Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door de jaren heen verwerkt zijn, als authentiek bevestigd zijn, maar nog niet werden gepubliceerd. Deze brieven, waarvan sommige jaren geleden werden ontvangen en andere heel recent, publiceren we hier. Sinds enkele jaren verschijnt een aantal Meesters, met name Maitreya en de Meester Jezus aan grote aantallen mensen overal ter wereld, evenals tijdens lezingen en Transmissie-meditaties van Benjamin Creme, om te inspireren, te leiden of te onderrichten, vaak ook om te genezen of op te beuren, of als reddende “engel” in noodsituaties. De Meesters gebruiken hiervoor een ‘goede genius’, een gedachtenvorm die volkomen echt schijnt en waardoor Zij Hun gedachten kunnen uitdrukken. Zij kunnen naar willekeur verschijnen als man, vrouw of kind. Soms gebruiken Zij een bestaand persoon als ‘blauwdruk’, maar in de meeste gevallen is de ‘goede genius’ een geheel nieuwe schepping. Recenter werken de Meesters ook via hun woordvoerders en vertegenwoordigers. Enkele van de ervaringen in de hier gepubliceerde brieven vonden na het overlijden van Benjamin Creme plaats en zijn niet door zijn Meester bevestigd; we hebben ze opgenomen omdat ze van belang en relevant lijken voor ons werk.

Belangrijke boodschap
Sinds het overlijden van Benjamin Creme in oktober 2016 is de groep die in Londen met hem werkte, doorgegaan met het geven van maandelijkse videolezingen in Friends House, Euston Road, Londen (de locatie waar hij meer dan 40 jaar lezingen heeft gegeven). We zijn standvastig in ons werk om de informatie aan het publiek te presenteren, maar veel mensen ervaren de afwezigheid van BC, met zijn unieke inzichten, wijsheid, zegeningen en gevoel voor humor als een groot gemis. Vele aanwezigen uiten hun dankbaarheid en steun voor ons werk en bemoedigen ons met “Ga zo door”, zoals BC zou zeggen. Bij de lezing in het Friends House op donderdag 18 mei 2017 was een jonge donkere man aanwezig, die we niet eerder gezien hadden. Hij was misschien eind 20 en droeg vrijetijdskleding en een pet zonder klep. Hij praatte kort even met alle medewerkers die meehielpen en iedereen merkte op hoe zachtaardig, vriendelijk en geïnteresseerd hij was. Tijdens de inleiding op Transmissie-meditatie begon hij meteen te mediteren. Hij zag er gelukzalig uit en volledig op zijn gemak, hoewel hij zei dat hij dit soort meditatie nooit eerder had gedaan. Nadat de lezing afgelopen was en we begonnen in te pakken, kwam hij naar mij toe. Met zijn rechterhand samengeknepen klopte hij nadrukkelijk op zijn hart terwijl hij zei: “Ik ben heel verdrietig dat Benjamin Creme niet meer hier is. Maar het belangrijkste is de boodschap, niet de boodschapper.” Ik antwoordde: “Ja, en wat was hij een geweldige boodschapper.” Waarop hij antwoordde: “Ja. Maar het belangrijkste nu is de boodschap. Laat het alsjeblieft de anderen weten.” Hij lachte en ging weg. Na de ontmoeting met deze jonge man voelden we ons bemoedigd en overtuigd dat we op het goede spoor zijn, en dat in deze turbulente tijden onze boodschap en informatie over Maitreya meer dan ooit nodig is. G.F., Londen (VK).

