Overdenkingen
Wat een mooi stuk over Benjamin Creme. Ik werd erdoor geraakt, het ontroerde omdat er zoveel liefde en respect uit sprak. Het was echt heel bijzonder en troostend.
Het hele blad ademde voor mij zoveel positiefs uit en gaf hoop dat ik jullie daar graag voor wil bedanken. Fijn dat jullie nog kunnen putten uit zoveel materiaal.
Heel veel hartelijke groeten en veel dank voor jullie werk.
M. v.d. R., Goirle.

Twee brieven van dezelfde schrijver:

Niet alleen
1) Onlangs las ik een artikel over het leven van Benjamin Creme en zijn heengaan. De schrijver vroeg zich af hoe ‘Creme’s medestanders’ door zouden gaan zonder hem en zonder zijn begeleiding of hulp. Ik geef hierbij mijn eigen ervaring die ongeveer een maand na de dood van de heer Creme plaatsvond. Ik vroeg me af of, met de huidige beroering in de wereld, de aandacht van Benjamin Creme’s Meester dringend elders nodig zou zijn en wij, in de groepen die met Benjamin Creme samenwerkten, er aangewend zouden moeten raken om zonder Zijn inspirerende aanwezigheid via de heer Creme, te werken. Op het moment dat ik ging zitten om te mediteren stroomde er meteen zo’n energie, krachtiger dan ooit tevoren, in en over me heen die alle twijfel over de nabijheid van de Meesters wegnam. Mijn gedachten waren gehoord, mijn vraag beantwoord en mijn overtuiging versterkt.

Gebeden verhoord
2) Op een avond, een maand of zo nadat Benjamin Creme was overleden, vroeg ik Maitreya aan het eind van mijn persoonlijke meditatie, via de ‘hand’-kaart, om specifieke hulp betreffende het hartchakra. Het antwoord kwam onmiddellijk. Dit proces lijkt door te gaan terwijl de dagen voorbijgaan en we 2017 zijn ingegaan. We zijn niet alleen. Alle gedachten en gebeden worden gehoord en beantwoord.
Naam bekend bij de redactie.

Twee brieven van dezelfde lezer:

Ontroerende ontmoeting
1) Toen ik eerder dit jaar [2002] voor een korte tijd in Schermerhorn was liet ik de hond uit op een weg langs een rivier, toen ik plotseling op een afstand van ongeveer 25 m een lange man en een veel kleinere vrouw zag die hand in hand mijn richting uit kwamen. De man had een wit safaripak aan, droeg een bril en een bijpassend hoedje. De vrouw zag er Aziatisch uit en droeg haar haar in een wrong. Toen zij me genaderd waren begroette de man me en zei: “Het is erg stil hier, hè?” Ik stemde daarmee in en hij voegde eraan toe: “We staan even verderop met een caravan,” en hij wees naar het kanaal (achter me) een eindje verder. Zijn gezicht straalde en hij lachte en zijn ogen waren donker en helder. De vrouw stond daar maar kalm en glimlachend, en keek me zwijgend aan. Al die tijd merkte ik helemaal niets van mijn omgeving – zo’n stilte heerste er om ons heen. Toen zei de man: “We gaan nu verder lopen.” Ze zeiden goedendag en liepen door. Ik keek om, om te zien of zij misschien verdwenen waren, maar ik zag hun silhouetten in de verte.
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man Maitreya was en de vrouw de Meester Jezus.

Verdwijntruc
2) Een dag later wandelde ik weer met de hond toen ik omkeek en een man en een klein kind zag. De vader boog zich voorover en duwde zijn zoon die op een driewielertje zat. Een paar seconden later keek ik weer om, maar zag niemand meer. Daarom liep ik terug om te zien of zij misschien van het pad afgegaan waren naar hun huis, maar opnieuw was er niemand te zien! De afstand van de weg over een niet aangelegd paadje naar het huis aan het kanaal was ongeveer 25 tot 30 m. Ze waren gewoon verdwenen. Zou het kunnen zijn dat de vader met zijn zoon snel naar huis is gerend of is dit iets van een heel andere orde?
J.K., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man Maitreya was en het kleine kind de Meester Jezus.

