Welkomstgroet
Terwijl we lange uren maakten in onze nieuwe Informatiecentrum in Amsterdam-Oost zagen Adrie, Jos en ik een aardige oude dame voor het etalageraam gebaren maken. (Adrie vertelde ons in feite dat ze iedere keer aan het eind van de dag langs was gekomen en altijd gebaren naar hem gemaakt had en gewuifd — met haar duimen omhoog of een vrolijk soort groet. Ze had hem ook gevraagd of hij voor haar zo’n mooie vloer zou willen leggen, voor 500 euro.) Nu waren alle lichten in het centrum aan en het licht straalde naar buiten; de muren en het houtwerk waren smetteloos wit geverfd.
Eerst gebaarde ze met één hand met een duim omhoog en zei iets wat we niet konden verstaan omdat de deur dicht was. Het moet iets geweest zijn als: “Goed werk, jongens, het ziet er geweldig uit.”
Toen stak ze twee duimen omhoog terwijl ze breed naar ons lachte; we lachten terug en wuifden vrolijk ‘Dank u’ naar haar. Toen eindelijk de laatste plank in de vloer gelegd was, waren we allemaal erg blij – goed werk geleverd. We ruimden op en gingen weg naar het Chinese restaurant naast het centrum. Terwijl we van het nieuwe centrum wegliepen, kwam ineens dezelfde oude dame aangelopen en feliciteerde ons in gebroken Nederlands dat we de plek zo mooi gemaakt hadden. Ze zei iets als: “Mijn huis! Prachtig!” En toen vertelde ze ons dat ze Adrie elke dag had zien werken; ze was vol bewondering. Toen gebeurde er iets opmerkelijks, ze zei dat Adrie een mooi hart heeft en ze raakte zijn hart en handen aan. “Je bent een sterke jonge man,” zei ze. Toen ze wegliep, was er een geweldige grootsheid en vreugde voelbaar, terwijl ze ons allemaal goedendag wuifde.
Wilt u alstublieft uw Meester vragen wie de dame was?
A.A en A.v.D., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dame’ de Meester Jezus was.

Prins van Samendelen
Op 8 mei 2011 zat ik in Den Haag in de tram met mijn vijf jaar oude zoon op schoot, toen ik een man van in de veertig aan de andere kant van het gangpad opmerkte, niet echt goedverzorgd, die snoep uitdeelde aan kinderen die voor en achter hem zaten. De kinderen waren vergezeld door volwassenen. Hij was erg spraakzaam en vrolijk. Door zijn wilde gebaren maakte hij op het eerste gezicht de indruk van een drugverslaafde. Maar zijn ogen straalden zacht en vol liefde naar de kinderen.
Ik ving maar hier en daar een zin op omdat mijn aandacht verdeeld was tussen mijn zoontje en hen, zodat ik me de preciese conversatie niet herinner, maar de gebeurtenis is me ondanks dat bijgebleven.
Ik denk dat de kinderen (en de ouders) het grappig vonden, maar ook wel wat verbaasd waren over zijn vreugdevol en levendig karakter. Hij kreeg een opmerking over het feit dat hij zijn snoepgoed zo gemakkelijk weggaf en hij antwoordde in de trant van: “Ik heb liever weinig en ben gelukkig en tevreden met mijn vrienden aan het strand dan rijk en ongelukkig in een paleis.” Toen kwam er ook nog een grote reep chocola uit zijn tas en begon hij die uit te delen. Na nog wat meer gelach en opmerkingen over zijn uitdelen, wat ik allemaal niet kon verstaan, zei hij iets als: “Nee echt, dit is wie ik ben, echt. Ik zal het jullie laten zien.” En om dat kracht bij te zetten stond hij op, trok zijn overhemd over zijn hoofd en toonde een grote tatoeage die zijn hele rug bedekte. Er stond: “AQUARIUS” (in een boog en in hoofdletters) en daaronder: “Vredevorst”. Was deze gulle man Maitreya?
C.Q., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus was.

