Sinds de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme’s Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Veel van deze artikelen lijken nu inderdaad nog meer van toepassing dan toen ze voor het eerst werden gepubliceerd.

Verandering naar Eenheid
door de Meester —, via Benjamin Creme
Wanneer de mensen uiteindelijk de balans opmaken van hun huidige situatie móeten zij wel toegeven dat de mensheid er niet goed voor staat. De toestand op politiek, economisch, sociaal en ecologisch gebied staat bol van de problemen die de vindingrijkheid van alle landen tot het uiterste op de proef stellen. Zelfs landen die momenteel economisch lijken te overheersen, hebben problemen die hun het gemak ontzeggen dat hun rijkdom met zich meebrengt. Waardoor lukt het landen niet om een mate van evenwicht en welvaart te bereiken? Waarom worden zelfs oude, rijke en ervaren landen plotseling in chaos en onrust gestort? Vanwaar de pijn en worsteling voor zo velen; wat verhindert een groter besef, en uitdrukking, van eenheid?
De antwoorden op deze vragen zijn talrijk en divers, maar de enige overeenkomstige factor is de tijd, het moment in de geschiedenis van deze Aarde, waarin ze worden gesteld.
Dit is een tijd zonder weerga in de geschiedenis van de wereld. De veranderingen die plaatsvinden zijn monumentaal, overstijgen het menselijk begrip en zullen het leven, zoals wij het kennen, diepgaand en voor altijd veranderen.
Op elk vlak vinden deze veranderingen plaats, sommige langzaam, zelfs in de structuur van de aardkorst; andere met een groeiende vaart die het menselijk vermogen om correct te reageren op de proef stelt.
Nutteloos, in dit verband, zijn de sleetse denkbeelden van politici die, met hun blik op het verleden, ondergedompeld zijn in de begoochelingen van positie en macht. Het is het volk dat thans zijn leiders vooruit is en uiting geeft aan zijn begrip en noden. In het ene land na het andere wint de stem van het volk aan duidelijkheid en scherpte. Miljoenen mensen zijn nu onderwezen en zeker van hun noden: vrede, werk en hoop voor hun toekomst. Ook raken hun verwachtingen en eisen doordrenkt van een groeiend besef van eenheid. Zij weten dat ze niet alleen staan in de wereld, maar overal miljoenen broeders en zusters hebben met dezelfde problemen en noden.
Op deze wijze, ook al zijn ze zich niet bewust van Zijn aanwezigheid en leringen, reageren zij op Maitreya’s energie en invloed, en bouwen de structuur van de toekomst.

Bij elke lezing die hij gaf, waar ook ter wereld, werden Benjamin Creme talloze vragen gesteld die een breed scala beslaan. Wij putten hier uit de grote voorraad antwoorden die BC en zijn Meester door de jaren heen gegeven hebben en die nog niet eerder in Share International gepubliceerd zijn.

V. U sprak over de Wet van Oorzaak en Gevolg, of Karma. Maar hoe kunnen we in ons dagelijks leven volgens de Wet van Karma leven?
A. Dit is een gewichtige, eenvoudige wet die alles wat er gebeurt op juiste en verstandige wijze regeert. Gedachten zijn de bron van alles wat er in ons leven gebeurt. Wij hebben daar controle over, voor zover we ons er bewust van zijn. Dus je ziet wel hoe belangrijk onschadelijkheid is in alle aspecten van ons leven. En dat is waar onze evolutie toe dient. Die gaat over het tot stand brengen van onschadelijkheid. Dat is wat ten grondslag ligt aan de uitspraak van Jezus toen een van zijn volgelingen zijn zwaard trok en het oor van iemand afsneed die Jezus kwam arresteren. Jezus zei: “Steek je zwaard terug op zijn plaats. Want wie naar het zwaard grijpt, zal door het zwaard omkomen.” Dat is letterlijk waar.

V. Wat bedoelde Jezus volgens u toen hij zei: “Bied de andere wang aan”?
A. Toen Jezus zei “Bied de andere wang aan”, meende hij het ook! Dat is precies wat hij bedoelde. De enige manier om te functioneren zonder schade te berokkenen is dat je, wanneer jou schade wordt berokkend, niet zoals volgens de oude wet van oog om oog en tand om tand vergelding zoekt, maar zoals Jezus zei juist de andere wang aanbiedt. Op die manier gehoorzaam je de wet van het leven. Wie vertelde Jezus dat? Hoe wist hij dat? Wat gaf hem de macht of het gezag om zo’n kolossale, vérstrekkende uitspraak te doen? Opvallend genoeg was dat Maitreya.

