door Gerard Aartsen
(ingekort)

“Alleen al hun vriendschappelijke verschijning aan de hemel draagt de kosmische boodschap van broederschap in zich.” — George Adamski

Rond dezelfde tijd dat George Adamski op advies van zijn contactpersonen uit de ruimte bezig was het internationale “Kennismakingsprogramma” (Get Acquainted Program; GAP) op te zetten om groter begrip en vriendschap te kweken tussen mensen over de hele wereld die geïnteresseerd waren in het ufo-verschijnsel, waren de Ruimtebroeders, hoewel minder openlijk, zelf ook bezig met soortgelijke pogingen in vele landen rond de wereld.

Een uitgebreid en inspirerend voorbeeld hiervan is onlangs aan het licht gekomen in Italië, waar een aanzienlijk aantal Ruimtemensen, die in ondergrondse bases woonden en werkten, geregeld contact hadden met tientallen zo niet honderden Italianen. Volgens de recente documentaire Il Caso Amicizia (“De Vriendschap-groep”) waren gelijksoortige projecten gelijktijdig aan de gang in andere Europese landen en in Siberië, Zuid-Amerika en Australië.

Kort voor zijn dood besloot de prominente Italiaanse psycholoog en theoloog Bruno Sammaciccia zijn ervaringen met een groep Ruimtemensen, die begonnen in 1956 en doorgingen tot eind jaren ’70, bekend te maken. Hoewel deze zaak, en in het bijzonder de informatie afkomstig van de Ruimtebroeders, vele opvallende gelijkenissen vertoont met de informatie afkomstig van andere mensen met wie contact gemaakt werd, is het verschil dat de betrokkenen niet aan boord van een ruimteschip meegenomen werden, maar toegang werd verleend tot ondergrondse en onderwaterbases.

Professor Sammaciccia, die vier universitaire titels bezat en in 1982 door UNESCO werd voorgedragen als ‘Man van het Jaar’, had eerder “uitgebreide ervaringen met paranormale verschijnselen” en “had vele Meesters uit het Oosten ontmoet”. In april 1956 hadden Sammaciccia, die in Pescara (Abruzzo, Italië) woonde en twee van zijn vrienden, Giancarlo, accountant, en Giulio, ingenieur, een vreemde ervaring. Zij zaten een kaart van Ascoli Piceno, ten noordwesten van Pescara, te bestuderen in verband met een schat die daar mogelijk in het kasteel verborgen was, toen een pen uit zijn houder vloog en op de kaart belandde. Toen zij een stuk papier pakten, schreef de pen: “Nu ga ik jullie uitleggen wie ik ben, waar ik vandaan kom en wat ik jullie wil vragen; ik ben hier om jullie van onze goedheid en kennis te geven.” Terwijl dit gebeurde ervoeren zij een “weldadig gevoel”.

“Zijn jullie er klaar voor?”

Een paar dagen later keerden zij terug naar het kasteel in Ascoli Piceno, waar zij een stem hoorden zeggen: “Nu mijn vrienden, blijf kalm, want ik zal een van ons laten verschijnen. Zijn jullie er klaar voor?” Toen zij hun ruimtevrienden voor het eerst ontmoetten, voelden zij een intense emotie toen eerst één en daarna een tweede persoon van achter een muur verscheen. Een van de twee mannen, die beide Italiaans spraken, was meer dan 2,5 meter lang, terwijl de andere niet meer dan één meter lang was.

Bruno Sammaciccia’s fascinerende verslag van wat een langdurig, grootschalig contact met de Ruimtemensen werd, is recentelijk beschreven door de auteur Stefano Breccia, die het opnam in zijn boek Mass Contacts (“Grootschalige contacten”), dat in 2006 voor het eerst in het Italiaans werd gepubliceerd. Sammaciccia’s verhaal geeft veel bijzonderheden en geeft niet alleen een schitterende beschrijving van de verschillende karakters van sommige betrokkenen…

Tijdens hun eerste ontmoeting werd de vrienden verteld: “Dit is een kritieke tijd in de menselijke geschiedenis. Wij zijn hier niet om te veroveren, want er valt niets te veroveren. Wij zijn al eeuwenlang op Aarde aanwezig en verblijven in geheime bases overal op de planeet.” En in antwoord op de bezorgdheid ten aanzien van hun bijzonder hoog ontwikkelde ethiek ten opzichte van de mensen, zeiden ze: “Onze goedheid en waarheid zullen het winnen van de twijfel van mensen.”

Vriendschap kweken

Terwijl professor Breccia ingenieur was en toegeeft dat hij meer geïnteresseerd is in de technologie van de Ruimtemensen, ging Sammaciccia’s belangstelling vooral uit naar hun filosofie en ethiek. De Ruimtebroeders die met hem en zijn vrienden contact legden, werkten actief aan het kweken van vriendschap en gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid, onder andere door de groep te vragen om voedsel, fruit en zelfs materialen te leveren, terwijl zij die vast en zeker op minder omslachtige en minder conventionele manieren zelf hadden kunnen verkrijgen, als zij ze al nodig hadden. Soms werden de vrienden vergoed voor de onkosten van de goederen, maar het werd ook geregeld aan hen overgelaten om de nodige middelen onder elkaar in te zamelen.

