Trends – april 2019

Posted by bos in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

Mijlpaal in mondiale Aidsepidemie
Doktoren in Londen hebben bekendgemaakt dat er een tweede patiënt van hij genezen is. De verrassende resultaten bevestigen dat er een behandeling voor hiv-infectie mogelijk is, na 12 jaar van pogingen om de behandeling te herhalen waarmee de eerste succesvolle genezing een feit werd. Beide genezingen waren het gevolg van beenmergtransplantaties die waren bedoeld als behandeling van kanker bij patiënten, niet hiv. Zulke transplantaties zijn riskant, met blijvende ernstige bijwerkingen. Maar deskundigen zeggen dat het herbewapenen van het lichaam met immuuncellen die op soortgelijke manier aangepast worden om hiv te weerstaan, een succesvolle behandeling kunnen opleveren. Het verslag wordt in het tijdschrift Nature gepubliceerd. “Het zal mensen inspireren dat genezing geen droom is,” aldus dr. Annemarie Wensing, virologe aan het UMC Utrecht. “Het komt binnen bereik.” (Bron: nytimes.com)

Ex-Witte Huis-kok voedt daklozen
Robert Mendoza heeft als voormalig kok van het Witte Huis Amerikaanse presidenten en beroemdheden gediend. Nu leidt hij een restaurant en kookt voor de daklozen in Charlotte (Noord-Carolina). Hij volgde zijn moeders intuïtie tijdens haar bezoek uit Guatemala en kocht een kraslot van 5 dollar bij een plaatselijke buurtwinkel en won de hoofdprijs van een kwart miljoen dollar. “Mijn handen begonnen te trillen toen ik de nummers zag,” zei Mendoza. “Sindsdien ben ik blijven trillen… We voeden meer dan 3000 kinderen met mijn stichting,” voegde hij toe. “Ik weet wat het is om honger te hebben. Als tiener zei ik tegen mezelf dat mocht ik ooit in de positie verkeren om terug te geven, ik zou doen wat ik kan om tezorgen dat niemand anders honger hoeft te hebben.” Mendoza heeft plannen om al het geld te gebruiken om de bouw van een keuken te voltooien van waaruit de daklozen in de Dominicaanse Republiek van maaltijden kunnen worden voorzien. (Bron: goodnewsnetwork.org)

Bomen planten voor een stuiver
“Als iemand een boom wil planten, mogen financiële beperkingen dat niet in de weg staan,” meent Rodney Sidloski, stichter van de hulporganisatie HELP International die in het VK haar basis heeft. Na vele jaren onderzoek van boomproductie en planttechnieken in Afrika en Canada, heeft hij een manier ontwikkeld om voor minder dan een stuiver een boom te planten met gebruik van gewone kweekmaterialen. De gepatenteerde techniek maakt gebruik van een vierkante houder van piepschuim die van bovenaf water krijgt, en maandenlang in water drijft; de zaden overleven zelfs de winter. De drijvende boomkweek heeft in vergelijking met traditionele kwekerijen minder water en onderhoud nodig. Deze zomer zullen HELP International en het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties een drijvende kwekerij met een miljoen zaadjes in Ghana beginnen. (Bron: globalnews.com)

Het bredere perspectief

Posted by bos in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

Het bredere perspectief – ingekort
Als algemene vuistregel is het raadzaam om waar er sprake is van onenigheid of een tendens tot
afscheiding na te gaan wat daar achter schuilgaat. Verdeeldheid leidt tot partijzucht en twist en wordt aangemoedigd door de krachten van chaos. Het is altijd verstandiger om eenheid te kiezen en te werken in het belang van het algemeen welzijn. Naarmate de mensheid evolueert en haar vermogen om zich meer met anderen te vereenzelvigen verruimt, hoe anders ‘de ander’ ook mag zijn, is de algemene tendens naar grotere inclusiviteit, terwijl verscheidenheid altijd gerespecteerd en omarmd wordt. Ieder land heeft zijn unieke eigenschappen, maar deze moeten in dienst gesteld worden van de grotere groep. In januari 1971 stemde het parlement van het VK in met toetreding tot de Europese Gemeenschappelijke Markt, zoals die toen heette. Edward Heath was de Conservatieve premier en ook musicus, een oceaanzeiler en enigszins een visionair. Hij was van mening dat in deze periode van de geschiedenis de rechtmatige plaats voor het VK was deel van Europa te zijn, verenigd na eeuwen van conflict. Tot dan toe was het VK buiten Europa gebleven, aanvankelijk tegengehouden door Winston Churchill, premier van Groot-Brittannië, en Charles de Gaulle, president van Frankrijk, beiden om hun eigen patriottistische redenen. Toen het parlement de overeenkomst aannam om mee te doen met Europa nam Heath uit dankbaarheid plaats achter zijn klavichord en speelde een van de preludes uit Bachs Wohltemporierte Klavier, dat vrede en harmonie uitdrukt.
Verscheidene jaren later was de onenigheid die deze overeenkomst opriep zo groot – het VK heeft
zichzelf lange tijd een trots en zegevierend eiland gevoeld – dat Harold Wilson, de toenmalige Labour-
premier, een referendum afkondigde dat het Britse volk de kans gaf om in de gemeenschappelijke markt
te blijven of te vertrekken. Een grote meerderheid van twee tegen één stemde voor blijven.
Op 4 juni 1975, de dag voor het referendum, werd een brief van Benjamin Creme in het dagblad The
Times gepubliceerd waarin hij ten sterkste pleitte om te stemmen voor Blijven in het belang van eenheid
en vrede:

De ervaring van Groot-Brittannië
Van de heer Benjamin Creme

Het lidmaatschap van Brittannië van de gemeenschappelijke markt is wezenlijk, niet alleen voor Europa maar voor de eenheid in de wereld. Brittannië heeft lang ervaring als moeder van het Britse Gemenebest dat door haar banden losjes maar toch stevig is verenigd, en ze is in staat om de spanningen van uiteenlopende nationale noden en aspiraties het hoofd te bieden. Ze kan daarom als een plechtanker en gids optreden in de vele problemen waarvoor Europa zich gesteld ziet in zijn poging een eenheid en fusie te smeden. Dit zou later de eerste tastbare blauwdruk kunnen leveren voor die grotere wereldeenheid waar alle mensen van goede wil in hun hart naar verlangen, en die essentieel is wil ware en duurzame wereldvrede ooit werkelijkheid kunnen worden. De voors en tegens van materiële voordelen, en het geringe verlies van soevereiniteit dat dit met zich meebrengt zijn van weinig belang in dit bredere perspectief. De tijd is nu gekomen dat het Britse volk zijn ingeboren besef van hogere waarden van samenwerking, wijs compromis en samendelen voor het collectief goed kan laten zien door Ja te stemmen voor het behoud van ons lidmaatschap van de Europese
Gemeenschap.

Hoogachtend,
BENJAMIN CREME
2 juni 1975

Maitreya ́s visie
De volgende citaten zijn leringen van Maitreya zoals overgebracht door Zijn naaste medewerker in de
Aziatische gemeenschap in Londen en gepubliceerd in Share International, als persberichten
uitgezonden en later bijeengebracht in het boek Maitreya’s Leringen – de Wetten van het Leven.
“De Europese Gemeenschap – De idealen van de EG moeten niet te hoog grijpen en een bedreiging gaan vormen voor de culturele en nationale identiteit van de afzonderlijke landen. Die identiteit is onschendbaar en moet niet worden aangetast. Maar de EG kan wel een rol spelen bij het voeden van de landen van de wereld.” (november 1989) “…De landen zullen hun heilige individualiteit behouden. Maar voedsel, huisvesting en veiligheid moeten prioriteit krijgen, zodat de zaden van destructief nationalisme en racisme niet kunnen groeien. Vrije handel is niet hetzelfde als de afschaffing van alle grenscontroles… Als we dit toestaan, zullen de nationale identiteiten daaronder lijden. Dit lijden op zich geeft aanleiding tot nationalisme en racisme, die het zaad vormen van vernietiging.” (september 1993)

De Kenners keren weer

Posted by bos in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

Vanaf de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme’s Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Veel van deze artikelen lijken nu inderdaad nog meer van toepassing dan toen ze voor het eerst werden gepubliceerd. Dit artikel uit 1985 beschrijft hoe “In de directe toekomst (…) de mensen de Meesters van Wijsheid [zullen] leren kennen als hun vrienden en bondgenoten op het lange pad van evolutie, als hun gidsen en mentors in een groeiend bewustzijn van het Plan dat Zij dienen, en als hun waarborg voor een toekomstige, gelijksoortige verrichting.”

De Kenners keren weer
door de Meester —, via Benjamin Creme

Zelden in de wereldgeschiedenis is er een tijd geweest als de huidige, een tijd van zulke tumultueuze verandering en belofte voor de mens. Met het draaien van het Grote Wiel staat de mens opnieuw op het punt om een nieuwe betekenis en bedoeling te ontdekken achter de uiterlijke openbaringen van zijn leven, en om het contact te hernieuwen met de bron van al zijn wijsheid en inspiratie. Na lange en zorgvuldige voorbereiding keert het oude College van Kenners, de Geestelijke Hiërarchie, terug in de wereld der mensen, gereed om daar de zaden van kennis en waarheid te planten die de mensen tot de hoogten zullen voeren vanwaar de Goden glimlachend neerkijken. In de directe toekomst zullen de mensen de Meesters van Wijsheid leren kennen als hun vrienden en bondgenoten op het lange pad van evolutie, als hun gidsen en mentors in een groeiend bewustzijn van het Plan dat Zij dienen, en als hun waarborg voor een toekomstige, gelijksoortige verrichting. In deze tijd verzamelen de Meesters Hun strijdkrachten voor de aanval op tirannie en hebzucht, uitbuiting en armoede. Zij weten dat niet alle mensen gereed zijn voor de veranderingen die moeten volgen, maar Zij weten tevens dat verreweg de meeste mensen verlangen naar een nieuwe dimensie in het leven en gereed zijn voor de daden en opofferingen die dat zullen verwezenlijken. Zij zullen enthousiast gehoor geven aan de raad van de Groten. Bereid je voor om Hen te zien en hun roep te beantwoorden. Bereid je voor om actief te worden en Hen te helpen bij hun taak. Bereid je ook voor op de stroom van nieuw licht, nieuw leven en nieuwe kennis die van Hen de wereld in zal stromen. Zo zal alles veranderd worden. Zo zal het oude worden weggevaagd en een nieuw tijdperk beginnen. Zo zullen de Leraren het leven van de mensen nieuwe kracht geven en de omstandigheden scheppen voor de opkomst van een nieuwe mens. De nieuwe mens zal zijn trouw betonen aan de waarheid dat de mensheid Eén is, bijeengehouden door de kracht van de Liefde zelf, door zijn tolerantie en onschadelijkheid, en zijn juiste verhouding tot alle natuurrijken. De nieuwe mens zal gekend worden aan zijn vermogen tot juist handelen met intuïtief begrip; aan zijn vermogen om de Wil van God juist te interpreteren. Zo zal geleidelijk de God verrijzen die potentieel in het hart van alle mensen huist, wachtend om tot openbaring te worden geroepen door de daden van de mens zelf. De sleutel tot deze ontwikkeling ligt in een toenemende samenwerking tussen de Meesters en de mensen. Hieruit zal een band groeien die zo diep is dat niets hem kan verbreken, en zodoende een kanaal scheppen voor de gaven van wijsheid, liefde en kennis die de Meesters te bieden hebben. Hun Goddelijkheid zal het Goddelijke in de mens tevoorschijn roepen, en de mensen zullen ontdekken dat zij, eeuwig, Goden zijn geweest. Dit alles zal niet van de ene op de andere dag gebeuren, maar langzaam maar zeker zal het goddelijke in de mens reageren op het vuur van goddelijke liefde en wijsheid dat uitstraalt van de

Meesters. Ze zullen zich rond dat vuur scharen en in de vlammen een weerkaatsing van hun toekomst zien. Zo zal het zijn, want zo is het beschikt door de Heer des Levens Zelf. Weldra nu, zullen de Meesters worden gezien en gekend als wie Zij zijn – als de Gidsen en Leraren van het mensenras, de Oudere Broeders van de mensheid, de Kenners in wier handen de bestemming van de wereld ligt. Verwelkom Hen in jullie midden en wees voorbereid om met Hen te dienen. Wees gul met het aanbieden van jullie dienstbaarheid en word hun medewerkers. Weet dat Zij de Weg kennen en jullie mee zullen nemen naar de Poorten van Vrijheid.

Tekenen van de tijd – oktober 2014

Posted by bos in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)


Wonder in de ashram van Swami Premananda
Op 4 juli 2014 begon er vibhuti, of heilige as, te stromen van het beeld van de geestelijk avatar Swami Premananda, die op 21 februari 2011 overleed. Het beeld bevindt zich in de Premeshvarar Tempel, in de Sri Premananda Ashram (Tamil Nadu, zuid-India). Foto ingezonden door Simone Lurati.
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat dit een authentiek wonder is dat door Swami Premanada werd gemanifesteerd.)

Een van een aantal foto’s vanuit verschillende hoeken die alle dit verschijnsel tonen; genomen in Monte Carlo in augustus 2013. Ingezonden door Irina, Nederland.
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat hier een ruimtevaartuig van Mars te zien is.)

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

Lichtpatronen gefotografeerd door Stefan Laug in Worms, Duitsland, 27 december 2013.

Graancirkels 2014

Op deze en de volgende pagina’s publiceren we vier van de vele graanformaties die in de zomer van 2014 in Engeland verschenen en waarvan door Benjamin Creme’s Meester bevestigd is dat ze door ruimtevaartuigen van Mars zijn gecreëerd.
Zie voor meer informatie: www.temporarytemples.co.uk


                                                  Wilmington Longman, nabij Wilmington, oost-Sussex, 3 juli 2014
                                                     Foto copyright: Steve Alexander

 

 

 

 

 

Nettle Hill, nabij Ansty, Warwickshire, 16 augustus 2014
Foto copyright: Steve Alexander

 

 

 

 

 

Gussage St Andrews, Dorset, 13 augustus 2014
Foto copyright: Steve Alexander

 

 

Green Street, nabij Avebury, Wiltshire, 8 augustus 2014
Foto copyright: Steve Alexander

 

NASA — Foto van de zon, genomen vanuit het zonne- en heliosferische observatorium (SOHO) van de NASA, waarop de figuur van een ‘engel’ te zien is. (Bronnen: NASA, ufosightingsdaily.com, YouTube: myunhauzen74)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de figuur een reusachtige Deva is, zoals zij in het Oosten gekend zijn.)
(Zie ook Share International van april 2013 voor eerdere beelden genomen door NASA die een ‘engel’ bij de zon tonen.)

