Het bredere perspectief – ingekort
Als algemene vuistregel is het raadzaam om waar er sprake is van onenigheid of een tendens tot
afscheiding na te gaan wat daar achter schuilgaat. Verdeeldheid leidt tot partijzucht en twist en wordt aangemoedigd door de krachten van chaos. Het is altijd verstandiger om eenheid te kiezen en te werken in het belang van het algemeen welzijn. Naarmate de mensheid evolueert en haar vermogen om zich meer met anderen te vereenzelvigen verruimt, hoe anders ‘de ander’ ook mag zijn, is de algemene tendens naar grotere inclusiviteit, terwijl verscheidenheid altijd gerespecteerd en omarmd wordt. Ieder land heeft zijn unieke eigenschappen, maar deze moeten in dienst gesteld worden van de grotere groep. In januari 1971 stemde het parlement van het VK in met toetreding tot de Europese Gemeenschappelijke Markt, zoals die toen heette. Edward Heath was de Conservatieve premier en ook musicus, een oceaanzeiler en enigszins een visionair. Hij was van mening dat in deze periode van de geschiedenis de rechtmatige plaats voor het VK was deel van Europa te zijn, verenigd na eeuwen van conflict. Tot dan toe was het VK buiten Europa gebleven, aanvankelijk tegengehouden door Winston Churchill, premier van Groot-Brittannië, en Charles de Gaulle, president van Frankrijk, beiden om hun eigen patriottistische redenen. Toen het parlement de overeenkomst aannam om mee te doen met Europa nam Heath uit dankbaarheid plaats achter zijn klavichord en speelde een van de preludes uit Bachs Wohltemporierte Klavier, dat vrede en harmonie uitdrukt.
Verscheidene jaren later was de onenigheid die deze overeenkomst opriep zo groot – het VK heeft
zichzelf lange tijd een trots en zegevierend eiland gevoeld – dat Harold Wilson, de toenmalige Labour-
premier, een referendum afkondigde dat het Britse volk de kans gaf om in de gemeenschappelijke markt
te blijven of te vertrekken. Een grote meerderheid van twee tegen één stemde voor blijven.
Op 4 juni 1975, de dag voor het referendum, werd een brief van Benjamin Creme in het dagblad The
Times gepubliceerd waarin hij ten sterkste pleitte om te stemmen voor Blijven in het belang van eenheid
en vrede:

De ervaring van Groot-Brittannië
Van de heer Benjamin Creme
Het lidmaatschap van Brittannië van de gemeenschappelijke markt is wezenlijk, niet alleen voor Europa maar voor de eenheid in de wereld. Brittannië heeft lang ervaring als moeder van het Britse Gemenebest dat door haar banden losjes maar toch stevig is verenigd, en ze is in staat om de spanningen van uiteenlopende nationale noden en aspiraties het hoofd te bieden. Ze kan daarom als een plechtanker en gids optreden in de vele problemen waarvoor Europa zich gesteld ziet in zijn poging een eenheid en fusie te smeden. Dit zou later de eerste tastbare blauwdruk kunnen leveren voor die grotere wereldeenheid waar alle mensen van goede wil in hun hart naar verlangen, en die essentieel is wil ware en duurzame wereldvrede ooit werkelijkheid kunnen worden. De voors en tegens van materiële voordelen, en het geringe verlies van soevereiniteit dat dit met zich meebrengt zijn van weinig belang in dit bredere perspectief. De tijd is nu gekomen dat het Britse volk zijn ingeboren besef van hogere waarden van samenwerking, wijs compromis en samendelen voor het collectief goed kan laten zien door Ja te stemmen voor het behoud van ons lidmaatschap van de Europese
Gemeenschap.

Hoogachtend,
BENJAMIN CREME
2 juni 1975
…
Maitreya ́s visie
De volgende citaten zijn leringen van Maitreya zoals overgebracht door Zijn naaste medewerker in de
Aziatische gemeenschap in Londen en gepubliceerd in Share International, als persberichten
uitgezonden en later bijeengebracht in het boek Maitreya’s Leringen – de Wetten van het Leven.
“De Europese Gemeenschap – De idealen van de EG moeten niet te hoog grijpen en een bedreiging gaan vormen voor de culturele en nationale identiteit van de afzonderlijke landen. Die identiteit is onschendbaar en moet niet worden aangetast. Maar de EG kan wel een rol spelen bij het voeden van de landen van de wereld.” (november 1989) “…De landen zullen hun heilige individualiteit behouden. Maar voedsel, huisvesting en veiligheid moeten prioriteit krijgen, zodat de zaden van destructief nationalisme en racisme niet kunnen groeien. Vrije handel is niet hetzelfde als de afschaffing van alle grenscontroles… Als we dit toestaan, zullen de nationale identiteiten daaronder lijden. Dit lijden op zich geeft aanleiding tot nationalisme en racisme, die het zaad vormen van vernietiging.” (september 1993)