V. Ik heb u horen zeggen dat er planten bestaan die op de grens van het plantenrijk verkeren en bijna deel van het dierenrijk uitmaken. Hier begrijp ik helemaal niets van.
A. Zoals u weet komt elk natuurrijk voort uit het rijk eronder: het dierenrijk evolueert uit het plantenrijk. Welnu, we weten dat er vreemde planten zijn die niet als andere planten zijn. Die groeien niet op de normale manier. Ze leven en voeden zichzelf door insecten te eten. Dat soort dingen gebeuren op de grens van elk natuurrijk. Op de grens van het delfstoffenrijk bestaan stenen die volkomen anders zijn dan andere stenen of rotsen. Die zijn niet dood of statisch. Die zijn radioactief. En door die radioactiviteit maakt het delfstoffenrijk de overgang naar het volgende natuurrijk – het plantenrijk. ‘Radioactiviteit’ is bij uitstek de methode die het plantenrijk gebruikt om uitdrukking aan zichzelf te geven: vandaar de bloemen, de uitstraling van kleuren, geuren – dat zijn alle voorbeelden van straling. Planten die dieren eten zijn een aanwijzing van de komst van het volgende natuurrijk, het dierenrijk, en daaruit groeide weer het mensenrijk. Wij zijn geen dieren, maar wij danken ons fysieke lichaam aan het dierenrijk. Na miljoenen jaren van verfijning ontstond uit het dierlijke stadium de dier-mens. Toen dat schepsel een bepaald stadium van voldoende verfijning had bereikt, toen het punt van half dier, half mens was bereikt, kon de energie van het denkvermogen invloed uitoefenen op de mens en begon de menselijke evolutie. Die informatie werd gegeven door de Meesters Die de geschiedenis van de evolutie van de verschillende natuurrijken bijhouden en vastleggen.
Die geschiedenis begon 18,5 miljoen jaar geleden, dus de mensheid is 18,5 miljoen jaar bezig aan haar evolutiereis, waarmee zij het fysieke voertuig steeds verder verfijnde totdat dit tot de Neanderthalmens of het vroege menstype ontwikkeld was, maar tegelijkertijd leefden er overal ter wereld echte mensen. Wij maken daar deel van uit. Nu evolueert het mensenrijk en reikt steeds verder op de schaal van evolutie waarbij sommigen een punt voorbij de strikt menselijke evolutie hebben bereikt en ‘supermens’ geworden zijn – Meesters. Als u Aldus sprak Zarathoestra [Nietsche] heeft gelezen, heeft u een idee van de evolutie van de mens en de vijf planetaire inwijdingen die alle Meesters hebben genomen om supermens te worden. Zij zijn Goden geworden.
Als je Maitreya’s boodschappen beluistert, hoor je dat Hij zegt “Jullie zijn Goden”; elke mens is een god in aanleg. De Meesters hebben dat niveau van goddelijkheid bereikt.

V. In de Grote Aanroep staat een zin die de leden van onze Transmissie-meditatiegroep graag willen veranderen: “Moge Christus tot de aarde wederkeren.” Aangezien we verschillende achtergronden hebben, willen we dit graag veranderen, bijvoorbeeld in “Moge de Meester Maitreya wederkeren” of “Moge Meester Maitreya tot de aarde wederkeren”. Wat vindt u hiervan? [We herdrukken deze vraag in reactie op recente vragen over de Grote Aanroep. Red.]
A. Dit is belangrijk. Veel groepen gebruiken de Grote Aanroep, evenals alle Transmissie-meditatiegroepen overal ter wereld. Het is een gebed (of mantra, of aanroep) dat aan de wereld gegeven is om de mensheid in staat te stellen om vanuit de Hiërarchie de energieën van de Boeddha, van de Christus en van Shamballa aan te roepen. Het werd door de Hiërarchie gegeven in taal die wij kunnen begrijpen en gebruiken. En mijn advies is om er niet één woord aan te veranderen, omdat het in een mantrische vorm is geschreven die alleen al door het uitspreken ervan het vermogen heeft om de energieën van de Hiërarchie aan te roepen. En als je die vorm verandert, verminder je het aanroepende effect van de mantra. Er gaat geen dag voorbij zonder dat Maitreya deze mantra gebruikt. Hij gebruikt haar niet in deze vorm; Hij gebruikt een vorm die slechts zeven heilige mystieke frasen lang is in een oeroude taal, ouder dan elke bekende taal op Aarde. Dus mijn advies is om het te laten zoals het is. Het is gecreëerd door de Hiërarchie; niets wat wij kunnen doen zou het verbeteren.
Waar de mantra zegt: “Moge Christus tot de Aarde wederkeren”, betreft dit niet alleen de Christus. Het betreft ook de Hiërarchie van Meesters Die samen met Maitreya, de Christus, in de wereld komen. Het gaat niet om de hele Hiërarchie, maar om ongeveer tweederde van de Meesters die bij de menselijke evolutie betrokken zijn

Share International heeft een grote voorraad brieven aan de redactie die door de jaren heen verwerkt zijn en door Benjamin Creme’s Meester bevestigd zijn als authentieke ontmoetingen met Meesters, of een ‘woordvoerder’, maar nog niet werden gepubliceerd. Andere brieven zijn nieuw. Ofschoon we niet kunnen bevestigen of aangeven of er een Meester bij betrokken is, kan de ervaring zodanig zijn dat ze ‘voor zichzelf spreekt’ om hoop, inspiratie en bemoediging te geven.

Wat een wonder-volle wereld
1) Begin december 2017 volgde ik een cursus in een groot statig huis in hartje Amsterdam en toen het pauze was, repte ik mij naar beneden om te helpen met koffie schenken. Er waren veel mensen aanwezig die cursussen volgden maar op de gang was het nog rustig, op een mevrouw met een hondje na. Vlug liep ik de steile trap af, toen mijn hak ergens aan bleef haken. Door de vaart waarmee ik begon te vallen moest ik de leuning loslaten. Ik dook als van een duikplank met mijn hoofd naar voren, naar beneden. Terwijl ik viel flitste er veel door me heen, ‘wat kan ik doen om mezelf te redden?’ Ik zag in gedachten een rolstoel onder aan de trap en besloot meteen ‘ als ik daar in kom zal ik hem niet lang nodig hebben!’
Daarna weet ik even niets meer, toen opende ik mijn ogen: ik lag op de stenen vloer iets van de trap vandaan, alsof ik er was neergelegd, in de ‘stabiele zijligging’: op mijn zij met opgetrokken knieën en mijn handen onder mijn hoofd. Mijn tas stond als geëtaleerd aan de muurkant. Ik keek langs de trap omhoog en er schoot door me heen ‘hoeveel tijd heb je nog om af te maken wat je van plan bent?’ Mijn hart bonkte als een kerkklok en door de liefde die ik om me heen voelde kon ik mijn tranen niet bedwingen.
Er kwam een man naar me toe die een ‘plofje’ gehoord had. “Je was even weg, hè?” zei hij. “Je bent geholpen, anders was je er niet meer geweest.” Toen ik tot mezelf gekomen was, besloot ik mijn fiets maar te laten staan en ging huiswaarts. Op de Magere Brug gekomen, keek ik door mijn tranen heen over de stad in verwondering over wat ik meegemaakt had en ik heb nog dagenlang nagetrild. Tussen twee haakjes: hoewel ik blauwe plekken had, had ik helemaal niets gebroken.