In augustus 2014 werd opnieuw een aubergine ontdekt waarvan de zaden bij het opensnijden het woord ‘God’ lieten zien, door Andreas de Bruin, München. (Zie de foto van de aubergine in Louisiana (VS) in het septembernummer van Share International.)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat dit opnieuw een wonder was, gemanifesteerd door de Meester Jezus, en dat er nog meer zullen komen.)

 

Tekenen van de tijd – september 2014

Posted by Gerard in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

Chef-kok vindt ‘GOD’ in aubergine

Een chef-kok in een restaurant in Louisiana (VS) zette het mes in een aubergine en vond het woord ‘GOD’ gespeld in de zaden binnenin. Jemarcus Brady van Gino’s Restaurant in Baton Rouge noemde het “wonderbaarlijk” wat hij op 7 juli 2014 zag. Brady vertelde dat zijn geloof hem door moeilijke tijden heen geholpen heeft. “Hij laat mij zien: ‘Hallo, Ik besta echt’ en dat is het enige waar ik op kan bouwen.” (Bron: huffingtonpost.com, wafb.com)
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het woord ‘God’ door de Meester Jezus werd gemanifesteerd.)

Milaan, Italië — Op 6 juli 2014 werd een groep helder stralende ufo’s in formatie waargenomen. Op een bijna 10 minuten durende video zijn de ufo’s te zien die van helderheid en vorm veranderen en zich in formatie door de lucht voortbewegen. (YouTube: Antonio Urzi Simona Sibilla)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ufo’s ruimtevaartuigen van Mars zijn.)

Graancirkel in Duitsland

Op 28 juli 2014 verscheen er een spectaculaire graancirkel in een tarweveld nabij Raisting (Beieren, zuid-Duitsland), met een doorsnede van 75m. De boer van het veld, Christop Huttner, staat voor een raadsel hoe het gemaakt werd. Duizenden hebben het veld bezocht om het patroon zelf te zien en denken dat het niet door mensen gemaakt kan zijn.
“Dit is een technologie die wij nog niet meester zijn,” aldus een bezoeker aan de krant. “Zij willen ons laten zien – we zijn hier, we houden van jullie.” (Bron: ABC News, USNews.com)
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat dit een authentieke graancirkel is gemaakt door een ruimtevaartuig van Mars.)

Screensaver

Mijn moeder werd met kanker in het ziekenhuis opgenomen en we zaten op een bank in het park bij het ziekenhuis te praten. Terwijl ik mijn telefoon in mijn tas deed, was de camera nog aan en ik zag regenbogen die over het scherm speelden, maar ik dacht dat het met de lens te maken had. Later die dag toen ik door mijn telefoon bladerde, merkte ik deze opname op. Het verstand zegt me dat het een werking van de lens is, maar ik zou graag geloven dat mijn gebeden verhoord werden en er iemand was die mijn moeder hielp.
L.M., Novo Mesto (Slovenië).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat dit een teken was dat uw moeder door Maitreya geholpen zou worden.)

Deze foto (boven) van zijn ex-vrouw N., ingezonden door P.C., werd in 2003 in Satele (in de buurt van Monterrey, Mexico) genomen en laat een zegening van de Meester Jezus zien.

Gebed verhoord

Eind december 2012 merkte mijn moeder dat ze haar amulet van de Zenkoji-tempel had verloren. Volgens de tempel zal de kleur ervan in goud veranderen wanneer je gebed verhoord is. Tot dan had zij meer dan twee jaar lang iedere dag met de amulet gebeden voor wereldvrede en geluk voor iedereen door mantra’s zoals ‘De Grote Aanroep’ op te zeggen en Maitreya’s ‘hand’-kaart aan te raken. Mijn ouders hebben overal in huis gezocht, maar konden hem niet vinden. Een paar dagen later werd de amulet gevonden op een schoenendoos bij de entree van het huis en het schijnt dat de helft ervan in goud veranderd is, en dat de helft van haar gebed werd verhoord. Wie manifesteerde het?
Naam bij de redactie bekend, Chiba-ken (Japan).
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat Maitreya het goud op de amulet manifesteerde.)

Regenboogzegening

Op 14 oktober 2012 om 5 voor half 11 ’s morgens nam een vriendin foto’s van een regenboog boven het strand bij de Noordzee. Haar hond was dicht bij deze plek en op een van de foto’s wees het lichaam van de hond een andere kant op dan zijn kop die naar iets onzichtbaars gedraaid was. Toen mijn vriendin thuiskwam en de foto’s op haar computer zette, was op één een groot grijs ronddraaiend voorwerp te zien. Zij vroeg wat ik ervan dacht en ik vertelde dat het een ufo was. 1) Was het een ufo en waar kwam hij vandaan? 2) Nam haar hond hem waar en keek hij daarom in de richting van de ufo?
S.W., Roosendaal, Nederland.
(De Meester van Benjamin Creme verklaart dat 1) de ufo een ruimtevaartuig van Venus was. 2) Ja, waarschijnlijk.)

Foto ingezonden door M.P.R. (Londen), genomen toen hij nog een kleine jongen was, toont een lichtzegening van de Meester Jezus.

Voedsel: van handelswaar tot gemeenschapsgoed

Posted by Gerard in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

interview met José Luis Vivero Pol door Niels Bos

Hoe zou de wereld eruit zien als we voedsel zagen als een gemeenschapsgoed en niet alleen maar als handelswaar? Deze vraag en de mogelijke antwoorden vormen de afgelopen jaren de kern van het werk van José Luis Vivero Pol. Momenteel werkt hij aan zijn doctoraalonderzoek aan de Katholieke Universiteit van Leuven (België) en daarvoor was hij 14 jaar anti-honger- en sociale rechten-activist inzake voedselzekerheidsbeleid en -programma’s in Latijns-Amerika, Afrika en de Kaukasus. In artikelen zoals ‘Waarom voedsel een gemeenschapsgoed en geen handelswaar zou moeten zijn’ formuleert hij een krachtig argument voor een overgang naar een nieuw voedselsysteem dat niet alleen duurzamer is, maar ook veel eerlijker voor de miljoenen die nog steeds honger lijden in een wereld van overvloed. Niels Bos interviewde José Luis Vivero Pol voor Share International.

Share International: U heeft het over een andere manier van denken over voedsel, om het niet langer alleen als handelswaar te zien. Wat is het alternatief?
José Luis Vivero Pol: Het industriële voedselsysteem dat het grootste deel van de wereldbevolking voedt, is tot nu toe gebaseerd op het idee van voedsel als handelswaar. Dit betekent dat de waarde van voedsel alleen wordt uitgedrukt door de marktprijs. Eigenlijk is de overheersende gedachte: hoe lager de voedselprijzen, hoe beter. Dat is de reden waarom het industriële voedselsysteem altijd uitzichtloos bezig is om de kosten van de voedselproductie te beperken – door de teelt te mechaniseren en prijzen van voedsel vanaf de boerderij te verlagen om extreem goedkope levensmiddelen aan de klanten te kunnen leveren. Door alleen naar de marktprijs te kijken, verwaarlozen we eigenlijk andere factoren die voor de mens van groot belang zijn. Als we naar een eerlijker en duurzamer voedselsysteem willen overgaan, moeten we sommige van deze factoren herwaarderen.
Welke factoren dat zijn? Voedsel is een basisbehoefte van de mens en daarom zou toegang tot voedsel niet alleen via de markt mogelijk moeten zijn op basis van prijs, uitsluitend gebaseerd op economische overwegingen. Ieder van ons moet elke dag van ons leven drie keer per dag eten. Dat is de reden waarom ik graag een vergelijking met water en lucht maak. Samen met voedsel, zijn het de drie essentiële natuurlijke hulpbronnen die wij mensen nodig hebben voor ons bestaan.
Het is interessant op te merken dat de lucht in principe wordt beschouwd als een publiek goed. Tot nu toe hoeven we niet te betalen om te ademen. Maar ik weet vrijwel zeker dat we binnen 50 jaar een nieuwe belasting zullen moeten betalen om zuivere lucht in te ademen of op zijn minst om vervuilde lucht te zuiveren.
Water is ook een opmerkelijk geval, aangezien het altijd werd beschouwd als een mondiaal publiek goed. Meestal betalen we alleen voor de zuivering en transport van water, maar niet voor de bron zelf. Echter, grote bedrijven als Nestlé en andere proberen om watervoorraden te privatiseren. Waarom? Omdat iedereen afhankelijk is van water. Als je water ‘omheint’ – dat wil zeggen privatiseert en er handelswaar van maakt – zal iedereen elke dag moeten betalen voor wat tot dan toe een gratis toegankelijke natuurlijke hulpbron was.
En dan is er voedsel, de derde essentiële natuurlijke hulpbron. De manier waarop we naar voedsel kijken, is sinds de 18e eeuw, het begin van de industriële revolutie in Engeland, veranderd. Vanaf die tijd zijn de traditionele Europese en Amerikaanse gemeenschapsgoederen geleidelijk ‘omheind’ en omgevormd tot geprivatiseerde goederen. Sindsdien is een toenemend aantal voedselproductiesystemen, zoals wilde vruchten, schaal- en schelpdieren langs de kust of oceanische visgronden geprivatiseerd. Dat betekent dat, tenzij je bepaalde rechten hebt, zoals eigendomsrechten of wettelijke toestemming, je niet vrijelijk op elke plek voedsel kunt krijgen. Daarom stel ik voor dat voedsel moet worden beschouwd als een gemeenschapsgoed voor de mensheid.
We kunnen interessante parallellen trekken met het systeem van universele gezondheidszorg of onderwijs zoals we dat nog steeds in Europa genieten. Universele gezondheidszorg garandeert een minimum en gelijk niveau van hulp voor elke burger in Nederland, Spanje of Denemarken en tegelijkertijd heb je publieke en privé-ziekenhuizen waar je naartoe kunt gaan als je wilt. In alle Europese landen is er een minimumstandaard van gezondheidszorg of onderwijs waarop iedere burger recht heeft en die standaard wordt geleverd door de staat. Dit is een van de praktische implicaties die ik voorstel, gebaseerd op de overweging om voedsel als gemeenschapsgoed te beschouwen. Waarom bedenken we geen soortgelijke regeling voor voedsel?

SI: Momenteel steunen we op een marktgestuurd voedselsysteem voor het produceren en distribueren van voedsel. Hoe verhoudt zich dit tot de miljoenen die nog steeds elke dag honger lijden?
JP: Er heerst nog steeds honger in deze wereld van overvloed vanwege de gangbare mentaliteit van “geen geld, geen eten”. Mondiaal gezien faalt het industriële voedselsysteem in toenemende mate in zijn fundamentele doelstellingen om op een duurzame manier voedsel te produceren, om de mensheid toereikend te voeden en honger te voorkomen. Voor mij is een van de belangrijkste problemen van ons industriële voedselsysteem dat we in het algemeen niet-voedzaam en goedkoop voedsel voor iedereen produceren. We worden gevoed door een ‘goedkoop’ voedselsysteem waar de prijs de belangrijkste drijfveer is, in plaats van ons te richten op het leveren van voedzaam voedsel. Wij, de menselijke samenleving, verspillen eenderde van de totale hoeveelheid geproduceerd voedsel, want het is buitengewoon goedkoop en goedkope goederen kunnen worden verspild. Niemand verspilt goud of zilver, zelfs wanneer je een ring poetst wordt het poeder dat ervan af komt verzameld en hergebruikt, omdat goud of zilver waardevol is en de prijs hoog is. We gebruiken veel natuurlijke hulpbronnen om voedsel te produceren, maar we verspillen eenderde omdat we alleen de marktwaarde ervan in aanmerking nemen.
Dat is een van mijn belangrijkste punten van kritiek: het industriële voedselsysteem kijkt slechts naar één dimensie van voedsel, de verhandelbare, en beschouwt het als handelswaar. Het voornaamste doel van ondernemingen in de landbouwindustrie is niet om op duurzame wijze gezonde voeding voor iedereen te produceren, maar om meer geld te verdienen. Als we een voedselzekere wereld willen bereiken, dan moeten we meer ruimte maken voor zelf- regulerende collectieve acties voor voedsel en voor door de overheid geleide initiatieven, waarvan het primaire doel het welzijn van de burgers is. Want voedselzekerheid valt binnen het mandaat van iedere staat, maar beslist niet binnen het mandaat van elk voedsel- en landbouwbedrijf.

SI: Dit klinkt als een onderdeel van het gemeenschappelijke voedselsysteem dat u zich voorstelt. Wat zou er op mondiaal niveau moeten gebeuren om een dergelijk systeem te laten werken?
JP: Ik moet benadrukken dat er veel dingen zullen moeten veranderen. Als de ideeën die ik bepleit wortel schieten, zal het nog tientallen jaren duren voordat ze volledig operationeel kunnen zijn. Waarom? Omdat het ook tientallen jaren duurde, of zelfs eeuwen, om te komen tot dit punt van complete ‘afscheiding’ en commercialisering van het voedselsysteem en er al veel ingesleten mechanismen zijn die de overgang moeilijk zouden maken. Die mechanismen zijn economisch, juridisch, politiek, gedragsmatig en zintuiglijk, en versterken elkaar.
Maar natuurlijk zijn er ook dingen die bij deze overgang zouden helpen. Bijvoorbeeld, er is groeiende kritiek op publiek-private samenwerkingsverbanden (PPS), met name in de voedselbranche. Waarom? Omdat die PPS’n de particuliere sector de gelegenheid bieden om beleidsmakers en besluitvorming te beïnvloeden voor het creëren van de juridische ruimte die het winstbejag stimuleert. Aangezien ze niet bedoeld zijn om de gezondheid en voedselzekerheid van de burgers te maximaliseren, maar vooral om winstbejag te maximaliseren, moeten deze PPS’n worden beperkt tot operationele regelingen, maar moeten nooit te maken hebben met beleidsvorming of wettelijke kaders.
Ten tweede moet het patenteren van levende organismen worden verboden. We kunnen computers, iPods, auto’s, en andere door de mens gemaakte technologieën patenteren, maar we kunnen levende organismen als zaden, bacteriën of genetische codes niet patenteren. Dat moet een ethische basisnorm en een wezenlijk onderdeel van onze nieuwe morele economie van duurzaamheid vormen. Bovendien moet voedselspeculatie worden verboden.
Ik werk nu aan een artikel waarin ik parallellen trek tussen de afschaffing van de slavernij en de de-commercialisering van voedsel. Duizenden jaren lang werden mensen beschouwd als een privaat goed en konden worden verhandeld. Sinds we uit de bomen naar beneden kwamen, zijn er slaven op Aarde geweest. Maar na de Franse Revolutie en in de 19e eeuw in Engeland en de VS, begonnen intellectuelen en politici te beseffen dat slavernij onaanvaardbaar was, geholpen door nieuwe ethische modellen, zich ontvouwende morele fundamenten en een op rechten gebaseerde cultuur van verlichting. Slavernij was economisch rendabel en had diepe culturele en historische wortels in de hele wereld, maar het was geworteld in de verkeerde ethiek. Mensen zijn gelijk en moeten vrij zijn, en dus moest de slavernij worden afgeschaft. De mens was ooit handelswaar, maar nu niet meer.
….
Al duizenden jaren organiseren mensen traditionele gemeenschappelijke activiteiten om voedsel te produceren. Over de hele wereld, vooral in Afrika en Azië, vind je gemeenschappelijk eigendom van natuurlijke hulpbronnen en kavels die op een collectieve manier beheerd worden. Daarom zeg ik dat deze ideeën over de transformatie van het voedselsysteem niet slechts theoretisch zijn of ijdele hoop. Gemeenschappelijke actie voor voedsel is al gaande in ontwikkelde en ontwikkelingslanden.
Wat mij betreft zou ik graag een bijdrage leveren aan de voedseltransitiebeweging. Ik hoop alleen dat voedselactivisten nadenken over de bijzondere aard van voedsel en hun plaats terugwinnen in het mondiale voedselsysteem en het beheer ervan: voedsel is veel meer dan handelswaar. Het is het recht van ieder mens, een diepgaande culturele kwestie en, natuurlijk, een gemeenschapsgoed van de mensheid.

