Lichtverbinding
Op maandag 16 januari 2012 om kwart voor 6 ’s middags was ik bij Alexandra Palace in noord-Londen. Toen ik uit de auto stapte, zag ik aan de westkant van het paleis een oranje licht dat zich langs de hemel voortbewoog. Er stond ook een buitgewoon heldere ster aan de hemel en het oranje voorwerp ging er precies onderlangs en verdween toen zo maar. Toen ik 45 minuten later weer naar de lucht keek, was de heldere ster ook zo maar verdwenen, ook al was het een heldere avond en waren alle andere sterren nog duidelijk zichtbaar.
Kunt u zeggen wat de “heldere” ster en het oranje licht waren?
S.S., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de “heldere ster” Maitreya’s ‘ster’ was en het oranje licht Maitreya’s Lichtschip.

Super ziekenhuis
Ik wil graag enkele bijzondere ervaringen vertellen, die plaatsvonden toen ik als patiënt in een ziekenhuis verbleef en me alleen en verloren voelde.
Op 1 november 2011 was er om kwart over 2 ’s middags een personeelswisseling. Een nieuwe ziekenverzorgster kwam binnen en stelde zich voor. Mijn eerste gedachte was: “Ze hebben waarschijnlijk personeelstekort en hebben een gepensioneerde ingehuurd.” Ze leek ongeveer 75 jaar oud. Ze was heel mooi met glinsterende, warmbruine ogen en een intense uitstraling. Ze had een bochel en was in het wit gekleed, maar droeg geen naamkaartje. Mijn aandacht werd ook getrokken naar een oorbel in haar linkeroor. Die was werkelijk prachtig en glinsterde zoals ik nog nooit had gezien. De oorbel zond kleine straaltjes licht uit. Zij boog zich over me heen, nam mijn hand, stelde zich voor en zei dat “ik een tijdje hier zou zijn”. Toen ze zich over me heen boog, zag ik een mooie halsketting. Ik pakte die vast en zei: “Dit is een prachtige ketting.” Zij boog zich nog dichter naar me toe, zodat ik het sieraad van dichtbij kon bekijken en zei: “Dit is het symbool voor de ‘voetafdruk in het zand’.” En toen vertelde ze me het verhaal van de man die door God werd gedragen toen hij zich erg verloren voelde. “Dat is de waarheid,” zei ze met zachte nadruk en ging zingend weg om de douche schoon te maken.
Drie dagen later kwam ik in Hillesgarden voor revalidatie en vroeg ik mijn dochter om naar mijn huis te gaan en een recept voor me te halen. Toen ze terugkwam, zei ze: “Er zit een stukje papier vast aan het recept dat je wilde hebben. Ik kan het er niet van af krijgen.” Ik peuterde het voorzichtig los en het aangehechte stuk papier was de foto van de ‘Hand’ van Maitreya.
Ik had een terugval op 27 december 2011 en moest terug naar het ziekenhuis. Ik deelde een afdeling met vier anderen en mijn bed was het tweede van rechts. Bij de deur, aan de linkerkant, lag een dame met een hartkwaal. Even voor 10 uur ’s morgens kwam er een man op de afdeling. Hij was tussen de 45 en 50, van gemiddelde lengte en keurig gekleed. Hij keek de afdeling rond, lachte naar me, knikte en ging zitten naast het bed van de dame met de hartkwaal. Ik zat te breien. Telkens als ik opkeek, knikte en glimlachte hij naar me. Om 12 uur werden de dame en ik ontslagen. De man was er nog. Ik ging de kamer uit naar de liften om vervoer naar huis te regelen. De man stond daar om met de vrouw en een andere man een van de liften in te gaan. Hij draaide zich om en riep me met een brede hartelijke glimlach toe: “Succes met het herstel.” Ik voelde een ongelooflijke warmte zich in mijn borst verspreiden. De warmte ging verder naar mijn hoofd en toen naar mijn gehele lichaam. Ik ervoer een gevoel van kalme vreugde en licht. Nadien is mijn gezondheid langzamerhand verbeterd.
Kunt u uw Meester vragen wie de man en vrouw waren? Creëerden de Meesters voor deze gelegenheid lichamen of werden deze personen overschaduwd? Hebben anderen hen gezien?
G.F., Munka Ljungby (Zweden).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dame’ van de eerste ontmoeting de Meester Jezus was. De man was Maitreya. Zij hadden die lichamen inderdaad gecreëerd en niemand anders zag hen.

