interview met James Twyman door Jason Francis

James Twyman is een Amerikaanse musicus die over de hele wereld bekend is als de “Vredestroubadour”. Hij maakte 18 albums, schreef 15 boeken en heeft zes films uitgebracht of geregisseerd. Twyman reist naar conflictgebieden om met mensen vredesgebeden uit de wereldreligies te delen en deel te nemen aan gelijktijdig gehouden mondiale vredesmeditaties, die hij organiseert. Jason Francis interviewde James Twyman voor Share International.

Een doorslaggevende beslissing
Share International: Wat bracht u ertoe om vredesgezant te worden?

James Twyman: In maart 1994 gaf een vriend mij een vel papier dat mijn leven veranderde. Op dat stuk papier stonden de Vredesgebeden van de 12 grotere wereldreligies. Deze gebeden werden een paar jaar geleden in Assisi (Italië) gebeden toen de leiders van de wereldreligies, onder wie de paus en de dalai lama, daar waren om samen te bidden. Ieder bad het Vredesgebed van de eigen religie.
Terwijl ik elk gebed las, had ik een verbazingwekkende ervaring die ik daarna nooit meer gehad heb: ik hoorde de muziek. Ik las het hindoeïstische gebed en hoorde de muziek en speelde mee. Ik begon het boeddhistische gebed te lezen en hetzelfde gebeurde. Een voor een las ik de gebeden en speelde ze. Binnen een uur had ik alle 12 gebeden op muziek gezet. Ik wist dat het een geschenk was dat ik met anderen moest delen. Vanaf dat moment besloot ik: “Ik ben de Vredestroubadour”. Eerst was ik die troubadour die zonder een cent op zak rondreisde en concerten gaf om de gebeden door te geven.
In 1995 voelde ik de aandrang om naar plaatsen te gaan waar vrede het hardst nodig is. Dus zorgde ik dat ik tijdens de oorlog in Kroatië en Bosnië werd uitgenodigd en gaf voorstellingen in vluchtelingenkampen en op andere plekken. Het was verbazingwekkend. Op een zeker moment werd ik in de bergen langs de Bosnische en Kroatische grens uitgenodigd. Mij was verteld dat daar een geheim genootschap, of gemeenschap, van lichtwerkers leefde die de Gezanten van het Licht werden genoemd. Ze leefden in een zeer afgezonderde plek midden in de bossen, waar ik 12 dagen doorbracht. Ik heb over die ervaring geschreven in mijn boek Afgezant van het Licht (1998).
Vanaf die tijd werd ik uitgenodigd naar landen als Irak, Noord-Ierland, Zuid-Afrika en, zeer onlangs, naar Syrië en ging ik naar andere landen om het Vredesconcert te geven. In de kern van dit alles is er voor mij altijd het verlangen geweest om deze boodschap van vrede met anderen te delen en vooral om mensen samen te brengen. Na een tijdje was dat de hoofdzaak: wereldwijde meditaties te ondersteunen waar mensen hun gebeden voor vrede op een situatie richten terwijl ik in dat land was. Nu is het mijn enige doel – het werk van de Vredestroubadour te doen.

