interview met Narayanan Krishnan door Jason Francis (ingekort)

De Akshaya Trust is een groep toegewijde vrijwilligers die de armen en daklozen van Madurai (Tamil Nadu, India) voedsel en mededogen brengen. De oprichter is Narayanan Krishnan, die een opleiding in hotelmanagement heeft. Krishnan stond aan het begin van een succesvolle zakencarrière toen een ervaring hem ertoe dreef zijn leven te wijden aan het voeden van de armen van Madurai en het herstellen van hun waardigheid. Hij was een van de 10 finalisten uit 10.000 genomineerden voor de onderscheiding Held van het Jaar 2010, die wordt toegekend door de internationale nieuwszender CNN. Jason Francis interviewde hem voor Share International.

Share International: Welke ervaring veranderde uw leven, van het nastreven van een succesvolle zakencarrière tot het voorzien in de noden van de armen?
Narayanan Krishnan: Toen ik in juni 2002 over een drukke straat in Madurai reed, zag ik een oude man zijn eigen uitwerpselen opeten. Totaal geschokt en zonder op mijn omgeving te letten, sprong ik uit mijn voertuig en liep naar de oude man. Ik besefte dat acute honger hem ertoe dreef en dat hij niet in een gezonde gemoedstoestand verkeerde. Ik kocht meteen een paar idlis [kruidencakejes] en gaf ze hem. Terwijl de oude man het eten sneller at dan ik ooit gezien had, hield hij mijn handen vast en dat gaf me een diep gevoel van krachtige energie. Het innerlijke geluk en de vervulling die ik voelde en nooit eerder had ervaren, veranderde mijn leven voorgoed. De krachtige energie van die uiterst indrukwekkende en unieke ervaring voel ik zelfs nu nog.

SI: Waarom koos u het woord Akshaya?
NK: Akshaya betekent in het Sanskriet “onvernietigbaar”, “onvergankelijk”. De naam is gekozen om te benadrukken dat het menselijke mededogen nooit zou moeten sterven of vergaan en een helpende geest altijd de overhand moet hebben.

SI: Wanneer begon u met het verzorgen van maaltijden voor hongerende mensen?
NK: Ik begon het voedselprogramma in juni 2002. Aanvankelijk zonder enige hulp of erkenning. Toen het publiek zich bewust werd van wat ik aan het doen was, kwam de hulp langzamerhand op gang. De steun groeide door mond-tot-mond reclame. Toen het publiek de zaak ging steunen, vond ik dat het werk geformaliseerd moest worden. Toen is in juni 2003 in Madurai de Akshaya’s Helping in H.E.L.P. Trust opgericht.
Met de erkenning van CNN in 2010 begon de hulp vanuit de VS grootschalig binnen te komen. Om deze steun aan te moedigen en voor donoren belastingvrijstelling te verzekeren, werd Akshaya VS geregistreerd. De belastingvrije status werd in oktober 2010 verkregen. Akshaya VS coördineert onze activiteiten in de VS, onderhoudt contacten met de subsidiegevers en helpt met het organiseren van geldinzamelingsacties.

SI: Wie zijn de mensen die door de Akshaya Trust geholpen worden?
NK: We zorgen voor de berooide mensen aan de kant van de weg, die door hun families verlaten zijn. Ze zijn ziek en verwaarloosd, geestelijk niet alert, te oud en verzwakt om voor zichzelf te zorgen. De meesten zijn boven de 50 jaar. Sommigen boven de 75. De groep bestaat uit mannen en vrouwen uit verschillende delen van India.

SI: Waar verkrijgt de Akshaya Trust het eten dat ze uitdeelt?
NK: Aanvankelijk werd het eten in de winkeltjes langs de weg gekocht en uitgedeeld. Vanaf januari 2003 begon ik (om financiële en hygiënische redenen) iedere dag verse levensmiddelen te kopen, het zelf thuis te koken en met ons busje ’s morgens, ’s middags en ’s avonds te verspreiden. Tot augustus 2011 zijn bijna 1,8 miljoen maaltijden verstrekt.

