Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door de jaren heen verwerkt zijn en door Benjamin Creme’s Meester bevestigd zijn als authentieke ontmoetingen met Meesters, of een ‘woordvoerder’, maar nog niet werden gepubliceerd. Andere brieven zijn nieuw. Terwijl we niet kunnen bevestigen of aangeven of er een Meester bij betrokken is, kan de ervaring zodanig zijn dat ze ‘voor zichzelf spreekt’ om hoop, inspiratie en bemoediging te geven.

Een kwestie van prioriteiten
Begin november 2001 kreeg ik een verschijning van Maitreya terwijl ik droomde. Dit was voor mij een leerzame en bemoedigende ervaring die ik graag aan andere lezers wil vertellen. Mijn droom ging in feite over Maitreya’s Verklaringsdag. Zoals vaak in dromen was er veel actie, waren er veel beelden en scènes die met elkaar verweven waren. Maar toen verdwenen alle scènes ineens. Daarvoor in de plaats was er een hoorbaar en tastbaar gesuis in de atmosfeer, zoals in de nabijheid van een hoogspanningskabel in de lucht. Toen was er een lange man die me met uitgestrekte armen vasthield, zoals je met een klein kind doet; ik stond dus met mijn gezicht naar hem toe. Hij was in het wit gekleed, had een donkere huidskleur en hoge jukbeenderen. Dit beeld van Maitreya was niet erg ‘scherp’, meer als een hologram in een science-fictionfilm.
Jammer genoeg kon ik me, toen ik wakker werd, niet meer precies zijn woorden herinneren. Daarom vertel ik het in mijn eigen woorden. Eerst vroeg hij me naar zijn prioriteiten, ik moest hem drie noemen. Toen bevestigde hij dat hij nu spoedig zou komen. Daarna vertelde hij me hoe belangrijk deze missie voor hem is, hoe dierbaar zijn werk hem is. Tenslotte stelde hij een vraag van persoonlijke aard, die verwees naar ons groepswerk, het heeft geen zin om die hier af te drukken.
Gaf Maitreya mij deze droom?
F.R., Schwäbisch Gmünd (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘droomervaring’ werd gegeven door Maitreya.

Wijze woorden
Op 14 augustus 2017 toen mijn zoon Samson en ik in de trein naar huis zaten na een bezoek aan mijn ouders, stapte een vrouw in bij Wellington Point. Hoewel we de enigen in de coupé waren, ging ze naast ons zitten. Na een poosje mengde ze zich in het gesprek en zei enkele verbazingwekkende dingen over ouderschap en geestelijke onderwerpen. Ik kreeg het vermoeden dat zij Maitreya was of de Meester Jezus. Ze praatte voornamelijk met Samson en zei dat hij erg wijs was voor zijn leeftijd. Toen, na ongeveer 40 minuten, zei ze: “Ik zou jullie twee graag mijn favoriete gezegde willen vertellen: “Alles komt goed.” Dat overtuigde me dat het een bijzondere vrouw was met wie we in gesprek waren. Samson vroeg of ze helemaal naar de stad ging (dit was nadat ze ongeveer 45 minuten met ons had zitten praten). Ze keek ons niet begrijpend aan en precies toen de conducteur aankondigde dat we bij het station Coopooroo waren, zei ze: “Hier stap ik uit” en bleef naar ons zwaaien. Ze vertelde dat zij 62 jaar oud was en uit Engeland kwam. Samson vroeg hoe zij heette en ze antwoordde: “Roisin” (een Ierse naam). Zij raakte vaak Samsons arm aan en praatte met hem voornamelijk over het leven in het algemeen en hij zei dingen als “ik weet dat alle lijden tijdelijk is” – zij antwoordde dat hij wijs was, aangezien het waar is.
Hoewel het niet bevestigd kan worden, denk ik het al te weten [dit was een bijzondere ontmoeting] omdat zij zei “alles komt goed”, wat ik de dag tevoren in Maitreya’s Missie, deel II had gelezen als iets wat Maitreya had gezegd. Zij zei het iedere nacht voor ze ging slapen, ze probeert aan 10 positieve dingen te denken die ze die dag heeft gedaan en zei dat het gaat om kleine dingen als – ik stond op, kleedde me leuk aan, at gezond voedsel, ik voelde mededogen met iemand, enz. Samson en ik voelden ons heel geïnspireerd en het duizelde mij nog dagen daarna. De afgelopen paar weken ben ik Maitreya’s Missie, dl.II en Esoterische Psychologie [van Alice A. Bailey] aan het lezen; deze ontmoeting heeft me aangemoedigd.
E.M., Brisbane (Australië).