Goddelijke ontmoeting
SI: In september 1999 nam Share International een reportage op over uw ontmoetingen rond die tijd met de Maagd Maria in Belgrado, Medjugorje en het vluchtelingenkamp Brazde. Kunt u over deze ontmoetingen vertellen en over de invloed die ze op uw leven hebben gehad?
JT: Het was de derde keer dat ik terug was op de Balkan. Ik herinner me dat ik die mystieke oproep kreeg om terug te gaan, omdat de Serviërs toen in opstand kwamen tegen hun regering en een vreedzame oplossing van het conflict eisten. Ik wilde daar gewoon deel van uitmaken.
Terwijl ik in Belgrado was ontmoette ik tijdens de vredesmarsen op straat een jonge vrouw die Maria heette. Ik wist dat er iets opmerkelijks aan haar was. Ongeveer een week later reisde ik naar een stad met de naam Medjugorje, een beroemde plaats omdat zeven kinderen daar jarenlang verschijningen van de Gezegende Moeder hadden gezien. Ik ging daar heen om een Vredespaal op een heuvel te zetten. Terwijl ik op die heuvel in een heel omsloten gebied was en het pad afliep, was daar de vrouw die ik in de straten van Belgrado had gezien. Het was letterlijk onmogelijk dat ze op een normale manier dezelfde persoon zou kunnen zijn, omdat de vrouw die ik in Belgrado had ontmoet duidelijk Servisch was, of althans dat dacht ik. Een Servische zou in de regio Bosnië en Herzego-vina, waar ik me bevond, niet welkom zijn. Dus ik wist dat er iets aan de hand was. En ik had al eerder zulke geweldige ervaringen gehad toen ik in dat gebied was.
Het gesprek dat ik met haar had ging helemaal over het belang van het Goddelijk Vrouwelijke en de rol van het Goddelijk Vrouwelijke bij het teweegbrengen van vrede op aarde. Ik besefte dat deze jonge vrouw niet een gewone jonge vrouw was, hoewel ze er heel gewoon uitzag. Ze was heel mooi. Ze droeg een spijkerbroek en een blouse net als ieder ander gewoon mens, maar er was iets aan haar dat me deed beseffen dat ik weer midden in een van die ervaringen was. Ik schreef over deze ervaring in mijn boek Het geheim van de geliefde discipel (2000). Voor mij was het echt het ontwaken van de invloed van het Goddelijk Vrouwelijke op mijn leven, wat sindsdien een enorm deel van mijn leven is geweest en nog is.

Macht van het volk
SI: Kunt u iets meer vertellen over de Gelijktijdige Wereldmeditatie?
JT: In 1998 was ik op een boekpromotie-toer in Londen. In die tijd bereidden de VS en hun bondgenoten een bommencampagne tegen de Iraki’s voor en Saddam Hoessein veroorzaakte problemen. Ik ontving een schrijven om naar Irak te komen op persoonlijke uitnodiging van Saddam Hoessein. Ik was natuurlijk heel opgewonden en een beetje zenuwachtig, maar ik wist dat dit iets was wat ik moest doen.
Een vriendin van me, eigenlijk mijn agent, had toevallig zo’n 300 mensen op haar mailinglijst. We wisten op welk tijdstip het concert in Bagdad zou zijn. Dus zond ze een e-mail aan de mensen die we kenden en vroeg hun te bidden of hun positieve intenties op die situatie te richten. In die tijd leek er geen enkele mogelijkheid voor een vreedzame oplossing. Maar we verzonden de e-mail en het ging de sociale media in, wat ik toen niet wist. Het was een van de eerste voorbeelden van een e-mail die breed verspreid werd. Tegen de tijd dat ik speelde, waren er miljoenen mensen die ervan op de hoogte waren en hun energie en gebeden zonden. Het voelde echt alsof het positieve energie regende.
Zoals ik al zei, was er hiervoor geen kans op een vreedzame oplossing, maar we voelden alsof er na de wake iets veranderd was. Kofi Annan, secretaris-generaal van de VN, kwam de volgende dag aan. Drie dagen na de vredeswake werd er een akkoord getekend. In die tijd stierf er ten minste niemand en er vielen geen bommen. Dat was het moment waarop ik besefte dat er kracht is in enorme aantallen mensen die zich verenigen en hun aandacht op een situatie richten. Er zijn al eerder en ook sindsdien onderzoeken gedaan die deze kracht hebben aangetoond.
Vanaf dat punt werd dit iets wat ik steeds meer wilde doen: mensen inspireren zich te verenigen om hun positieve intenties voor een gegeven situatie te delen. En er kwamen veel meer gebedswaken. De recentste was toen ik in februari 2016 naar de grens van Syrië ging om een heel grote wake te houden. Er waren daar enorm veel mensen die meededen.*
Ik ben nu van plan om elke maand ergens heen te gaan om daar een gebedswake te houden. Ik denk dat mensen op zoek zijn naar iets constants, niet iets dat iedere zes maanden of elke paar jaar gebeurt. Mensen willen deel uitmaken van een oplossing, zich mondig voelen, dat er iets is wat zij kunnen doen – zoals iedere maand 15 minuten van hun tijd geven om zich te richten op een wereldcrisis of een situatie die onze aandacht nodig heeft. Ik denk dat het volgend jaar een geweldig jaar voor deze gebedswaken wordt. Het zal laten zien dat het niet slechts een sterke macht is wanneer mensen in grote aantallen bijeenkomen en hun aandacht op iets richten, maar naar ik meen de sterkste macht in het universum.