Zie ook: ‘Why food should be a commons, not a commodity’: ourworld.unu.edu; papers.ssrn.com; floksociety.org; iss.nl

Niels Bos is medewerker van Share International en woonachtig in Bilthoven.

Het Source Project: echt duurzaam boeren

Posted by Gerard in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

interview met Jason Taylor door Niels Bos

Jason Taylor is de cineast en fotograaf van het Source Project, een door hemzelf gefinancierde multimediaonderneming die de methoden, verhalen en het werk van vooruitstrevende boeren in India vastlegt. In zijn werk concentreert hij zich op het alledaagse leven van Indiase boeren. Hij legt hun omgeving vast, evenals hun ideeën en visie op landbouw, in levendige foto’s en videoreportages. Niels Bos interviewde Jason Taylor voor Share International

Share International: Een paar jaar geleden richtte u het Source Project (“Bronproject”) op. Wat bewoog u daartoe?
Jason Taylor: Ik deed eens een project met het UNDP [het VN Ontwikkelingsprogramma] in Sri Lanka. Ze vonden me direct aardig en vroegen me een film te maken over voedsel en de toekomst van voedsel. In de film wilde ik de vraag stellen: is voedsel een mensenrecht? Maar toen ik het voorstelde, zeiden ze dat ze daar nog bij mij op terug zouden komen. Ik was geschokt dat het idee dat voedsel een fundamenteel mensenrecht was in de wereld waarin we tegenwoordig leven iets was waarover twijfel kon bestaan, of dat dat eerst bevestigd moest worden door de hogere niveaus in de organisatie. Er werden enorme hoeveelheden geld uitgegeven door mensen in kantoren met airconditioning om deze films te maken en te promoten, die uiteindelijk niets deden voor de plattelandsbevolking van Orissa (India). Ik heb ook veel academici en ontwikkelingseconomen gesproken en geïnterviewd, maar ik ben van mening dat zij niet begrijpen wat er werkelijk speelt. In principe ben ik een activist. Dus bijna drie jaar geleden besloot ik afstand te nemen van de internationale ontwikkelingssector en begon ik enkele van de vele verhalen te vertellen die de stem van de mensen die het meest door deze ontwikkelingspolitiek geraakt werden, vertegenwoordigde.

SI: Wat zijn de doelstellingen van het Source Project?
JT: Het merendeel van het activisme waarin ik geïnteresseerd ben betreft het milieu en, tot op zekere hoogte, het sociale vlak. Voedsel omvat alles. Het gaat om de bedrijfsmatige controle van ons voedselsysteem, de verspilling van voedsel, de bodemerosie en uitputting van natuurlijke hulpbronnen, evenals de beheersing van natuurlijke hulpbronnen. En het gaat ook over het recht van boeren om te bestaan en veilig en voedzaam voedsel te leveren. Het is eigenlijk een enorme koepel waarvan voedsel het middelpunt vormt.

Jason Taylor is van mening dat de boeren, de echte boeren in de wereld, de bron (source) zijn van alle kennis – kennis van zaden, de bodem, de seizoenen, van de onderlinge afhankelijkheid van elkaar en respect voor andere soorten, kennis van de kringloop waarbij alles van de aarde komt en er weer naar terugkeert. “Het is hun kennis die ik aan de meerderheid van de mensen wil tonen die volkomen ontkoppeld is van de bron van ons voedsel.”
Hij verwijst naar de kennis van mensen als Bhaskar Save, die hij “mogelijk India’s meest biologische boer in de geest van Ghandi” noemt. “Bhaskar Save deed ooit een eenvoudig experiment. Hij nam een pot, woog wat grond, stopte de grond in de pot en voegde een zaadje toe. Ongeveer een maand later haalde hij er een pompoen van een paar kilo vanaf. Vervolgens haalde hij de plant eruit en woog de grond opnieuw. Het was hetzelfde gewicht als toen hij het zaad had geplant. Zonder ook maar enige toevoeging waren de natuur en haar elementen in staat voedsel uit niets te leveren – gezond, voedzaam, en gratis voedsel.”
Toen hij dit experiment zag, stelde Taylor de vraag: Hoe is het mogelijk dat we van een gratis systeem dat ons milieu verbetert, overgegaan zijn naar een kostbaar systeem dat ons milieu verwoest? Natabar Sarangi, de hoofdpersoon in een van de films van het Source Project, genaamd Natabar de zadenboer, gelooft dat het antwoord in de enorme winsten en ongereguleerde markten ligt. Vóór de Groene Revolutie, vertelde Sarangi, “kon een boer ongeveer 50.000 roepies (645 euro) per hectare verdienen; tegenwoordig kan zelfs een commerciële boer, hooguit 15.000 roepies (193 euro) per hectare verdienen.” Dit verlies van 70 procent voor de boer, stelt hij, wordt nu bestemd als winst voor de grote buitenlandse bedrijven die door de jaren heen met succes de landbouwmarkten hebben betreden en zijn gaan beheersen. Van boeren als Natabar Sarangi leerde Taylor dat India ooit de “moeder van de rijst” was, met meer dan 110.000 verschillende rijstsoorten.

SI: Wat waren de verschillen tussen al deze rijstsoorten?
JT: Er waren rijstsoorten die perfect aangepast waren aan de verschillende bodem- en weersomstandigheden, van droogtebestendige, zoutbestendige, en zelfs overstromingsbestendige soorten, en rijst die groeide onder meer dan 3 meter water, tot variëteiten die gebruikt zouden kunnen worden om de gevolgen van klimaatverandering tegen te gaan. Sinds de komst van de Groene Revolutie heeft India meer dan 90 procent van deze soorten verloren en is de meerderheid van de boeren geheel afhankelijk van het door de overheid verstrekte commerciële zaad. Zoals Henry Kissinger zei: “Beheers de olie en je beheerst de landen, beheers het voedsel en je beheerst het volk.” Nu, na 50 jaar zogenaamde landbouwontwikkeling, zijn we de verscheidenheid in zaden en biodiversiteit kwijtgeraakt, worden boeren armer, gronden vernietigd en neemt de voedingswaarde van het voedsel af. Het enige dat is toegenomen is de winst van transnationale bedrijven. Wat een geweldig ontwikkelingsmodel!…

Zie Share Nederland (juli/aug. 2013) voor integrale tekst van dit interview.

Voor meer informatie over het Source Project: www.thesourcefilm.org

interview met James Quilligan door Jason Francis (ingekort)

James Quilligan is sinds 1975 analyticus en bestuurder op het gebied van internationale ontwikkeling. Hij was beleidsadviseur en perschef voor de Commissie-Brandt, een internationale werkgroep in het leven geroepen door de vroegere West-Duitse kanselier Willy Brandt. Quilligan heeft sindsdien als beleidsadviseur en schrijver voor vele politici en leiders in de wereld gewerkt, onder wie Jimmy Carter, Pierre Trudeau, François Mitterand en ZKH prins El-Hassan bin Talal. Hij heeft ook samengewerkt met verscheidene VN-agentschappen en internationale organisaties op het gebied van ontwikkeling over mondiale problemen van gemeengoed en is in 26 landen economisch raadsman voor overheidsinstellingen geweest. Quilligan is tegenwoordig manager en directeur van het Centrum voor Mondiale Onderhandelingen en voorzitter van de Global Commons Trust. Hij is tevens lid van de raad van de London School of Commoning en van de Amerikaanse publicatie Kosmos Journal. Jason Francis interviewde James Quilligan voor Share International

Share International: Het grootste deel van uw carrière hebt u gewerkt op het gebied van internationale ontwikkeling, maar in de afgelopen jaren bent u actief op een ander gebied, genaamd “het gemeenschappelijk goed”. Waarom?

James Quilligan: Internationale ontwikkeling was voor mij een manier om de problemen in de wereld te begrijpen en op te lossen. Ik voelde me thuis in de ontwikkelingswereld. Maar wat was de werkelijkheid? Altijd keek ik naar ontwikkelingsproblemen vanuit een meta-niveau en het werd me langzamerhand duidelijk dat ik op de verkeerde weg was. Ik keek opnieuw naar de vele wanverhoudingen tussen handel, financiën en geld – gebieden waarop ik mij tientallen jaren gespecialiseerd had – en realiseerde me dat Keynesiaanse oplossingen zoals economische stimuli de structurele economische problemen niet konden oplossen. Ik keek ook opnieuw naar de toenemende mondiale crises, zoals honger en ondervoeding, afnemende toegang tot water en volksgezondheid, gebrek aan scholing en banen, het probleem van biologische, conventionele en nucleaire wapens, het probleem van vluchtelingen, migratie en mensensmokkel.
Dan is er nog het milieu – de opwarming van de aarde, ernstige vervuiling en achteruitgang van de kwaliteit van lucht, water, bodem en bossen. Talloze onderzoeken laten zien als de gemiddelde temperatuur met meer dan 2 graden Celsius stijgt, dat water schaars zal worden, bouwland in woestijn zal veranderen, voedseltekorten zullen ontstaan, veel soorten zullen uitsterven, eilanden en kustgebieden onder water komen te staan, miljoenen mensen ontheemd raken en er mondiale conflicten kunnen ontstaan. Ik realiseerde me dat een Noord-Zuid aanpak (waarbij de ontwikkelde landen de ontwikkelingslanden uit armoede zouden verheffen en daarmee de wereldeconomie stimuleren) de meeste van dit soort problemen niet zou oplossen. De productie en consumptie van de rijke landen en de armoede en industrialisatie van de arme landen dragen bijvoorbeeld beide bij aan opwarming van de aarde. Dit verandert het Noord-Zuid-model in een concurrentieslag over grondstoffen, niet een formule voor samenwerking en duurzaamheid.

SI: Dus u bent van inzicht verandert over de beste manier waarop deze ernstige mondiale problemen kunnen worden opgelost?
JQ: Toen tussen 1998 en 2000 de VN Millenniumontwikkelingsdoelen werden opgesteld, zag ik in dat deze in de heersende politieke en economische situatie zinloos waren. Ik kwam tot de conclusie dat het ontwikkelingswerk er altijd van uitging dat buitenlandse investeringen en hulp de mondiale crises zouden oplossen, terwijl investeringen en hulp zich eigenlijk niet op de oorzaken van deze problemen richtten. De standaardaanpak van ontwikkeling verergerde deze dilemma’s juist. Als iemand die bij mensen verwachtingen over onze economische toekomst had gewekt, besefte ik nu dat dit, gezien de huidige situatie in de wereld, niet realistisch was. Dus was ik deel van het probleem. Dat was mijn moment van waarheid.
Ik begreep dat ontwikkelingsproblemen opnieuw gedefinieerd moesten worden. Het waren eigenlijk problemen die te maken hadden met “gemeengoed”, die alleen maar opgelost kunnen worden als we inzien dat de oorzaak van deze problemen gezamenlijke actie vereist en grensoverschrijdend is. Dus het probleem is: wie heeft jurisdictie en is verantwoordelijk voor het oplossen van deze conflicten en wanverhoudingen? Ondanks de grotere onderlinge afhankelijkheid als gevolg van de mondialisering van de handel en het financiële stelsel, vormen eigendom en soevereine grenzen een ernstige belemmering voor de energiestroom van bewustzijn tussen mensen en naties in de wereld. De arbitraire belemmeringen door grenzen onderdrukken de collectieve cultuur van de mensheid, verwoesten het netwerk van relaties tussen gemeenschappen en breken het milieu af. Dit alles resulteert in het voortduren van sociale ongelijkheid, seksuele dominantie, onderlinge concurrentie en oorlog…

SI: Kunt u wat voorbeelden geven van deze verschillende vormen van gemeengoed? Bij gemeengoed denk je aan natuurlijke hulpbronnen, maar de term lijkt behalve natuur nog veel meer te omvatten?
JQ: Om onze macht over gemeengoed terug te krijgen is het van belang onderscheid te maken tussen de verschillende soorten gemeengoed. Aan de ene kant is er sociaal, cultureel, intellectueel en digitaal gemeengoed en deze zijn meestal aan te vullen. Dit zijn zelf-vernieuwende hulpbronnen. Ze omvatten inheemse culturen en tradities; creatieve kunstwerken; taal; vakanties; ideeën; internet. Het is een breed spectrum van dingen. Zelfs straten, trottoirs, plaza’s, publieke ruimten en nationale parken zijn aanvulbaar gemeengoed. Aan de andere kant is er natuurlijk genetisch en materieel gemeengoed dat vaak eindig is. Dit zijn de hulpbronnen die bedreigd worden als we ze niet beschermen. Er is een specifieke categorie binnen het natuurlijk gemeengoed die we als genetisch gemeengoed kennen: zaden, voedselgewassen, DNA en levensvormen. En deze verschillen allemaal van materieel gemeengoed, te weten gesteenten, technologische hardware, gebouwen en de atmosfeer.

