Waar geloof
In de nacht van 1 november 2014 werd ik wakker met een verschrikkelijke pijn in mijn rechterbeen. Ik had een afschuwelijke spierkramp van mijn tenen tot mijn lies. Ik was tamelijk geschokt en bezorgd omdat ik nog maar pas een operatie voor twee nieuwe heupen had gehad. Ik was bang dat ik op mijn leeftijd van 83 weer naar het ziekenhuis moest. Ik vroeg me af of er iets met mijn rechter heup was gebeurd.Het was 4 uur in de ochtend. Ik zat op de rand van mijn bed en probeerde de kramp te stoppen. Niets hielp. Het was koud dus kroop ik terug in bed. En toen was de pijn zo afschuwelijk dat ik hardop schreeuwde: “Maitreya, help!” Wat er toen gebeurde weet ik niet. Ik werd wakker, keek op de klok en zag dat het 05.40 uur was. Ik draaide me om in een poging nog een beetje te slapen. Pas enige tijd later begon het me te dagen wat er in de nacht was gebeurd. Ik bewoog mijn been en ontdekte dat de pijn verdwenen was.Bracht Maitreya Boeddha me in een diepe slaap onmiddellijk nadat ik naar Hem om hulp had geschreeuwd, zodat ik geen enkele pijn meer zou voelen?
Mevr. M.Th. W., Epen (Nederland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat Maitreya haar inderdaad hielp.

Luister!
Mijn reis naar Berlijn op 15 augustus 2014 begon met een prettige ervaring op het hoofdstation van Frankfurt. Terwijl ik op het perron op de trein stond te wachten, kwam een oudere vrouw naar me toe en vroeg zachtjes: “Een aalmoes in Gods naam? Omdat me al eerder om geld was gevraagd, schudde ik mijn hoofd en zei nee. De vrouw herhaalde de zin zachtjes, maar ik antwoordde weer met nee. Toen keek ze in mijn ogen en zei hardop: “Zelfs niet in de naam van God?” Ik zocht mijn portemonnee en gaf haar wat geld. Ze nam het geld aan en lachte, liep een paar stappen verder, keerde zich om en riep naar me: Dank je, meisje.”
Was de oudere vrouw een bijzondere persoon?
J. R., Duitsland.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ een woordvoerster van de Meester Jezus was.

Troost
Op 31 maart 2014 waren Albert en Catharina op weg naar de crematiedienst voor Rita van der Plas, lid van de Transmissie-meditatiegroep Amsterdam. Toen we de trein uitstapten, was het nog tien minuten lopen. Albert vroeg aan een aardige oudere dame de kortste weg. Zij vroeg beleefd of we naar het Crematorium Westgaarde gingen. Zij wees ons de weg door een hek over de hoofdweg heen. Zij zei dit tweemaal heel zacht alsof zij ons kracht wilde geven. Eenmaal in het Crematorium gaven we onze bloemen af en gingen Rita de laatste eer bewijzen – we zagen de kaart met Maitreya’s ‘Hand’ onder haar handen. Het was een ontroerende dienst met gitaarmuziek. Aan het eind kreeg een van ons de gelegenheid om Rita te bedanken voor haar toewijding en dienst. Er werd besloten met het Gebed van de Nieuwe Tijd. Mogen we vragen wie de dame was die ons de weg naar het crematorium wees?
C. N., Egmond.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘oudere dame’ een woordvoerster van de Meester Jezus was.

Hulp is dichtbij
Ergens in maart 2014, nadat ik mijn echtgenoot verzorgd had na de spoedoperatie aan zijn hart in het CHU ziekenhuis in Rouen, had ik problemen met lopen vanwege de eksterogen op mijn voeten. Plotseling begon een man van middelbare leeftijd, met een beetje overgewicht en gemillimeterd zwart haar, kastanjebruine huid en donkere ogen, die iets droeg dat leek op een blauw ski-jack met rode strepen rond de ellebogen, de aandacht van de mensen op mij te vestigen. Er was alleen een oude dame te zien en ik. Hij zei: “Ah, sociale zekerheid, sociale zekerheid… Kijk naar deze vrouw (terwijl hij naar mij wees), niemand kan iets voor haar doen, haar helpen, maar ik zal het doen, ik zal haar helpen,” of iets wat daar op neerkomt. Te zeer in beslag genomen door mijn eigen problemen, vroeg ik me onlangs pas af of dit misschien niet een teken was van een van de Meesters, om me in mijn hopeloze toestand moed te geven.
M. C., Hassocks (West Sussex, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.

