Wegen die kruisten
Begin mei 2018 stonden een ander groepslid en ik in Amsterdam te wachten bij een voetgangersoversteekplaats. Een Marokkaans uitziende man was de weg al overgestoken in onze richting en terwijl hij langs ons liep, begon hij plotseling tegen ons te praten. Ik schrok er een beetje van. Hij maakte een vrolijke, gelukkige indruk. We herinneren ons niet meer wat hij precies zei maar het kwam neer op: Hij voelde zich nooit alleen omdat hij tegen mensen praat; hij helpt mensen waar ze zijn en met wat nodig is, omdat we allemaal één zijn, broeders en zusters. Toen vervolgde hij zijn weg en wij, blij en vrolijk, staken de weg over omdat het licht inmiddels op groen stond.
Medewerkers informatiecentrum Share Nederland, Amsterdam.

Snelheid van licht
Op 10 mei 2018 hielden we een lezing in spiritueel centrum De Roos in Amsterdam met de titel: ‘De schoonheid van het bestaan en de wetten van het leven’. Al gauw nadat we in het zaaltje waren aangekomen, op de tweede verdieping (via twee steile trappen) kwam er tot onze verrassing een mevrouw op krukken binnen. We waren verrast omdat zij bij dezelfde tramhalte was uitgestapt als wij en het een eindje lopen naar het centrum is en dan de trappen nog op. Zij moet de wandeling naar het centrum en de trappen naar boven in een opmerkelijk tempo afgelegd hebben. Aan het einde van de lezing praatten we over Verklaringsdag en dat Maitreya de mensheid een ervaring van Eenheid zal geven. Op dat punt vertelde de dame ons over een geestelijke ervaring die zij had toen zij naar een heel mooi schilderij van Maitreya keek dat een vriendin van haar in Moskou, een schilderes net als zijzelf, had gemaakt. Zijn ogen waren prachtig, als licht en straalden licht uit. We hadden het ook over de Meesters die via discipelen werken en ze zei dat het fantastisch zou zijn om te weten welke Meester door Benjamin Creme werkte en Rembrandt, bijvoorbeeld. Toen zei ze dat zij weg moest omdat ze nog iets anders wilde bijwonen.
Leden van de Transmissie-meditatiegroep Amsterdam.

Drie brieven van dezelfde schrijver:

Muzikale balsem 1)
In 1995 volgde ik pianolessen op een muziekschool in Rimouski (Canada). In november of december 1995 vroeg mijn leraar me mee te doen aan een klein recital in een tehuis voor kankerpatiënten. Ik stemde enthousiast toe. Ik gaf gehoor aan de suggestie van mijn leraar om een paar dagen voor het recital naar het huis te gaan voor een oefensessie op de piano. Eenmaal daar zat ik achter de piano maar werd al snel heel, heel zenuwachtig. Ik zei mentaal: “Heer Jezus, help me alstublieft.” Een paar tellen later kwam er een kleine jongen naar me toe. De conciërge vroeg me of ik last van hem had en ik zei: “Nee”. Ik vroeg de jongen hoe hij heette en hoe oud hij was. Hij antwoordde dat zijn naam Guillaume was en dat hij vier jaar oud was. Ik vond dit heel vreemd omdat mijn jongste zoon dezelfde leeftijd en naam had. Ik herinner me dat we samen even piano speelden en dat ik me rustiger voelde. Ik besefte plotseling dat de kleine jongen was weggegaan zonder dat ik me bewust was geweest van zijn vertrek. Het lijkt alsof hij alleen kwam om mij rust te geven. Was dit een toeval of bemiddelde Jezus?
Benjamin Creme’s Meesters bevestigde dat de ‘kleine jongen’ inderdaad de Meester Jezus was.

Herkenning 2)
Tijdens de winter van 2001 zag ik op de levensmiddelenmarkt Trois-Pistoles een knappe, nogal lange man met zwart haar en een baard, die een lange beige jas droeg en een hoed. De man liep me voorbij, knikte snel met zijn hoofd zonder een woord te zeggen. Hij leek gelukkig en blij, zelfbewust en zelfverzekerd. Ik reageerde niet omdat ik me niet kon herinneren of ik hem kende.
Hij van zijn kant leek me te herkennen. Ik dacht dat hij misschien een collega van mijn man was. Een paar minuten later zag ik hem weer en hij groette me op dezelfde manier en dit keer knikte ik terug. Maar ik kon me nog steeds niet herinneren wie hij was. Weer thuis dacht ik dat hij misschien de Heer Maitreya was. Ik keek naar zijn foto en zag een grote gelijkenis. Dit voorval gaf me veel moed en hoop. Was deze man echt Maitreya? Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de man inderdaad Maitreya was.

Bemoedigend teken 3)
De week daarop op dezelfde levensmiddelenmarkt Trois-Pistoles richtte een kleine levendige vrouw zich tot mij met gebarentaal. Ze maakte een hoop gebaren en probeerde me te zeggen dat ze me sterk vond door op de grote waterfles in mijn karretje te wijzen, en inderdaad had ik die grote waterfles helemaal alleen in mijn karretje gezet. Ik ken geen gebarentaal, dus ik probeerde haar te vertellen dat ze een beetje overdreef. Ze was onvermurwbaar en bleef suggereren dat ik echt heel sterk was. Ik bedankte haar voor het compliment. Ze knikte en ging verder. Na een poosje kwam het in me op dat het waar was dat ik sterk was en dat ik de neiging had mezelf te onderschatten. Meteen dacht ik dat deze vrouw misschien Maitreya was, ik zag haar bij de kassa in gebarentaal met andere mensen in gesprek. Ik dacht ‘Ik beeld het me in… het kan niet…’ Maar ik denk nog steeds aan die vrouw, zo vol leven. Kunt u me vertellen 1) of de vrouw Maitreya was, en 2) of de waterfles een symbolische betekenis had?
L.M. R., Dégelis (Quebec, Canada).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat (1) de ‘vrouw’ inderdaad Maitreya was. (2) Nee.