SI: Waarom is het belangrijk te begrijpen wat gemeengoed is?
JQ: Waar het hier om gaat is dat we inzien waarom veel ervan was omheind. We moeten erkennen dat in de laatste eeuwen de samenleving omheiningen en andere beperkingen rond ons gemeengoed oprichtte en deze gebieden juridisch bekrachtigde, naarmate onze fysieke ruimte gekwantificeerd en gecommercialiseerd werd. Gemeengoed werd verhandelbaar als particuliere handelswaar en publiek (of door de overheid beschikbaar gesteld) eigendom. Deze omheiningen gaan nog altijd door. Wanneer nu bijvoorbeeld sprookjes of volksliedjes onder het copyright van bedrijven komen te vallen en mensen voor het gebruik ervan moeten betalen, wordt een deel van ons gemeenschappelijk erfgoed gestolen. Of wanneer Nestlé de gemeenschap binnenkomt om voor minimale kosten grondwater op te pompen, te bottelen en vervolgens bij de lokale supermarkt aan ons terug verkoopt tegen een hoge, winstgevende prijs, dan heeft de gemeenschap een kostbaar goed verloren. Of wanneer de overheid bedrijven het recht geeft om olie en mineralen te delven die in onze nationale parken of andere publieke domeinen gevonden worden, dan verliest het volk waardevolle hulpbronnen die ons toebehoren.
Het proces van omheining neemt mensen gemeengoed af en draagt productie en beheer ervan over aan de private sector of de overheid. Dit heeft geleid tot de degradatie van ons gemeengoed en veel andere problemen, zoals het beroven van mensen van hun land, vluchtelingen, kolonialisme en oorlog. Het belang van het identificeren van al dit verschillende gemeengoed is dus tot het besef te komen dat elk gemeengoed anders behandeld moet worden. En dit betekent onderkennen dat ze, in veel gevallen, niet effectief worden beheerd en dat ze een essentiële bron van waarde zijn die wordt uitgebuit.

SI: Wat voor effect hebben wedijver en consumentisme op gemeengoed?
JQ: Ze hebben een enorme invloed. De inmenging van zowel de private sector als de staat in het gemeengoed van het volk beperkt de mogelijkheid om deze hulpbronnen te delen. Omheining en bezit van gemeengoed had eens hoofdzakelijk betrekking op de grond van mensen. Helaas, het resultaat van omheining, kolonisering, privatisering en globalisering is dat alle aspecten van het leven nu worden omheind: land, kennis, cultuur, technologie, water, genetica, biodiversiteit en publieke diensten als infrastructuur, gezondheidszorg en onderwijs. Alle wezens en hulpbronnen zijn tot virtuele handelswaar gemaakt. Alles kan op de markt gekocht en verkocht worden, onze arbeid, ideeën en creativiteit incluis. Wedijver betekent eigenlijk dat het recht op bezit door de rijken is gebaseerd op het privatiseren van het gemeengoed en de onteigening van de armen – economisch, politiek en cultureel. Dit berooft mensen en soorten van het recht om samen een ecologische, culturele, politieke en economische ruimte te delen. En als we allemaal wegwerpwezens zijn zonder gemeenschappelijke ruimte, moeten we vechten om te overleven. Dus ik vraag u, hoe kunnen we samendelen wanneer onze leefomgeving delen niet stimuleert?

SI: Creëren de economische en politieke structuren geen economische slavernij wanneer mensen en gemeengoed handelswaar worden?
JQ: Door sommigen wordt het huidige systeem van globalisering aangeduid als neo-liberalisme, maar ik vind dat een misleidende term. Het veronderstelt dat we op de een of andere manier teruggaan naar de wortels van het liberalisme. Het suggereert dat vrijheid en gelijkheid in het huidige systeem nog steeds binnen handbereik zijn. Ik ben bang dat we dat nu ver voorbij zijn en dat we moeten gaan inzien in wat voor wereld we nu werkelijk leven. Onze taal en ons politiek besef blijven ver achter bij de realiteit van de huidige gebeurtenissen. Het schijnt mij toe dat de mensen onderdanen worden van een opkomende sociale orde die auteur Philip Bobbitt2 de “Marktstaat” heeft genoemd. Deze Marktstaat belooft grotere keuzevrijheid door onze economische mogelijkheden als consumenten te verhogen. Dit betekent dat bijna alles geprivatiseerd wordt, zogenaamd voor het welzijn van de mensen.
Intussen slokken de particuliere sector en de banken in hoog tempo regeringen op en zetten nationale instellingen naar hun hand, waarbij de rol van de regering verminderd en onze politieke burgerrechten ingeperkt worden. Verkiezingen en de volksvertegenwoordiging krijgen steeds minder betekenis, omdat regeringen gebonden zijn aan het behartigen van de belangen van grote ondernemingen en niet die van het volk. In het plan van de Marktstaat dient de regering alleen om te zorgen voor nationale defensie, bescherming van bezit en ontmanteling van hindernissen voor zakelijke belangen.
Aan de horizon gloort politieke en economische totaliteit – geen totalitairiteit, maar iets unieks in de geschiedenis. Het lijkt op het Romeinse keizerrijk, maar dan volledig gecommercialiseerd, gecomputeriseerd, bewapend en geglobaliseerd. Ofschoon ik denk dat massale economische consolidatie misschien een fase in de evolutionaire bestemming is van onze planeet, geloof ik ook dat de mensen in deze wereld tegelijkertijd een supermacht zullen vormen als tegenwicht tegen deze ongecontroleerde marktwerking. Ik geloof dat dit een deel van het Plan is. De volken van de wereld moeten nieuwe politiek verantwoorde structuren creëren om onze gedeelde hulpbronnen te beschermen en de belofte van vrijheid en gelijkheid, die snel uit ons leven weglekt, te herstellen.

SI: Denkt u dat kapitalisme en socialisme een rol zullen spelen in een toekomst die op samendelen gebaseerd is?
JQ: Ja, maar ik denk dat we dan niet dezelfde ideeën hebben over wat we nu kapitalisme en socialisme noemen. We hebben niet méér ideologieën nodig, geen nieuwe ‘ismes’. De individuele en collectieve prikkels zullen in de geïntegreerde economie van de toekomst met elkaar in balans zijn. We hebben nu alle nadruk gelegd op persoonlijke prikkels, maar beide zijn nodig. Het is belangrijk kapitalisme en socialisme samen te voegen tot een nieuwe synthese die beide insluit, maar ze ook overstijgt. Ik denk dat gemeengoedfondsen een van de katalysatoren zullen zijn voor die samenvoeging.

Informatie: www.globalcommonstrust.org en www.global-negotiations.org

Verbanden leggen – juni 2011

Posted by Gerard in Geen categorie - (Reageren uitgeschakeld)

Als de overheid het kapitaal dient, sterft de democratie

Er is een groeiend besef dat veel van de problemen in de wereld met elkaar verband houden, dat vergezeld gaat van een groeiend besef dat de stem van het volk een belangrijk deel van de oplossing is voor deze problemen.
Milieuactiviste Vandana Shiva studeerde natuurkunde en haar proefschrift ging over kwantumfysica. Zij staat bekend om haar werk rond het bevorderen van verstandiger landbouwmethoden, het belang van biodiversiteit, het bevorderen van bio-ethiek en haar verzet tegen genetische manipulatie van gewassen.
In een recent interview met Vandana Shiva (door Laura Flanders op GRITtv (VS) op 30 april 2011), getiteld “Inzicht in de machtsovername van ondernemingen”, gaf zij een uiterst kritische analyse van de commercialisering en het schadelijke effect ervan op bijna elk aspect van ons leven.
Het interview begon met de opmerkingen van Vandana Shiva over Jaitapur (India), “een zeer seismisch gevoelig gebied, waar de bouw van een grote kerncentrale is gepland. Protesten van de bevolking tegen de bouw ervan dateren van voor de ramp in Fukushima. Het begon met een Amerikaans-Indiase overeenkomst en betrof alle grote partijen op de energiemarkt en maakte het grote ondernemingen mogelijk enorm te investeren in de Indiase atoomindustrie. Dr. Shiva citeerde de vroegere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Condoleeza Rice, die destijds zei: ‘Wij houden het bij olie en jullie ontwikkelen kernenergie’. Dit betekende landonteigening en verlies van vruchtbare grond, waar de plaatselijke bevolking tegen protesteerde; leden van lokale overheden, wier protesten genegeerd werden, traden af en noemden het een ‘nucleaire dictatuur’. De protesten gaan nog steeds door. Na Fukushima verwachten de mensen meer “gezond verstand”, aldus Shiva.
Gevraagd naar haar advies hoe om te gaan met de macht van grote ondernemingen, begon Shiva over de eigenschappen die de samenleving achteloos aan ondernemingen heeft toegekend: “We moeten inzien dat ondernemingen een fictie zijn die gecreëerd is; we hebben ze als rechtspersoonlijkheid erkend, terwijl ze nu proberen de mensen hun democratische rechten te ontfutselen en de Natuur van haar rechten te beroven. We staan op een keerpunt in de menselijke evolutie: we zullen òf onze rechten en de Aarde verdedigen – en daarvoor moeten we de rechten die bedrijven zich toegeëigend hebben ontmantelen – òf het bedrijfsleven zal in de komende 20 of 30 jaar de menselijke mogelijkheden op de planeet vernietigen.”
Vandana Shiva gaf verscheidene voorbeelden van de negatieve gevolgen die ondernemingen en hun werkwijzen in India hebben. Een heel bekend voorbeeld is Monsanto. [Een Amerikaanse multinational op het gebied van biotechnologie voor de landbouw en de voornaamste producent van genetisch gemodificeerd (GE) zaad; Monsanto levert de technologie voor 90 procent  van de genetisch gemodificeerde zaden op de Amerikaanse markt.] Zijn genetisch gemodificeerd zaad betekende dat Monsanto de zaadvoorraad van de boeren beheerste en elk jaar 10 miljard roepies aan royalty’s ontvangt. Toen verhoogden zij de prijs van het zaad van vijf à zeven roepies per kilogram tot ongeveer 4000 roepies per kilo. Voor genetisch gemodificeerd zaad zijn ook meer pesticiden nodig, die de bodemorganismen en andere nuttige insecten vernietigen. Wanneer de schuldenlast voor de boeren te hoog wordt, vorderen de grote multinationals hun land als aflossing. Dit heeft ertoe geleid dat in de laatste paar jaar 250 duizend boeren zelfmoord pleegden als gevolg van stress en faillissementen.
Dr. Shiva somde een aantal andere voorbeelden op, zoals multinationals die eigendom zijn van Wall Street of bekende particulieren. “Van welke kant je het ook bekijkt, bedrijven proberen zich de economie van het volk toe te eigenen en de democratie te vernietigen. Immers welke democratie zou zeggen: ‘Pak onze zaden af, geef ons meer kernenergie, geef ons meer gif’? Democratie zou kiezen voor gezond verstand, daarom moet democratie vernietigd worden en, natuurlijk moet de Natuur vertrapt worden. Ik heb in de laatste twintig jaar door de globalisering meer verwoesting gezien dan in mijn hele leven.”
‘Multinationale globalisering’ heeft directe gevolgen voor economie, politiek en hoe mensen leven. “Globalisering zoals het nu bestaat, is mondialisering van het bedrijfsleven” en een democratisch systeem, de wil van het volk, kan niet bestaan naast mondialisering van het bedrijfsleven – democratie wordt opgeofferd voor het winststreven.
“Het Amerikaanse volk moeten begrijpen dat het bedrijfsleven hen al lang geleden in de steek heeft gelaten, dat mensen hun eigen economieën moeten opbouwen en democratie weer tot leven moeten wekken. Het bedrijfsleven is niet gebonden aan een land, staat of volk. Ze voelen geen enkele loyaliteit behalve met hun winstcijfers. En de winsten hebben vandaag de dag een onvoorstelbare omvang; het is illegaal geworden, criminele winst – winsten worden ten koste van het leven gemaakt. De reden dat ik de ‘Bewaar zaad’-beweging ben begonnen in India, als programma van onze stichting, was om de biodiversiteit en rijkdom die we van onze voorouders en de Natuur ontvangen hebben, te redden en om de vrijheid en rechten van onze boeren om zaad te bewaren, te verdedigen. Anders krijg je een dictatuur – een voedseldictatuur, een waterdictatuur, een zaaddictatuur. Ons wordt een dictatuur over het leven aangeboden – geen permanent leven, maar een leven van korte duur. We moeten het leven en de vrijheid ervan voor altijd verdedigen.”
Het gesprek leidde tot de kwestie van duurzame modellen, werkelijke volksdemocratie of “Aarde-democratie”, en of er positieve ontwikkelingen naar een alternatieve manier van leven zijn. “Aarde-democratie vindt plaats waar basisbewegingen kans zien om een bauxietmijn te sluiten in de prachtige heilige berg van het stammenvolk van Orissa, genaamd Niyamgiri, ‘de berg die de heilige wet ondersteunt’. Het was Aarde-democratie toen we de plannen stopten om net buiten Delhi de grootste gasgestookte energiecentrale te bouwen en het land teruggegeven werd aan de boeren en de dorpelingen. Het vindt ook plaats in Amerika.”
Dr. Shiva had het over een groeiende vraag naar en investering in biologisch voedsel en een natuurlijker benadering van landbouwmethoden. Samen met 60 eisers heeft zij Monsanto gedagvaard, zeggend: “Eerst vervuilt dit bedrijf onze zaden en ons biologische voedsel en daagt ons dan door te zeggen: ‘Dat is ons eigendom’ en de vervuiler krijgt betaald!” Welnu, dit is een preventieve dagvaarding om duidelijk te maken dat dit bedrijf niet toegestaan moet worden met dit criminele gedrag weg te komen.
Dr. Shiva benadrukte daarna dat het de jongeren zijn die veel inzicht tonen. “Vele jongeren komen naar ons toe als stagiairs om te leren boeren, om te leren hoe eenvoudig te leven en (toch) een volledig leven te leiden. Het zijn de jongeren die de bedrijven doorzien en zeggen: ‘Daar zit niets voor ons in; we moeten ons eigen leven opbouwen’.
Vandana Shiva schreef een bijdrage voor het boek The Rights of Nature – the case for a Universal Declaration of Rights for Mother Nature (“De Rechten van de Natuur – een pleidooi voor een Universele Verklaring van de Rechten van Moeder Natuur”) waarin zij stelt dat onze systemen niet van deze tijd zijn – zoals overduidelijk is op het gebied van economie, menselijke relaties, en onze mechanistische benadering van het leven. “Dat is een deel van het probleem, er is een mechanistisch wereldbeeld dat alle problemen veroorzaakt,” aldus Shiva. “Men heeft dit idee van scheiding – scheiding tussen mensen, tussen mensen en de natuur. In Zuid-Afrika had die scheiding een naam – apartheid. We moeten de apartheid overwinnen die we ingesteld hebben tegen de Natuur en tegen gewone mensen, tegen wie gezegd is: ‘Jouw leven telt niet mee als je geen geld kunt verdienen… Als je een boer in Jaitapur bent die vecht voor zijn land, zullen we je doodschieten.’ De kerncentrale en de winsten van de bedrijven zijn veel belangrijker. De macht van de Staat die samenspant met private ondernemingen is het nieuwe fenomeen dat we zien – postmondialisering, wat ik noem de verschijning van de ‘corporatistische staat’ – en de corporatistische staat moet een fascistische staat worden. Want als de overheid zich zo nauw verbindt met het grootkapitaal, en het grootkapitaal gaat dienen, dan moet ze de gewone mensen hun vrijheden en hun rechten ontnemen.”
Dr. Shiva deed haar doctoraat over de grondslagen van de kwantumtheorie en de titel van haar proefschrift was ‘Non-localiteit in de kwantumtheorie’. “De kwantumtheorie zegt ons dat alles gerelateerd is en niets van elkaar gescheiden kan worden. Wanneer we ons dat eenmaal realiseren, dan zijn bedrijven niet meer gescheiden van de samenleving; ze zijn deel van de samenleving, het zijn deelnemers, niet in de zin van het abstracte begrip onderneming, maar in de zin van individuen. Dit is nu precies waarom de wettelijke conclusies van de ramp in Bhopal zo belangrijk waren, omdat ze uitwijzen dat de wettelijke aansprakelijkheid ligt bij degenen die de leiding over het bedrijf hebben. We moeten het bedrijfsleven weer inbedden in de menselijke samenleving en de menselijke samenleving in de gemeenschap van de Aarde – dat weer inbedden is de “ontscheiding” die we nodig hebben. Dat verband zien – de onderlinge afhankelijkheid, de verwantschap – dat is de kwantumsprong die de mensheid moet maken.
Veel van Ghandi’s filosofie is nog steeds belangrijk voor Vandana Shiva. Ze sprak over Ghandi’s drie hoofdconcepten in de Indiase strijd voor onafhankelijkheid: “Zelfbestuur, of controle over je leven; ten tweede, het vermogen om iets te maken en te produceren; en ten derde, het belangrijkste: de strijd om de waarheid, de macht van de waarheid, de moed om nee te zeggen tegen onterechte wetten, die het feit dat boeren zaad bewaren tot misdaad maken, die de lokale voedselproductie tot een ‘phyto-misdaad tegen de gezondheid’ maken. Er zijn allerlei soorten onrechtmatige wetten die ondernemingen een monopolie verlenen. We hebben een Gandhiaanse opstand nodig voor de echte wetten waar we ons aan moeten houden – de wetten van de Natuur voor ecologische duurzaamheid en de wetten van de menselijke gemeenschap voor democratie, gelijkheid, waardigheid – ongeacht ras, geslacht en klasse.” (Bron: GRITtv, VS)

