Migratiecrisis: de kern van de zaak

Bijzonder adviseur van de VN Philippe Douste-Blazy stelt de cruciale vraag: “Wie kan deze mensen weigeren? Wie?”
Maar Douste-Blazy zegt niet alleen dat de crisis afschuwelijk is, hij gaat verder: hij roept op tot noodhulp, onmiddellijke humanitaire hulpverlening op de korte termijn en “een aanhoudende mondiale inspanning om extreme armoede de komende decennia terug te dringen”.
Philippe Douste-Blazy, ondersecretaris-generaal van de VN en voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Frankrijk, zegt dat de wereld moet begrijpen dat economische ongelijkheid mensen net zo goed van huis verdrijft als oorlog. Hij duidt aan dat “2 miljard mensen ter wereld minder dan 1,25 dollar per dag verdienen. Het verschil tussen nu en 20 jaar geleden is dat iedereen elkaar vandaag de dag kan zien – het is de globalisering van de economie en de globalisering van communicatie: internet, TV, radio, het is compleet nieuw.”
Hoewel hij onderkent dat veel vluchtelingen het geweld en de onderdrukking in landen als Syrië, Eritrea, Somalië en Soedan ontvluchten, benadrukt Douste-Blazy ook dat “50 procent probeert extreme armoede te ontvluchten”.
“Het aantrekken van meer politieagenten, soldaten en kustwachten of het bouwen van muren is niet de oplossing. De enige oplossing is te vermijden dat de migranten naar Europa moeten komen.”
“Extreme armoede is niet de oorzaak van alle oorlogen, maar in deze regio – in Afrika ten zuiden van de Sahara – zie je een vicieuze cirkel van extreme armoede, die leidt van corruptie naar geweld, naar conflict en burgeroorlog, en uiteindelijk extreme armoede.”
De bijzonder adviseur van de VN zei dat de aanhoudende crisis de wereld moet overtuigen van de noodzaak om meer te investeren in armoedebestrijding. Nu de VN later deze maand vergaderen over de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (DOD’s), ter vervanging van de Millenniumontwikkelingsdoelen (MOD’s), en de mondiale agenda voor de komende 15 jaar vaststellen, moet, zo zei hij, de wereld ‘geen woorden, maar daden’ tonen. “We moeten gebruik maken van deze vergadering in New York om te zeggen ‘Kijk, we gaan een innovatief financieringsplan voor ontwikkeling opstellen om deze DOD’s te bereiken’ – een Marshall-plan voor Afrika ten zuiden van de Sahara, want ik kan me niemand in Mali, Senegal of Ivoorkust voorstellen die graag naar London, Parijs of Oslo wil komen als hij/zij ook thuis bij de familie zou kunnen blijven.”
Douste-Blazy zei dat, hoewel hij goed bekend is met de discussies over ontwikkelingshulp en corruptie, en geen voorstander is van economische bijstand, de mensen op zoek zullen blijven gaan naar een beter leven, zolang zij en hun kinderen verstoken blijven van basisrechten als drinkwater, voedsel, primaire gezondheidszorg, onderwijs en sanitair. “Ik leer liever iemand vissen dan hem elke dag een vis te geven,” zei hij. “Maar dat wordt onmogelijk als een kind sterft voordat het vijf is, te jong nog om naar school te gaan.” (Bron: theguardian.com)
Kofi Annan, voormalig secretaris-generaal van de VN zei in juni 2015: “Het is tijd om het feit onder ogen te zien dat, evenals de golven van de zee die veel migranten oversteken, de eb en vloed van menselijke migratie niet stopgezet kan worden. Daarom moet de internationale gemeenschap de migratiekwestie met begrip en compassie behandelen…
“Degenen die nu migreren doen dat om dezelfde redenen die miljoenen Europeanen eens aanspoorden om hun landen te ontvluchten. Zij ontvluchten armoede, oorlog en onderdrukking, of zijn op zoek naar een beter leven in een nieuw land…
“Dit is geen pleidooi voor onbeperkte migratie. Maar het is belangrijk om het feit te accepteren dat pogingen om migratie te blokkeren gedoemd zijn te mislukken, met desastreuze gevolgen voor mensenlevens – of ze nu verloren gaan op zinkende boten in de Middellandse of de Andamanse Zee, of door xenofobisch geweld in Zuid-Afrika, India of elders.”
“Het bouwen van hogere muren kan niet de oplossing zijn. Migratie zal voortduren zolang wij de armsten en kwetsbaarsten niet verheffen uit de omstandigheden waar zij momenteel voor vluchten. Begin jaren 80 werkte ik voor het VN Vluchtelingenagentschap en ik herinner me hoe de politieke leiders, intellectuelen en academici van Europa zich achter de bootvluchtelingen uit Vietnam schaarden. De wereld heeft een morele plicht om nu ook op deze manier samen te komen.” (Bron: projectsyndicate.org)