Vorstelijke ontmoeting
Tijdens een taxirit naar Schiphol (Amsterdam) voor mijn terugvlucht naar de VS had ik een lang gesprek met de chauffeur. Het gesprek begon toen ik uitlegde waarom ik in Nederland was, om een Transmissie-meditatieconferentie van Share International bij te wonen. Ik legde uit wat Share International is, wat Transmissie-meditatie is en gaf toen de boodschap van de Wederverschijning, met Maitreya en de Meesters van Wijsheid, Blavatsky, Bailey en Creme, het delen van de hulpbronnen van de wereld, etc. Onder het rijden nam de taxichauffeur deel aan het gesprek, stelde vragen, maakte opmerkingen en uitte belangstelling voor wat ik vertelde.
We bespraken ook verschillende actuele onderwerpen. Op een bepaald moment had hij het over sociale en economische ongelijkheid, de behandeling van immigranten en minderheden, enz. en hoe de VS de sleutel tot verandering van de wereld op deze en andere gebieden zijn, omdat zij het voorbeeld voor de wereld geven. Hij zei dat andere landen naar de VS kijken om te bepalen wat te doen en de acties van de VS kopiëren. Ik stemde in, maar zei dat het ook aan ieder land zelf is om te doen wat goed is. Hij herhaalde weer hoe belangrijk de VS zijn in het stellen van een voorbeeld voor de wereld, aangezien andere landen de leiding van de VS volgen.
Op een gegeven moment vroeg ik hem waar hij vandaan kwam en hij zei Kashmir, maar dat hij al vele jaren in Nederland woonde.
Toen we over samendelen praatten, probeerde ik me het citaat van Gandhi te herinneren: “Aan ieders behoefte kan worden voldaan als we de hebzucht laten staan” en parafraseerde het in plaats daarvan. Hij stemde in met het geparafraseerde citaat en herinnerde me eraan dat het die dag (2 oktober) Gandhi’s verjaardag was.
Voordat ik uit de taxi stapte, vertelde ik iets meer over Transmissie en zei dat het gedaan wordt omdat het heilzaam is voor de wereld. Hij zei dat de wereld ook de mensen om ons heen zijn en dat, wanneer iemand een gevoel van vrede heeft, dat uitstraalt naar anderen als de geur van een bloem.
Omdat hij interesse getoond had, bood ik hem een kopie aan van een Nederlandse folder over Transmissie-meditatie, die ik bij me had. Hij nam die graag aan. Ik vroeg hem hoe hij heette, hij zei “Imran”. Wat betekent dat?” vroeg ik. “Het betekent ‘koning van het dorp’” antwoordde hij. Hij vroeg mijn naam en zei dat de mijne goed bij me paste. Ik snapte op dat moment niet wat hij bedoelde, maar toen ik later over de opmerking nadacht, dacht ik dat het te maken zou kunnen hebben met een gesprek onlangs over mijn naam, waarbij iemand me vertelde dat het eigenlijk ‘berg’ betekent, terwijl ik altijd had gedacht dat het ‘heuvel’ betekende.
Toen ik uit de taxi stapte, zei ik uit beleefdheid dat we misschien nog eens contact zouden hebben, als ik weer in Amsterdam was. Hij wees erop dat hij me die ochtend op mijn mobiel had gebeld (om te zeggen dat hij onderweg was), dus dat ik zijn telefoonnummer had. En misschien om het te benadrukken, herhaalde hij dat ik zijn telefoonnummer had. Toen ik later over die opmerking nadacht, dacht ik dat dit misschien te maken had met een opmerking tijdens de conferentie dat woordvoerders soms hun telefoonnummer geven.
Al met al verliet ik geïntrigeerd en opgebeurd door het lange gesprek met Imran, “koning van het dorp”, de taxi.
M.L., San Francisco (VS).

De naam zegt alles
In september 2018 woonde ik voor de derde keer de Europese Transmissie-meditatieconferentie bij. Nadat ik het treinstation in Kerkrade was uitgelopen, verdwaalde ik en kwam via het nabijgelegen bos bij de abdij. Ik genoot van de wandeling en beloofde mezelf zo vaak ik kon naar dit bos terug te komen, wat ik elke volgende dag deed.
Op de ochtend van 29 september 2018, op Sint-Michiel, ging ik voor een wandeling naar het bos. Aan het eind van de discussie ’s morgens was ons onderwerp ‘Openheid’ geweest. De zon scheen en de atmosfeer was vredig. Ik merkte snel iemand op die eruit zag als een zwerver. Hij leek ongeveer 50 jaar oud en duwde een fiets voort die volgeladen was met plastic zakken met daarin plastic flessen. Hij zag er onverschrokken uit, vreugdevol, stralend en gelukkig in het leven; hij was bescheiden gekleed en droeg een pet. Er ging iets magnetisch en eenvoudigs van hem uit.
Na de normale plaatselijke groet “Hallo”, begon deze man meteen met mij te praten in perfect Frans. Hij beantwoordde mijn vragen over hem, of ik ze had uitgesproken of niet, en zei dat hij door het gebied zwierf om flessen waarop 25 cent statiegeld staat te verzamelen voor recycling. Hij voegde eraan toe dat hij andere inkomstenbronnen had waardoor hij veel kon reizen en mensen en culturen in de wereld kon leren kennen, en zei dat hij 155 landen had bezocht. Hij zei ook dat zijn vrouw hem had aangemoedigd om een heel jaar weg te gaan. Hij verontschuldigde zich dat hij verschillende flessen bier op had.
Hij vroeg me wat ik hier deed en leek tevreden met mijn korte uitleg over de conferentie, Maitreya, de Christus… Hij keek me toen nauwlettend aan en stelde dat ik wat Portugees bloed had (klopt) en deed verschillende andere uitspraken, waarvan ik de waarheid of betekenis niet ken.
Er was niets aan mijn uiterlijk op basis waarvan hij die uitspraken kon doen, en ik vroeg hem hoe hij dit allemaal wist. Hij antwoordde dat hij erover gelezen had, en zei dat “We van de aarde komen en terugkeren tot de aarde” en voegde eraan toe dat “het genoeg is om te lezen wat er is geschreven, het is niet nodig om te proberen het in de lucht te lezen” (of iets dergelijks). Dit zou een normale ontmoeting geweest kunnen zijn als hij zichzelf niet als ‘Christianus’ had voorgesteld en gezegd had dat hij in een nabijgelegen Nederlandse stad in de ‘Palestinastraat’ woonde.
Toen hij hoorde dat ik al gauw naar Frankrijk terug zou gaan, stelde hij voor dat de volgende keer dat ik terugkom voor deze conferentie we elkaar ontmoeten en wat tijd samen doorbrengen na zijn terugkeer uit Zuid-Afrika.
Op dat moment dicteerde hij me zijn telefoonnummer, dat ik haastig opschreef. Het is tot op deze dag in mijn geheugen gegrift. Deze ontmoeting had een tijdloze hoedanigheid. Twee andere deelnemers aan de conferentie voegden zich op een gegeven moment bij ons en hebben hem ook meegemaakt. Wie hij is blijft een mysterie en ik heb er mijn eigen idee over. Ieder zal er het hare/zijne van denken.
G.R., Antibes (Frankrijk).