Japan na de ramp

Er is al veel is gezegd en geschreven over hoe Japan uit de recente tragedie tevoorschijn zal komen. In een lang beschouwend artikel in de Nikkei Weekly beschrijft Masahiko Ishizuka, redacteur van Nihone Keizai Shimbun en directeur van het Buitenlands Perscentrum Japan, de Japanse ziel en beschaving en haar reactie op natuurlijke en historische rampen.
“Een hamvraag is de morele en spirituele invloed van deze kolossale ramp,” zegt Ishizuka. Er zijn in Japans verleden talrijke seismische en cataclysmische gebeurtenissen geweest (Japan heeft enkele van de vroegst gedocumenteerde gegevens over aardbevingen; het eerst bekende verslag dateert uit het jaar 416) – in de nasleep van de recente gebeurtenissen zijn de Japanners herinnerd aan een aspect van hun aard: het besef dat niets blijvend is. “Diep van binnen is de Japanse geest gebaseerd op een mengeling van boeddhistische en shintoïstische leringen, die de nadruk leggen op eenvoud, respect voor de natuur en de vergankelijkheid van alles.”
De enorme successen van het land hebben misschien enkele klassieke begrippen gemaskeerd: “In moderne tijden bestonden de prestaties en verrichtingen … aan de andere kant van de spirituele scheidslijn van dit onderliggende waardegevoel en eeuwenoude hang naar eenvoud. Een sterke economie en de jacht op materiële welvaart is de fundering waarop de moderne Japanse natie werd gebouwd, meestal ten koste van spiritualiteit.”
Nu, in de nasleep van 11 maart 2011, ervoer het land hoe kwetsbaar al zijn systemen en structuren zijn. Een beslissende les die geleerd is, zegt Ishizuka, is dat er geen blind geloof gehecht moet worden aan de autoriteiten, wetenschap en deskundigen.
“Nu zegt iedereen dat dit de tijd is om zich een nieuw Japan voor te stellen, in plaats van het eenvoudigweg opnieuw op te bouwen. Veel van deze commentaren leggen … de nadruk op het belang van een eenvoudig leven, minder afhankelijkheid van materiële gemakken en gerief, en het afschaffen van de ‘cultus’ van economische groei.”
Zelfs voor de aardbeving zag Japan zich voor veel ernstige problemen gesteld: economisch, sociaal, politiek; de aardbeving en tsunami kwamen er als uitdagingen slechts bovenop. “Naar verwachting zullen vastberadenheid, wijsheid, eenheid en hard werken vereist zijn om de huidige diepe crisis te boven te komen, en zullen het Japanse volk prikkelen om de ‘herstart’-knop volledig in te drukken… Hopelijk zal het Japanse volk wijzer, nederiger en zich bewuster van mogelijke risico’s uit deze crisis tevoorschijn komen. Het zal zich wellicht ook bewuster zijn van het belang om elkaar bij te staan, wanneer de autoriteiten dat niet kunnen.” (Bron: The Nikkei Weekly, Japan)

Maitreya’s prioriteiten

Posted by Michiel in - (Reageren uitgeschakeld)

Een beschouwing over de prioriteiten van Maitreya door de meester, via Benjamin Creme

maitreya beeldjeVele mensen wachten in angst en beven op de wederkomst van de Christus. Zij voelen aan dat zijn verschijnen grote veranderingen teweeg zal brengen in alle regionen van het leven. Zijn waarden, zo nemen zij terecht aan, zullen noodzakelijkerwijs hun manier van denken en leven veranderen en zij verbleken bij zo’n vooruitzicht. Bovendien is het beeld van de Christus dat de kerken door de eeuwen heen hebben gegeven zo mystiek geweest, dat velen bang zijn voor zijn oordeel en almacht; zij verwachten hem als God die komt om de kwaden te straffen en de getrouwen te belonen.

Het valt zeer te betreuren dat een dergelijk misvormd beeld van de Christus zo sterk het menselijk bewustzijn heeft doordrongen. Zo’n wezen bestaat niet. Om de ware aard van de Christus te begrijpen is het nodig hem te zien als één temidden van gelijke zonen Gods, ieder van hen begiftigd met volledig goddelijk vermogen, slechts verschillend in de mate van uitdrukking van die goddelijkheid.

Dat hij de volheid van die goddelijkheid bereikt heeft, is zijn heerlijkheid en zeker mogen we met eerbied staan tegenover deze verworvenheid. Dat deze zelfde verworvenheid zeer zeldzaam is, is eveneens onweerlegbaar waar. Maar voor de mensen is juist het wonderbaarlijke van de Christus dat hij één van hen was. Er is niets in de beproevingen en het lijden van de mensen dat hij niet heeft gekend. Elke stap van de weg die de mensen nog steeds gaan, is hij met pijn gegaan. Er is niets in het hele panorama van menselijke ervaring dat hij niet heeft gedeeld. Zo is hij werkelijk de zoon des mensen.

Het lijdt weinig twijfel dat wanneer de Christus onaangekondigd in ons midden zou verschijnen, weinigen hem zouden herkennen. Hij staat zo ver af van het algemene beeld dat men van hem heeft, dat hij onopgemerkt in de menigte voorbij zou gaan. Zo staan de zaken momenteel bij zijn broeders, nu hij wacht op de uitnodiging van de mens om zijn missie te beginnen. Velen die hem dagelijks zien, kennen hem niet. Anderen herkennen hem, maar zijn bang om te spreken. Weer anderen wachten en bidden, vol hoop dat hij misschien degene is op wie zij niet durven hopen. Alleen zijn Verklaring voor de wereld zal hem in het zicht en de harten van de mensen bevestigen.

Laten wij, terwijl we wachten op die dag der dagen, in ons denken een helder beeld vormen van de redenen voor zijn wederkomst. Laten we begrijpen wat de aard van de taak is, die hij zichzelf gesteld heeft. Hij is gekomen om in ons midden de feitelijkheid van God te bevestigen. Hij is hier om de goddelijke Mysteriën opnieuw in te stellen. Hij is onder ons om de mensen te leren lief te hebben, telkens weer lief te hebben. Hij gaat opnieuw rond op de aarde om de broederschap der mensen te bevestigen. Hij neemt deze last op zich om zijn woord te houden jegens de Vader en jegens de mens. Hij is wedergekeerd om het nieuwe tijdperk in te luiden. Hij is nedergedaald van zijn hoge berg om de schatten van het verleden veilig te stellen, om te inspireren tot de wonderen van de toekomst, om God en de mens te verheerlijken.

Laten we eens bekijken wat zijn prioriteiten zijn: het vestigen van vrede; de invoering van het systeem van samen delen; het wegnemen van schuld en angst — het reinigen van de harten en het denken van de mensen; de opvoeding van de mensheid in de wetten van het leven en van de liefde; een inleiding tot de Mysteriën; de verfraaiing van onze steden; het verwijderen van hinderpalen voor het reizen en voor de onderlinge uitwisseling tussen volkeren; het scheppen van een voor allen toegankelijk reservoir van kennis.

Dat een dergelijke taak niet eenvoudig is, zelfs niet voor de zoon des mensen, is duidelijk. Aloude gewoonten van verdeeldheid en afgescheidenheid zijn diepgeworteld, terwijl angst en bijgeloof miljoenen mensen in de ban houden. Maar nooit eerder in de geschiedenis van de wereld is er een leraar gekomen die beter was toegerust voor zijn taak. Maitreya is gekomen om te strijden tegen onwetendheid en angst, verdeeldheid en armoede. Zijn wapens zijn geestelijk inzicht, kennis en liefde; zijn blinkende wapenrusting is de waarheid zelf.

Meer over Maitreya’s prioriteiten

In een lezing van Benjamin Creme werd dieper ingegaan op een artikel van de meester over de prioriteiten van Maitreya. Hieronder staan de belangrijkste onderdelen uit deze lezing.

“Hij is gekomen om in ons midden de feitelijkheid van God te bevestigen.”

Het zal zeker niet zijn om die visie op God te bevestigen, maar om een ander begrip te vestigen dat dichter bij de waarheid ligt. Hij zal de feitelijkheid bevestigen van de geestelijke basis van het leven. In de kern van elk mens, van elk aspect van de schepping, ligt een geestelijke dimensie, een geestelijke bedoeling, die zich uitdrukt door elk aspect waarvan we ons bewust kunnen worden. Vanzelfsprekend is ons contact met de schepping bijzonder fragmentarisch, maar als we die beschouwen als de tastbare uitdrukking van een grote geestelijke bedoeling, die de schepping tot bestaan kan brengen (en uit bestaan kan nemen), kan vergroten, uitbreiden, en die het ene aspect met het andere kan verbinden en zo naties, zonnestelsels en melkwegstelsels kan maken, dan moet God buitengewoon machtig zijn.

In de bijbel wordt God wel “een verterend vuur” genoemd. Vuur is natuurlijk energie. Ik denk dat Maitreya over de feitelijkheid van God zal spreken in termen van de verscheidenheid van scheppende krachten die samen dat Leven vormen dat wij God noemen. Er is slechts één Leven dat de gehele kosmos bezielt, dat uitdrukking geeft aan en immanent is in elk aspect van de schepping. Het ene leven, dat wij God noemen, drukt zich uit in ontelbare krachten en vormen, en de gewaarwording van God, de kennis over de aard van God komt tot ons naarmate we ons bewustzijn, en dus onze gevoeligheid, uitbreiden tot de verschillende krachten die samen God vormen.

Het centrum van de Melkweg wordt gevormd door een Wezen met zulk bewustzijn op een galactisch niveau dat zo ver boven dat van een zonnestelsel uitgaat dat je je er geen voorstelling van kunt maken. De Logos van ons zonnestelsel heeft bijvoorbeeld de gewaarwording, een bewustzijn van een oneindige verscheidenheid aan krachten, een buitengewoon rijke samenstelling van verschillende vuren, waarvan de wisselwerking de uiterlijke fysieke, astrale en mentale bestaansniveaus schept — alle vormen die we zien op het fysieke gebied en alle etherische vormen die de meeste mensen niet zien, en zodoende een plan uitvoert van een Wezen dat zelfs nog groter is dan de Zonnelogos. We kunnen het zo zien dat de Planeetlogos het plan uitvoert van de Zonnelogos, en dat de Zonnelogos het plan uitvoert van de Galactische Logos — “de Ene over Wie niets gezegd kan worden”, niet omdat het oneerbiedig zou zijn iets over dat Wezen te zeggen, maar omdat we er niets over kunnen zeggen; er is niets dat wij kunnen bedenken om over het Wezen in het centrum van onze melkweg te zeggen.

Ik denk dat Maitreya, wanneer hij over God spreekt en de feitelijkheid van God in de wereld vestigt, dat min of meer in deze termen zal doen — in termen van energie, vuur, verhoudingen en, uiteraard, met betrekking tot ieder mens. In ons diepste wezen zijn wij met dit alles begiftigd. Naarmate wij ons bewustzijn uitbreiden, kunnen we steeds meer begrijpen van wat we God noemen. Wanneer we weten wat het is, het inzien, het voelen, niet louter als denkbeeld, maar het feitelijk ervaren, dan kunnen we beheersing verkrijgen over die energieën en dus in steeds nauwer contact treden met die aard.

