Benjamin Creme beschrijft de toekomst
(uit een lezing in Londen, maart 2010)

BC: Volgens mij is ieder van ons die in deze tijd in incarnatie is enorm te benijden. Er is volgens mij geen betere tijd zijn om in incarnatie te zijn. Nu hoor ik u denken: “Wat zegt hij nu?!” We maken net de meest afgrijselijke economische ineenstorting in de recente geschiedenis mee, zeker sinds de Eerste Wereldoorlog, en miljoenen mensen maken allerlei rampspoed door. Steeds meer mensen lijden aan ziektes waarvan we dachten dat die uitgeroeid waren. Mensen staan onder spanning, onder dwang, worstelen, gaan tot het uiterste om het hoofd boven water te houden in een wereld van buitengewone problemen en veranderingen. Hier [in het VK] zijn er binnenkort weer verkiezingen waarbij we ons best moeten doen om iemand te vinden die in politieke zin voor ons spreekt en een manier te vinden om de mensheid te helpen vrede in de wereld te scheppen, om de verschrikking van oorlog voorgoed van deze planeet te verdrijven; een wereld te creëren die veel billijker en rechtvaardiger is en waarin mensen zich in staat gesteld voelen om hun talenten te ontwikkelen en hun gaven met de wereld te delen. Waarin ze zich niet hoeven af te beulen voor een handje eten voor hun groeiende gezinnen.
Ik weet heel goed dat het een vreselijke tijd is voor miljoenen mensen overal ter wereld. Het is een beangstigende tijd, zonder rustpauze, alleen maar armoede en onrecht. Geen hoop, geen hoop op iets anders. Dat – als dat zo zou zijn – zou het verdrietigst van alles zijn, dat er geen hoop op verbetering zou zijn; geen hoop op een betere toestand, geen vermindering van de spanning en druk in de vijandige wereld van vandaag.
Zelf geloof ik dat we momenteel leven in een tijd van zowel ongelooflijke hoop als verwarring – een tijd van reusachtige moeilijkheden en problemen die overwonnen moeten worden, maar van immense hoop voor de toekomst. Een tijd zoals die zich slechts zeer zelden voordoet in de loop van het astronomische uurwerk.
Volgens mij ligt er – indien we 20 tot 25 jaar in de toekomst zouden kunnen zien – een geheel nieuwe wereld vóór ons, een wereld die momenteel totaal onbereikbaar lijkt: een wereld waarin oorlog een praktisch vergeten calamiteit lijkt, iets wat nooit in het denken van de mensheid zou opkomen. Waar niemand, niet één mens in welk land dan ook, niet te eten heeft, maar waar iedereen elke dag van zijn leven het recht op een volle maag vervuld ziet; een wereld waarin dagelijks allerlei nieuwe ontdekkingen – innerlijk, psychisch, en uiterlijk, qua ontwikkeling en praktisch – een nieuwe omgeving scheppen voor ons allemaal. Nieuwe soorten steden die gebouwd worden en nieuwe vervoerssystemen met een technologie die vandaag nog ondenkbaar is – met een stilte die we nauwelijks voor mogelijk houden, waarbij het geluidsniveau zo beperkt is dat mensen de tijd en rust hebben om na te denken, te mediteren of gewoon naar de bloemen in het park te kijken. Om de wereld te zien zoals we de wereld misschien als kind zagen, één dag tegelijk, en dat dan als wonderbaar feest van verrukking. En al deze dagen aaneengeschakeld te zien tot een geweldige ontwikkeling van de goddelijkheid, de zuivere goddelijkheid van de 6,7 miljard mensen in de wereld.

De toestand van de Verenigde Staten
[In maart 2010 had Maitreya 8 tot 10 interviews aan Amerikaanse mediakanalen gegeven die elk ongeveer een half uur duurden. Benjamin Creme spreekt hier over de toestand van Amerika op dat moment.]
De wereld als geheel is een groot onrechtvaardig brok chaos. Maitreya spreekt over de noodzaak van vrede. Nergens in de wereld bestaat er rechtvaardigheid, niet in afzonderlijke landen en niet tussen landen onderling. Onrechtvaardigheid creëert oorlogen en terrorisme. Als je terrorisme uit de wereld wilt verdrijven, moet je onrecht verdrijven.