Franse connectie
Tijdens de Europese Transmissie-meditatieconferentie in Kerkrade in Nederland ontmoetten we, terwijl ik met een medegroepslid in het bos naast de abdij wandelde, een echtpaar. De man keek me aan en zei: “Hallo Pascal”. Hij was net als ik een Fransman. Ik heb hem nooit eerder gezien. Ik was verbaasd dat hij mijn naam wist.
P.B., Toulouse (Frankrijk).

Incognito, maar niet onbekend
Ik ontmoette twee mensen van wie ik denk dat ze “bijzonder” waren.
In de middag van 3 oktober 2018 deelde ik exemplaren van DeWederverschijning uit vlakbij Montparnasse in Parijs. Ik had een kostuum aan: een rode clownsneus en een carnavalshoed met het yin-yang symbool. Het was een bijzonder goede middag, de mensen waren vriendelijk en ze namen de krant gemakkelijk aan. Op een gegeven moment voelde ik een zachte en mooie energie. Een paar minuten later kwam een elegante vrouw van rond de 80 met een groot verband over haar linkeroog naar me toe. Ik legde het onderwerp van de krant uit. Ze zei tegen me: “U hebt veel moed om te doen wat u doet. U stijgt boven u zelf uit. U beseft niet hoe moedig u bent. Ik feliciteer u. Het is geweldig dat jonge mensen (ik ben 34 jaar) dit nog steeds doen” (ze sprak over het verspreiden van de krant op straat). Ik vroeg haar naar het grote verband. Ze vertelde me dat ze een lymfoom had. Ik sprak met haar over de ‘hand’ van Maitreya en gaf haar een klein exemplaar dat ik altijd in mijn portemonnee heb om aan mensen te geven. Ze vroeg twee keer of de hand haar kon helpen. Ik zei dat het volgens mij kon, maar dat ik het ook niet kon voorspellen. Ze zei lachend: “U weet de uitkomst niet.” Toen ging ze weg. Ze had gevoel voor humor en was heel vriendelijk en kalm.
Even later kwam er een man van ca. 40 tamelijk direct op me af. Hij had iets bijzonders in zijn manier van bewegen en kijken. Wat indruk op me maakte was zijn energie, hij was heel dynamisch. Ik bleef achter met een heel duidelijk gevoel van het Wil-aspect, zoals ik dat begrijp en voel. Hij vroeg me over de krant. Ik vertelde hem dat het over Transmissie-meditatie ging. Hij wilde me geld geven en ik weigerde en zei dat het gratis was. Hij stond erop en ik weigerde weer. Hij zei me heel direct: “U hebt veel problemen. Ik begreep dat hij mijn ernstige geldproblemen bedoelde. De dag ervoor had ik gehoord dat ik een groot bedrag voor de tandarts moest betalen en ik had het hele jaar grote problemen met mijn auto. Hij zei: “Het is ook gratis” (zoals de krant en sprekend over het geld). Hij keek naar de krant. Ik legde uit dat het over onverklaarde verschijnselen ging en de aanwezigheid van de Wereldleraar. Hij zei weer direct: “Wil je mijn eerste discipel zijn?” Ik keek hem verlegen en ook lachend aan, en dacht dat hij misschien een valse goeroe was. Hij ging door: “Omdat ik het ben!” En tenslotte zei hij met de hand dicht bij zijn mond alsof hij me een geheim vertelde: “Maar ik ben nog steeds incognito.” En hij vertrok.
M.G., Tours (Frankrijk).

Weksignaal
Een paar weken geleden, in september 2018, terwijl ik ’s morgens uit bed stapte, werd me dit ingeprent: “Carol, ik kom echt heel snel.” Jaren heb ik Maitreya’s openlijke verschijning verwacht en ik vond deze ervaring bijzonder troostend. Ik heb het ook aan anderen verteld, die de troost van deze verzekering ook voelden. Daarom geef ik het aan jullie door.
C.E., Essex (VK).