In dit segment richt Share International zich op de groeiende macht van het volk die zal blijven toenemen tot, onder Maitreya’s wijze leiding, het volk zijn leiders zal aanzetten tot het creëren van een rechtvaardige maatschappij waarin ieders rechten en behoeften erkend en gerespecteerd worden.

“Demonstraties doen er toe”

‘Demonstraties doen er toe – ze scheppen het soort macht dat politici verfoeien’ is de titel van een recent artikel in The Guardian (VK) van Paul Mason, schrijver en omroepmedewerker over economie en sociale rechtvaardigheid.
Of volksprotesten in politieke kringen meer dan hoon veroorzaken is natuurlijk een cruciale vraag; kunnen we zeggen dat protesten er werkelijk toe doen? Mason twijfelt er niet aan terwijl hij in grote lijnen een beeld van zeer recente demonstraties in heel Europa opvoert: “Het tij is aan het keren en je kunt het voelen in de straten van de hoofdsteden van de wereld. Op zondag [26 maart 2017] werden honderden vreedzame demonstranten in Moskou en Sint Petersburg gearresteerd, nadat duizenden zich in verboden demonstraties tegen corruptie verzameld hadden. Er waren vergelijkbare tonelen in Minsk, waar hoge belastingen voor werklozen de mensen de straat op gedreven. In februari dwong een half miljoen Roemenen, door de straat op te gaan, hun regering om af te zien van een wet die corrupte ambtenaren vrijpleitte van strafvervolging. In Engeland vonden in de maand maart drie grote demonstraties plaats: een om de NHS (de nationale gezondheidszorg) te redden, waaraan meer dan 250.000 betogers deelnamen; een 30.000 man sterke mars tegen racisme; en de recentste om in de EU te blijven, met weer meer dan 100.000 mensen. Toen Donald Trumps herroeping van de [Amerikaanse zorgwetgeving] Obamacare in het Congres mislukte kwam – hoewel de nekslag door rebelse republikeinse afgevaardigden werd toegebracht – de stuwkracht erachter zeker van de duizenden mensen die in bijeenkomsten bij gemeentehuizen samendromden om hun vertegenwoordigers in de aanloop naar de stemming een uitbrander te geven.”
Mason schrijft: “Massale actie schept haar eigen dynamiek; ze kunnen indrukwekkend en verreikend zijn – ondanks de karige en matte berichtgeving die alle demonstraties op televisie en in de pers krijgen.”
Is protesteren effectiever dan alleen een stem uitbrengen? Wat demonstraties echt krachtig maakt is dat deelnemers zien en ervaren dat ze niet de enige zijn en heel gedetailleerd zien wat voor soort mensen hun mededemonstranten zijn. Het is een verenigende en stimulerende ervaring: “Op de demonstratie voor de NHS was het duidelijk dat enorme aantallen medewerkers uit de gezondheidszorg waren komen opdraven naast groepen gebruikers die vaak door ouderen werden aangevoerd. Waarom is dat interessant? Omdat in de moderne, geprivatiseerde en verzakelijkte NHS het personeel weinig gezamenlijke uitlaatkleppen voor uitdrukking geboden wordt. Samen komen – niet alleen als ‘verpleegkundigen uit Doncaster’ maar als verpleegkundigen, dokters en patiënten uit Doncaster – haalt de onzichtbare muren neer die het institutionele leven schept.” [Onze cursivering]
Samenkomen met honderdduizenden gelijkgezinde medeburgers geeft kracht en politici weten dat. “Zulke massale gebaren gaan over het elkaar vinden, argumenten toetsen, en scheppende en transformerende boodschappen,” schrijft Mason. Mason trekt het mondiale protestpatroon breder en verwijst naar het verzet op 21 januari tegen Trump in de VS: het land “ervoer mogelijk de grootste massamobilisatie in zijn geschiedenis – met een geschatte 4,2 miljoen mensen die in plaatsen en steden over heel Amerika tegen Trumps inauguratie betoogden.”
“Wat sociale media aan dergelijke mobilisaties toevoegen is niet alleen zichtbaarheid maar intensivering van de gezamenlijk beleefde ervaring. Ieder blok van 1000 demonstranten bij iedere demonstratie in de ontwikkelde wereld vormt in feite duizend knopen in een netwerk dat tienduizenden andere knopen bevat. Het is een bewegende machine die onophoudelijk informatie verspreidt.
“En daarom is de eerste zet van elke regering die democratie wil beknotten, het recht op demonstratie inperken. Poetin verbood het merendeel van de in het afgelopen weekeinde geplande demonstraties, maar ze gingen toch door. Degenen die de politiewagens ingemept werden, waren niet enkel moedige en anonieme Russen, maar mensen met Facebook- en Twittervolgers overal ter wereld.
“Daarom doen demonstraties er toe en daarom moeten we omwille van het verzet tegen groeiende roofzucht, racisme en autoritaire praktijken van politieke elites blijven demonstreren.” Maar Mason maakt een voorbehoud: “Demonstraties zijn nooit genoeg. Zoals 30.000 mensen op straat alleen een kleurig beeld en een kop in de krant opleveren, wordt er nauwelijks bericht over wat ze daarna doen. Daarom worden de elites en de media die geconditioneerd zijn om de wereld door de (beeld)zoeker van de elite te zien, altijd verrast door opstanden en revoluties.”
“Wanneer de mensen besluiten om te leven…” schreef de Tunesische dichter Abu al-Qasim al-Shabi, “zullen ketens verbroken worden”. Deze woorden werden in 2011 tijdens de Arabische Lente op grote schaal aangehaald.
Zoals de wereld nu duidelijk kan zien, komen er verzet of protesten wanneer degenen die de macht hebben het leven van grote aantallen mensen ondraaglijk maken en hun geen andere keus laten dan op te staan of zich tenminste te verzetten. Ja, je kunt en moet je stem gebruiken en verstandig gebruiken, maar, tekent Mason droog aan: “Sommige uitdagingen vragen dat je een roze muts opzet [in protesten tegen Trumps seksistische uitlatingen], of – zoals de Russen deden – merksportschoenen om je nek hangt, een komische leus schildert, loopt, foto’s neemt en ze naar je vrienden tweet.”
Mason ziet veel actief burgerschap in het verschiet: “Wanneer de mensen besluiten te leven, gaan ze demonstreren en er zijn veel mensen die dit laten zien nu de lente eraan komt.’ (Bron: theguardian.com)