Ongewone bemoediging
Op maandag hebben we Transmissie-meditatie bij ons thuis. Ik was op 18 februari [2002] alleen thuis en realiseerde me dat ik niet veel tijd meer had voor de Transmissie begon, ik haastte me naar het winkelcentrum in de buurt om wat eten te kopen.
Toen ik de drukste ingang van dat winkelcentrum naderde, zag ik daar een man staan met een kopie van de Lijkwade van Turijn met Jezus’ gezicht, in kleur. De kopie, ongeveer 30 bij 60 cm, hing om zijn hals, in een eenvoudige houten lijst. In zijn hand had hij foldertjes met dezelfde kopie van Jezus’ gezicht, ook in kleur. Op de achterkant stond wat tekst. Toen ik dit allemaal zag kreeg ik een schok, want ik dacht dat deze man wellicht Maitreya of de Meester Jezus was. Maar toen begon ik te aarzelen en nauwkeuriger te kijken en dan raak je verward en maak je fouten.
Ik dacht: het kan Maitreya of Jezus niet zijn. Hij was een lange man, ongeveer 1.90 m, heel armoedig gekleed, alsof hij rechtstreeks van de boerderij kwam waar hij werkte, maar volgens de mode van de jaren 60. Hij had een heel mager gezicht en zag er slecht uit met kleine gesprongen bloedvaten, waardoor hij in het koude en regenachtige weer erg rode wangen had. Ik deed mijn boodschappen en ging door dezelfde ingang weg als ik gekomen was. Hij stond er nog steeds. Ik dacht erover hem aan te spreken en te vragen welke organisatie hij vertegenwoordigde. Maar ik voelde geen drang om naar hem toe te gaan, omdat hij niet erg uitnodigend keek, want hij had zijn gezicht steeds van mij en van andere mensen die langs hem liepen, afgekeerd. Ik besloot naar huis terug te lopen.
Thuis bleef ik aan deze ontmoeting denken. Een paar dagen later realiseerde ik me dat het leek alsof de mensen die daar tegelijkertijd met mij bij de ingang waren hem niet gezien hadden, want niemand keek naar hem, hoewel hij een opmerkelijke (lange) figuur was die daar met een grote fotokopie voor zijn buik stond. Ik had die avond een heel geconcentreerde Transmissie-meditatie, zoals ik nooit eerder had gehad.
Je zoekt altijd naar een verklaring wanneer je denkt dat je een Meester hebt ontmoet. Persoonlijk denk ik dat deze ontmoetingen een aanmoediging voor je zijn om door te gaan met je leven, met het werk dat je doet, gewoon een schouderklopje. Ik voelde me geroerd en uitermate dankbaar voor deze aandacht. Heb ik gelijk wat deze ervaring betreft: was het een ontmoeting met Maitreya of Jezus? Was er een boodschap die ik niet zag? In ieder geval gaf het me een heel goed gevoel.
Naam bij de redactie bekend.
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man Maitreya was.

Heilige amulet
Een hele tijd geleden, ongeveer november 1982, ontmoette ik iemand wier verschijning een wonder voor me is gebleven. In 1982, toen de arbeidsmarkt echt krap was, zocht ik een baan in Wenen. Die dag had ik om 9 uur in de ochtend een sollicitatiegesprek. Op basis van mijn prestatie en dat gesprek werd een definitieve beslissing van het bestuur verwacht. Het was heel belangrijk voor me om die baan te krijgen.
Om goed op tijd te zijn, wachtte ik in mijn auto heel dicht bij het bedrijf en bracht de tijd die nog restte door met een vurig gebed. Plotseling klopte iemand op het raam. Toen ik naar die persoon keek, zag ik een heel oude vrouw, die me in haar houding heel erg aan mijn overleden grootmoeder deed denken. Ze gaf me een teken om het raam te openen. Met haar beide handen nam ze mijn hand en stopte er iets in en zonder een woord te zeggen gaf ze me het gevoel: ‘dit zal je helpen’.
Toen ik mijn hand opende bleek dat ze me een medaillon had gegeven met Maria en haar zoontje Jezus. Seconden later, toen ik weer opkeek om te bedanken, was de persoon ‘in het niets verdwenen’. Hoewel ik onmiddellijk uitstapte om haar achterna te gaan, zag ik haar nergens. In de loop van het komende interview dat uren duurde, moest ik intensieve en moeilijke proeven afleggen. Niettemin, met tot dan toe ongekende energie, nam ik de hordes en kreeg uiteindelijk een baan aangeboden. Nu enkele jaren later zou ik erg graag willen weten wie die heel oude en vriendelijke vrouw echt was.
E.H., Biedermannsdorf (Oostenrijk).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘oude vrouw’ de Meester Jezus was.