De meesters zijn God-verwerkelijkt — zonen van God. Wanneer je meester wordt, heb je je bewustzijn uitgebreid tot en met wat we de geestelijke niveaus noemen. Daarmee heb je gewaarwording van de energieën van God en toegang tot het denken van God, in ons geval als aardbewoners tot het denken van de Logos van onze planeet, maar voor een meester die daar voorbij is gegaan, ook steeds meer tot het denken van de Zonnelogos. Op de zon zijn wezens wier bewustzijn zich uitbreidt tot en met aspecten van de Ene over Wie niets gezegd kan worden. We zouden de aard van dat Wezen alleen maar vertekenen als we ook maar zouden speculeren over Zijn aard.

Het feit van God in ons midden vestigen betekent ook het Koninkrijk van God in ons midden vestigen. Het Koninkrijk van God is de geestelijke of esoterische Hiërarchie waarvan Maitreya het hoofd is, de hoogste baas. Alleen al door hun aanwezigheid zullen Maitreya en de meesters de feitelijkheid van het Koninkrijk Gods bevestigen. Wanneer hij voor christenen spreekt, zal hij volgens mij over de Hiërarchie spreken, over zijn ashram, als het koninkrijk Gods. Wanneer hij in andere delen van de wereld onderricht geeft zal hij er andere termen voor gebruiken. Voor de Westerse, christelijke wereld zal hij, denk ik, op deze wijze zijn besef tonen van ons idee van God, naarmate het Koninkrijk van God zich in de wereld openbaart. Wanneer gewone mannen en vrouwen via de eerste inwijdingen hun weg vinden naar de ashram van de Christus, de Geestelijke Hiërarchie, gaan ze het Koninkrijk van God binnen. Hij zal dat idee openlijk in de wereld vestigen. Niet meteen de eerste dag, maar hoogstwaarschijnlijk zal hij er op Verklaringsdag kort iets over zeggen

“Hij is gekomen om de goddelijke mysteriën in ere te herstellen.”

De goddelijke mysteriën zijn de mysteries van inwijding. De mysteriën bestonden in het verre verleden in verschillende delen van de wereld als scholen, trainingscentra voor de ingewijden die één voor één binnentraden in het Koninkrijk van God. Deze zullen worden heropend, opnieuw gevestigd, sommige op precies dezelfde plaats waar ze zich in het verleden bevonden. Andere zullen voor het eerst worden gebouwd in landen die relatief nieuw zijn. Kandidaten voor inwijding zullen naar deze mysteriescholen gaan. Het plan is dat aan het eind van het tijdperk de overgrote meerderheid, zo’n drievijfde deel van de mensheid, deel zal uitmaken van het Koninkrijk Gods. Zij zullen de Geestelijke Hiërarchie zijn binnengegaan door ten minste de eerste inwijding te nemen. Sommigen die nu eerstegraads ingewijden zijn zullen de tweede en derde nemen.

Kandidaten zullen naar deze scholen gaan voor hun training en de eeuwenoude mysteriën van inwijding zullen het bewuste doel worden van een groot deel van de mensheid. Het klinkt nu misschien ongelooflijk, maar in de komende 2000 jaar komt er een tijd dat mensen, in plaats van te streven naar een universitaire graad, zullen streven naar inwijding, er bewust naar zullen streven het inwijdingsproces te doorlopen. Dat is een ongelooflijk idee, als je bedenkt dat waarschijnlijk drie à vier miljard mensen bewust dat pad zullen betreden. Natuurlijk zijn er al velen die nu door dat proces gaan en die nooit van esoterie hebben gehoord, die niet eens weten dat er zoiets als inwijding bestaat, want het gebeurt tijdens de slaap, buiten het lichaam. Als je bedenkt dat de innerlijke ashrams van de meesters, waar de training nu gedurende de slaap plaatsvindt, in de komende 2500 jaar ook op het uiterlijke, stoffelijke gebied zullen worden gevestigd, krijg je een idee van de verandering die dan in het streven van de wereld zal hebben plaatsgevonden.

De mensen zullen op de hoogte zijn van inwijding; die zal het levensdoel worden voor de meerderheid der mensen; dat is wel iets anders dan het gewone streven naar een groter huis of een grotere auto en een tweede vakantie. De aanwezigheid van de meesters zal zo’n verschuiving in bewustzijn teweegbrengen dat we het niet werkelijk kunnen bevatten.

“Hij is onder ons gekomen om de mens te leren hoe lief te hebben en opnieuw lief te hebben. Hij wandelt opnieuw op de aarde om de broederschap der mensen te vestigen.”

Dat is een moeilijke. Indien hij mensen kon leren lief te hebben dan zou hij de broederschap der mensen gevestigd hebben, want wat de vestiging van de broederschap en zusterschap van mannen en vrouwen verhindert is dat er weinig of geen liefde wordt uitgedrukt. Liefde is moeilijk, dat weten we allemaal; het is moeilijk om lief te hebben. Sommige mensen vinden het gemakkelijk, maar zelfs zij die het makkelijk vinden lief te hebben, wier aard het is lief te hebben, verharden wanneer weerstand tegen die liefde bestaat. Dan stroomt de liefde niet langer. Het is gemakkelijk lief te hebben wanneer er geen weerstand is. Maar wanneer je iemand liefhebt die iets doet wat je niet leuk vindt, is het moeilijk om te blijven liefhebben. Met andere woorden, onze liefde is reactief, ook al is het liefde.

Dit is iets heel anders dan de liefde van een meester. Als we de liefde van een meester hadden, waren we meesters. Dat we geen meesters zijn komt doordat we niet hun volkomen, zuivere, onvoorwaardelijke liefde aan de dag leggen. Het is de aard van de meester om lief te hebben, en de aard van Maitreya is lief te hebben als de Heer van Liefde. Hij belichaamt de liefde van God, het Christus-beginsel. Dat liefdesaspect van God wordt belichaamd door een mens op aarde. Dat is zijn uitzonderlijke verdienste. Zoals de meester zegt: “Dat hij de volheid van die goddelijkheid bereikt heeft, is zijn heerlijkheid, en zeker mogen we met eerbied staan tegenover deze verworvenheid. Dat deze zelfde verworvenheid zeer zeldzaam is, is eveneens onweerlegbaar waar.” Hoeveel Christussen, hoeveel Boeddha’s zijn er voortgekomen, zelfs in ons zonnestelsel? Er zijn planeten die verder ontwikkeld zijn dan de onze en die nog geen Christus hebben voortgebracht. Het voortbrengen van een Christus is een buitengewone prestatie. Het is werkelijk zeldzaam, niet alleen op onze planeet, maar op welke planeet dan ook.

Gods liefde is van dien aard dat het een van de grootst mogelijke prestaties is om die op planetair niveau te belichamen. Wij kunnen genegenheid uiten, reactieve liefde, we kunnen degenen liefhebben die ons liefhebben. Maar om volkomen lief te hebben, zonder reactie en voortdurend, zou een geweldige prestatie zijn voor de mensheid. Dat zal een van de voornaamste taken van de Christus zijn — het vestigen van de aard van Gods liefde, in haar ware betekenis, als de energie die hij belichaamt. Hij doet dat door zijn voorbeeld en door ons wezen geestelijk te voeden, wat hij met vreugde doet.

Door de uitstroom van het Christus-beginsel via het hart van de mensheid onderricht hij ons, ongeacht of we dat weten of er werkelijk op kunnen reageren, niet alleen in de aard van God en de aard van liefde, maar ook in het vermogen om lief te hebben. Hoe meer de energie van het Christus-beginsel actief is in ons, hoe meer we in staat zijn lief te hebben.

Liefde is een machtige, actieve, magnetische kracht die alle losse bouwstenen van het heelal samenbrengt en bijeenhoudt; zonder die kracht zou alles uit elkaar vallen. Ons zonnestelsel, de melkwegstelsels, zouden verdwijnen zonder die magnetische, aantrekkende kracht die we liefde noemen.

Maitreya vestigt die in de wereld door haar in zijn eigen wezen te belichamen. Hij is zó zuiver, zó vergevorderd, dat hij de ongelooflijk zeldzame prestatie heeft geleverd om het Christus-beginsel op planetair niveau te belichamen. Dat is een enorme prestatie onder de planeten in ons zonnestelsel. Hij is verhevener en ontzagwekkender dan wij ons waarschijnlijk kunnen voorstellen. Hoewel we in ons hart overtuigd zijn van zijn betekenis en zijn niveau, is het voor iemand onder zijn niveau onmogelijk te bevatten wat dat niveau werkelijk inhoudt. Door het Christus-beginsel vrij te geven vestigt hij het vermogen tot liefhebben in de wereld. Hij galvaniseert de mensheid door middel van de kracht van die liefde om de wereld te transformeren. Dat is precies wat hij nu van achter de schermen doet en wat hij openlijk zal doen wanneer hij voor de wereld verschijnt.

Liefde is een actieve kracht die transformeert. Liefde die niet actief is, is nauwelijks liefde te noemen. Liefde in actie is de essentie van liefde. Het vermogen om de wereld en alles wat zich erin bevindt lief te hebben is de hoedanigheid van Maitreya. Het diepste verlangen in het hart van de Ene die daartoe in staat is, is allen te verenigen. Hij kijkt naar de wereld en ziet 5,6 miljard mensen: die lijden, strijden, wedijveren, met al hun verschillende activiteiten, sommige positief, andere zeer negatief. Hij ziet dat alles en het is zijn verlangen, zijn diepste wens, de uitstromende behoefte van zijn geestelijke hart is om dat alles samen te brengen, dat alles te verenigen. Hij is een Planetair Leven. Hij is het bewustzijn van de Logos op het hoogste niveau binnengegaan, hij heeft een kosmisch bewustzijn bereikt dat daar twee niveaus boven ligt, en aangezien hij wordt overschaduwd door de Geest van Vrede en de Avatar van Synthese en hij het bewustzijn van de Boeddha deelt, wordt dit vergroot in een mate die ons bevattingsvermogen te boven gaat. Er is nooit een avatar geweest die beter was toegerust voor zijn taak dan Maitreya. Er is nooit behoefte geweest aan een dergelijke avatar, maar deze wereld is nu zó onoverzichtelijk, zó verdeeld, zó vol goed en kwaad, positief en negatief, dat al deze krachten moeten worden verzoend. Dat is zijn doel, dit verlangen in het hart van de Christus naar eenheid, om zijn vermogens, zijn inzichten zodanig aan te wenden om zijn aard, die liefde is, in de wereld te vestigen. Op deze wijze leert hij ons hoe lief te hebben en, zoals de meester zegt, “opnieuw lief te hebben.” Opnieuw liefhebben is niet liefhebben op de gewone, reactieve manier, maar totáál liefhebben, onvoorwaardelijk, zoals de meesters. Dit zal de broederschap der mensen vestigen.

Maar er is meer voor nodig.We moeten kijken in welke stadia die broederschap in de wereld kan worden gevestigd. In de eerste plaats moet er vrede zijn. Zonder vrede is er geen wereld. De eerste prioriteit voor Maitreya is het bewerkstelligen van ware vrede in de wereld: de mensheid moet oorlog en de wedijver die leidt tot oorlog opgeven. Dit kan alleen worden bereikt door te voorzien in de behoeften van alle mensen.

De meeste oorlogen zijn oorlogen om gebiedsuitbreiding. Je ziet wat je hebben wilt en je neemt het. Als je er oorlog om moet voeren, dan voer je oorlog. Dat is wat er in Bosnië is gebeurd. De Servische avonturiers zagen de gelegenheid om de natuurlijke aspiratie van het Servische volk naar een nationale identiteit te gebruiken om een Groot Servisch rijk te stichten, om hun eigen persoonlijke begeerten te vervullen. Tenzij er een einde komt aan het lijden en de hopeloosheid van alle volken overal ter wereld, aan hun inferieure positie in de wereld — met andere woorden, totdat de ontwikkelingslanden kunnen eten en groeien en een fatsoenlijk, beschaafd leven kunnen leiden als ieder ander, zal er nooit vrede zijn in de wereld. De eerste vereiste voor het bereiken van vrede in de wereld is om de hulpbronnen van de wereld samen te delen.

De invoering van het systeem van samen delen is van alles waarschijnlijk het eenvoudigst te bereiken. Het is moeilijk om mensen te leren lief te hebben. Het is moeilijk de broederschap van de mensheid te vestigen. Maar het is eenvoudig om de natuurlijke hulpbronnen van de wereld te delen; dat is een kwestie van distributie, meer niet. De hulpbronnen zijn er, de wetenschap, de technologie is er. Niemand hoeft gebrek te lijden. Het betekent dat de mensheid een mate van eenheid moet aanvaarden waarin het een normaal en vanzelfsprekend feit is dat de enige weg naar vrede is door de hulpbronnen van de wereld samen te delen.

Iedereen zal zich er beter bij voelen. De mensen in de derde wereld natuurlijk. Maar ook de ontwikkelde wereld zal zich beter voelen: qua gezondheid, qua bewustzijn, en men zal zich heel wat minder schuldig voelen. Er zal minder misdaad en drugsmisbruik voorkomen. Steden zullen veel gezonder zijn en leefbaarder, vrijer van angst voor berovingen en moord. Samen delen is een prioriteit, want als we dat niet doen zullen we de wereld vernietigen. De spanningen zijn nu zó hoog opgelopen, de demagogische avonturiers zó vaardig in het mobiliseren van nationalistische aspiraties en krachten, de wapens zijn zó gemakkelijk verkrijgbaar bij alle ontwikkelde landen, en steeds geavanceerder, steeds krachtiger, dat het steeds moeilijker en gevaarlijker wordt om zelfs kleine oorlogen te isoleren.

De Verenigde Naties ondervonden dat in Bosnië als gevolg van hun drie-en-een-half jaar durende onverschilligheid, hun gebrek aan politieke wil om te doen wat onmiskenbaar het juiste was: genoeg geld inzamelen om de benodigde militaire macht voor een VN-leger in Bosnië op de been te brengen en een eind te maken aan het avonturisme van mensen als Milosevic en Karadzic. Als de Verenigde Naties meteen waren opgetreden, hadden ze de Bosnische oorlog kunnen voorkomen. Het is zeer moeizaam geweest, maar nu is er een begin gemaakt met de vrede. Er is politieke wil voor nodig om een echte VN-legermacht van de grond te krijgen met de benodigde tanks, vliegtuigen en generaals en de wil om dergelijke oorlogen te stoppen. De meesters geloven in vrede. Niemand kan het nut van vrede zo goed aantonen als een meester. Maar de meesters zijn realistisch. Zij weten dat het enige dat de dood van zoveel mensen in Bosnië en de verkrachting van hun land door de Serven had kunnen voorkomen, een VN-vredesmacht was geweest met afdoende bewapening om dat conflict te beëindigen.

“Het verwijderen van schuld en angst, het zuiveren van het hart en denken der mensen.”