Nog twee brieven van dezelfde persoon:
2) Begin december 2017 fietste ik na de Transmissie-meditatie in het Informatiecentrum in Amsterdam naar huis. Een vriendelijke man met een donkergetint uiterlijk kwam naast me rijden. Al fietsend praatten we vriendschappelijk met elkaar. Soms, op smalle gedeelten wanneer er anderen wilden passeren, ging hij achter me fietsen. Toen ik moest afslaan, zei hij nadrukkelijk: “Mevrouw, wees a.u.b. voorzichtig.” Hij vervolgde zijn weg. Na ongeveer tien meter draaide hij zich nog even om en zwaaide naar me.

3) Op 18 januari 2018 raasde er een orkaan door Nederland. Via de media kwam de waarschuwing niet de straat op te gaan. Ondanks dat wilde ik toch een schetsboek kopen en waagde ik het erop. Toen ik de straat van het Okura Hotel [in Amsterdam] inliep zag ik de enorme eikenbomen zwaaien in de krachtige wind en dacht ‘als er maar niet eentje naar beneden komt’. Voorbij het Okura Hotel moest ik me aan de gevel vastklampen om niet weggeblazen te worden. Op de hoek was een kantoor waar de glazen deuren vanzelf opengingen en ik ging dus naar binnen om uit de wind te zijn. Een man die ook net gearriveerd was, adviseerde me om te gaan zitten. Precies op dat moment hoorden wij een harde klap buiten; een van de levensgrote eikenbomen was omgevallen. Dat was de boom waar ik kort daarvoor langs gelopen was. De boom lag bovenop de auto van de man die bijna tegelijk met mij binnen was gekomen. Hij had hem daar net geparkeerd. Toen de storm een beetje was gaan liggen, bereikte ik, nog bibberend, uiteindelijk de winkel om te ontdekken dat de schetsboeken uitverkocht waren.
Naam en adres bij de redactie bekend, Amsterdam.

Twee brieven van dezelfde persoon

Onzichtbare deur
Ik wil twee ervaringen vertellen die ik lang geleden heb gehad en waarbij Maitreya en de Meester Jezus mogelijk betrokken waren.
1) Op 29 juni 2002 zat ik in Bordeaux op het terras van een café in een winkelstraat. Ik genoot rustig van een drankje toen een heel levendige man van tussen de 45 en 55 jaar, slank en lang, en armoedig gekleed naar ons toe kwam en mijn vriendin om geld vroeg om sigarettenvloei te kopen. Verrassend genoeg weigerde zij. De man stond op het punt om weg te gaan toen ik hem wat kleingeld aanbood dat ik onderin mijn portemonnee vond. Hij bedankte me uitbundig met zo’n enthousiasme dat ik er verlegen van werd. We konden zo’n houding niet begrijpen. Hij ging weg. Misschien een half uur later verscheen hij weer als bij toverkracht. Ik had stellig de indruk dat ik hem had zien verschijnen al wandelend voor het terras, komend door een onzichtbare deur die hem de mogelijkheid gaf om heen en weer van de een wereld naar de andere te gaan. Er was iets veranderd. Ik keek in zijn diepblauwe ogen. Hij bedankte me opnieuw, weer zo respectvol dat ik er opnieuw ongemakkelijk van werd. Hij stelde me een paar vragen en ging toen weg.

Geluksgeschenk
2) In september 2002, het was op een vrijdag, in de bus op weg naar huis kwam een West-Indische vrouw van ongeveer 60 jaar naast me zitten, vergezeld door haar man. Ze betrok me meteen in een gesprek over religie. Zelf een bekeerd en overtuigd protestant wilde ze weten waarom ik sympathiseerde met het boeddhisme. Ze had een sterk geloof dat sommigen onverzoenlijk zouden kunnen vinden. Plotseling veranderde het gesprek en verliep in een vreugdevolle sfeer en ik moet toegeven dat ik me goed voelde naast haar.
Vaak wanneer ze buitensporig en geestdriftig leek in haar verklaringen begon ik te lachen en lachte zij ook. Ik ging weg en wenste haar een fijne dag.
De week daarop, vrijdag, zag ik haar in de bus, een eind verderop, met haar man.
De vrijdag daarop zat ze weer naast me en het gesprek ging verder. Maar iets was veranderd. Ik leek gevoeliger voor haar uitstraling. We praatten weer en deze keer verbazingwekkend genoeg zonder mijn zorgen met betrekking tot geestelijke zaken te noemen, beantwoordde zij in haar monoloog precies de vragen die ik stelde en dat maakte me natuurlijk heel gelukkig. Ik had werkelijk de indruk dat ik een onschatbaar ‘geschenk’ had gekregen.
YDM, Parijs (Frankrijk).
Benjamin Creme’s Meester bevestigde dat de eerste bedelaar Maitreya was en het tweede stel Maitreya en de Meester Jezus waren.