Zien is geloven
Terwijl ik me aan het voorbereiden was voor een lezing over wonderen, met de titel “Tekenen van de tijd”, was ik blind voor het wonder dat voor mijn ogen gebeurde! Mijn schoondochter had me als verjaarscadeau een foto gegeven van mijn man en mijzelf en onze drie kleinkinderen met wie we een nauwe band hebben. Ik was heel blij met de foto omdat ik zelf nauwelijks foto’s maak; de foto straalde zo’n prachtige gelukkige sfeer uit.
De foto had een nieuwe lijst en er zat glas voor. Op een dag was ik geschokt en met afschuw vervuld toen ik een grote grijze vlek achter het glas zag; het was precies op mijn ajna-centrum en op de brug van mijn neus. Ik besefte meteen dat het vibhuti was – een idee dat ik onmiddellijk terzijde schoof. Elke keer wanneer ik daarna langs de foto liep ergerde ik me aan die verschrikkelijke grijze vlek op mijn voorhoofd en neus – terwijl ik er dagen eerder zo blij mee was geweest!
Op een morgen had ik genoeg van de vlek, ik pakte de foto op en realiseerde me opnieuw dat het echt vibhuti was; ik nam de foto mee naar mijn man, als getuige, en vroeg hem om de lijst open te maken. We zagen allebei de vibhuti op de foto en zagen het plotseling verdwijnen. Hoe vaak gebeurt het dat we iets intuïtief weten maar het met ons rationele denken verwerpen? Hoe vaak krijgen we hulp en herkennen we die niet? Hoe dicht bij ons zijn onze ‘helpers’, zonder dat we het beseffen?
Een paar weken later herhaalde het wonder zich maar nu op het ajnacentrum van onze drie jaar oude kleinzoon.
M.otN, Bilthoven.

Soul music
Op 19 februari 2003 waren we in Wenen en terwijl we een klokkenwinkel uitliepen, raakte het geluid van een fluitspeler ons diep in het hart. Bijna in het midden van de winkelstraat Graben zat een fluitspeler die muziek speelde van de soundtrack van ‘1492’ [titel van de film 1492: The Conquest of Paradise] en het trof ons zo diep dat het een gevoel van alomvattende vrede gaf. Voor hem zat een zwart hondje met een overhemd aan en toen we geld in zijn doos deden, waren we heel verbaasd dat dit hondje een echte levende hond was. Thuis, in gedachten nog bij de fluitspeler met zijn zwarte hondje, die de zielen van mensen raakte, vroegen we ons af wie hij was?
M.S., Weiz (Oostenrijk).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de ‘fluitspeler’ Maitreya was.

Partners van oudsher
Op 28 september 2017 hadden mijn man en ik ’s avond op weg naar huis een heel plezierig gesprek met een man uit Suriname, terwijl we op de tram stonden te wachten. Ik kreeg het gevoel dat ik een gesprek met hem moest beginnen. Zodra we begonnen waren zei hij dat hij zag dat wat we als echtpaar hadden echte liefde was. “Ik zie het. Ik weet het. Ik zag het zodra ik jullie samen zag staan.” We zeiden dat dat waar is. We zijn al een lange tijd bij elkaar – 42 jaar. We waren samen in vorige levens en we zijn gelukkig samen. “Ja, ja, ik zag het.” (Hij sliste, was levendig en zelf vol geluk, wat hem erg charmant maakte.) “Jullie horen bij elkaar. En dat is ware liefde. Dat gebeurt niet meer. Het is tegenwoordig zeldzaam. De meeste echtparen eindigen hun relatie veel te vroeg. Dit is zeldzaam tegenwoordig.”
Ik vertelde dat ik die morgen net gedacht had aan het idee dat we eens hadden – om onze trouwbeloften te hernieuwen – maar dat ik me realiseerde dat we dat in feite elke paar dagen doen, gewoon spontaan. We vertelden elkaar gisteren, bijvoorbeeld, dat ieder van ons de ander heel erg waardeert, dat we dankbaar zijn dat we bij elkaar gebracht zijn, enz. Hij antwoordde dat God ons bij elkaar gebracht had en dat zelfs als een van ons sterft we nog bij elkaar zullen zijn. Als de een eerst sterft zal de ander snel daarna volgen.
We schudden elkaar de hand en we wensten hem veel liefde in zijn leven en in zijn huwelijk van 23 jaar. Hij wenste ons altijddurende liefde en geluk.
Naam en adres bij de redactie bekend.

Droombaan
Ik wil graag deze droom vertellen omdat het me een grote stimulans heeft gegeven, door de gedachte dat hij misschien verwijst naar het begin van een nieuwe fase na Verklaringsdag. Op een dag in augustus dit jaar, toen ik ’s morgens wakker werd, stond de droom die ik had me nog levendig voor de geest. De man zag er hetzelfde uit als in een ervaring van een paar jaar geleden in een park, toen ik Wederverschijningsinformatie aan het verspreiden was: een jongeman met lang donderbruin haar in een blauwe spijkerbroek en een paars T-shirt.
In de droom wist ik dat het Maitreya was. Hij vroeg me of ik bereid was om in Zuid-Amerika te gaan werken. Ik antwoordde ‘ja’ en Hij vroeg me of ik het zou doen, zelfs als ik Nala niet meer zou zien, een van de twee honden die we hebben. Ik knikte weer. Maitreya liep een beetje verder om op een bank te gaan zitten. Ik volgde hem en zat op de grond naast de bank.
M.M., Barcelona (Spanje).

Hoge energie
In het najaar van 1993 was ik op tournee, met Die Zauberflöte (De Toverfluit). Na aankomst in York gingen enkele collega-zangers en ik naar de kathedraal van York en bij het binnengaan voelde ik bijna een fysieke dreun en barstte ik in tranen uit. Een collega zei dat ze eenzelfde soort ervaring had gehad. Ik las later in Share International dat er in de buurt van York een geneeskrachtige bron geactiveerd was, maar dat die nog niet ontdekt was. Wat veroorzaakte mijn reactie, was het zuiver emotioneel?
A.P., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat het een zegening van Maitreya was.