De leringen van alle religieuze groepen zijn eeuwenlang zó verkeerd, zó vervormd geweest dat grote aantallen mensen in schuld en angst leven. Tweeduizend jaar van christelijke leringen en duizenden jaren van joodse, hindoeïstische en boeddhistische leringen daarvòòr hebben de mensheid vervuld van angst, bijgeloof en schuldgevoel. Er is vandaag bijna niemand ter wereld die niet door deze ziekte is aangetast. Iedereen is gevoelig voor angst.

Schuldgevoel is het gevolg van angst, wordt ingeprent door angst. Als je geleerd wordt dat God al je handelingen gadeslaat, dat vrijwel alles wat je doet vanaf je geboorte fout is, dan zijn angst en schuldgevoel onvermijdelijk. “Doe dit niet en doe dat niet. Dat is stout; lieve kinderen doen dat niet. Lieve christelijke kinderen geloven dit wel en dat niet. Lieve hindoe-kinderen doen dit en doen dat niet en geloven dat niet. God zal je straffen als je dit doet of dat niet gelooft.”

Het opleggen van ideologieën en geloofsovertuigingen schept tegelijkertijd verwachtingen van straf die gepaard gaan met dergelijke overtuigingen. Alle religieuze groepen hebben door de eeuwen heen op deze manier het denken van hun volgelingen beheerst. Het is een eeuwenoude methode en het werkt altijd. Daarom is het al eeuwenoud; het werkt zo goed. Het betekent dat er altijd één groep mensen is die andere groepen overheerst. Het kan gaan om intellectuele of financiële of politieke overheersing, maar zij zijn altijd de baas. Ze maken altijd misbruik van de ondergeschikte positie van andere groepen. De geschiedenis van het Europese christendom alleen al is een geschiedenis van ongelooflijke wreedheid, gebaseerd op angst, het dogmatisch opleggen van ideeën, van gebrek aan vrijheid, van financiële afhankelijkheid en armoede.

Deze verschillende vormen van totalitarisme beginnen nu af te brokkelen, maar ze zijn duizenden jaren werkzaam geweest. Politiek totalitarisme houdt in dat miljoenen mensen worden overheerst en hardhandig onderworpen, waarbij hun vrije wil wordt genegeerd. Economisch totalitarisme heeft tegenwoordig hetzelfde effect op miljoenen mensen. 1,2 Miljard mensen leven officieel in absolute armoede. Zelfs in de Verenigde Staten leven 33 miljoen mensen en één op de vier kinderen in armoede.

Dit vermogen tot uitbuiting — religieus via het denken en het hart van de mensen, economisch op het stoffelijk gebied, politiek door macht uit te oefenen over het handelen van mensen, al deze vormen van tirannie dienen te verdwijnen, en beginnen nu ook te verdwijnen. Een van de grootste weldaden die de wereld wordt geschonken door de nieuwe energieën van Maitreya, door zijn aanwezigheid en de terugkeer van de Hiërarchie, is het groeiende besef in de mensheid van wat er gedaan moet worden, de toenemende werkzaamheid van de Nieuwe groep van werelddienaren, bekend en onbekend. Dit alles laat de mensheid zien dat het einde van de tirannie nabij is. De terugkeer van Maitreya in de wereld stimuleert niet alleen de beëindiging ervan, maar is ook hetgeen dat die tirannie tot een einde zal brengen. De grondvesting van echte vrede vereist de beëindiging van alle vormen van tirannie: politiek, economisch, religieus en sociaal. Dat is wat er geleidelijk zal gebeuren en dat zal ons bevrijden van schuld en angst.

De religieuze groepen hebben een beeld van God gecreëerd als een almachtig, wraakzuchtig, toornig, Jehova-achtig figuur die oog om oog, tand om tand eist; die met een grote stok rondloopt om iedereen te straffen die iets anders doet dan wat hem is opgedragen door de priesters of de politieke leiders, door de koning en zijn vertegenwoordigers. Deze vormen van tirannie hebben de mensheid letterlijk miljoenen jaren in slavernij gehouden. In de geschiedenis is er nooit een tijd geweest zonder zulke tirannieën. De geschiedenis van de wereld is de geschiedenis van tirannie, van uitbuiting, van totalitarisme in een of andere vorm. Dit zal allemaal tot een einde komen en de angst en het schuldgevoel van de mensheid zullen verdwijnen.

Mensen zullen zich geleidelijk bewust worden van de visie van Maitreya en de meesters en diegenen door wie zij werken, dat de mensheid in wezen goed is, dat we geestelijke wezens zijn, dat er niks mis is met ons. Er is geen reden om door schuld of angst gekweld te worden. We zullen niet gestraft worden als we niet geloven wat de priesters zeggen. Wie zijn de priesters om uit te maken wat anderen moeten geloven? De priesters hebben het bijna altijd mis. Ze zaten er heel ver naast in Palestina, 2000 jaar geleden, toen ze de beste man onder hen uit de weg ruimden: Jezus, de Messias, van wie ze nu zeggen dat hij een wonder is, een groot geschenk aan de wereld, de enige ware Zoon van God. Die werd ter dood gebracht. Ze konden hem niet uitstaan met zijn ideeën dat mensen vrij en goddelijk zijn, dat er een ziel huist in elk menselijk lichaam. De gedachte die Jezus bracht, dat mensen elkaar moesten liefhebben, niet langer moesten vechten, geen gedachten over afgescheidenheid en hebzucht meer moesten koesteren, viel bepaald niet in de smaak bij de priesters van zijn tijd. Daarom hebben ze hem uit de weg geruimd. Maitreya zal het schuldgevoel en de angst verwijderen. Dat is “het zuiveren van het hart en denken der mensen”.

“Het onderrichten van de mens in de wetten van leven en liefde.”

De wetten van het leven zijn klein in getal, maar zeer machtig. Niemand schenkt er veel aandacht aan. Vandaar onze problemen. De voornaamste levenswet is de Wet van oorzaak en gevolg — die domineert alle leven op deze planeet. Deze werd vroeger aangeduid als “oog om oog, tand om tand”, wat een zeer gebrekkige uitdrukking is van de Wet van oorzaak en gevolg. Jezus zei het heel eenvoudig: “Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten.” Het is zó eenvoudig dat mensen het vergeten zijn of het niet oppikken. Wat je zaait, zul je oogsten. Als je koren zaait, zul je koren oogsten. Als je haver zaait, zul je haver oogsten. Als je slecht koren zaait, zul je niet veel goeds oogsten. We zijn allemaal zaaiers. Elke gedachte, elke handeling die we verrichten, zaait zaden. Ze scheppen oorzaken. De gevolgen van die oorzaken bepalen ons leven. Iedereen doet het voortdurend, we bepalen ons eigen leven en dat van de mensheid.

We zijn allemaal verantwoordelijk voor wat er in de wereld gebeurt, voor wat er met en in het menselijk ras gebeurt, omdat we er allemaal deel van uitmaken. We scheppen allemaal gedachtevormen. Deze gedachtevormen zijn werkelijkheid. Telkens als we een destructieve gedachte hebben, vernietigen we iets van ons stelsel. Het welzijn van de planeet hangt af van het welzijn van onze gedachten. Als onze gedachten vervuld zijn van hebzucht, egoïsme en negativiteit, zullen we die ook scheppen. Wanneer genoeg mensen dit doen (en er zijn altijd genoeg mensen die dit doen) ontstaan de problemen van de wereld. Ieder van ons doet dit. We leven niet in een vacuüm waarbij alles binnen de grenzen van onze eigen ring-niet-verder blijft. Het zou gemakkelijker zijn als we onze destructieve gedachten en handelingen voor ons konden houden. Dan zouden we direct oogsten. Maar zo werkt het helaas niet. Onze gedachten stromen van ons uit in alle richtingen. Ze beroeren de astrale gebieden en scheppen de astrale begoocheling. Ze gaan de mentale gebieden binnen en scheppen of vernietigen daar. We zijn altijd aan het vernietigen en soms aan het scheppen, onophoudelijk. Vermenigvuldig dit proces met vijf-en-een-half miljard, het aantal mensen dat nu in incarnatie is, en je ziet welke macht dit menselijk vermogen tot denken heeft.

Wij zijn de zonen van het denkvermogen. We denken. Dat is wat ons van het dierenrijk onderscheidt en wat de oorzaak is voor de schepping van het mensenrijk. Vroeg of laat zal de mensheid zich realiseren dat ze niet bovenaan de ladder staat, maar een overgangsrijk vormt tussen het dierenrijk en het Koninkrijk van God of het geestelijke natuurrijk. Doordat we het inwijdingsproces doorlopen betreden we dat rijk. Er is een aspect van onszelf dat deel uitmaakt van dat rijk en er in leeft: de menselijke ziel. Uiteindelijk wordt dat een volkomen bewuste ervaring. De ziel drukt haar bewustzijn dan zo krachtig uit in haar weerspiegeling, dat de betrokken man of vrouw werkelijk fungeert als lid van dat rijk.

Vooralsnog begrijpen maar weinig mensen de Wet van oorzaak en gevolg in de praktijk. Weinigen leven ernaar. De meeste mensen [in deze groepen] hebben Alice Bailey of de theosofische leringen gelezen en aanvaarden deze wet, maar tenzij we haar in ons leven ook in praktijk brengen als ononderbroken werkelijkheid zullen we chaos blijven scheppen.

We moeten inzien dat onschadelijkheid een absolute noodzaak is. Zodra we die wet in de diepste zin begrijpen, zodra we ons er werkelijk bewust van worden als een openbaring in ons hart, in ons denken, en niet alleen maar als een intellectueel idee waarvan we de rechtvaardigheid kunnen inzien, zodra het een besliste ervaring is van de realiteit in ons leven, zullen we niet langer wanorde scheppen, zullen we niet langer die onevenwichtigheid scheppen die het gevolg is van destructief handelen.

Op grote schaal kunnen we dit het dichtst benaderen door het uitdrukken van goede wil. Maitreya zal de noodzaak benadrukken van goede wil in alle betrekkingen. Goede wil is het laagste aspect van de energie van liefde dat door het gros van de mensen kan worden uitgedrukt. Liefhebben in de ware zin is heel moeilijk. De uitdrukking van goede wil is het volgende stadium dat we zullen bereiken op het doorlopende pad van evolutie. Dit schept juiste menselijke verhoudingen.

Goede wil is bereikbaar. Het is het niveau van de energie van liefde dat de mensheid zonder al te veel moeite tot uitdrukking zou moeten kunnen brengen. Vele miljoenen mensen hebben inderdaad goede wil en geven daar uitdrukking aan. Dat is niet alleen maar aardig, verdraagzaam en fatsoenlijk zijn; dat alles is er het gevolg van. Goede wil is een actieve kracht. Het is het wilsaspect verbonden met het liefdesaspect. Als het liefdesaspect het wilsaspect bezielt, krijg je goede wil. Als je denkt aan ‘goed’ als liefde en ‘wil’ als doel, krijg je goede, liefdevolle bedoeling. Die liefdevolle bedoeling moet ons leven doordrenken en juiste menselijke verhoudingen scheppen. Juiste menselijke verhoudingen zullen ons bevrijden van schuldgevoel en angst en zullen de rijkdommen van de wereld verdelen en vrede scheppen. Juiste menselijke verhoudingen zijn een eerste vereiste voor de mensheid en Maitreya zal dat tot een van zijn hoofdpunten maken. De wetten van liefde betekenen juiste verhoudingen. De wetten van leven betekenen juist denken, juist handelen. Wanneer je een combinatie hebt van juist handelen, juist denken en goede wil, krijg je de vrije, verdraagzame, onschadelijke samenleving waarnaar we moeten streven. Onschadelijkheid moet al ons handelen bezielen, en dat is moeilijk. Het is moeilijk om onschadelijk te zijn. Waar ik het over heb, is geen eenvoudige kwestie die na Verklaringsdag vanzelf aan de dag zal treden. Wanneer mensen zich openstellen voor Maitreya, als ze hem werkelijk erkennen en zich openstellen voor zijn energie, zijn advies, zijn beginselen, zijn visie, dan zullen ze de noodzaak inzien van onschadelijkheid.

Het is niet moeilijk om onschadelijk over te komen, maar om werkelijk onschadelijk te zijn is bijzonder moeilijk. Iedereen is zelfzuchtig, iedereen wil zijn zin krijgen, z’n verlangen bevredigd zien en vormgegeven. Als mensen koppig, intolerant en hebzuchtig genoeg zijn, gaan ze net zo lang door tot ze hun zin krijgen. Sommige mensen zijn allesbehalve onschadelijk, of ze er nu vriendelijk bij glimlachen of niet.”De wetten van leven en liefde”, eerlijkheid in denken, oprechtheid van geest en onthechting. Dit zijn de drie manieren om op correcte wijze uitdrukking te geven aan de wetten van leven en liefde. Onthechting bevrijdt ons van de begoochelingen waarover ik heb gesproken — van de angst, het schuldgevoel, de verwrongen hebzuchtige uitingen en ook van hun façade, de glimlachende huichelarij van de wereld.

Maitreya zal ook op Verklaringsdag al even de mysteriën van inwijding noemen. Hij zal, al is het kort, spreken over de terugkeer in de wereld van de meesters en zijn komst in verband brengen met de vestiging van de oude mysteriescholen. Wat hij precies zal zeggen kan ik je niet vertellen, maar hij zal het noemen en te zijner tijd de mysteriën introduceren. De mysteriën van inwijding blijven mysteriën tot je een ingewijde bent. Veel mensen houden van mysteries en het hele idee van inwijding is omringd met begoocheling. Anderzijds zijn er veel mensen die een hekel hebben aan mysteries en ze vrezen. Mysterie betekent dat er iets is dat ze niet kennen, niet begrijpen.

Mensen hebben een beperkt bewustzijn en weinig energie om hun bewustzijn uit te breiden. Ze zijn slecht onderricht en het leven zelf is hard en begrenzend. Dit is een van de problemen voor Maitreya. Het denken van de meeste mensen is tamelijk gesloten. Ze ontplooien zich niet makkelijk en leren niet snel nieuwe dingen. De veranderingen moeten dus noodzakelijk in een rustiger tempo verlopen dan velen zouden willen. Het is moeilijk om het bewustzijn van de mensheid snel uit te breiden, want veel mensen die de 25 zijn gepasseerd groeien geestelijk niet meer. De meeste mensen nemen genoegen met het niveau van kennis, ervaring en begrip dat ze verworven hebben in hun kindertijd, in hun jeugd en als jonge volwassenen. Wanneer ze eenmaal een baan hebben in de wereld zijn ze niet meer zo geïnteresseerd in uitbreiding van hun bewustzijn, maar eerder in uitbreiding van hun mogelijkheden om in de wereld te concurreren, en dat is iets heel anders. Ze gebruiken hun hersens voor een opzwepende uitputtingsoorlog met iedereen om hen heen: in hun baan, hun beroep, op welk gebied van het leven ze zich ook bevinden. Ze wedijveren voortdurend en het bewustzijn waarvan ze blijk geven is hersenbewustzijn, om de beste te zijn en te blijven in elke concurrerende situatie waarin ze zich bevinden. Ik generaliseer natuurlijk en ik overdrijf misschien, maar dit is overal in de wereld min of meer het geval.

