Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door de jaren heen verwerkt zijn, als authentiek bevestigd zijn, maar nog niet werden gepubliceerd. Deze brieven, waarvan sommige jaren geleden werden ontvangen en andere heel recent, publiceren we hier. Sommige Meesters, met name Maitreya en de Meester Jezus, verschenen aan grote aantallen mensen overal ter wereld, evenals tijdens lezingen en Transmissie-meditaties van Benjamin Creme, om te inspireren, te leiden of te onderrichten, vaak ook om te genezen of op te beuren, of als reddened “engel” in noodsituaties. De Meesters gebruiken hiervoor een ‘goede genius’, een gedachtenvorm die volkomen echt schijnt en waardoor Zij Hun gedachten kunnen uitdrukken. Zij kunnen naar willekeur verschijnen als man, vrouw of kind. Soms gebruiken Zij een bestaand persoon als ‘blauwdruk’, maar in de meeste gevallen is de ‘goede genius’ een geheel nieuwe schepping.

Te hulp!
Op woensdagavond 22 februari 2017 liepen een mede-groepslid en ik na de Transmissie-meditatie in Amsterdam naar huis toen ik struikelde en viel. Ik bezeerde mijn hoofd bij de val en bloedde behoorlijk. Mijn vriendin stopte het verkeer en vroeg een automobilist of hij ons misschien een lift naar mijn huis, niet zo ver weg, kon geven. Hij kon dat niet – zijn auto zat vol spullen omdat hij aan het verhuizen was. Ze belde haar man een minuut later om dezelfde vraag te stellen. Ze had het gesprek net beëindigd toen een taxi voorreed bij de plek waar wij zaten, voor een winkel, maar een beetje in het donker; niemand anders dan haar man wist waar we waren. De taxi reed rechtstreeks de stoep op en stond bij ons stil.
De taxichauffeur stapte uit en zei dat een man hem had gevraagd om naar ons toe te gaan om mij naar huis te brengen. We zeiden dat dit geweldig was maar dat we geen geld bij ons hadden. “O, de man gaf me al 10 euro,” zei hij. Maar dat was nogal wonderbaarlijk omdat als het de automobilist was geweest die we om hulp gevraagd hadden, die een andere kant op was gereden en er zijn geen taxistandplaatsen in de richting van waaruit de taxi verscheen. En hoe dan ook betwijfel ik of iemand contact opgenomen had kunnen hebben en de taxi had kunnen betalen in de letterlijk drie tot vier minuten sinds mijn val. “Wat vriendelijk van u en de meneer die u heeft betaald,” zeiden we (alle twee denkend dat dit zeker geen normale situatie was!). De jonge taxichauffeur antwoordde: “Daarom zijn we toch op de wereld – om elkaar te helpen!” We concludeerden dat we op wonderlijke wijze hulp hadden gekregen – en bliksemsnel!
J.K., Transmissiegroep Amsterdam.

Twee brieven van dezelfde schrijver:

Bekend gezicht
1) Vier leden van de Parijse Transmissie-meditatiegroep organiseerden voor het weekeinde van 31 maart 2017 een tentoonstelling van de achterpaginafoto’s van Share International. De tentoonstelling vond plaats in een studio van een fotograaf en was getiteld ‘Samendelen zal de wereld redden’. Het evenement duurde twee dagen met een opening die mensen aantrok omdat het in het sociale netwerk van de fotograaf was aangekondigd. De tentoonstelling en aanverwante activiteiten vonden in de culturele en artistieke buurt Beaubourg plaats, dat wil zeggen in een straat achter de hoofdingang van het Centrum George Pompidou. Een groepslid had in de etalage van de studio foto’s opgehangen met daarbij een Boodschap van Maitreya. Het trok veel aandacht, zelfs van kinderen die langsliepen.
Maitreya heeft eens gezegd [bij een vergelijkbare fototentoonstelling in Tokio], dat als mensen in de hele wereld deze foto’s van de achterpagina’s konden zien en erover konden nadenken, de wereld zou kunnen veranderen en rechtvaardiger worden. Het is waar dat een van de dingen waar Maitreya op hoopt is dat we ons hart openen voor het lijden van anderen. Dit is hoe we de wereld zullen veranderen. De fototentoonstellingen dienen dat doel. Er waren voortdurend twee groepsleden ter plaatse en we werden twee keer verrast door een krachtige energie, precies zoals de zegening van Maitreya op Eerste Kerstdag. Ook al zijn we eraan gewend om tijdens onze fototentoonstellingen energie te voelen, dit was de eerste keer dat we zo’n ervaring hadden. We waren heel gelukkig omdat er daar veel verenigingen gevestigd zijn en die werden alle met energie overspoeld.
Op zaterdagochtend en begin van de middag waren er nog geen bezoekers en ik herinnerde me een vraag en antwoord in Share International over het visualiseren van publiek of bezoekers. Intussen was er een voortdurende stroom mensen die naar de zes foto’s in de etalage keken. Dus visualiseerde ik dat de tentoonstellingszaal vol bezoekers was. Na een aantal ‘visualisaties’ deed ik mijn ogen open en zag ik Benjamin Creme op de drempel van de tentoonstellingsruimte staan. Ik wreef in mijn ogen omdat ik dacht dat mijn verbeelding me parten speelde, maar dat was niet het geval. Hij stond daar. Ik nam aan dat Benjamin Creme er stond omdat hij tientallen jaren de hoofdredacteur van Share International is geweest.

