Hoge aanmoediging
Op 6 juni 2015 stond ik in Washington DC op het Groene Festival in de kraam toen er een lange Afrikaans-Amerikaanse man naar de tafel toekwam. Hij sloeg een blik op het informatiemateriaal en toen hij bij Benjamin Creme’s boek De kunst van samenwerking kwam, lachte hij, nogal ongelovig. Ik begreep waarom, maar om een gesprek te beginnen, zei ik: “U lacht….!” waarop hij met zachte stem iets antwoordde als: “Zelfs gezinnen werken niet samen.” Toen voegde hij er luider aan toe: “Maar ik waardeer het wel, ik waardeer het wel!”
Na nog verder naar de folders en zo gekeken te hebben, zei hij vertrouwelijk: “Ik waardeer wat je doet.” “Je doet belangrijk werk!” En: “Ga zo door.” Bij het horen van de tweede opmerking was mijn belangstelling gewekt. Ieder van die opmerkingen op zich had een beetje ongewoon kunnen klinken, komend van iemand die geen enkele vraag gesteld had en nauwelijks de kans had gehad om iets te lezen behalve wat koppen en een paar regels tekst, maar de drie opmerkingen bij elkaar, herhaald? Toen liep hij weg, na een paar stappen draaide hij zich om, keek me voor het eerst recht aan en zei doelbewust: “Fijne dag!” Ik merkte iets bijzonders op in en met zijn ogen en weet niet zeker of het alleen te maken had met hun ongewone kleur. Het leek of hij duidelijk maakte dat hij al op de hoogte was, of misschien was dat maar mijn eigen interpretatie.
Het wérd een heel goede dag. Ik heb nog nooit zoveel gesprekken gehad met mensen die oprechte belangstelling toonden voor de toestand van onze planeet en wat eraan gedaan moet worden, mijn ervaring is dat je dat op beurzen als deze zelden aantreft. De meerderheid die kwam leek erg onbevooroordeeld en bereid om te luisteren en betrokken te worden in een gesprek dat hoopvol en stimulerend was. Ik verliet de beurs met nog meer zekerheid dan daarvoor dat er een groot aantal mensen is die verbonden zijn met de kern van onze boodschap en soms een diep verlangen hebben er iets aan te doen, maar ze weten gewoon niet waar en hoe te beginnen. Ik denk ook al enige tijd hard na over de noodzaak voor al degenen die zich echt zorgen maken over de mensheid en de toestand van de wereld, om de handen ineen te slaan. Ik kom zoveel mensen en groepen tegen die op gelijksoortige manieren werken en zich op de een of andere manier richten op de welhaast onoverkomelijke taak om onze wereld te veranderen, of ze zich nu concentreren op uitbannen van armoede, bescherming van mensenrechten of herstel van het milieu. Maar al hun inspanningen lijken gefragmenteerd en de invloed ervan niet zo krachtig als wanneer ze samen zouden werken.
Juist de vorige dag had ik ernstige twijfel over de uitwerking van deze activiteit en benadering van het Wederverschijningswerk. Ik had me ook een aantal dagen slap en vermoeid gevoeld en geprobeerd me daar tegen te verzetten, maar naarmate de dag voortschreed voelde ik me aanzienlijk beter en aangemoedigd met een nieuwe energie die ik niet kon verklaren.
Kunt u me vertellen wie deze man was?
Sheida Kourangi, Potomac Falls (VA, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man een discipel van de Meester Jezus was.

De beste reactie
Elke maand kijk ik uit naar Share International – iets wat ik al zo’n drie decennia doe. Dank aan u en ieder die meehelpt om deze publicatie bij mij thuis te brengen.
Bij de openbare presentatie tijdens het voorjaarsfeest van juni 2015 in het Solsticehuis in Boulder (Colorado, VS) gaf groepslid Ron Liggett een lezing en ik hield een Transmissie-meditatievoordracht en meditatie. Na de meditatie deed ik wat ik Benjamin Creme had zien doen bij openbare lezingen. Ik vroeg degenen van de aanwezigen die nog eens Transmissie-meditatie wilden proberen, hun hand op te steken. Een groot gedeelte van de groep stak de hand omhoog. Mijn aandacht werd getrokken door twee lachende jonge mannen die achteraan stonden in de kleine ruimte die we gehuurd hadden. Zij maakten op mij de indruk dat hun enthousiasme aan een soort verrukking grensde. Zij staken hun handen omhoog en knikten met hun hoofden een overtuigend “Ja”. Even verwachtte ik half dat een van hen op en neer zou gaan springen. Ze lachten breed en zoals ik me herinner stak ieder van hen zijn twee duimen omhoog. Ik zorgde ervoor dat zij onze folder zagen met de telefoonnummers van groepsleden die in de stadsregio Denver een Transmissie-meditatiegroep ruimte geven. Jammer genoeg zag ik ze nooit meer. Is het mogelijk dat zij woordvoerders voor de Meester Jezus waren?
Lon Loucks, Boulder (Colorado, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat zij woordvoerders van de Meester Jezus waren.