Groepstherapie
Op onze eerste Transmissie-meditatieworkshop in 2017 in Edinburgh, op 9 februari 2017, hadden we een interessante bezoeker: een prachtige donkere vrouw in elegante vrijetijdskleding kwam als laatste binnen terwijl de anderen al zaten. Haar manier van doen was positief, vol vreugde en enthousiast. We vroegen hoe de deelnemers van de workshop gehoord hadden en de jonge vrouw legde uit dat ze een flyer van het evenement had gekregen met het symbool (het OM-teken) toen ze in de trein zat. Ze had het kaartje steeds bewaard en hield het symbool in gedachten terwijl ze het overdacht. Hoewel ze niet wist wat het betekende, wist ze dat het iets belangrijks was om te begrijpen en ze wilde er meer over weten. Ze zei dat ze al maanden naar een van onze workshops had willen komen en dat ze er nu eindelijk was. Ze had het over “terugkomen naar de groep” en iets als “ja, omdat wanneer we een groep zijn, wanneer we werken als een groep, samen, gebeurt er iets krachtigs, magisch…” Dit was een belangrijk punt voor ons omdat we onlangs een conflictsituatie in onze groep hadden ervaren, wat voor iedereen een heel verontrustende periode was. Eén groepslid dacht meteen dat het een teken was om de groep en de situatie die we onlangs hadden ervaren, te verheffen, en dacht: “Dat is wat we nodig hebben, wat de groep nu nodig heeft, met die positieve houding, als een opsteker!” Een ander vroeg zich af of het Maitreya kon zijn die ons raad gaf hoe we een conflict in een groep konden oplossen. Er waren een aantal andere voorbeelden die maakten dat we het gevoel kregen dat de jonge vrouw wellicht een ‘bijzondere gast’ was. Toen we aspecten van Transmissie-meditatie uitlegden, leek ze steeds correct te begrijpen wat we wilden zeggen en had intuïtief inzicht in wat er bedoeld werd: ze reageerde vaak met positieve, voortreffelijke en enthousiaste opmerkingen. Toen een groepslid de Grote Aanroep uitlegde en het gebruik van de term Christus door te zeggen dat Christus niet alleen over christelijke lering ging maar dat het ging over… vulde de bezoekster aan: “…het Goddelijke”. Wat betreft de vollemaanmeditatie was ze heel enthousiast toen ze hoorde dat we meditaties hadden tijdens de Voorjaarsfeesten; ze zei dat ze de volle maan echt fijn vond en dat het een belangrijke gelegenheid was. Ze zei dat “ze het gelach van een groepslid waardeerde en het vermogen om te lachen van een ander groepslid haar nederig maakte”. Een groepslid dacht dat dit over het conflict in de groep ging en de noodzaak om te lachen om de situatie minder zorgelijk te maken. Over meditatie zei ze: “Ik heb altijd gedacht dat meditatie andere praktijken niet in de weg stond.” Voordat de Transmissie-meditatie begon, had een andere bezoeker gezegd dat ze had besloten niet mee te doen omdat ze voelde dat wat er gezegd was tegen haar principes en geloof was. Onze jonge bezoekster kwam tussenbeide en zei dat het prima was, dat ze kon vertrekken als dat goed voor haar was. Ze zei: “We wensen u het beste,” toen het meisje opstond van haar stoel en de kamer verliet. Op dit punt leek het alsof zij de workshop leidde! Na de meditatie vroeg de bezoekster hoe lang we Transmissie-meditatie deden. Een van de groepsleden zei dat hij het 20 jaar deed maar dat hij het nog steeds moeilijk vond om te doen. Ze antwoordde dat ontwikkeling meestal plaats vindt tussen de 20 en 40 jaar (niet de eerste 20 jaar) en dat ze had gelezen over een ademtechniek waarbij het 40 jaar duurde om die te beheersen. Ze vertelde ons dat ze economie studeerde aan de Herriot Watt Universiteit in Edinburgh, en dat ze bij een project betrokken was om ervoor te zorgen dat iedereen toegang tot schoon water heeft en dat water niet verspild mag worden, dat dat haar missie is. Dit was heel belangrijk voor toekomstige generaties. Ze besloot met iedereen het beste te wensen en was een beetje cryptisch toen een groepslid vroeg of we haar weer zouden zien; ze antwoordde dat ze iedere dag van moment tot moment leefde en niet kon zeggen wat de toekomst inhield. Maar ze zei dat ze zeker wist dat we elkaar op een dag weer zouden ontmoeten. Iedereen vond dat de ontmoeting bijzonder positief was en dat het precies was hoe Maitreya met conflicten in een groep om zou gaan – met positieve, bemoedigende, respectvolle en niet-kritische aandacht voor iedereen. Leden van Transmissie-meditatiegroep Schotland.

“The last one?”
Op 14 mei kwam een man van in de 70 tegen het einde van de lezing de Asahi Hall in Tokio binnen. Hij droeg een versleten jack en een overhemd met vlekken. Ondanks zijn armoedige kleding werd ik getroffen door zijn ogen – zijn pupillen hadden vele helderzwarte lagen en een blauwachtige kring om het zwart; hij had ook een prachtige glimlach. Bij de receptie vroeg hij onmiddellijk: “Dit is een godsdienst, hè?” “Nee, het is geen godsdienst. We geven alleen informatie,” antwoordden we. Hij stelde nog meer vragen, wat klonk alsof hij ons op de proef stelde. Hij zei: “Ik ken dit verhaal al heel lang, maar ik kom hier vandaag voor de eerste keer.” Hij praatte met nog wat anderen toen hij, terwijl hij voor me langs liep, plotseling zonder zelfs maar naar me te kijken mompelde : “Dit is de laatste, weet je.” Deze woorden werden plotseling gesproken zonder enig verband met welk gesprek ook. ‘Wat? Is dit de laatste?’ dacht ik. Deze woorden hadden een speciale betekenis voor ons groepsleden. Ik weet niet of het een bijzondere betekenis had, maar het gaf me een gelegenheid om een openblik stil te staan en mijn houding ten opzichte van het werk opnieuw te overwegen. T.K., Tokio (Japan).

Perfecte afstemming
In de Yomiuri Hall in Tokio op 20 mei merkte ik tijdens de pauze in de foyer een man van middelbare leeftijd op, omdat hij opvallende gele kleding droeg (dezelfde kleur geel die we voor onze posters gebruikten), van top tot teen – geel overhemd, gele broek, gele lange jas. Ik was zo getroffen door zijn kleding dat ik hem op een paar stappen afstand gadesloeg. Toen liep hij weg en verdween plotseling. Ik rende hem achterna, maar hij was nergens meer te zien. C.O., Tokio (Japan).