De Ruimtebroeders leerden de groep: “Liefde, evenals ethiek, respect en altruïsme, in hun onzelfzuchtigste betekenis, moet elke gedachte en elke daad leiden. Deze waarden zijn essentieel om een veilig en gezond evolutieproces te verzekeren. Dit is een les die de mensheid in praktijk moet brengen, wil zij het risico van afschuwelijke zelfvernietiging voorkomen.” Volgens de bezoekers uit de ruimte was hun voornaamste taak ervoor te zorgen dat de mensheid haar kernarsenaal niet zou gebruiken en om ons evolutieproces te ondersteunen door te proberen ons naar een hoger niveau van begrip te stuwen, waarbij zij soms zelfs deelden in ons lijden.

Auteur Stefano Breccia, die zelf ook enkele Ruimtemensen heeft ontmoet, bevestigt in de op Sammaciccia’s relaas gebaseerde documentaire wat Benjamin Creme steevast benadrukt, dat de Ruimtebezoekers volkomen onschadelijk zijn: “Zij zeiden dat zij niet in staat zijn iemand letsel toe te brengen. Zelfs hun apparaten [die geïmpregneerd waren met bewustzijn van ethiek en zedelijke beginselen] zouden weigeren iemand letsel te berokkenen. Sterker nog, zij zeiden dat, als ze niet kunnen voorkomen dat iemand gekrenkt werd, zij in dat geval zichzelf zouden vernietigen.”

Door de jaren heen groeide het aantal mensen dat ervaringen met de Ruimtebroeders had en zij vertegenwoordigden alle rangen en standen van de samenleving: sommige tamelijk bekend in de Italiaanse samenleving, zoals professoren aan universiteiten, een televisiejournalist, een bekend schilder en ook de Italiaanse consul Alberto Perego, die in december 1953 voor het eerst een ufo zag boven de basiliek van de Sint Pieter in Rome…

Wereldwijd project

Naast de vele bijzonderheden over de geavanceerde technologie, kennis en beheersing van de natuurwetten van de Ruimtemensen die doen denken aan de vermogens van grote avatars (Sai Baba) en vergevorderde discipelen (Madame Blavatsky), is een opvallend aspect van deze zaak de overeenkomst met George Adamski’s “Kennismakingsprogramma” (GAP). Terwijl een grondige blik op Adamski’s missie laat zien dat de komst van de ufo’s geen op zichzelf staande gebeurtenis is, maar plaatsvindt om het ontwaken van de mensheid tot de spirituele werkelijkheid van het leven en de terugkeer in de alledaagse wereld van onze Oudere Broeders van de Spirituele Hiërarchie te ondersteunen, verschaft het ‘Vriendschap’-project uitgebreid bewijs dat Adamski’s GAP geen op zichzelf staande inspanning was, maar onderdeel van een wereldwijd project van de Ruimtebroeders…

Ter introductie van het GAP bij zijn aanhangers over de hele wereld schreef Adamski in 1957: “Het idee is dat door deze inspanningen de burgers van elk land meer naar elkaar toe zullen groeien, zonder enige vorm van discriminatie of verdeeldheid. Te zijner tijd, zo wordt gehoopt, zullen deze landelijke inspanningen overvloeien in wereldwijd begrip en vriendschap.”

Geraadpleegde bronnen:

Gerard Aartsen, George Adamski — Gezant van de Ruimtebroeders (BGA Publications/Boekenbent, 2011)
Stefano Breccia, Mass Contacts (AuthorHouse, 2009)
Benjamin Creme, De Bundeling van de Krachten van Licht — De geestelijke missie van de UFO’s (Share Nederland, 2010)
Paola Harris, ‘Italy’s disclosure of human looking aliens!’ (www.paolaharris.com, 2009)
Luca Trovellesi Cesana (regie), Il Caso Amicizia (Studio3TV, 2010)

[box] In zijn relaas vertelt Bruno Sammaciccia hoe de Ruimtebroeders elke willekeurige transistorradio konden gebruiken om hun berichten over te brengen. Vele daarvan werden opgenomen en een van de berichten van de Broeder die Sigir werd genoemd, wordt in de videodocumentaire over de Amicizia-zaak afgespeeld:

“Dierbare vrienden, dierbare zonen. Twijfel niet aan ons, want niemand van ons zal wijken. Blijf saamhorig. Saamhorig. Saamhorig. Verdraag jullie onderlinge zwakheden in jullie worsteling om je menselijkheid en je vriendschap jegens ons te vergroten.

Onze wereld is moeilijk voor jullie te bevatten, dierbare vrienden. Dat is begrijpelijk. Maar met genegenheid en vertrouwen kunnen jullie dichtbij ons hart zijn, dat altijd voor jullie open staat, en ons beter begrijpen. Wij omhelzen juliie met ware genegenheid en oprechte vriendschap. Sigir.” [/box]