SI: Kunt u iets zeggen over de wonderen die als gevolg van de meditaties hebben plaatsgevonden?
JT: In bijna elke situatie gebeurde er iets om ons te laten zien dat dit echt iets bijzonders is. Behalve Irak dat ik al noemde, was het recentste voorbeeld in Syrië. De tragedie van de burgeroorlog in Syrië was op dat moment al drie jaar aan de gang. Er leek zeker geen hoop te zijn op een verandering. Echter, een week nadat miljoenen mensen hun vredesgebeden en meditatie samenbrachten en zich op die positieve manier richtten, begonnen de vredesonderhandelingen in München. Ik eis niet de verantwoordelijkheid op voor deze dingen, maar ik geloof wel dat er een tastbare energie geschapen wordt wanneer we ons op een positieve manier op een situatie richten.

De keuze die voor ons ligt
SI: Wat is uw visie op het eerlijk delen van het voedsel en de grondstoffen van de wereld onder alle mensen van de wereld om de noodzakelijke rechtvaardigheid te scheppen als basis voor wereldvrede?
JT: Wanneer we over het delen van voedsel en water of het stoppen van geweld spreken, moet er een verschuiving in het bewustzijn plaatsvinden. We leven in een interessante tijd met stemmen als die van Bernie Sanders in de VS die inspireert tot een positieve verschuiving, en oproept tot grotere economische gelijkwaardigheid. Tegelijkertijd hebben we ook precies het tegenovergestelde. We hebben een stem als die van Donald Trump die inspeelt op de angst, het vooroordeel en de haat die veel mensen voelen. Het feit dat deze stemmen er allebei tegelijkertijd zijn, laat ons zien dat we in deze tijd een enorme gelegenheid hebben. We staan voor een duidelijke keuze. Uiteindelijk is de keus: kiezen we voor liefde of voor angst? Er is een mobilisatie voor de ene of de andere richting, maar we weten dat liefde uiteindelijk moet winnen. Steeds meer van ons zijn óm en beseffen dat liefde de enige duidelijke keus is, omdat voor angst kiezen betekent dat we in feite helemaal niets te kiezen hebben.
Deze bewustzijnsverandering die plaatsvindt, leidt uiteindelijk tot een oplossing die we ons niet kunnen voorstellen of begrijpen, maar waarvan we kunnen aanvoelen dat ze gebeurt. Er verandert iets in de kern van wie we individueel en collectief zijn. Het probleem is niet voedsel, water of rijkdom. Het probleem is hoe we over deze dingen denken. Het feit dat we zo’n duidelijke keus hebben om juist nu te beslissen wat we willen kiezen, liefde of angst, betekent dat een nieuwe oplossing om de hoek ligt. En wanneer dat bewustzijn verandert, lossen de problemen zich vanzelf op.

Voor meer informatie: worldpeacepulse.com

Jason Francis is medewerker van Share International en woonachtig in Massachusetts, VS.

* In antwoord op een vraag in Share International (maart 2016), zei Benjamin Creme dat de Gelijktijdige Wereldmeditatie in Syrië door de Geestelijke Hiërarchie van de Meesters werd ondersteund.