen een Meester?
M., Calgary (Canada).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘jonge man’ de Meester Jezus was.)

Twee brieven van dezelfde persoon:

In veilige handen
Het was omstreeks juli 1995. Tijdens een vakantie in de Pyreneeën ging een groep van 12-15 vrienden een bergwandeling maken op een 2900 meter hoge berg. Op 1500 meter hoogte moesten we onze auto’s laten staan en te voet verder. Het weer was prachtig en we hadden plannen om op ongeveer 2300 meter hoogte de nacht in tenten door te brengen. Terwijl we met de beklimming bezig waren, kwamen we een stel bergbeklimmers tegen en een van hen, jong en goedgebouwd, vertelde ons dat het weer misschien zou veranderen. We sloegen geen acht op wat hij zei en vervolgden onze klim. Bij zonsondergang veranderde het weer en toen we op het punt stonden om op 2300 meter onze tenten op te zetten, op een mooie plek, had ik het gevoel dat we een andere plek moesten zoeken, met meer bescherming. De nacht was verschrikkelijk, het regende en hagelde aldoor en de sterke wind brak een paar van de tenten af.
Bij zonsopgang hing er een dichte mist waardoor we niet meer dan drie meter zicht hadden. Het regende zo nu en dan en het was erg koud. We wachten tot de mist was opgetrokken, maar de uren gingen voorbij en het weer bleef hetzelfde. Halverwege de ochtend kregen twee van ons de ingeving dat de mist om 5 uur ’s middags zou optrekken. Met de gedachte dat dat mischien een illusie was, begonnen we om 2 uur met de afdaling, in regen, mist en niet wetend waar we naar toe liepen, omdat we de referentiepunten op de weg niet konden zien. Het was nogal aangrijpend en op een gegeven moment trok de mist een minuut op en konden we zien dat we regelrecht naar de rand van een klif liepen. Toen konden we onze positie bepalen en anderhalf uur later (rond 5 uur) trok de mist op en begon de zon weer te schijnen.
Toen we in het dorp, op 700 meter, aankwamen, zagen we in een kleine bar de jonge bergbeklimmer weer die ons vertelde dat hij aan ons gedacht had toen we boven waren. Door de kou en het gevoel van urgentie op weg naar beneden hadden sommigen van ons verwondingen aan onze voeten opgelopen.
Na die tocht kwamen we terug in onze stad, Valencia, en omdat mijn vrouw en ik nog wat vakantiedagen over hadden, besloten we die dagen aan de kust door te brengen en de volgende dag gingen we op weg naar zuid-Spanje.
Toen we wegreden in onze camper, stopten mijn vrouw, drie kinderen, schoonzoon en ik bij een verkeerslicht; een andere auto stopte langszij en de bestuurder begon met mijn vrouw te praten. Hij vroeg: “Hoe was het in de Pyreneeën?” We kenden deze man niet en hij kon onmogelijk geweten hebben waar we vandaan kwamen.
Kregen we hulp bij onze afdaling? Wie was de man in de auto in Valencia?
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de Meester Jezus op de berg voor de groep zorgde. De man in de auto in Valencia was ook de Meester Jezus.

Stemmingswisseling
2) Op een dag, lang geleden in 1997, was ik in een negatieve bui, ondergedompeld in het materialistische leven van elke dag. Ik nam even pauze op mijn werk en ging naar een bekende boekwinkel in Valencia om een paar esoterische boeken te zoeken. Ik had onlangs bedacht dat het een goed idee zou zijn om een beetje te reizen en alles te vergeten, dus ging ik in de boekhandel naar de kaartenafdeling. Daar begon ik me angstig en ongemakkelijk te voelen. Ik voelde dat er iets niet goed was, dus ging ik bij die afdeling weg en naar de esoterische afdeling.
Op dat moment kwam een jong stel de boekwinkel binnen en liep naar waar ik was. Het was een ongelooflijk stel; vol vrolijkheid, liefde, aandacht, schoonheid zoals ze met elkaar omgingen. Op een bepaald moment had ik het gevoel dat dit Maitreya en de Meester Jezus zouden kunnen zijn. Het gezicht van de man leek op het gezicht van Maitreya zoals hij in Nairobi verscheen.
Hij vroeg om twee boeken over pranayama van twee schrijvers van wie ik wist dat zij ze niet geschreven hadden. Ik keek hem aandachtig aan en hij keek ook naar mij. Hoewel ik dacht dat hij Maitreyea was durfde ik niet tegen hem te praten. Het was alsof de tijd stilstond.
Ik werd plotseling teruggeroepen op mijn werk en moest dus even weg. Ik kwam terug in de boekwinkel, erg opgewonden. Ik zag dat het stel wegging. Ik keek naar de man en het was vreemd omdat zijn ogen alleen pupillen waren.
Waren zij bijzondere mensen?
J.L.A., Valencia (Spanje).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘man’ Maitreya was en de ‘vrouw’ de Meester Jezus.