V. Het Sovjet-model was gericht op rechtvaardigheid. Wat was er mis met het communisme, dat het naar rechtvaardigheid streefde?
A. De Sovjet-Unie trachtte rechtvaardigheid te vestigen; ze creëerde het Sovjet-denkbeeld van communisme – van bovenaf opgelegd – maar vergat het volk vrijheid te geven. Het Sovjet-experiment met rechtvaardigheid stierf een natuurlijke dood door gebrek aan vrijheid.

V. Bestaat er rechtvaardigheid in het kapitalistische systeem?
A. In de Verenigde Staten bestaat er geen echte rechtvaardigheid; Amerikanen begrijpen niet veel van sociale rechtvaardigheid. Er wordt veel gesproken over vrijheid, maar er is geen rechtvaardigheid – niet in Amerika of waar dan ook. Amerika heette het rijkste land ter wereld te zijn, maar dat is niet meer zo. Onder zijn bevolking behoort een aantal van de rijkste mensen en rijkste ondernemingen en bedrijven ter wereld. Tegelijkertijd beschikken 44 miljoen mensen in de VS niet over gezondheidszorg – 44 miljoen mensen kunnen zich geen ziektekostenverzekering veroorloven.

V. Kunt u iets zeggen over kapitalisme en vrijheid?
A. Amerikanen hebben de wereld een systeem gegeven dat zij het beste ter wereld noemen – het kapitalisme. Zij denken dat kapitalisme het communisme heeft verslagen. Maar het was niet het kapitalisme dat het communisme versloeg; het communisme werd verslagen omdat het vrijheid vergat. De Verenigde Staten beloven vrijheid, maar hebben geen benul van rechtvaardigheid. En het is niet eens vrijheid wat ze bieden – het is willekeur! Zij hebben het kapitalisme toegestaan om vrijheid te misbruiken voor alles wat het maar wil, onbeteugeld, onbeheerst, een licentie om de wereld te vernietigen, en dat is wat er nu gebeurt.

V. Dus wat is er met de VS aan de hand?
A. Amerika begrijpt niet wat er aan de hand is. Miljoenen mensen zijn hun huis kwijtgeraakt, miljoenen andere zijn hun baan verloren en nog eens miljoenen zullen hun baan verliezen. Mensen wonen in hun auto en in tenten in het zogenaamd rijkste land ter wereld. Het is de grootste schuldenaar ter wereld, niet het rijkste land, maar het grootste schuldenland. Het leeft van schulden, door de verkoop van staatsobligaties, met miljoenen tegelijk, aan Japan en China, om overeind te blijven. Amerika stort in elkaar.
Tegelijkertijd heeft het meer dan 2000 militaire bases in het buitenland, over de hele wereld. Waar heeft het 2000 militaire bases voor nodig? Een land dat zogenaamd vrede wil en dat meer landen is binnengevallen dan enig ander land ter wereld! Amerika schotelt kapitalisme voor als de beste manier om de wereld te organiseren volgens het principe van ‘ieder voor zich’: je gaat tot het uiterste en door de marktwerking zijn gang te laten gaan richt je verwoesting aan. Volgens de Meesters heeft commercialisering, wat een uitvinding van de marktwerking is, de mensheid bij de keel en perst het elke daad van generositeit uit ons. En dat is wat er aan de hand is.
Amerika moet zijn ziel vinden. De wereld wacht op de manifestatie van het ziele-aspect van Amerika. Momenteel zien we alleen het persoonlijkheidsaspect. We hebben het persoonlijkheidsaspect van Rusland gezien en we hebben het persoonlijkheidsaspect van Amerika gezien: de één biedt rechtvaardigheid en de ander vrijheid. Maar rechtvaardigheid en vrijheid kunnen niet zonder elkaar bestaan. Ze maken beide integraal deel uit van hetzelfde Goddelijke denkbeeld. Rechtvaardigheid en vrijheid werken samen, ze kunnen niet worden gescheiden. Het is een volkomen gebrek aan begrip om te denken dat het anders zou kunnen zijn.