door Phyllis Power

“Als zielen … trachten we uitdrukking te geven aan de wezenlijke eenheid van onze aard”
–Benjamin Creme’s Meester

Charles Eisenstein, wiens artikelen ook in Share International zijn gepubliceerd, werd onlangs gevraagd om in de hooggewaardeerde en populaire Oprah Winfrey show Super Soul Sunday te verschijnen. Zijn antwoord was: “een prompt ja, vergezeld van gevoelens van verwondering dat mijn wereld met die van haar kruiste. Weet je, Oprah leeft bijna in een ander universum dan dat van mijn eigen alternatieve randgebied. Zou het kunnen zijn, dacht ik terwijl mijn hart een sprongetje maakte, dat de kloof tussen onze werelden kleiner wordt? Dat de ideeën die ik dien en het bewustzijn dat ik aanspreek gereed zijn om tot de gevestigde orde door te dringen?” Het bleek echter dat Oprah al langs dezelfde lijnen als Eisenstein dacht en bijzonder openstond voor wat hij te zeggen had.
Eisenstein was gewend om zich in de marge van het heersende denken te bevinden, hoewel hij hoopte en geloofde dat zijn boodschap ooit weerklank zou vinden bij het grote publiek en zelfs zou helpen om het denken te veranderen. In de tussentijd was hij eraan gewend geraakt om via zijn schrijfwerk langzaam en op kleine schaal te werken. Na de mislukking van het eerste boek, dat hij zelf uitgaf omdat niemand anders dat wilde doen, had hij een visioen van een “hemelse bezoeker” die hem een “duidelijke keuze” voorlegde.
“ ‘Charles, is het werkelijk jouw wens dat het werk dat je doet zijn potentieel waarmaakt en zijn juiste rol in de evolutie van alle dingen vervult?’ ‘Ja’, zei ik, ‘dat is mijn wens.’ ‘OK dan,’ zei het wezen. ‘Ik kan daar voor zorgen, maar je zult er een prijs voor moeten betalen. De prijs is dat je nooit voor je rol erkend zal worden. Het verhaal dat je vertelt, zal de wereld veranderen, maar je zult er nooit erkenning voor krijgen. Je zult rijk noch beroemd worden, of erkenning krijgen. Ben je bereid die prijs te betalen?’
Ik trachtte eronder uit te komen, maar het wezen was onverbiddelijk. Als de keuze was tussen het een of het ander, hoe zou ik dan met mezelf kunnen leven als ik in het diepst van mijn hart wist dat ik mijn doel verloochend had? Dus stemde ik in met zijn aanbod.”
Na een poos besefte Eisenstein dat kleine daden van mededogen en liefde die waarschijnlijk nooit brede erkenning zullen krijgen, even waardevol zijn als al zijn eigen pogingen tot grootschalig werk in het openbaar. “Vriendelijke daden versterken het veld van vriendelijkheid, daden van liefde versterken het veld van liefde, daden van haat versterken het veld van haat. En wanneer we erop vertrouwen dat de taken die het leven ons toebedeelt, deel uitmaken van een groter tapijt, geweven door een intelligentie die ons precies op de juiste tijd op de juiste plaats zet, dan is grootschaligheid ook niet nodig.”
Na de nodige bescheidenheid te hebben bereikt in zijn ambitie om verandering te bewerkstelligen en daardoor bekend te worden – zoals hij zei zijn ideeën waren niet van hem, hij was slechts een ‘scribent’ – zag hij de uitnodiging van Oprah Winfrey, wier programma miljoenen bereikt, toch als een teken van een veranderend bewustzijn in de wereld: “Ik zie mijzelf soms als een soort antenne voor de ontvangst van informatie waar een bepaald deel van de mensheid om vraagt. Het buitenbeentje van de middelbare school is van nut geworden! Op een veel grotere schaal speelt Oprah ook zo’n soort rol: niet slechts zijzelf, zij is een ‘avatar’ van het collectieve denken. Zij is uitstekend afgestemd op haar publiek en wanneer ze iets binnen hun gezichtsveld brengt, is dat waarschijnlijk omdat ze weet dat het daar gereed voor is.”
Oprah’s eerste vraag aan Eisenstein was: is Amerika ‘opengebroken’? Nog niet, was zijn veelbetekenende antwoord, maar het is op weg naar het besef dat een diepgaande verandering nodig en onvermijdelijk is: het zal gebeuren “door ineenstorting”. In navolging van de woorden van Benjamin Creme en zijn Meester, evenals de Oosterse religieuze lering in het algemeen, bevestigde Eisenstein zijn droeve geloof dat de wereld lijdt aan het “onderliggende verdriet” van de “wond van afgescheidenheid” van alles waarmee we eigenlijk verbonden moeten zijn. Het verdriet drukt zich uit in boosheid en haat.
Zoals Benjamin Creme in De Wederverschijning van de Christus en de Meesters van Wijsheid, zijn eerste boek, zei, is de werkelijkheid, zoals hij die in meditatie ervoer, dat alles met elkaar verbonden is: “Ik hield op te bestaan als afzonderlijk wezen; toch was ik me nog steeds volledig bewust, maar dat bewustzijn breidde zich uit totdat het alles omvatte. Ik zag dat dit de Werkelijkheid was, dat ons gewone waakbewustzijn dit eigenlijk bedekt, verbergt, door verkeerde vereenzelviging met ons lichaam.”
Naarmate we het Waterman-tijdperk van synthese binnengaan, zal een gewaarwording van verbondenheid beslist buitengewoon verreikend en doordringend zijn en zowel ons leven als onze instellingen volledig veranderen. Zoals Benjamin Creme’s Meester het uitdrukt: “…eenheid is kracht, de wezenlijke aard van ons Wezen, het doel waar alle mensen naar streven en waar alle mensen uitdrukking aan trachten te geven.” Het gevoel van het ontwaken van die gewaarwording kwam krachtig uit het interview van Oprah naar voren. Charles Eisenstein zei: “het volgende verhaal” voor de mensheid zal zijn wat hij inter-wezen noemt, het besef dat “we allen één zijn”.
In het essay dat hij in aansluiting op het interview schreef, zegt hij: “Als ik het juist heb dat mijn verschijning bij Oprah een teken is (hoe klein ook) van het ontrafelen van eens dominante wereldbeschouwingen, dan gebeurde het alleen maar omdat de opkomende wereldbeschouwing waar ik over spreek nu zo sterk door zo velen wordt gedeeld… We zullen niet veel langer alleen zijn. Ik dank allen die het veld van kennis waarover ik spreek, hebben gesteund, die mijn woorden nog meer geloven dan ik zelf en die mij daardoor steunen in het werk dat jullie steunt. Zo gaan wij over van het Tijdperk van Afgescheidenheid naar het Tijdperk van Wij hebben Elkaar Nodig.”

Verwijzingen:
Charles Eisenstein, The Age of We Need Each Other, charleseisenstein.net;
oprah.com
Benjamin Creme, De Wederverschijning van de Christus en de Meesters van Wijsheid, Share Nederland, Amsterdam, 5de druk 2000
Benjamin Creme (red.), Een Meester spreekt, Share International, 1985, blz. 395.