Twee brieven van dezelfde lezer:

Speciale plaats
1) Mijn vriendin Angela en ik ontmoetten elkaar in San Francisco om op 6 augustus 2002 Benjamin Creme’s lezing bij te wonen. We kwamen vroeg aan en wachtten gespannen tot de zaal open ging zodat we goede plaatsen voorin zouden kunnen vinden. We zaten in een smalle rij met maar drie stoelen. Terwijl we gingen zitten, zei ik lachend tegen mijn vriendin: “Ik houd deze stoel naast me vrij voor een bijzonder iemand.” Ik vroeg me toen af waarom ik dat had gezegd. We hadden het er over dat we blij waren deze bijzondere lezing weer te horen, omdat het meer dan 10 jaar geleden was dat ik een van de lezingen van de heer Creme had kunnen bijwonen. Al gauw vroeg een lange, heel goed geklede man met wit haar erg beleefd: “Mag ik op deze stoel naast u zitten?” Zijn gedistingeerde verschijning verraste me. Mijn aanvankelijke indruk was dat hij misschien een diplomaat of een tv-persoonlijkheid was. Hij was onberispelijk gekleed en zijn schoenen zagen eruit alsof ze nog nooit gedragen waren. Ik vroeg of dit de eerste keer was dat hij een van de lezingen van de heer Creme bijwoonde. Hoewel ik me zijn preciese antwoord niet herinner, zei hij dat hij een poster had gezien op een kunsttentoonstelling over Siddhartha en dat deze lezing belangrijk moest zijn omdat het in zo’n grote zaal wordt gehouden. Hij zei dat hij “net aan de overkant” woonde en wees naar de Christ Church-kathedraal. Mentaal probeerde ik daar een flatgebouw of zoiets te plaatsen.
Toen zei ik tegen hem: “Ik denk dat u een echt feest te wachten staat.” Hij begon me vragen te stellen over wanneer ik voor het eerst van dit verhaal wist. Omdat hij zo gemakkelijk was om mee te praten en me zo op m’n gemak stelde, begon ik hem te vertellen over wanneer ik voor het eerst over Maitreya hoorde. Ik vertelde hem dat de leraar van een Alice Bailey-studiegroep in 1977 een brief uit Londen kreeg over de bijeenkomsten van Benjamin Creme en over de eerste telepathische boodschap die van Maitreya werd ontvangen. Toen ik de eerste boodschap van Maitreya hoorde was ik geestdriftig. Ik vertelde de gedistingeerde heer dat het me iets deed en het als waar klonk. Hij knikte. Ik zei dat mijn allereerste reactie was om naar Londen te vliegen om deze man te horen spreken, maar dat ik dacht dat dat niet was wat ik moest doen. De volgende zomer verhuisden mijn man en ik van Louisiana naar Oregon en we bleven wachten om meer te horen. Na drie jaar hoorden we dat de heer Creme naar de VS kwam. We waren erg opgetogen toen we dat hoorden en werden actief voor Tara Center en vertelden anderen over Maitreya. De gedistingeerde heer luisterde aandachtig en stelde meer vragen. Hij leek heel geïnteresseerd, en antwoordde vaak: “Ja.” Later vroeg hij of hij de boeken mocht zien die ik net gekocht had en bedankte me heel hoffelijk. Ik vertelde hem over de Transmissie-meditatie die de volgende avond gehouden werd. Hij zei: “Ik stel uw uitnodiging erg op prijs en dank u, maar ik heb andere plannen.”
Misschien was deze man gewoon een aardige, heel beleefde, gedistingeerde heer. Hij zag er zo bekend uit, maar ik kan hem niet plaatsen. Misschien heb ik hem op tv gezien, of was hij misschien de Meester Jezus?
PS: Een aantal jaren heb ik last met lopen, vanwege pijn die veroorzaakt wordt door wervelproblemen onder in mijn rug en mijn heupen. Het was gewoon om te lachen toen Angela en ik die heuvels in San Francisco op liepen om naar de lezing te komen. We stopten elke paar minuten … en lachten wat af. Na de lezing, toen ik het podium afliep nadat ik u gezien had, realiseerde ik me dat ik niet kreupel liep. Ik was al beter!
Dank u voor al uw hulp en leiding die u zoveel jaren heeft gegeven. Ik besef hoe gezegend we allemaal zijn geweest en zal beter mijn best doen om deze Boodschap van Hoop aan anderen door te geven. Ik weet dat deze 20 of zo jaren van mijn leven de belangrijkste geweest zijn en dat ik meer moet doen…
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘gedistingeerde heer’ Maitreya was.