SI: Hoeveel mensen in Madurai zijn dakloos en hongerig?
NK: In Madurai voeden we elke dag rond de 450 mensen. Toen we in 2002 startten, waren dat er ongeveer 30. Geleidelijk aan vonden we meer hulpeloze mensen en doordat we konden beschikken over fondsen konden we een grotere groep onderhouden. Momenteel is onze blik gericht op de hoofdwegen en een paar aanliggende zijwegen. Vanwege verschillende moeilijkheden kunnen we niet alle wegen beslaan . Een ruwe schatting is dat er elke dag 700 tot 800 mensen in Madurai op straat leven. Aantallen variëren. Er komen nieuwe mensen bij, oude mensen gaan weg, sommige overlijden.

SI: Waarom worden mensen in Madurai dakloos?
NK: Madurai is een druk pelgrimscentrum. Gezinnen die hun gezinsleden niet kunnen onderhouden brengen ze naar de straat en laten ze daar achter. Ze blijven normaal waar ze zijn achtergelaten, maar soms gaan ze naar gebieden in de buurt. Het gebeurt ook dat mensen die niet in een goede geestesgesteldheid zijn gewoon van huis af dwalen. Ze blijven zonder doel lopen of weten niet waar ze heengaan. In sommige gevallen worden ouderen door persoonlijke problemen of misverstanden binnen de familie gedwongen weg te gaan. En in sommige ziekenhuizen zijn er patiënten zonder verzorger of mensen die zijn uitbehandeld en niet het benodigde geld hebben, die aan de straat zijn overgeleverd.

SI: Hebt u steun van vrijwilligers en de gemeenschap?
NK: Er is een goede ondersteuning vanuit vrijwilligers en de gemeenschap. De eerste paar maanden was er geen ondersteuning. In feite was er flinke tegenstand van vrienden en familieleden, die mijn werk als abnormaal beschouwden. Maar, tegen het einde van 2004 kwam er erkenning op nationaal niveau met de CNN-IBN Reliance-onderscheiding voor Echte Helden en op mondiaal niveau in 2010 met CNN’s Helden Top 10-onderscheiding.

Akshaya-huis
SI: Kunt u iets vertellen over het Akshaya-huis?
NK: Dit huis is een sleutelelement in onze doelen voor de lange termijn. Naast gewoon onderdak, willen we een veilige omgeving bieden voor reïntegratie. Veiligheid is een belangrijk aandachtspunt, vooral voor kwetsbare, psychisch beschadigde vrouwen, wier leven zo gemakkelijk in gevaar kan komen door kwaadwillende elementen in de maatschappij. Het Akshaya-huis wil voor de verlaten ouderen in hun laatste dagen een plaats voor rust zijn.
Ondanks een moeizame start wordt het Akshaya-huis nu werkelijkheid. Als het klaar is, zullen we 7458 m2 leefruimte hebben, inclusief gezondheidszorg en hulpvoorzieningen voor 100 mannen en 100 vrouwen.
De grote en aanhoudende financieringsproblemen betreffen algemene en medische apparatuur, evenals personeel voor de dagelijkse gang van zaken en het onderhoud van het huis. Zulke fondsen zullen langetermijn verplichtingen en zekerheden noodzakelijk maken, zodat het Akshaya-huis een blijvend oriëntatiepunt voor mensen in nood zal zijn.

SI: Hoe kan het Akshaya-huis niet alleen helpen bij het bieden van onderdak en maaltijden, maar ook bij het herstel van de waardigheid en mensen weer het gevoel geven erbij te horen?
NK: Onder extreme omstandigheden verliezen mensen hun zelfrespect en voelen zich minder dan menselijk. Met basisvoedsel – voedsel voor het fysieke lichaam en de liefde voor de ziel – komen mensen voor een groot deel weer in een normale toestand. Voor dakloze mensen met verzekerde veiligheid in een veilige verblijfplaats en voedzaam eten verwachten we verbeterd zelfvertrouwen dat naar een zinvoller leven leidt.

SI. Wat moet er in de maatschappij veranderen om onrechtvaardigheid zoals armoede voor eens en altijd uit te bannen?
NK: Een positieve verandering kan er alleen komen als een meerderheid van de bevolking de noodzaak begrijpt om altijd behulpzaam te zijn voor de medemens. Mensen moeten begrijpen dat ze terugkrijgen wat ze aan de maatschappij geven. Wanneer we de samenleving steunen, krijgen we dat ook terug. Mensen moeten dit verband goed zien.