Hemelse muziek (plus foto van het schilderij van ‘Het Laatste Avondmaal’
Als lid van de Transmissie-meditatiegroep in Seattle breng ik videotapes naar ons publieke tv-station voor de wekelijkse uitzending. Op Valentijnsdag, 14 februari 2000, kreeg ik een telefoontje van een man die het tv-station gebeld had nadat hij het programma “Kruisen van Licht” had gezien… Zijn naam was L.F. Dit is zijn verhaal in mijn woorden:
Bij een grote schoonmaak van de buurt kwam L. een afgedankt schilderij van ‘Het Laatste Avondmaal’ tegen dat hij mee naar huis nam en in zijn eetkamer ophing. Hij vertelde dat hij verscheidene diepgeestelijke ervaringen had waarbij hij “vervuld was van de Heilige Geest”. Hij had verhalen gehoord over de ‘Wederkomst’ en wonderen die overal ter wereld gebeuren. L. beschreef een visioen dat hij had van het ‘Heilige Hart’ van Jezus met zijn hand opgeheven en twee vingers die naar boven wezen. Hij zei dat hem was verteld dat de twee vingers betekenden dat Jezus in 2000 terug zou komen. Eind januari [2000] bad L. en vroeg Jezus om hem een teken te geven of de “Wederkomst” in 2000 waar was.
Op 1 februari hoorden L. en zijn vrouw A. muziek uit hun eetkamer komen. Eerst dachten zij dat het van een radio of een cassetterecorder kwam, maar toen leek het van het schilderij te komen. A. zei dat zij tijdens de muziek vaak een engel kon zien die de muziek speelde. De muziek begon elke morgen om 8.30 uur en duurde twee tot drie minuten. Zij haalden de lijst van het schilderij om te kijken of er een verborgen opnameapparaatje was. Ze vonden niets. L. begon de muziek ’s morgens op te nemen en speelde de opname in verschillende muziekwinkels af om het instrument en de muziek te achterhalen.
Hij mailde mij een kopie van het bandje en een foto van ‘Het Laatste Avondmaal’. Toen belde hij me op om te vertellen dat zij het schilderij in de zitkamer hadden gehangen, maar dat de muziek uit hetzelfde gedeelte van de eetkamer bleef komen. Ze hebben daarom het schilderij teruggehangen in de eetkamer.
Op zaterdag 19 februari reden mijn man en ik naar het huis van het echtpaar F. en we kwamen om 08.15 uur aan. Hun huis was gevuld met religieuze iconen, schilderijen en beelden van Jezus, de heilige Maagd Maria, heiligen, engelen, en ook boekenplanken vol boeken over de H. Theresa, Padre Pio, enz. Zij hadden ook een klein hondje dat heel hard blafte. We zaten om de tafel in hun eetkamer en gaven hun wat informatie over de Wederverschijning en begonnen kennis te maken met elkaar. Tegen één muur stond een dressoir met een familiealtaar met brandende kaarsen. Toen het bijna 08.30 uur was werden we stil (zelfs de hond). L. zette de cassetterecorder klaar, keek op zijn horloge en zei: “Ze zijn laat vanmorgen.” Toen ergens uit de voorkant van het schilderij begon de muziek.
Het was een of andere rietfluit die steeds weer dezelfde muziek speelde. Ik kreeg een heet gevoel bovenop mijn hoofd en ervaarde een gevoel van liefde dat de kamer vulde en de tranen kwamen in mijn ogen. De muziek hield even abrupt op als ze was begonnen. We bleven ongeveer vijf minuten stil en vredig zitten. L. zei dat we nu met de Heilige Geest waren.
Mijn man en ik waren de enigen die gekomen waren om de muziek te horen. L. zei dat ik familie en vrienden kon uitnodigen om te komen luisteren. We maakten afspraken voor andere groepsleden, maar voor hun bezoek belde L. Hij zei dat de muziek gestopt was, al 33 dagen.
Onlangs belde hij om me te vertellen dat hij kopieën van het bandje naar vrienden en familieleden in de Filippijnen en Nieuw-Zeeland had gestuurd. Hij kreeg berichten dat mensen genezen waren na het luisteren naar de muziek. Ik vertelde L. dat ik een man in Londen kende die mogelijk in staat was zijn vragen te beantwoorden. Hij gaf me toestemming om Benjamin Creme zijn verhaal te vertellen en hem een bandje te sturen. Hij zou graag willen weten wat voor instrument het was. Wat voor soort muziek er gespeeld werd. Waar het vandaan kwam.
Ik heb het bandje voor vrienden en familie gespeeld. We hebben allemaal geprobeerd om erachter te komen. Onder onze veronderstellingen waren: een eenvoudig rietfluit en volksmelodie.
Ik ben dankbaar deze fantastische mensen ontmoet te hebben en deze muziek te horen. Een heel bijzonder Valentijnsgeschenk.
M.G., Seattle (WA, VS).
Benjamin Creme’s Meester verklaarde dat het Joodse volksmuziek was uit de tijd van Jezus.

Lichtverschijnselen wereldwijd

Zegening van de Meester Jezus op een foto van R.Y. (in witte jas) als student in Europa, november 1987.

Lichtzegening van Maitreya op een foto van Y.N., Nishi (Tokio, Japan), 31 december 2005. Foto gemaakt door R.D.