Oud voor hun jaren
2) Aan het eind van de zomer van 1996 toen ik in Portland (Oregon, VS) woonde, zat ik op de stoep aan de kant van een heuvel naast mijn huis en werkte aan een bloemenperk. Na een natte zomer met hogere temperaturen waren de bloemen verwelkt en sommige van de planten hadden meeldauw en hadden hulp nodig. Ik probeerde dode bloemen eruit te knippen en tilde sommige van de planten op toen twee jonge blonde jongens met blauwe ogen die ongeveer zes jaar oud leken, naast me stilstonden en vroegen: “Bent u gelukkig? Geniet u van wat u doet?” Ik was heel verbaasd zo’n vraag te horen van deze jonge jongens die ik nog nooit gezien had. Ik herinner me eigenlijk niet wat ik hun geantwoord heb, maar ik herinner me wel dat ik naar hen gelachen heb terwijl ik me afvroeg waar zij woonden. Ze zeiden goedendag en liepen langs me heen de heuvel op. Een paar seconden later keek ik om om hen te zien, maar ze waren verdwenen … misschien de hoek om. Ik was nog een beetje verbijsterd door hun vraag en vroeg me af of ik ze ooit nog eens zou zien. Dat is niet gebeurd. Vele jaren zijn voorbijgegaan sinds deze grappige ontmoeting, maar ik zal nooit de oprechte, bezorgde blik vergeten die ze me gaven. Waren zij misschien de Meester Jezus en Maitreya?
N.B., Carrollton (Texas, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘kleine jongens’ Maitreya en de Meester Jezus waren.

Twee brieven van dezelfde lezer:

Bijzondere filmvoorstelling
1) In 1998 bezocht ik mijn ouders en bracht een videotape mee van een interview met u [Benjamin Creme], waarin u praat over de wederverschijning, die ik afspeelde voor mijn moeder. Toen de video was afgelopen vroeg ik mijn moeder wat ze ervan vond. Zij aarzelde en zei toen dat het mooi was, dat de trucage goed gedaan was. Ik was verbaasd over haar laatste opmerking omdat er geen trucage op de video was en dat zei ik ook tegen haar. Zij antwoordde: “De manier waarop Benjamin Creme verdween en een of andere man verscheen waar Ben was geweest.” “Dat heb ik niet gezien,” zei ik. Mijn moeder zei dat ik op moest houden haar voor de gek te houden. Ik zei dat ik dat niet deed en dat zij iets had gezien wat niet op de video stond. Ze borg de video op en zei dat ze hem later nog wel eens zou bekijken. Tot op vandaag ben ik er niet zeker van of ze dat gedaan heeft.
Kunt u uw Meester vragen of Maitreya hier iets mee te maken had?
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘trucage’ voor uw moeder gemanifesteerd werd door Maitreya.

Prioriteiten
2) In de zomer van 1994 reed ik naar San Francisco met de bedoeling om naar een lezing van Benjamin Creme te gaan. Op de dag van zijn lezing, net een uur of zo ervoor, draaide mijn metgezel, die hem ook wilde horen spreken, zich naar mij toe (ik zat aan het stuur op de snelweg) en zei: “Laten we lekker ontspannen naar de zee gaan en naar de sequoia’s kijken.” Ik dacht na over het voorstel en bedacht dat onze reis van Vancouver (Canada) voor de lezing van de heer Creme was. Ik vroeg me af wat ik wilde doen.
Plotseling werd de snelweg, het stuur, de auto, de lucht, alles zwart, alsof het licht van de wereld was uitgedaan en het enige wat ik kon zien was het gezicht van Benjamin Creme en zijn zilverkleurige haar. Het was net zo snel weer verdwenen en de lichten waren weer terug. Ik reed nog steeds op de snelweg richting San Francisco. Ik zei toen tegen mijn vriend: “Ik weet niet wat jij wilt, maar ik ga naar de lezing.” Hij keek me aan en zei: “Prima.” Kan uw Meester uitleggen wat er gebeurde? Wie of wat was verantwoordelijk voor deze ervaring?
M.T., Toronto (Canada).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ervaring u werd gegeven door Maitreya.