Veiligheid voorop
Al fietsend langs een hoofdweg in westelijk Londen, op 17 oktober 2011, stopte ik voor een rood verkeerslicht. Ik hoorde links van me een stem zeggen: “Waar is je helm?” Ik draaide me om en zag een man van midden 30, die lachte en tegen me praatte. “Ik heb er geen,” antwoordde ik. “Je kunt zelf wel een goede fietser zijn”, zei hij, “maar de automobilist achter je is misschien niet zo’n goede chauffeur.” Ik knikte instemmend. Hij zei: “Kosten van een helm die je leven zou kunnen redden.” Ik dankte hem voor zijn bezorgdheid, hij lachte ondeugend, knipoogde en met een vriendelijk groetend gebaar als van een vriend liep hij verder. Zijn ogen waren prachtig helder lichtblauw en hij had blond haar.
Terwijl ik verder fietste, nu extra voorzichtig, dacht ik bij mezelf ‘dat was vreemd’ en vroeg me af of hij een bijzonder iemand was, misschien de Meester Jezus. Ik kwam bij een ander stel verkeerslichten en stopte voor het rode licht; terwijl ik dat deed kwam er links van me een Caraïbische vrouw uit een kantoor, stond voor me stil, keek in mijn richting en zei zachtjes “Jezus”. Toen stak ze de straat over.
Ik vraag me af of dit misschien een bijzondere persoon was en of het tijd is om te investeren in een helm?
G.P., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man en de ‘vrouw’ de Meester Jezus waren.

Gouden moment
Op 15 september 2011 was ik in de stad Paphos op Cyprus. Het was ongeveer 8 uur ’s avonds. Ik zat in een restaurant aan de boulevard vlak aan zee. Terwijl ik met mijn vriendin praatte, keek ik naar de mensen op de boulevard die voorbij liepen, zo’n 15 m vanwaar wij zaten.
Plotseling zag ik een vreemd tafereel. Uit de richting van de haven kwamen twee ‘goudkleurige mensen’, het leek alsof zij in gouden ballen liepen, een grote en een kleine. De goudkleur trok als eerste mijn aandacht. Toen zag ik dat een van hen heel lang was en de andere was kleiner en kon de langere nauwelijks bijhouden, omdat die snel liep. Het was alsof de kleinste op een snelle manier aan het dansen was om naast de lange man te blijven. Het was alles een kwestie van seconden tot ze uit mijn gezichtsveld verdwenen. Ik moet er steeds aan denken. Het was alsof ik een paar seconden in een andere dimensie keek. De hele ervaring maakt dat ik me heel gelukkig voel.
Kunt u uitleggen wat me overkwam?
M.B., Nederland.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat u enkele minuten uit de tijd werd gehaald en dat u de Meester Jezus en een van Zijn discipelen in de lichtbollen zag.

Bemoediging
In de herfst van 2011 besloot ik naar Hebden Bridge te gaan om een paar exemplaren van het kwartaalblad op de post te doen. Toen mijn man en ik bij het station aankwamen, zagen we een man die een shagje rolde en er een beetje armoedig uitzag. Hij trok onze aandacht omdat hij riep: “Genieten  jullie van de wandeling?” Toen ik me naar hem omdraaide, keek hij me recht aan en stak zijn linkerhand op. Ik ben nogal verlegen en vind het moeilijk om met mensen over Heer Maitreya te praten en was zelfs bang voor een ontmoeting toen ik het kwartaalblad ging posten.
Was dit bemoediging of alleen maar verbeelding aan mijn kant?
L.L., Rastrick (Brighouse, W. Yorks, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.

Occupy Wall Street
Ik ben gemotiveerd door de inspanningen van Occupy Wall Street en van degenen die deze samenkomst organiseren, in stand houden en bijwonen. Hun inspanningen zijn een inspiratie voor de vorming van gelijksoortige groepen overal in ons land en de wereld. Wanneer ik een video over hen bekijk, denk ik aan Maitreya, ik kan zijn aanwezigheid daar “voelen”. Veel zegen voor u en de wereld.
B.R., Wellington (Florida, VS).