Lichtzegening van de Meester Jezus op een foto die in 2005 werd genomen door Y.S. in de stad Min (Gifu, Japan).

Foto van R.D., Nishi (Tokio, Japan), laat een lichtzegening van de Meester Jezus zien. Op 31 december 2005 gemaakt door Y.N.

Zweetdruppels op beeltenis van Jezus in Sri Lanka
Op het voorhoofd van een beeltenis van Jezus in een Sri Lankaanse kerk zijn op wonderbaarlijke wijze zweetdruppeltjes verschenen. Volgens Sanjeev Mendis, pastoor van de H. Annakerk in de stad Wattala waar het wonder gebeurt, komen er sinds oktober 2017 druppeltjes uit de afbeelding.
Katholieke priesters die 12 jaar geleden uit India terugkeerden, hadden verscheidene exemplaren van de afbeelding uitgedeeld onder katholieke gelovigen in de regio Wattala. De druppeltjes begonnen te verschijnen op een van de foto’s, die bij Niromi Amarasinghe thuis stond. De foto werd naar de kerk gebracht toen de wonderbaarlijke gebeurtenis voortduurde en sindsdien trekken menigten naar de H. Annakerk om getuige te zijn van het wonder.
Toen zij de druppeltjes voor het eerst uit het voorhoofd op de afbeelding zag verschijnen, was Amarasinghe in gebed bij de foto: “Ik kon mijn ogen niet geloven… Het was wonderbaarlijk. Mijn geloof in de Heer is verdiept… We hadden gezinsproblemen en die zijn alle langzamerhand tot rust gekomen sinds het wonder begon plaats te vinden. Sindsdien heb ik wat vreemde gevoelens die moeilijk zijn uit te leggen. Ik voel dat Christus leeft,” zei ze.
Een ooggetuige, Shirani Nirmala, zegt dat het een symbool is om aan te geven dat Jezus onder ons is. Mevrouw Pinto, een andere ooggetuige, meent: “Als we de werkelijkheid begrijpen dat Jezus ons vraagt ons leven te veranderen, zullen we door Gods genade in staat zijn een echte innerlijke transformatie te ervaren.” (Bron: dailymirror.lk)

Op 10 januari 2018 maakte een draaiende camera op het Internationale Ruimtestation (ISS) opnamen van een stralend voorwerp op afstand dat van vorm en kleuren veranderde. (Bronnen: ufosightings daily.com; YouTube: Of Sound Mind and Body)

VS – Op 13 januari zagen drie ooggetuigen in Yorba Linda (Californië) een groot en helder flitsend bolvormig voorwerp aan de avondhemel. Een van de ooggetuigen maakte een video-opname van het voorwerp en zei dat “het zweefde als een helikopter… maar te laag stond, teveel en te helder licht uitstraalde voor een helikopter.” Na enkele minuten “ging het uit”, aldus de ooggetuige. (Bron: mufon.com)

Brazilië – Op 28 november 2017 filmde een ooggetuige in Santos (Brazilië) een voorwerp met meerdere lichten dat in de lucht boven de stad zweefde. Het voorwerp bewoog heen en weer, en vloog vervolgens met ongelooflijke snelheid weg. (Bron: YouTube: mavi 777)

VS – Op 12 januari 2018 fotografeerde een ooggetuige bij Orlando (Florida) een vliegend schijfvormig voorwerp dat een rechthoekig raam leek te hebben. (Bron: exopolitics.org)

NASA – Op 19 januari 2018 fotografeerde het Zonne- en Heliosfeerobservatorium (SOHO) een reusachtig gestructureerd voorwerp nabij de zon. (Bronnen: sohowww. nascom.nasa.gov. YouTube: TheWatcher252)

Ervaren van ‘niet-handelen’
door Phyllis Power

“In het begin was de Tao.
Alle dingen zijn daarvan afkomstig; alle dingen keren ernaar terug”

Charles Eisenstein is een bijzondere activist omdat hij zowel in innerlijke individuele processen als in de uiterlijke wereld geïnteresseerd is. Bij de meesten is het het een of het ander: óf ze stellen dat als we onszelf, ons eigen bewustzijn, veranderen we de wereld kunnen veranderen; óf ze nemen aan dat als de wereld veranderd is – bijvoorbeeld door beëindiging van armoede – de mensen vanzelf getransformeerd zullen worden en de ‘betere’, creatievere mensen worden die ze in beginsel zijn. Beide benaderingen zijn natuurlijk juist en beide zijn nodig, maar degenen die verandering bepleiten hebben veelal een voorkeur voor een van beide.

In een recent artikel getiteld Niet-handelen: De ruimte tussen het oude en het nieuwe legt Eisenstein direct het verband tussen het individu en de maatschappij: “Voor zij in staat zijn om een nieuw verhaal binnen te stappen moeten de meeste mensen – en waarschijnlijk ook de meeste samenlevingen – eerst hun weg vinden uit het oude.” Hij beschrijft wat antropologen een ‘liminale ruimte’ (ontleend aan het Latijnse ‘drempel’) noemen, een overgangsfase tussen het oude en het nieuwe, vaak in verband gebracht met inwijdingsrituelen of het proces na de dood. Een liminale ruimte is de tijd tussen “wat was” en “wat komt”. Het is een plaats van overgang, wachten en niet weten, waar alle verandering plaatsvindt; een lege ruimte waarin, zoals Eisenstein het verwoordt “de lessen en het geleerde van het oude verhaal geïntegreerd worden”. Hij vervolgt: “Dan is er niets …. Terugkerend naar de ruimte tussen de verhalen in kunnen we kiezen vanuit vrijheid en niet vanuit gewoonte.”