Het nieuws verspreiden
Dinsdag 27 oktober 2015 dronken Adrie en ik koffie in het voorste gedeelte van het Informatiecentrum van Share Nederland in Amsterdam. Een lichtgetinte heer opende de voordeur en zei: “Jezus Christus komt.” Hij deed de deur weer dicht voor we ons antwoord “Ja, Hij is er al” hadden uitgesproken en we keken door de etalageruit terwijl hij zijn weg vervolgde. Hij glimlachte de hele tijd en straalde innerlijke kalmte en blijdschap uit. Het effect van deze paar seconden was wonderbaarlijk, wat energie betreft; we bleven achter met een gevoel van grote blijdschap. Hebben we het bij het rechte eind dat hij wellicht een woordvoerder was voor de Meester Jezus?
Adrie van Dijk, Mienke Lamain, Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de bezoeker een discipel van de Meester Jezus was.

Nuttige tip
In de lente van 2015 zette onze groep een reclamebord aan de kant van de weg om te adverteren voor een lente-expositie van Share International. Na de lente-expo organiseerden we er nog een voor de herfst en bespraken of we het reclamebord zouden laten staan. Was het, gezien onze financiële middelen, de beste manier om te adverteren of moesten we een andere manier zoeken? Enkele weken later zou ons contract voor het bord verlopen.
Halverwege juni reed ik zondags langs het reclamebord op weg naar Transmissie-meditatie en dacht ik hieraan toen een pickup truck plotseling voorbijsnelde. Hij leek op de mijne met hetzelfde defecte achterlicht, maar hij was wit. Achterop de wagen zat een grote bumpersticker met de tekst “Shamballa or bust” (Shamballa — koste wat kost). Ik voelde me bemoedigd en dacht bij mezelf ‘dat is het antwoord – zet alles op alles’. De wagen haastte zich voort en stopte bij een verkeerslicht. De passagier draaide zijn raampje naar beneden en wisselde een paar woorden met een aangrenzende bestuurder en toen reden ze weer snel weg. De bestuurder leek heel fors en de passagier veel kleiner en die droeg een pet met een smalle stevige rand aan de voorkant. Ik zag de pickup herhaalde malen op weg naar de meditatie tot hij ten slotte over een brug verdween. Onze groep hield uiteindelijk het reclamebord aan en we gingen ook door met onze andere adverteeractiviteiten.
Kan de Meester bevestigen of de chauffeur van de pickup en de passagier al of niet bijzondere personen waren?
Tim Boetzkes, Edmonton (Alberta, Canada).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat zij woordvoerders van de Meester Jezus waren.

Maitreya’s ‘ster’
We wonen op een eiland in de Indische Oceaan. Op 26 december 2015, om 18 minuten voor 1 ’s nachts dachten we Maitreya’s ‘ster’ te zien. We wilden hem filmen, maar jammer genoeg was de batterij van de mobiele telefoon van mijn man leeg. We konden de ster nauwkeurig observeren terwijl hij zich langzaam voortbewoog. Hij was heel helder, anders dan de andere sterren. Zijn kleur was schitterend geel. We zochten via Google in de hoop er achter te komen wat het kon zijn en vonden de artikelen over Maitreya. We begrepen meteen dat het de ster was die we gezien hadden. We waren verbaasd. Ons geloof in Jezus Christus is erg sterk en we vragen ons af waarom de ster aan ons is verschenen.
David en Caroline Baya (Mauritius).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het voorwerp Maitreya’s ‘ster’ was.