Ondersteuning
Toen ik 28 mei 2014 bij een koffiewinkel in de rij stond zei een dame achter me: “Dank u dat u de deur voor me openhoudt.” Ik was een beetje verrast dit buitengewoon stralend lachende gezicht te zien. Ze leek te bruisen van vitaliteit en goede zin. Ik vroeg: “Waarom bent u zo gelukkig? Ze zei: “Je moet gelukkig zijn, Ik ben de hele tijd gelukkig.” Daarop vloeiden mijn tranen. Ik nodigde haar uit voor een kop koffie en terwijl we zaten legde ze haar handen op haar hart en zei: “Wat er ook uit je hart komt, zal naar je terugkeren.” Ze was een mooie donkere dame, ongeveer 1,72 m. lang, zeer kranig, met een modieus voorkomen, ze droeg een zwarte pet met een patroon van glitters aan de zijkant en een nauwsluitend zwart jasje. Ze zei dat ze 52 was, maar ze leek ongeveer 25 jaar. Steeds stralend van goede zin babbelde ze over haar leven, met soms juweeltjes als “Je moet alle mensen respecteren, omdat iedereen gelijk is.” We hadden een makkelijk contact, dus voelde ik aan dat ik plagend kon vragen: “Weet je zeker dat je niet iets gebruikt hebt!” Daarop sloeg ze dubbel van het lachen en zei: “Mijn naam betekent in het Nigeriaans de ‘schepper van vreugde’, en dat is mijn leven geweest.” Toen ze vertrok schudden we elkaar de hand en omhelsden elkaar. Terwijl ze zei “God zegene je” huppelde ze letterlijk het café uit! Ik had me zeer ongelukkig en uitgeput gevoeld. De ontmoeting met deze lichte geest was een echte stimulans. Is het mogelijk dat deze gelukkige persoon een van de Meesters was?
C.C., Londen (VK)
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ een woordvoerster van de Meester Jezus was.

Bedankt!
Ik ben een Afrikaans sprekend mens, dus ik zal mijn best doen in het Engels te communiceren.
Ik wil U DANKEN en u zeggen dat ik zeer dankbaar ben. Na zo’n lange tijd in mijn leven naar de waarheid te hebben gezocht, kwam ik gisteren deze prachtige website van u tegen, nadat ik A Gift…From the Stars had gelezen. Terwijl ik u dit schrijf heb ik tranen in mijn ogen en kan ik zeggen dat ik meteen “verbonden” was met al deze informatie die u over de hele wereld verspreidt. Dank u dat u bent wie u bent en voor het volbrengen van uw doel.
Z. d.W., Randburg (Gauteng, Zuid-Afrika).

Maak contact
Op vrijdag 22 augustus 2014, net na 6 uur ’s avonds, reisde ik in de metro van New York van mijn werk naar huis. Mijn trein kwam er aan en hoewel het niet bijzonder druk was voor de tijd van de dag waren alle zitplaatsen bezet, behalve een naast een grote Afrikaans-Amerikaanse heer. Zitplaatsen in de metro zijn voor middelgrote mensen gemaakt, dus ik nam aan dat er niet genoeg zitplaats voor mij was. Ik zette mijn tassen neer en stond terwijl ik me aan de bovenreling vasthield. Toen ving de man mijn blik en gebaarde dat hij ruimte voor me maakte om te zitten. Voordat ik me in beweging kon zetten nam iemand anders de zitplaats in en ik lachte naar hem om hem te danken en haalde mijn schouders op. Bij de volgende halte verliet de vrouw die naast hem had gezeten de trein en ging ik zitten. Ik haalde mijn boek tevoorschijn en begon te lezen. Ik werd me er na een paar minuten van bewust dat hij over mijn schouder meelas en uiteindelijk vroeg hij of ik student was en wat ik aan het lezen was. Ik vertelde hem “Leven alsof het Goddelijke van belang is in alles wat leeft”, en dat ik geen student in de traditionele zin van het woord was maar dat ik altijd aan het studeren was. Hij begon over zichzelf te praten en vertelde me dat hij brandweerman was geweest. Hij leefde in een overgangshuis omdat hij met slechte mensen in aanraking was gekomen en zijn baan verloren had. Hoewel hij op geen enkele manier neerslachtig of depressief leek, sprak hij over de oneerlijkheid van het systeem omdat de mensen die hem in de problemen hadden geholpen hun baan hadden gehouden en met een volledig pensioen gestopt waren met werken, terwijl hij nu niets had. Alles wat hij wilde, zei hij, was een klein appartement voor zichzelf. We praatten verder over de ongelijkheid tussen inkomens en hij zei dat niemand miljarden dollars nodig heeft en ik was het daarmee eens. We praatten daarna over hoe mensen niet verbonden waren met de problemen van anderen in de wereld – in de metro starend in de ruimte terwijl ze van en naar het werk reisden. Hij zei dat hij niet zo wilde zijn.
Ik sprak maar 5 tot 10 minuten met hem, maar was me ervan bewust dat ik steeds emotioneler werd naarmate ons gesprek zich ontwikkelde. Ik voelde met zijn situatie mee omdat het me toeleek dat de grote meerderheid van de mensen op een of andere manier ‘door de scheuren’ van ons systeem vallen en dat zijn verhaal dat van ieder van ons zou kunnen zijn. Nadat ik gedag had gezegd en bij mijn halte de trein uitging was alles wat ik kon doen niet in tranen uit te barsten. Zelfs nu, wanneer ik ook maar aan ons gesprek denk, ben ik tot tranen geroerd als ik alleen maar denk aan de pijn die de meeste mensen moeten verdragen om door het leven te komen. Was deze man een bijzondere persoon?
V. F., New York (VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man een woordvoerder van de Meester Jezus was.

