De aspiratie van jongeren — Sole Bros Inc
door Mary Beth Steisslinger

Tijdens de NAACP-conventie (Nationale Associatie voor de vooruitgang van kleurlingen) van 2016 in Cincinnati (Ohio, VS) stond onze Share International-kraam naast die van drie inspirerende jongens. Met hulp en aanmoediging van hun ouders startten ze dit jaar een hulpproject genaamd Sole Bros Inc, dat jongeren van nieuwe of “bijna nieuwe” sneakers voorziet, voor wie dergelijke spullen anders onbereikbaar zijn. De 13-jarige jongens zijn topsporters en scholieren die op exclusieve privéscholen in Cincinnati zitten. Ik wilde meer te weten komen over hun verhaal, dus vroeg ik of ik ze mocht interviewen voor ons maandblad.

De jongens vertelden dat het idee voor het project opkwam toen zij op een dag hun wens voor de nieuwste peperdure sneakers uitten. De moeder van een van de jongens zei dat het verontrustend was dat zoveel jonge mensen over de hele wereld niet eens schoenen hebben, terwijl mensen in rijke landen er zoveel hadden. Ze was in Jamaica geweest en had kinderen met karton onder hun voeten gebonden gezien. De jongens vonden dit treurig en zeiden spontaan dat ze de schoenen die hen niet meer pasten, daar naartoe wilden sturen. Zo begon de discussie over hoe ze dit idee konden uitvoeren en dat breidde zich uit. In slechts een paar maanden tijd organiseerden ze geregeld evenementen onder de naam ‘Voetenfeesten’ in lokale winkels waar mensen gebruikte schoenen of geld voor nieuwe schoenen konden doneren. Ze vertelden dat het idee wel een grap leek, maar mensen waren zo bereidwillig om te helpen en het was zo leuk, dat ze gewoon telkens een stap verder gingen.

Op de NAACP Conventie vertelden de jongens dat ze net terug waren uit Jamaica, waar ze met lokale non-profitorganisaties hadden samengewerkt om meer dan 1000 paar schoenen uit te delen. Tijdens hun reis deden ze ook vrijwilligerswerk op een jaarlijks zomerkamp dat door de RuJohn-stichting wordt georganiseerd en dat vooral op sport is gericht, en de emancipatie van kinderen in de leeftijd tot 20 jaar. Ik vroeg de jongens wat zij vonden van de reis en de mensen die ze ontmoetten. Een van hen zei: “De kinderen daar waren zo vrolijk, ze lachen alleen maar van oor tot oor… dat zie je hier niet. Zij waarderen wat ze hebben, en ze blijven vrolijk, wat er ook gebeurt. Hier in de VS, op mijn school bijvoorbeeld, zijn we zo terneergeslagen.” Een andere jongen vertelde dat de jongeren tijdens de zelfbeeldsessies op het kamp werden gevraagd wat ze in de toekomst wilden doen. Hij was onder de indruk dat zo veel jonge Jamaicanen zeiden dat ze hun ouders wilden helpen zodat ze niet zo erg hoefden te zwoegen.

Wat de toekomst van Sole Bros betreft vertelden de jongens dat ze hulp en aanbiedingen hebben om volgend jaar gedoneerde schoenen naar Ghana te brengen, en wellicht daarna Haïti. Ze vertelden dat de ontmoeting met deze jongeren op Jamaica en iedereen die onderweg bereid was te helpen, hen ten volle heeft doen beseffen dat je nooit te jong bent om te helpen de wereld te veranderen. Zij hoopten dat hun werk anderen op hun beurt zou inspireren mensen in hun gemeenschappen te helpen. (Voor nadere informatie: solebrosinc.org)