Zien is geloven
2) Tijdens een bijeenkomst op 11 maart 2017 kwamen Parijse groepsleden die verschillende activiteiten onder hun hoede hebben bij elkaar om ideeën uit te wisselen en met elkaar te praten om de eenheid in de groep te versterken. ’s Middags hadden we het over de daling van het aantal abonnees van Partage International [de Franse editie van Share International] en wat er gedaan kon worden om publiciteit te genereren, toen een groepslid zei: “Vooral nu Benjamin Creme er niet meer is.” Op dat moment zag ik Benjamin Creme plotseling verschijnen; hij stond in de kamer vlak voor me. Ik had geen twijfel over wat ik zag. Ik vroeg de groep een paar minuten stil te zijn. Ik aarzelde om de groep te vertellen wat ik had gezien omdat een vriendin van me Benjamin Creme in een andere context had gezien en sommigen van degenen aan wie ze het verhaal had verteld, haar belachelijk begonnen te maken. De volgende dag besloot ik mijn verhaal in te sturen, omdat ik het niet alleen voor mezelf wilde houden want sommigen denken dat Benjamin Creme er niet meer is, terwijl ik weet dat dit duidelijk niet waar is, tenminste, wat mij betreft.
M-A.A, Parijs (Frankrijk).
[Noot van de redactie: bij navraag naar verdere details, liet de briefschrijver weten dat Benjamin Creme er jonger, fit en gezond uit zag; hij stond daar gewoon en keek haar aan vanaf de ingang naar de fototentoonstelling.]

Op het nippertje
In september 2001 reed ik in mijn auto met mijn schoondochter Charlene en twee kinderen als passagiers. We reden tamelijk langzaam op een hoofdweg – een grote zilverkleurige auto kwam dichterbij uit tegengestelde richting (redelijk normaal aan de andere kant van de weg). Toen hij ongeveer 1 kilometer van ons vandaan was veranderde hij plotseling van richting en zwaaide naar onze kant van de weg, en reed met enige snelheid recht op ons af. Het zou een frontale botsing worden. Ik herinner me dat ik zei: “O, mijn God”, net als Charlene. Ik probeerde zover als ik kon naar de andere kant, naar links, te gaan. Ik weet gewoon niet hoe het niet gebeurde. Noch Charlene noch ik kon van de schrik iets zeggen. Een paar weken later – kunnen we nog steeds niet geloven hoe het niet gebeurde. We weten niet hoe de auto ons miste; en ik zei tegen Charlene: “Alles wat ik kan zeggen is dat er voor ons gezorgd werd.”
Wat ik u wil vragen is: werden wij op een of andere manier beschermd? We kunnen gewoon niet geloven hoe we anders hieruit hadden kunnen komen zonder gedood of ernstig gewond te zijn.
B.F., Frimley Green (Surrey, VK).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat ze werden gered door Maitreya.)