Onverwachte pracht
Ik wil u graag vertellen over een ervaring die mijn vrouw op 28 december 2011 heeft gehad. Zij ging om half vijf ’s middags naar het graf van haar ouders op een begraafplaat met de naam “La Magdelaine” in Thouars. De lucht was bepakt met laaghangende bewolking.
Voor haar zijn deze momenten waarop zij “met haar ouders spreekt” belangrijk, om hun te vertellen over de vreugde dat we weten dat onze zoon een kind krijgt. Plotseling schoof de bewolking uiteen en liet de zonneschijn door met een ongekend krachtige straling; de stralen verlichtten alleen het graf en mijn vrouw. Zij keek op en zag tot haar verbazing dat een andere zon zich naast de eerste zon plaatste. De kracht van de straling was intens en de zon begon te flitsen als de koplampen van een auto.
Zij zei tegen haar ouders dat ze “gelukkig moesten zijn, want het leven gaat door”. Op dat moment flitste de zon sneller. Ze richtte zich tot de zon en haar ouders en zei: “Is het een positief teken?” De zonnen flitsen twee maal zo snel.
Ze voelde zich ontzettend goed, kalm en zonder de hitte te voelen. Ze had sterk de aandrang om te huilen (van vreugde en welzijn). Ze bleef nog 10 minuten. De twee zonnen schenen tijdens haar aanwezigheid bij het graf, tot ze afscheid nam van haar ouders en wegging. Toen verdwenen de zonnen en maakten plaats voor een donkere lucht verborgen achter wolken.
Hoe moeten we dit teken begrijpen? Was het de aanwezigheid van een Meester?
M.R., Thouars (Frankrijk).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de vrouw van de schrijver dit visioen gegeven werd, dat door de Meester Jezus gemanifesteerd werd.

Meditatie voor iedereen
Omdat Benjamin Creme tijdens de laatste Europese Conferentie (2011) in Kerkrade opnieuw de nadruk legde op het belang van Transmissie-meditatie besloot onze groep om elke maand een extra lange meditatie te doen (met twee korte pauzes).
De eerste keer dat we hiermee begonnen, maakte ik in de lunchpauze een wandelingetje om mijn benen te strekken, omdat ik wat last van mijn rug had. Op straat vroeg een oudere dame met een vreemd soort looprek en een vrolijke roze hoed in het Engels de weg naar een bepaalde winkel. Ik voelde medelijden met haar omdat het nog een lange wandeling was en ze niet al te goed liep. Maar ze zei dat dat geen probleem was, ze had last van haar rug en lopen was goed voor haar.
Ik vertelde dat ik graag een eindje met haar wilde oplopen en ze stemde verheugd in. Ik vertelde haar zonder bepaalde reden dat het mijn meditatiedag was en ik tijdens de lunchpauze een wandelingetje maakte. Zij was erg blij dat te horen en zei dat zij zich ook bij een meditatiegroep had aangesloten. Zij was joods en haar rabbijn had een wereldwijde meditatiegroep voor joden en christenen georganiseerd op zo’n manier dat er altijd een van de groepen aan het mediteren was. De rabbijn had ook geprobeerd om er moslims bij te betrekken maar tot zover zonder resultaat. Zij had de rabbijn verteld dat hij gedaan had wat hij als zijn plicht zag en dat hij niets moest forceren. Zij benadrukte ook dat het voor moeders over de hele wereld belangrijk is om te mediteren. Zij vroeg me om voor haar te bidden en zei dat ze dat ook voor mij zou doen. Toen ik terug moest naar onze groep vroeg ze mijn naam en toen spreidde ze haar armen wijd uit en zei vol vreugde: “Mijn naam is Gloria”. Toen we elkaar ten afscheid kusten, wenste ze me “Shalom”. Ik denk vaak aan deze bijzondere dame. Wie was zij?
B.G., Den Haag.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ‘oudere dame’ de Meester Jezus was.