Een schitterende toekomst
In de foyer van de zaal hadden we tafels met boeken neergezet waar mensen konden zitten en Benjamin Creme’s boeken inzien. In de Yomiuri Hall in Tokio kwam een man van middelbare leeftijd in de pauze naar de boekentafel; hij zag er heel geïnspireerd en opgewonden uit, en begon tegen me te praten, terwijl hij naar het boek wees met op de voorkant: “De toekomst van de mensheid is schitterend.” “Zo is het! Zo is het! We zijn al in de schitterende toekomst. Jullie hebben allemaal zo lang en zo hard gewerkt, maar het is er nu al.” Toen zei hij nadenkend: “De meeste mensen zijn zo arm….” en hij begon te huilen, alsof hij overweldigd werd door dankbaarheid, hoop en diepe droefheid. R.B., Tokio (Japan).

Zegening 1)
Op 29 april 1998 werd ik heel vroeg in de ochtend gewekt door een kus op mijn voorhoofd. Toen ik mijn ogen opende zag ik wat het bovengedeelte van het lichaam van Christus leek. Was dit wellicht een zegening? Zo ja, zou hij mij willen onthullen voor welke speciale reden? Ik woonde in die tijd in Dallas (Texas). 2) Begin zomer 2001 ontdekten mijn dokter en ik een knobbeltje in mijn linkerborst. Terwijl er een mammogram werd gemaakt, voelde ik een overweldigende drang om “Jezus” te fluisteren. Bij het zeggen van “Jezus” verscheen er een heel helder licht vóór me. De knobbel is veel kleiner en de doktoren houden het alleen “in de gaten”. Zou dit een wonder van Jezus kunnen zijn? F.F., Greenville (MS, VS). Benjamin Creme’s Meester bevestigde 1) de verschijning was de Meester Jezus en het doel was genezing. 2) Ja, het was een wonder van de Meester Jezus.

Teken aan de hemel
Op 10 juni [2017] werd ik ’s morgens wakker uit een droom waarin een paar vrienden en ik buiten waren en er plotseling een vloot straalvliegtuigen op grote hoogte over ons vloog, om even later nog dichterbij over te vliegen en toen schoten ze recht omhoog de lucht in. De straalvliegtuigen waren wit, stralend en volkomen geluidloos, zodat ik meteen dacht dat ze ruimtebroeders waren, geen straalvliegtuigen. En al gauw maakten ze nog een scheervlucht op een bepaalde hoogte en deze keer wierpen ze duizenden pakjes aan parachutes uit, zoals je ziet wanneer voedselpakketten uit vliegtuigen worden uitgeworpen, en een van de pakjes belandde op een dak in de buurt. Ik klom erheen om het te pakken, met de gedachte ‘dit is iets belangrijks’. Het pakje bevatte tamelijk kleine flyers die eruit zagen als advertenties voor een komende film met oude zwart-wit elementen, en er was een datum die ik in de droom niet helemaal oppikte, maar het was in de nabije toekomst. Ik trok meteen de conclusie en wist dat dit een flyer was die zei dat Maitreya’s Verklaringsdag spoedig zou plaatsvinden. Ik schrijf dit in de hoop dat andere groepsleden misschien gelijksoortige dromen gehad hebben en dit een van vele dergelijke tekens voor de groep geweest kan zijn. S.M., Uukuniemi (Finland).

Gebeden verhoord
Op een zaterdag ging ik naar een kantoorboekhandel om flyers voor mijn spirituele leringen en lezing op zondag in een kerk in NC voor te bereiden. Er kwam een man naar me toe die me bij mijn naam noemde; het was dezelfde als uw beschrijving van Maitreya – goudkleurige huidskleur, groene ogen, lang, slank en in zijn aanwezigheid kreeg je het gevoel van zuivere liefde en of je hem kende. Hij liet me steeds zijn papieren zien met het beeld van de heilige geest en vroeg me te kijken of ze duidelijk genoeg waren. Toen pakte hij een van mijn flyers op en keek me aan en zei: “Dank u, dank u, dank u.” Hij volgde me de winkel uit, maar toen ik de voordeur uitging scheerde er een adelaar vanuit de deur precies over mijn hoofd heen. Ik bleef daar ruim 15 minuten staan, maar de man kwam niet naar buiten. De volgende dag in de kerk flitste er ineens een helder licht tussen mij en de gemeente. Na de dienst kwam er een vrouw naar me toe die me vroeg voor haar te bidden. Ik deed dat en hoewel ze doof was kreeg ze onmiddellijk haar gehoor terug. Ik weet dat het of Jezus of Maitreya was die aan me verscheen en in de kerk. Kunt u dit bevestigen? J.D.H., Lawrenceville (Georgia, VS). Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de genezing door de Meester Jezus werd gegeven.