Eisenstein verwijst graag naar de Tao Te Ching*, het denkbeeld van de Tao – dat niet gedefinieerd kan worden; het is alles en niets, de fundamentele staat van zijn en niet-zijn, de bron die achter de manifestatie van alle leven ligt. In zijn eigen vertaling van een gedeelte van de Tao Te Ching wijst hij op de “stilte” van de tijd tussen het oude en het nieuwe “verhaal”, een stilte waarmee je in contact kunt komen via het taoïstische principe van “niet-handelen”, of “niet-forceren” zoals Eisenstein het bij voorkeur noemt, waardoor het nieuwe tevoorschijn kan komen als een nieuw verhaal én een herboren persoon. We kunnen dit ook zien als een staat van meditatie. Voor het individu is het betrekkelijk gemakkelijk (hoewel natuurlijk nog zwaar) om een staat van “niet-forceren” te bereiken en de aanvaarding van een leegte – het achter ons laten van het verleden, van oude voorheen voedende verhalen die niet langer voeden wanneer verandering zich een weg in het leven heeft geforceerd.

Eisenstein beschrijft hoe hij, voor zichzelf, op zoek naar een einde voor een boek dat hij aan het schrijven was, niet langer “bleef proberen” en zonder “plan” zijn gedachten de vrije loop liet – en het “einde zich, ongevraagd, aandiende”. Ziekte of een sterfgeval kan dezelfde ervaring van leegte en wachten oproepen.
Eisenstein trekt dit door naar de persoon in de maatschappij die voor een levensverandering en ontwrichting op alle fronten staat: “…de uitdaging in onze cultuur is om jezelf toe te staan in die ruimte te verkeren, om erop te vertrouwen dat het volgende verhaal zal opkomen wanneer de tijd er tussenin ten einde is gekomen”, om te vertrouwen op “de rustplaats waarnaar we terugkeren wanneer het oude verhaal instort”. En van het individu in de maatschappij gaat hij verder naar de beschaving als geheel, en hij kijkt vooruit naar de tijd “waarin we gezamenlijk de ruimte tussen verhalen binnengaan en we nieuw potentieel kunnen aanspreken”. Maar, geeft hij toe: “De beschaving is er nog niet aan toe”, en “de meeste mensen geloven onbewust dat de meeste oplossingen zullen werken.” Hij schrijft ironisch: “Er wordt een nieuwe president gekozen … een opleving in de economie aangekondigd en men krijgt weer hoop. Misschien wordt alles weer zoals het was… Het is nu nog mogelijk om – zonder dat ontkenning of pretenderen al te veel moeite kost – ons in te beelden dat we even een moeilijke periode doormaken. We slaan ons er wel doorheen.” Maar, voegt hij eraan toe, naarmate we ons beginnen te realiseren dat het verleden niet hersteld kan worden, worden zowel het individu als de maatschappij als geheel “depressief”. Zonder vertrouwen dat de oude methoden bruikbaar zijn voor de toekomst, zoals “het geld, het instrument van onze collectieve wil, stagneert”. (In de esoterische leringen wordt geld gekend als een ‘energie’ en het is toepasselijk dat het ook ons collectieve onvermogen om voort te blijven gaan, uitdrukt en bepaalt.)

De onderhandelingen, het binnenlandse conflict en de woordenwisselingen over ‘Brexit, het uit de Europese Economische Gemeenschap treden van het Verenigd Koninkrijk, lijken een schoolvoorbeeld van Eisensteins beschrijving van onbesuisde en grillige beweging en doelloze actie. Het VK maakt de indruk niet te weten waar of hoe verder te gaan. Hoewel politiek gezien schijnbaar onmogelijk, zou een pauze, een moment van ‘niet-forceren’ volkomen gepast lijken.
In het algemeen lijkt Eisensteins idee van wachten, van “niet-handelen” niet van toepassing op de wereld als geheel, waar het oude en het nieuwe het dagelijks met elkaar uitvechten; een van de taken van Share International is zijn lezers op te hoogte te houden van de vele tekenen van de nieuwe tijd die overal in de wereld op alle terreinen te zien zijn, terwijl mensen zich wanhopig vastklampen aan de oude methoden en structuren. Zij die de noodzaak van verandering zien, moeten blijven werken en vechten voor onze ongelukkige planeet en samenleving; zij zien geen ruimte voor een pauze. Eisenstein wijst echter naar een mogelijke “economische verlamming” als aanzet om de oude gang van zaken een halt toe te roepen, zodat de samenleving als geheel kan evalueren waar we staan en te zien wat er tevoorschijn kan komen. En op dit moment lijkt een nieuwe ernstige financiële ineenstorting steeds waarschijnlijker.
Een pauze, een aanvaarding van niet-weten, van de oude wereld ineen zien storten en een nieuwe tevoorschijn zien komen, voelt op z’n minst symbolisch goed en noodzakelijk. Wellicht staat het denkbeeld van Verklaringsdag symbool voor dat moment:
“Plotseling zullen de mensen beseffen dat hun leven tot nu toe oppervlakkig was, voor de meesten verstoken van alles wat het leven dierbaar maakt: broederschap en gerechtigheid, creativiteit en liefde…. Zachtjes zullen de tranen van de mensen vloeien in nederige dankbaarheid en verlangend naar het goede.
Vanaf die tijd zal op Aarde een nieuwe geest van eerbied heersen: de mensen zullen een tijdje op hun tenen lopen.”**. Dan zullen we weer bewust weten dat wij als individuen, en de wereld waarin we leven, voor altijd veranderd kunnen en zullen worden.