Kerstwens
Ik had op 3 december 2011 een heel ongewone en interessante ervaring en ik wil u graag vragen daar wat licht op te werpen.
Ik reisde naar Londen om een kerstbijeenkomst bij te wonen in Swiss Cottage. Ik zat in de eerste wagon van de trein op de oude Metropolitan lijn, met een uitgang voor me en achter me. Toen we het station Harrow on the Hill naderden, liep er een man langs het middenpad om de uitgang voorin te gebruiken. Hij stond bij de deuren en toen de trein stopte, draaide hij zich naar mij toe en zei iets. Ik kon niet verstaan wat hij zei, dus glimlachte ik beleefd, terwijl ik de vaas met bloemen voor de bijeenkomst in evenwicht hield. Hij herhaalde het op z’n minst drie maal terwijl hij voor de geopende deuren stond. Uiteindelijk leunde hij zich voorover en verhief zijn stem en ik hoorde: “Verheugt u zich op Kerstmis?”
“Ja,” antwoordde ik.
“Dat is iets heel goeds, Kerstmis,” voegde hij eraan toe en stapte uit. Hij keek me aan, glimlachte en tikte op het raam, terwijl hij over het perron liep.
Hij droeg een grijze lange broek en een coltrui. Hij had niets in zijn handen. Hij had een indrukwekkende aanwezigheid.
Zijn gezicht herinnerde me aan Maitreya [in Nairobi, Kenia, 1988]. Hij was lang met een donkere huidskleur en donker golvend haar.
Later tijdens de bijeenkomst herinnerde de spreker ons aan het belang van voorbereiding op Kerstmis.
L.G., Ickenham (Middlesex, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Harmonisch trio
Op 27 oktober 2011 ging ik naar een gezondheidskliniek omdat ik in een diepe depressie zat en ernstige spijsverteringsproblemen had. Terwijl ik bij mijn man zat en wachtte tot ik opgeroepen werd, liep een jong stel de kliniek binnen met een kleine baby, een jongetje, in een draagmandje. Ik denk dat hij ongeveer vier maanden oud was, heel alert en een schatje. Hij lachte steeds wanneer hij in onze richting keek.
Ze waren alle twee eenvoudig gekleed; zij droeg een grijze flanellen lange broek en een grijze trui, zachte gevoerde leren laarzen, een muts die al haar haar verborg, maar die zij afdeed waardoor haar korte blonde haar tevoorschijn kwam. Ze was tenger, terughoudend, had zachte gelaatstrekken en was heel knap. Hij was erg lang en droeg een spijkerbroek en gelijksoortige laarzen; hij hield de baby bezig, speelde met hem, en zij maakten beiden babygeluidjes naar hem, alles bij elkaar prachtig en vreugdevol om te zien.
Na een poosje voedde zij de baby onopvallend, terwijl hij de kamer uitging. Toen hij terugkwam had hij een zak met sandwiches bij zich; zij voerde de baby kleine stukjes brood, nam zelf wat en gaf wat aan haar man. De baby viel uiteindelijk in de armen van zijn vader in slaap, terwijl hij intussen met een mobiele telefoon speelde en zij een pocketboek las.
Hun aanwezigheid in de kamer had een rustgevende invloed op me, zo mooi en vredig. Toen het tijd werd voor mij om weg te gaan, liep ik naar haar toe en maakte haar een complimentje over haar mooie jongetje. Zij bedankte me met een zachte verlegen glimlach.
Toen ik thuis kwam nam ik mijn medicijnen en was verbaasd dat ik veel meer ontspannen en rustiger was en ik kon, voor het eerst in 15 uur, wat eten.
Misschien is dit voorval gewoon, maar ik voelde me na deze ontmoeting als herboren, hoe eenvoudig het ook was. Kunt u mij vertellen of zij bijzonder waren – voor mij zullen ze het altijd zijn.
G.S., Canada.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus was. De ‘vrouw’ en de ‘baby’ waren discipelen van de Meester Jezus.

