door Sophie Grandguillaume (fragmenten uit het artikel)

We staan aan de vooravond van grote veranderingen. De Verschijning van de Geestelijke Hiërarchie, de Meesters van Wijsheid, maakt de transformatie van de oude tot de nieuwe wereld mogelijk. Hoe kan deze transformatie bereikt worden? In dit artikel willen we een poging doen om de verschillende stadia te schetsen die de schepping van de nieuwe beschaving vergezellen en bevorderen. Laten we eerst de Veruiterlijking als politieke gebeurtenis beschouwen. De Veruiterlijking is het naar buiten treden van de Geestelijke Hiërarchie, dat wil zeggen de uiterlijke verschijning, de terugkeer van de Hiërarchie in de wereld van alle dag. In deze context is het redelijk om de manier te onderzoeken waarin mensen in het dagelijks leven deze terugkeer begrijpen en aanvaarden. Hoe kunnen wij ervoor zorgen dat de ‘ontvangst’ correct en zo gunstig mogelijk verloopt? Om deze vraag te beantwoorden moeten we eerst bepalen wat politiek is. Wat maakt een politieke daad? Politiek is alles wat verband houdt met de polis [de ideale stad-staat], met de organisatie van die samenleving en het leven erin. De geschiedenis van de mensheid laat zien dat er twee soorten politiek zijn: de politiek die zich richt op het scheiden van mensen en die welke zich richt op het verenigen van mensen. We zijn altijd gedwongen geweest om te kiezen tussen deze twee vormen. We kunnen vaststellen dat de mens het pad heeft gevolgd dat scheidt, ook al is er door de geschiedenis heen geprobeerd om samenlevingen te vestigen waarin mensen zich inspanden om volgens de Wetten van Eenheid te leven. Waar heeft het de mensheid aan ontbroken om haar in staat te stellen volgens de Wetten van Eenheid te leven? Streven om eenheid op zuiver materieel niveau te scheppen is niet genoeg. En streven om eenheid te creëren op het zuiver geestelijk niveau is ook niet genoeg. Te grote nadruk op het een of het ander heeft tot mislukking geleid. De toekomst van de mensheid ligt daarom in de correcte uitdrukking, op dezelfde tijd en in dezelfde ruimte, van deze twee tegengestelden: het materiële en het geestelijke. Het is daarom belangrijk om na te denken over de vorm die we de Nieuwe Stad, de nieuwe samenleving, geven, als we erin willen slagen te leven volgens de Wetten van Eenheid en de Veruiterlijking van de Hiërarchie ten volle willen manifesteren. Als de esoterische traditie altijd onderkend heeft dat er geen scheiding of tegenstelling is tussen het materiële en het geestelijke, is het aan ons om daar op politiek niveau vorm aan te geven, dat wil zeggen haar te veruiterlijken.

Hoe zouden we de samenleving, de polis, en de groep moeten organiseren zodat het materiële en het geestelijke aspect samen kunnen werken en groeien? Door over deze vraag na te denken kan dit de mensheid ertoe brengen om de verschillende bekende politieke en godsdienstige paden die ze tot nu toe gekend heeft, te heroverwegen en opnieuw te formuleren. Als we naar politieke bewegingen kijken, zien we twee belangrijke tendensen aan het werk. De eerste is de ontwikkeling van het materiële voor zichzelf, zonder verband met het geestelijk aspect. Deze tendens kan door de gehele menselijke geschiedenis waargenomen worden en wordt gekenmerkt door de onwetendheid en afwijzing van het geestelijke. Dit wordt tegenwoordig ‘kapitalisme’ genoemd, in al zijn verschillende vormen. De tweede politieke tendens is de ontwikkeling van het materiële, niet voor zichzelf, maar voor de mensheid. Dit zijn alle pogingen om de hulpbronnen van een groep samen te voegen, bekend

als “communisme” in al zijn historische varianten. Maar voor zover deze pogingen alleen op materieel vlak plaatsvonden, zonder kennis of erkenning van het geestelijk aspect, mislukten ze, zoals ook het kapitalisme mislukt. Uit dit overzicht in vogelvlucht kunnen we opmaken dat de erkenning van het geestelijke een noodzakelijke voorwaarde is voor de juiste ontwikkeling van de mensheid op materieel en politiek vlak. Met de cyclische verschijning van grote Leraren heeft de mensheid regelmatig de stimulans ontvangen om de volmaakte polis te scheppen: een waarin de ontwikkeling van de mensheid tegelijkertijd op het materiële en op het geestelijke vlak uitdrukking zou vinden. Deze stimulansen zijn in verschillende godsdiensten geconcretiseerd in al hun vormen. En net zoals de verschillende politieke paden in gebreke zijn gebleven, hebben ook de verschillende godsdienstige paden gefaald in hun pogingen om de volmaakte polis te scheppen. Dit is grotendeels te wijten aan de afkondiging van dogma’s die tot materiële wetten zijn verworden en geleid hebben tot misvatting van de verhouding tussen de materiële en geestelijke aspecten van het leven en daarmee tussen het politieke en geestelijke domein. De vele pogingen tot “godsdienstig communisme” (pogingen om de volmaakte samenleving te scheppen) zijn ook dode letters gebleven omdat ze zich in de schaduw van officiële godsdienstige structuren ontwikkeld hebben, zonder relatie tot het politiek domein of enige uiterlijke realiteit. Wat er in de grote godsdiensten ontbroken heeft, is juist het begrip van wat godsdienst is en vervolgens de correcte verkondiging dat politiek en religie onlosmakelijk met elkaar verbonden en gelijkwaardig zijn…. Beseffen dat we de Veruiterlijking zijn is daarom een belangrijke stap voor onze groep in het proces van de ‘ontvangst’ van de terugkerende Hiërarchie. Tenslotte kunnen we zeggen dat het vormgeven aan de Veruiterlijking als politieke, opvoedkundige en wilsdaad ons als groep het recht geeft om opnieuw te kiezen. De gelegenheid om te kiezen, die zolang ontbrak, wordt ons nu als menselijke groep weer gegeven. Door een wilsdaad, op het politieke vlak, kunnen we nu een bewuste keuze maken om met en voor het Licht te werken. De Terugkeer van de Hiërarchie van Meesters van Wijsheid is de gelegenheid die ons toestaat om ons als menselijke groep te verzetten tegen het kwaad en het te overwinnen door een daad van de wil. Het stelt ons ook in staat om de band met de ziel en de geest op te eisen als natuurlijk vereiste dat uitgedrukt moet worden in de politiek – op collectief én individueel niveau. We kunnen dus op individueel en op collectief niveau zeggen: “Ja, ziel en geest bestaan. Ja, ik kan in contact zijn met deze niveaus. Ja, ik bevestig dat. Ja, ik heb het recht om dat te bevestigen.” En door dit uit te spreken als ontologische bevestiging, bevestig ik het als een politiek recht, ontdaan van elk dogma; en daarmee schep ik de Nieuwe Beschaving. Het werk dat ons in de komende jaren wacht is derhalve immens. Het is een kwestie van dit doel tot een onderwerp van gesprek maken, zodat het bereikt kan worden. Het is een kwestie van de stappen definiëren die ons naar dit doel zullen leiden: de politieke en godsdienstige terreinen herdefiniëren, ze in de juiste richting heroriënteren in dienst van de menselijke evolutie en kennis van het Zelf bekrachtigen als natuurlijk vereiste voor de ordening van het politieke veld.