Bronnen:
Charles Eisenstein, ‘Non-doing: The Space between the Old and the New’, verscheen voor het eerst in: upliftconnect.com.
Stephen Mitchell, Tao Te Ching: An illustrated journey.

* Lao-Tse (570-490 v.Chr.), de vermoedelijke auteur, was 4,2 graads ingewijde. Zie de ‘Lijst van ingewijden’ in Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl.III, 1998.
** Uit: ‘Opnieuw te dienen’, door Benjamin Creme’s Meester, Een Meester spreekt. dl I (2000).

Planten communiceren en helpen elkaar
door Sabina Qureshi

Suzanne Simard, bosecoloog aan de Universiteit van Brits-Columbia, en haar collega’s hebben een belangrijke ontdekking gedaan: bomen en planten communiceren echt en staan in wisselwerking met elkaar. Ze ontdekte een ondergronds web van schimmels dat de bomen en planten van een ecosysteem met elkaar verbindt. Deze symbiose maakt het mogelijk de hulpstoffen doelbewust te delen, en helpt daarmee het gehele systeem van bomen en planten te gedijen.
Simard kwam tot de ontdekking doordat ze webben helderwitte en gele schimmeldraden in de bosbodem waarnam. Veel van deze schimmels waren mycorrhiza. De voornaamste rol van de mycorrhiza is het transporteren van minerale voedingstoffen van de schimmel naar de plant. In de meeste gevallen is er ook een aanzienlijk transport van metabolieten van de plant naar de schimmel.
Simard en haar team ontdekten dat er een weldadige symbiotische verhouding tussen deze mycorrhizale schimmels en de boomwortels in het bos bestaat. Microscopische experimenten toonden aan dat de schimmels daadwerkelijk koolstof, water en voedingsstoffen tussen de bomen overbrengen, afhankelijk van hun behoeften. “De grote bomen ondersteunden de jonge bomen door middel van de schimmelnetwerken. Zonder deze helpende hand zouden de meeste zaailingen het niet redden,” zei Suzanne Simard.

Door mycorrhizale schimmelnetwerken zijn wetenschappers in staat de sociale netwerken die door de bomen onder de grond gevormd worden, te begrijpen. Deze ingewikkelde communicaties tussen bomen en hun microbiële ondergrondse tegenhangers, een soort samenwerkingsverband, staat nu bekend als het ‘Wood Wide Web’ (woudwijde web).
Hoewel de ontdekking recent is, gaat de verbinding tussen de twee 450 miljoen jaar terug. Een heel klein beetje grond kan 12 km aan opgerolde, buisvormige, draadachtige schimmels bevatten. De schimmels geven buisjes af, hyphe geheten, die bodem en wortels op een niet-ingrijpende manier infiltreren, en op celniveau een verbinding tussen de boom en de schimmel creëren. Deze verbinding wordt mycorrhiza genoemd. Als gevolg daarvan kunnen planten die 20 m van elkaar staan op dezelfde manier verbonden zijn als wanneer ze op een afstand van 200 m staan; er vormt zich een hyphisch netwerk dat de organismes met elkaar in verbinding brengt.
In de wederkerige verhouding staat uitwisseling centraal; de schimmels hebben mineralen die de boom nodig heeft en de boom heeft koolstof (wat in wezen voedsel is) die de schimmels nodig hebben. De bomen ontvangen stikstof voor dingen als lignine (houtstof – een bestanddeel dat de bomen rechtop houdt) en verschillende andere mineralen zoals bijv. fosfor, magnesium, calcium, koper. Daarvoor krijgen de schimmels de suikers van de voortdurende fotosynthese van de bomen, die ze nodig hebben als energie voor hun activiteit en de opbouw van hun lichamen. De band is zo nauw dat wel 20 tot 80 procent van de suiker van een boom aan de schimmels overgedragen wordt, terwijl de overdracht van stikstof naar de bomen zodanig is dat bomen zonder de uitwisseling het formaat van een speelgoedboom zouden hebben.

Volgens Suzanne Simards onderzoek is er niet zozeer sprake van dat ze elkaar beconcurreren zoals vaak verondersteld wordt, maar is er meer een soort teamwerk tussen bomen die door de mycorrhizale schimmels voorzien worden.
In een afzonderlijk experiment keek Simard naar een Douglasspar die naast een berkenboom geplant was. Toen de berk werd weggehaald was er een volledig onverwacht resultaat: de spar begon – in plaats van te floreren vanwege de verminderde concurrentie om zonlicht – te rotten en stierf. De bomen waren ondergronds via het mycorrhizale systeem verbonden, en stuurden koolstof, stikstof en water naar elkaar, en communiceerden ondergronds, ‘praatten met elkaar’. Zoals ze in haar TED-lezing zegt: “Het zou u kunnen voorkomen als een vorm van intelligentie.”
Het is bewezen dat bomen voedsel delen met niet alleen bomen van dezelfde soort, maar ook met andere soorten, waarmee ze een sociaal netwerk vormen dat sommigen zijn gaan omschrijven als een socialistisch systeem. Groeicijfers worden positief beïnvloed terwijl zaailingen grotere kans hebben op overleving. Binnen dit systeem ‘lenen’ bomen elkaar over en weer hulpstoffen per seizoen om hun overleving zo groot mogelijk te maken.
De spil van het mycorrhizale netwerk vormen de ‘moederbomen’. Dit zijn grote, oudere bomen die boven het bos uitrijzen, een concept dat in de film Avatar geïllustreerd wordt. Deze ‘moederbomen’ zijn met alle andere bomen in het bos verbonden via dit netwerk van schimmeldraden en kunnen de hulpstoffen van de gehele plantengemeenschap beheren.