De barmhartige Samaritaan
Ik reed na de lunch van Greensboro naar huis toen de airconditioning het begaf, gevolgd door een klik, waarna de motor afsloeg en er rook onder de motorkap vandaan kwam. Ik reed naar de kant van de weg, vrezend voor het ergste – een vastgelopen motor. Ik wilde mijn mobiele telefoon pakken om de Wegenwacht te bellen en realiseerde me tot mijn schrik dat ik die thuis had gelaten; dus stapte ik uit en stak mijn duim op voor een lift. Binnen drie minuten reed er een auto naar de kant en achteruit naar waar ik geparkeerd stond. De auto zag er verweerd uit en leek eerlijk gezegd op een rijdend wrak. Ik keek in het vriendelijke gezicht van een jonge man met achterover gekamd haar, die verontschuldigend lachte en zei: “Sorry, ik heb hier voor geen plaats voor je, maar als je wilt kun je achterin zitten bij de hond.” Een middelgrote zwarte hond nam de kleine beschikbare ruimte in beslag tussen een massa gereedschap en spullen in allerlei soorten en maten. Ik wurmde me naast de hond en begon die te aaien, en vroeg de bestuurder maar niet wat hij met al dat gereedschap deed. Ik vertelde hem van de problemen met de auto en zei dat ik bang was dat hij was vastgelopen. Hij vroeg of de rook wit of grijs was en suggereerde dat de koppelstang gebroken was. Ik vroeg waar hij vandaan kwam. Hij zei Asheville, wat ik grappig vond omdat ik eerder die dag uit Asheville was gekomen. “Wat deed je in Asheville?”, vroeg hij. Ik vertelde hem uiteindelijk dat ik gewoon even van Winston Salem weg wilde zijn en genieten van de interessante stad Asheville. Ik vertelde van mijn belangstelling voor Bellingham en hij zei dat hij daar geweest was. Dat verbaasde me en terwijl we praatten raakte ik onder de indruk van zijn vriendelijke, kalme en scherpzinnige manier van doen; toch gaf zijn auto de indruk dat hij met zijn vaardigheden maar net de eindjes aan elkaar kon knopen. Mijn huis was maar 6 tot 7,5 km daar vandaan en hij bood aan om me daar af te zetten. Zijn hond was heel vriendelijk en mijn witlinnen lange broek en overhemd waren al gauw bedekt met zwarte hondenharen. Ik vond dat niet erg, want de hond had een kalmerende invloed op mijn emoties. Toen we bij mijn flat aankwamen, gaf ik hem, ondanks zijn protest, 20 dollar en bedankte hem dat hij op deze warme dag een barmhartige Samaritaan was geweest. Hij verontschuldigde zich voor de hondenharen op mijn kleding en toen we afscheid namen zei ik zonder nadenken: “Ik zie je wel weer.” Toen ik de deur van mijn appartement opende zag ik de haren niet meer die ik tevoren had gezien. Ik belde meteen de verkeerspolitie om mijn achtergelaten voertuig te melden, en mijn broer om mijn andere auto te brengen. Ik onderwierp mijn linnen kleding later aan een nauwkeurige inspectie, maar kon geen enkele hondenhaar vinden, niet op mijn overhemd en niet op mijn broek. Was deze barmhartige Samaritaan de Meester Jezus?
I.P., Winston Salem (North Carolina, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man inderdaad de Meester Jezus was.