Helaas is bijna alles in het leven tegenwoordig gebaseerd op competitie en daarom is de samenleving zo sterk gecommercialiseerd. Commercialisering loopt volgens Maitreya nu ten einde. Dat kan niet snel genoeg gebeuren. De ineenstorting van het huidige economische stelsel zal er een eind aan maken en wedijver zal plaatsmaken voor samenwerking. Alleen al door het idee van samenwerking begint het bewustzijn van mensen zich te openen. Als mensen beginnen te denken in termen van samenwerking dan gaan ze meer boeken lezen en leringen bestuderen die ze tot op dat moment nooit hadden bestudeerd. Hun denken breidt zich uit om de lering op te kunnen nemen. De meeste mensen zijn te moe, te blasé, te begrensd in hun levenservaring, in hun vermogen tot scheppen, om hun bewustzijn uit te kunnen breiden. Miljoenen openen nooit van hun leven een boek. Miljoenen mensen breiden hun bewustzijn nooit uit tot voorbij wat ze hadden als kind. Dus je begrijpt welke taak er voor de mensheid ligt op het gebied van onderricht. Maitreya zal proberen het menselijk bewustzijn in een zodanig tempo uit te breiden dat de veranderingen heel snel kunnen plaatsvinden, zo snel als maar mogelijk is. Maar het spreekt voor zich dat sommige veranderingen vertraging zullen oplopen omdat de mensheid zelf niet in staat is de noodzaak ervan in te zien.

Het verdelen van de hulpbronnen daarentegen is relatief gemakkelijk. Dat zou morgen kunnen gebeuren via een agentschap van de Verenigde Naties dat voor iedereen aanvaardbaar is. Dat is de gemakkelijkste taak van alle, en de dringendste. Dat zou gerechtigheid en vrede bewerkstelligen. Wanneer gerechtigheid en vrede eenmaal zijn gevestigd, volgt geleidelijk de rest.

We hebben het over moeilijke begrippen. De wetten van leven en liefde, op die manier gesteld, zijn zeer moeilijke begrippen. Maitreya is een meester in het verhelderen van het diepzinnige. Daarom is hij wereldleraar. Wanneer je hem ziet, zul je een leraar zien wiens eenvoud de mensheid aanspreekt. Maitreya kan de diepste waarheid op allereenvoudigste wijze brengen, op een wijze die het hart en het begrip, en dus de intuïtie, van heel gewone mensen raakt. Dat is precies wat hij momenteel vaak doet in de Aziatische gemeenschap van Londen. Veel mensen die niet hoog opgeleid zijn, worden zich bewust van zijn lering. De Aziatische gemeenschap is vol pientere, intelligente, goed geschoolde, afgestudeerde mensen. Maar de meeste van hen zijn gekomen om een beter bestaan op te bouwen. Ze zitten in de handel en alleen hun hindoe- of islamitische achtergrond brengt hen in contact met de ideeën van Maitreya. Desondanks vinden ze wat hij te zeggen heeft buitengewoon verhelderend.

Ik ken een man die Maitreya vele malen heeft ontmoet en hem heeft horen spreken. Hij zegt heel eerlijk: “Meneer Creme, u gebruikt veel woorden.” (Hij begrijpt nooit wat ik zeg. Hij vraagt me wat Maitreya bedoelt, maar hij begrijpt nooit wat ik antwoord; hij luistert nauwelijks.) “Maar met Maitreya”, zegt hij, “hoef je niet echt te luisteren. Maitreya spreekt op zo’n manier dat het je van binnen raakt.” Het opent automatisch je bewustzijn. Je gelooft het omdat je ziet dat het zo is. Stel je voor dat de eenvoudigste mensen in de hele wereld op die manier worden onderricht. Geleidelijk zullen ze in contact komen met de ideeën van Maitreya die ze bijna onbewust in zich zullen opnemen, alsof ze onbewust getransformeerd worden. Hun bewustzijn zal, via hun hart, steeds verder worden geopend voor realiteit en aspiratie. Op deze manier zullen ze heel snel worden onderricht, direct, op een wijze die nooit eerder is voorgekomen.

“De verfraaiing van onze steden.”

Delen van New York, Londen, Cleveland, Detroit, Birmingham, Düsseldorf, Osaka, Calcutta, tal van grote steden strekken zich tientallen kilometers uit zonder dat je er een fatsoenlijk gebouw tegenkomt. Daardoor is het leven in onze steden één lange lijdensweg en het vervoer een nachtmerrie. Onze steden moeten beslist verfraaid en gereorganiseerd worden. Er is een groep meesters die grote architecten zijn en zij zullen de architecten van de nabije toekomst inspireren met het ontwerp voor de nieuwe steden.

Architectuur is altijd de kunstvorm waardoor een tijdvak en een cultuur bepaald worden. Het zet de toon voor alle andere kunstvormen: schilderkunst, muziek, enzovoort. Architectuur is het grootste en zwaarste, het meest stoffelijke: gebouwen, niet zomaar ideeën, maar ideeën belichaamd in steen, beton, baksteen. Dat kost tijd en het vereist de zevende straal van ceremoniële orde of ritueel. Een stuk architectuur is eigenlijk een ritueel: georganiseerde ruimte. Een goed ontworpen stad is geritualiseerde architectuur.

In de nieuwe steden zullen bepaalde delen gereserveerd worden voor heilige plaatsen. Deze delen — etherische centra — zullen in de buurt van water liggen en er zullen tempels zijn voor eredienst en gebed. Alle steden zullen te zijner tijd over dit soort heiligdommen beschikken. De beste van deze gebouwen zullen worden gebouwd onder inspiratie van de meesters. Uiteraard zullen dit zevende-straals meesters zijn, de straal die het geestelijk ideaal op het stoffelijk gebied vorm geeft. Deze nieuwe gebouwen zullen er heel anders uitzien dan de gebouwen uit het verleden. Sommige zullen, louter door hun vorm, bepaalde energieën bundelen en aantrekken. Ze zullen ‘vorm-kracht’ bezitten. De tetraëder die we bij transmissie-meditatie gebruiken, wordt gebruikt vanwege z’n speciale vorm die mentale energie bundelt. Op dezelfde manier zullen gebouwen verschillende energieën bundelen. Bij elkaar zullen ze voor alle mensen het gewijde deel van het land vormen.

Steden zullen kleiner worden. Mexico-Stad heeft circa 20 tot 22 miljoen inwoners. Het leven daar moet heel moeilijk zijn, hoewel het een zeer interessante stad is om te bezoeken. De sloppenwijken van Mexico-Stad behoren tot de ergste in de wereld. De sloppenwijken van Londen, delen van New York en Calcutta eveneens. Die moeten verdwijnen. Niemand zal in sloppen hoeven te leven in de toekomstige steden van de wereld.

De nieuwe architectuur zal van verschillende gebieden uitgaan: het gewijde gebied, grote officiële gebouwen voor de diverse instellingen en normale woonwijken. De verfraaiing van onze steden moet de stedeling ook toegang bieden tot de natuur, niet per se de ‘ongerepte’ natuur, maar in elk geval natuur. Wanneer de sloppenwijken zijn verdwenen, zal land worden bestemd voor parken en recreatiegebieden. Dit zal een belangrijke bijdrage leveren aan het verfraaien van onze steden en prioriteit krijgen van hen die betrokken zijn bij de transformatie van het stadsleven. Nationale en internationale teams van architecten zullen bij elkaar komen om deze ideeën te bespreken. Met het advies van de meesters zal hierover consensus worden bereikt. Geleidelijk zullen de ergste sloppenwijken en bouwvallen in de grote steden verdwijnen. Deze zullen worden vervangen door recreatiegebieden en door woonwijken op menselijke schaal, afgewisseld met parken en winkelcentra.

Het vervoer zal volkomen getransformeerd worden. Een nieuwe vorm van openbaar vervoer zal de auto vervangen. Ik bedoel niet morgen, of de dag na Verklaringsdag, maar geleidelijk zullen er vervoerssystemen worden bedacht die zó geruisloos zijn, zó ogenschijnlijk bewegingloos, dat vermoeidheid door reizen totaal zal verdwijnen. We zullen aan het eind van een reis, al duurde die uren, helemaal opgekikkerd zijn. Het vervoer zal een van de belangrijkste verbeteringen zijn. De verbinding tussen het platteland en de steden zal verbeterd worden en ook tussen het ene deel van de stad en het andere. Wijken zullen worden ingedeeld volgens hun eigen specifieke eigenschappen. Mensen zullen ervoor kiezen in een bepaalde wijk te wonen, afhankelijk van hun eigen vereisten en voorkeuren en zo zal er een interessante mengeling worden ingebouwd in het stadsleven. Dit zal het leven in de stad visuele schoonheid geven, maar ook een schoonheid die men kan ervaren. Het wonen in een herbouwde wijk zal een genoegen zijn, en geen sleur meer.

Tegenwoordig brengt het stadsleven steeds meer spanning met zich mee en dit zal toenemen totdat deze veranderingen plaatsvinden. Het zal waarschijnlijk 50 jaar duren om de ergste uitwassen van de huidige steden weg te werken, maar met het juiste advies, met goede wil en de energie van de juiste mensen zal dit alles gerealiseerd worden. De steden van de wereld zullen worden wat ze moeten zijn: plaatsen voor de uitwisseling van ideeën, voor de opbloei van de cultuur en de creatieve uitdrukking van allerlei groepen mensen.

“Het verwijderen van hinderpalen voor het reizen en voor de onderlinge uitwisseling tussen volkeren.”

Een van de voornaamste behoeften van de hedendaagse mensheid is kennis te maken met andere delen van de wereld. Zoals het heet: “Reizen verruimt de blik”. Het kan de blik ook vernauwen, maar dat is afhankelijk van wie er reist. Wie reist met de juiste instelling leert dat mensen verschillende ideeën hebben en dingen op verschillende manieren doen. Dit kan interessant zijn of irritant, afhankelijk van je instelling. De uitwisseling van volkeren zou stimulerend en interessant moeten zijn. Het zou het menselijk bewustzijn moeten verrijken. Er alleen maar achterkomen dat iedereen dezelfde dingen nodig heeft, zal voor veel mensen al een openbaring zijn. Of je nu in China of in Chinatown woont, in Tibet of Syrië, je hebt vrijwel dezelfde dingen nodig: voldoende voedsel, onderdak, gezondheidszorg en onderwijs — de basisbehoeften. Misschien heb je wel behoefte aan andere muziek of afwisseling in voedsel. Op reis krijg je beslist afwisseling in voedsel. Dat kan een van de ergernissen zijn. Wanneer je reist, vind je niet overal waar je gaat je vertrouwde kostje. Het leert je (of kan je leren) verdraagzaam en ruimdenkend te zijn. Hoe meer mensen reizen, hoe meer we leren over de wereld waarin we leven. Er zijn veel hindernissen voor het reizen — vooral gebrek aan geld en plaatsgebrek in vliegtuigen. Het verwijderen van deze hindernissen betekent kunnen reizen tegen tarieven die niet te hoog zijn, de beschikbaarheid van plaatsen in vliegtuigen en treinen, en het verwijderen van hindernissen in de vorm van visa of paspoorten.

“Het scheppen van een voor allen toegankelijk reservoir van kennis.”

Het begin is er al. Het heet Internet. Dit bouwt wereldwijd een grote bron op, niet van kennis, niet van bewustzijn, maar van feiten. Als je zo’n bladzijde opslaat of een bepaald boek opent, verschijnen allemaal feiten. Je kunt er een boot mee bouwen, een bom, je kunt een heleboel dingen doen als je Internet verkent. Je kunt leren alle soorten gedestilleerd te maken of helemaal alleen pornografische lectuur lezen.

Het is reusachtig gegroeid en sluipt overal naar binnen. Dit Internet strekt zijn tentakels uit over de hele wereld en groeit uit tot een enorm monster, genaamd “Het Feit”. Het feit wordt aangezien voor kennis, de kennis voor inzicht en inzicht voor wijsheid. De wijsheid zal zozeer onder feiten worden bedolven dat je er niets anders in zult herkennen dan jargon. Dit is wat er met Internet gebeurt. Het wordt zo volgepropt met onbruikbare, onwerkbare en nutteloze informatie dat de hele zaak zal moeten worden gereorganiseerd en doorgelicht door een of andere commissie van wijze mannen die voor alle landen acceptabel is.

Maar “het scheppen van een voor allen toegankelijk reservoir van kennis” is iets heel anders dan Internet. Wat de meesters voor ogen staat is een elektronische bibliotheek die de hoogste gedachten, ideeën en informatie belichaamt die nuttig zijn voor de mensheid. Het huidige Internet staat open voor misbruik. We maken snel misbruik van alles wat van waarde is. We misbruiken elk aspect van ons leven, dus waarom ook niet de elektronische wereld?

Er zal echter een waar reservoir van kennis worden opgebouwd die elektronisch zal worden overgedragen en toegang geeft tot alle nuttige informatie in de wereld. Dit zal eenheid scheppen in de wetenschap, en van ideeën. Overal ter wereld zal men heel snel en gemakkelijk toegang hebben tot de kennis van alle anderen. Je kunt je voorstellen hoe de mensen in de derde wereld reageren als ze toegang hebben tot Internet, met de informatie die zij er vinden over de ontwikkelde wereld. Hierdoor veranderen hun verwachtingen van het leven volkomen.

De economische transformatie van de wereld is dus bijzonder urgent, om het voor de gehele mensheid mogelijk te maken deel te nemen aan deze revolutie — een revolutie in bewustzijn — die plaatsvindt wanneer iedereen op deze bibliotheek van kennis is aangesloten.

Tot zover, zij het onvolledig, de prioriteiten van Maitreya. Hij heeft veel te doen. Maitreya is er, blijvend, en wacht zijn gelegenheid af om naar voren te treden en zichzelf aan de wereld bekend te maken en aan die taak te beginnen.

Meer over Maitreya’s prioriteiten