Chileense studenten demonstreren voor onderwijs
Na meer dan een jaar van wereldwijde demonstraties staan nieuwe leiders op, met name in Europa en Latijns-Amerika, die een duidelijke stem laten horen. In het 105-jarig bestaan van de studentenvereniging van de Universiteit van Chili is de 23-jarige Camilla Vallejo Dowling de tweede vrouw die de vereniging leidt. Toen de studentenprotesten in mei 2011 begonnen, werd zij al snel hun stem en gezicht, en heeft ze volksprotesten en cacerolazos (lawaaidemonstraties) geleid. Vallejo’s benadering is geweldloos. Ze wil dat de regering verantwoordelijkheid neemt voor onderwijs aan de universiteiten die, volgens haar, niet langer voor iedereen toegankelijk zijn. “We willen geen geweld, onze strijd is niet gericht tegen de politie of bedoeld om winkels te vernielen … wij strijden voor herstel van het recht op onderwijs, daar zijn we altijd heel duidelijk over geweest,” aldus Vallejo, die bij het presidentiële paleis werd geïnterviewd. Chileense studenten eisen een nieuw onderwijsstelsel in hun land; met name een eind aan het Chileense schoolbonnensysteem en vervanging daarvan door een openbaar onderwijssysteem dat door de staat wordt beheerd. Volgens de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) behoren de collegegelden in Chili tot de hoogste ter wereld. De Chileense econoom Marcel Claude heeft geconstateerd dat de studieschuld bijna 174 procent van het jaarsalaris van afgestudeerde Chileense studenten bedraagt – en 50 procent van hen hebben grote schulden.
Als antwoord op de studenteneisen zei de Chileense president Sebastián Piñera dat de regering de onderwijsfinanciering zal verbeteren door het rentepercentage op studieleningen van 6,4 procent naar 2 procent te verlagen, studenten met schulden zal helpen en in beurzen zal voorzien. Maar de beloftes van de regering hielpen weinig om het oproer in te dammen. “Mensen zijn heel ontevreden,” zei Vallejo onlangs in een interview. “Het zijn altijd de jongeren die de eerste stap zetten… wij hebben geen gezinsverplichtingen en daardoor zijn we vrijer. We hebben de eerste stap gezet, maar we zijn niet langer alleen, de oudere generaties doen nu mee in deze strijd.”
President Piñera’s antwoord op de nieuwe demonstraties was de aankondiging van een nieuw onderwijsfonds dat 4 miljard dollar bevat, via een nieuw voorstel genaamd GANE (Groot Nationaal Onderwijsakkoord), maar dit betekende niet het einde van de demonstraties. Peilingen wijzen erop dat de meerderheid van de Chilenen de protesten steunt – op 25 augustus 2011 vond een landelijke 48-uurs staking plaats, waaraan vakbonden, studenten en ambtenaren deelnamen, met de eis de uitgaven voor onderwijs en gezondheidszorg te verhogen en om te protesteren tegen pensioen- en arbeidshervormingen. De demonstraties vonden plaats in Santiago en door heel Chili. (Bron: La Nación, Chili; The Guardian, VK; The Global List)