Geachte redactie,
Op een avond, afgelopen herfst, 24 september 2011, toen ik uit een raam op het noordwesten keek, zag ik een knipperend wit licht als de lichten van een vliegtuig. Tot mijn verbazing ging het licht een dik bewolkt gebied binnen (het leek alsof het ging regenen die nacht); maar op dat moment hield het stil en kwam weer terug. Het ging aanvankelijk naar het oosten en veranderde toen van koers naar het westen. Tegenover mijn huis zijn velden en lage heuvels en daarboven kwam het licht en ging weer weg, van de ene heuvel naar de andere, van oost naar west en terug, tot het voor me, midden tussen twee heuvels, stopte. Het hield stil, knipperend en begon in grootte toe te nemen tot het vier maal zijn oorspronkelijke omvang had. Dit ging enkele seconden door tot het terugkeerde naar zijn oorspronkelijke grootte en opnieuw tussen de heuvels heen en weer ging, de wolken ingaand en weer uitkomend, en de heuveltoppen bijna rakend.
Na een poosje ging het de wolken binnen en verdween. Dit duurde bij elkaar ongeveer een half uur, van 01.00 tot 01.30 uur. Was het een ufo? Zo ja, zagen ze mij?
M.Z., Valencia (Spanje).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het een ruimteschip was van Mars. Ze zagen u inderdaad.

Bijzonder bezoek
Begin december 2011 had ik het genoegen om een van uw lezingen in Friends House bij te wonen toen ik vanuit Nederland op zakenreis was. Naderhand, terwijl u het gebouw uitliep, hadden we een kort gesprek toen ik u de hand schudde. Ik had heel erg naar die week uitgekeken, vooral omdat ik me nogal moedeloos had gevoeld en behoefte had om een beter besef van mijn eigen spirituele vooruitgang en doel in het leven te ervaren. Ik zocht erg naar een of ander teken om mijn spanning te verminderen.
Een paar dagen na uw lezing liep ik door Londen en zag overal demonstraties. Terwijl ik langs het Parlementsgebouw liep, kwam er een ‘oude zigeunervrouw’ (zoals ze zichzelf noemde) uit de menigte gelopen en pakte me bij mijn arm. Ze stelde me een paar vragen – legde een steen in mijn hand en ik verloor mezelf in haar blauw-groene ogen en stond voor een paar minuten als aan de grond genageld, terwijl ze me aanmoedigde om mensen overal het beste toe te wensen. Ze voorspelde me een paar dingen en gaf een belangrijke datum aan (in de nabije toekomst). Ik liep weg, enigszins opgebeurd, en rustte even uit op de Westminsterbrug. Was dit misschien een Meester die iets voor mij bevestigde?
R.W., Den Haag.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was.

Geachte redactie,
Om te beginnen wil ik u graag vragen om mijn dank over te brengen aan de Meester van Benjamin Creme en Benjamin Creme zelf voor het schrijven van de boeken. Ik lees nu enkele van zijn boeken en merk dat veel van mijn innerlijke vragen beantwoord worden. Dit bevordert mijn innerlijke groei.
L.S., Florida (VS).
De redactie antwoordt: Dank u en ik ben blij dat te horen.

UFO boven Duits protest
Op 12 november 2011 hadden we in Duitsland twee belangrijke demonstraties, één in Frankfurt am Main en de andere in Berlijn, onder het motto “Zet banken op hun plaats!” (“Banken in die Schranken”)
Na de demonstratie in Berlijn stonden we allemaal bij de Brandenburgerpoort voor de slotverklaring op het podium. Het was prachtig weer en ik dacht bij mezelf ‘er moet een ufo in de lucht boven de groep zijn’. Toen ik naar de hemel keek, zag ik een paar tellen later iets wat op een ufo leek, heel plat en erg snel, rood en metaalkleurig. Het kwam en ging weer, tot twee of drie keer toe, en toen verdween het voorwerp. Twee anderen van onze Transmissiegroep hebben dezelfde ufo gezien.
Kunt u bevestigen of dit een ufo was en vertellen waar hij vandaan kwam?
C.U., Berlijn (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ufo een ruimteschip was van Mars.