Theatervoorstelling
Op 10 mei 2001 had ik een ervaring toen ik in het Prins Charles Ziekenhuis in Chermside (Brisbane, Queensland) was. Ik had een vergroeiing aan mijn hand die weggehaald werd. Terwijl ik in de wachtkamer zat voor ik naar de operatiekamer ging, stak een joviale jongeman met blond haar zijn hoofd om de hoek en lachte en grijnsde naar me en bewoog zijn hoofd heen en weer zoals een clown naar een kind doet. Het was als een clown die voor een kind optreedt. Hij droeg een doktersjas en muts. Naderhand, toen ik op de operatietafel in de operatiekamer lag, kwam hij de kamer in, liep recht op me af en aaide mijn hand waar de chirurg had gesneden, niet op de vergroeiing. Hierna liep hij naar de chirurg en stelde zichzelf voor als ‘Shaun’. Ik was verrast door het gedrag van deze jongeman en dacht dat het zeker niet iets was wat een jonge dokter met een patiënt zou doen.

Kunt u mij zeggen wie deze jongeman was?
O.M., Kippa-Ring (Queensland, Australië).
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ‘jongeman’ Maitreya was.)

Twee brieven van dezelfde schrijver:

Hemelsblauw
1) Rond 1998 liep ik met een vriendin in het park. Ik zat gevangen in allerlei gedachten en was wanhopig. Uit een zijpad kwam er een man naar ons toe. Hij was 1,90 m lang en gekleed in een prachtig lichtblauw pak. Zijn ogen (ook blauw) straalden, zijn uitstraling was zo hevig dat ik niet naar hem wilde kijken. Hij kwam tussen mijn vriendin en mij en keek me aan. Een welgemeende liefde bereikte mij, iets wat ik nooit ervaren had. Mijn wanhoop en zorgen verdwenen. Toen we weer naar hem wilden kijken, was hij verdwenen – gewoon uit het midden van het wandelpad. Ik ben heel benieuwd wie hij was. Kunt u het me vertellen?

Flowerpower
2) Ook op het werk gebeurde er in 2000 veel met me, ik werd gepest en buitengesloten. Innerlijk riep ik om God en om liefde die iedereen zou bereiken. Plotseling zag ik een man in de hal. Klein en armoedig gekleed, daarom dacht ik dat hij een dakloze moest zijn. Toen hij zich omdraaide had hij een prachtige roos in zijn hand en een lach op zijn gezicht. Toen was hij verdwenen. De hoop bleef bij me dat er iets op mijn werkplaats zou veranderen. Was hij Jezus?
J.D., Bottrop (Duitsland).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘man in het lichtblauwe pak’ en de ‘man die de roos vasthield’ Maitreya waren.)

Gebed verhoord
Het volgende gebeurde op het Mind Body Spirit Festival in Sydney op 22 november 2001. Terwijl ik naar de kaart met Maitreya’s hand keek, bad ik tot Maitreya om een ervaring met de Meesters om mijn wederverschijningswerk effectiever te maken.
Nadat ik met mensen over de wederverschijning van Christus en de Meesters heb gesproken, vragen ze soms naar mijn persoonlijke ervaringen met de Meesters. Maar ik moet zeggen dat ik zulke ervaringen niet heb gehad. Ik voel me in een gesprek met mensen soms ongemakkelijk na zo’n vraag. Twee uur later stond ik alleen bij onze stand en keek naar het informatieblad de Wederverschijning. Ik had gemerkt dat er iemand bij het tafeltje stond waar de wonderfoto’s waren uitgestald. Toen ik opkeek, keek een man naar me en zei “Hi!” en stak zijn rechterhand omhoog. Ik stond op en liep naar hem toe. Hij zei: “Wie is zij? Wie is zij?” terwijl hij naar de foto van Maitreya in Nairobi keek. Ik voelde me heel vreemd, want meestal vragen mensen “Wie is hij?” Ik zei: “Dit is Mary Akatsa, een genezeres, maar ik weet niet precies hoe je haar naam goed uitspreekt. Ze helpt veel mensen.” Hij zei: “Dank je” en was verdwenen!
Hij had heel mooie zwarte ogen en kort haar en droeg een geruite sjaal om zijn hals zoals Palestijnen die dragen. Zijn opgeheven hand deed me aan Maitreya’s ‘hand’ denken.
Was dit mijn persoonlijke ervaring met een Meester? Was hij Maitreya of de Meester Jezus?
S.F., Carlingford (Australië).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘jongeman’ Maitreya was.)