Kapitein Haak
Ongeveer twee jaar geleden toen Amma Nederland bezocht ging ik samen met een vriend naar haar toe om haar te zien. Het programma dat Devi Bhava heette, vierde het vrouwelijke aspect van God en ook Gods onvoorwaardelijke liefde en compassie voor de hele mensheid, en het duurde de hele nacht. Aan het einde van de ceremonie werden een aantal bhajans door Amma en de musici gezongen, en ondanks hun vermoeidheid dansten velen in de menigte en zongen mee. Onder de dansers was een man, vergezeld van een vrouw, die zeer uitbundig danste, als een derwisj, rond- en ronddraaiend. Als ik het me goed herinner waren mensen opgewonden door zijn enthousiasme. De beste manier waarop ik zijn verschijning zou kunnen omschrijven is door hem met Kapitein Haak te vergelijken, inclusief snor, hoed en laarzen. Geruime tijd later was ik op weg naar het informatiecentrum in Amsterdam voor een groepsvergadering, toen ik dezelfde man in de trein zag zitten, weer buitengewoon uitgedost. Deze keer werd hij vergezeld door een vrouw, en ondanks dat ik naast hen in de trein zat herinner ik me niet wat ze tegen elkaar zeiden. Gedurende een korte stop om over te stappen zag ik de man en vrouw rondlopen en merkte weer op hoezeer hij opviel, maar andere mensen schenen hem helemaal niet zo op te merken. Ik dacht er niet te veel over na tot onlangs de gedachte aan de man, en de aard van de omstandigheden waarin ik hem ontmoette, me weer te binnen schoten. Sindsdien ben ik de man nog twee keer tegengekomen. De eerste keer was in een tweedehands winkel, Emmaus genaamd, waar ik de manager toestemming vroeg of ik wat groepsflyers op mocht hangen. Ik zag hem daar terwijl hij door de kledingrekken keek samen met dezelfde vrouw die hem in de trein vergezelde. Zij leken niet veel aandacht te geven aan de mensen om hen heen. Tegelijkertijd leken andere winkelende mensen hen ook niet op te merken. De tweede keer zag ik hem, weer in de trein, net nadat Maitreya een zegening gaf aan de groepen over de hele wereld in december 2013. Net voordat ik de trein uitstapte, liep hij langs mij en mijn moeder. Terwijl ik achter hem stond te wachten tot de trein het station binnenreed, merkte ik weer op hoe uitzonderlijk zijn verschijning was. Hij droeg een lange Woodstock-achtige jas geborduurd met vredestekens, een hoed met een vossenstaart eraan vastgemaakt, een gekleurde bril, gele broek en rode laarzen. Ik wilde deze keer echt een gesprek met hem beginnen maar ik kreeg er niet de kans voor.
Was deze man misschien een Meester en zat er enige betekenis in de tijd en plaats van onze ontmoeting? Dank u.
N. B., Nederland.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man een discipel van de Meester Jezus was.

Lichtzegening
In mei 1963 deed ik mijn eerste communie. Dit is een foto die voor de kerk genomen is. Pas onlangs besefte ik dat ik die dag misschien een bijzondere zegening heb gekregen. Kunt u uw Meester vragen of dit zo is? Heel veel dank!
P. A., Kortrijk (België).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het licht een zegening van de Meester Jezus was.