Sinds de oprichting van Share International heeft Benjamin Creme’s Meester artikelen geschreven die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen.

door de Meester —, via Benjamin Creme (december 2010)

Wanneer de mensen de balans opmaken van hun huidige toestand kunnen ze slechts tot één conclusie komen: de methoden van zelfs het recente verleden werken niet langer. Aan alle kanten, maar met name in de financiële en economische sector, heerst er voortdurende en toenemende chaos. ‘Deskundigen’ worden ontboden om de ploeterende regeringen te helpen enige controle te herwinnen, maar tevergeefs; de oude, beproefde methoden weigeren de wensen van hun rekenmeesters te gehoorzamen, hoe ervaren zij ook zijn.
Wat moeten zij, de regeringen van de wereld, doen? Wat kunnen ze doen? Ze kunnen enige tijd de oude structuren manipuleren, in de hoop dat ‘de rust zal weerkeren’, en de oude patronen zullen overleven. Die hoop is, voorzeker, een ijdele.
In het algemeen zien de regeringen van de meeste landen hun rol als beschermer en handhaver van de ‘status-quo’, dat foutieve denkbeeld dat het leven statisch is en dat daarom alle verandering weerspannig en ongewenst is.
Deze houding geldt voor de meeste regeringen, ‘rechts’ dan wel ‘links’, kapitalistisch of socialistisch. In beide gevallen verzuimen ze te erkennen dat hun volk hunkert naar verandering, naar een nieuwe visie op het leven die hun vermogen zekerstelt om hun gezin in vrede, veiligheid en voorspoed groot te brengen. Het falen van regeringen is precies dat zij verzuimen in te zien dat hun ware rol is te zorgen voor het welbevinden van hun volk. Verdwaald als ze zijn door wedijver en het volgen van de ‘marktwerking’, zijn ze voor het grootste deel het contact verloren met de noden van hen die ze beweren te vertegenwoordigen. De begoochelingen van macht en autoriteit winnen het vaak van hun verlangen om te dienen.
Afgesloten van de werkelijke noden van de mensen, vallen ze terug op ideologie en theorie. Toch kan het hun niet volledig kwalijk genomen worden. Ze weten niets van de krachten waarmee ze worstelen. Onwetend als ze zijn, vallen ze gemakkelijk ten prooi aan de destructieve krachten van het verleden.
Het volk intussen lijdt, wacht en bidt, zich merendeels onbewust dat de hulp waar het om bidt reeds onder hen is, gereed en verlangend hen in hun lijden bij te staan en hun lot te verlichten. De mensen kennen de ware aard van hun noden maar hebben een sterke en onbevreesde vertegenwoordiger nodig om er stem aan te geven.
Reeds aanwezig, werkt die vertegenwoordiger, Maitreya, in stilte om de richting te sturen waarin de ontwikkelingen zullen gaan. Spoedig zal die stem een krachtiger toon aanslaan, en velen zullen gereed staan om te reageren. Zo komt het weldadige doel van het Plan tot volvoering, om de toekomst voor alle mensen veilig te stellen.