Simards recentste onderzoek laat zien dat wanneer een moederboom gekapt wordt, de overlevingskansen van de jongste leden van het bos aanzienlijk minder worden.
Het concept van symbiotische plantencommunicatie heeft verreikende gevolgen voor zowel de bosbouw- als landbouwindustrieën. Deze ontdekking zou de manier waarop we bosbeheer benaderen kunnen veranderen, door de moederbomen intact te laten om de groei van nieuwe bomen te bevorderen. In de landbouw versterken ongerepte mycorrhizale systemen de vermogens van planten om ziektekiemen te weerstaan, en water en voedingsstoffen van de bodem te absorberen, en zetten daarmee vraagtekens bij de algemene praktijken die deze ondergrondse netwerken verstoren, zoals ploegen….
Simard zegt: “We weten dat een stervende Douglasspar koolstof naar een naburige Ponderosa-dennenboom zal sturen. Er bestaat een intelligentie in het bos als geheel die voorbijgaat aan alleen maar de soort. We schrijven normaal geen intelligentie toe aan planten, en van planten wordt gedacht dat ze geen hersenen hebben, maar wanneer we naar de ondergrondse structuur kijken, lijkt het heel erg op een brein, fysiek gezien. Nu we beginnen te begrijpen hoe het werkt [zien] we zoveel parallellen.”

Jennifer Frazer, freelance wetenschapsjournalist en blogger voor Scientific American, is het ermee eens. “Er bestaat zoiets als een zenuwstelsel in het bos, omdat het hetzelfde soort grote netwerk met knopen is die signalen naar elkaar sturen. Het is bijna alsof het bos zelf als organisme functioneert. Wanneer je eenmaal begrijpt dat de bomen allemaal met elkaar verbonden zijn, dat ze elkaar signalen geven en voedsel en hulpstoffen naar elkaar sturen, lijkt het op iets van vergelijkbare orde.”
In een video op de website Ecology.com zegt Simard: “Mijn onderzoek toont aan dat ze communiceren. Deze planten zijn geen echte individuen in de zin zoals Darwin dacht dat ze individuen waren die concurreerden om het overleven van de sterkste. Ze reageren op elkaar en proberen elkaar te helpen overleven. Planten die meters van elkaar af staan, staan met elkaar in verbinding en sturen koolstof en stikstof heen en weer naar wie het nodig heeft.
“Ecosystemen in een bos zijn echt ingewikkelde systemen, zoals ook de Aarde een ingewikkeld systeem is, de biosfeer. De manier waarop het werkt is dat alle afzonderlijke onderdelen met elkaar samenwerken, zoals de schimmel met de boom samenwerkt. Het lijkt erg op hoe onze hersenen werken, in zenuwnetwerken. Onze hersenen bestaan uit neuronen en zenuwbanen. Deze neuronen staan fysiek in verbinding met elkaar maar ze zijn ook bijna metafysisch in verbinding met elkaar omdat ze boodschappen heen en weer sturen en op elkaar vertrouwen. Het werkt erg als een ecosysteem van een bos.
“In dit bos laat de samenwerking tussen de schimmel en de boom dus veel structuur toe. Die structuur wordt uitgedrukt in een verscheidenheid aan soorten of structurele verscheidenheid van het bos. En die diversiteit is wat het bos feitelijk veerkracht geeft. De veerkracht om onverwachte gebeurtenissen het hoofd te bieden, zoals een brand die er doorheen zou kunnen gaan, of een insectenaanval of een storm… iemand moet overeind blijven staan, omdat er diversiteit bestaat.
“Sommige bosbeheerpraktijken hebben geen aandacht voor de rol van deze moederbomen, of voor het feit dat bomen hun erfenis (bijvoorbeeld koolstof, die voor bomen een voedingsmiddel is) doorgeven aan de nieuwe generatie. We schonken daar geen aandacht aan. In plaats daarvan gingen we erheen en hakten de bomen om nadat ze dood gegaan waren, zodat we er planken van konden maken. En we gaven ze geen kans om terug te geven aan de gemeenschap. Wat deze stervende bomen zullen doen voordat ze gaan, voordat ze volledig instorten, is ook hulpstoffen naar levende bomen sturen, naar jonge boompjes die opkomen. Het is dus een overdracht, als het overdragen van het stokje van de ene generatie aan de andere, als we dat toestaan.”

Verwijzingen:
‘Mother Trees’ Use Fungal Communication Systems to Preserve Forests, Jane Engelsiepen, Ecology Global Network, 8 oktober 2012.
The Wood Wide Web: the world of trees underneath the surface, Hasan Chowdhury, New Statesman, Science & Tech, 26 augustus 2016.
Fungal threads are the internet of the plant world, Michael Marshall, New Scientist, 10 november 2010.
Radiolab.org/story/from-tree-to-shining-tree/

Mensenrechten, waarheid en de regel der wet
een compilatie

Hier volgt een selectie uitspraken met betrekking tot het thema ‘Mensenrechten, waarheid en de regel der wet’. De uitspraken zijn afkomstig van Maitreya (Boodschappen van Maitreya de Christus en Maitreya’s Leringen – De Wetten van het Leven), Benjamin Creme’s Meester (Een Meester spreekt en Share International) en de boeken van Benjamin Creme.

Velen zijn er thans die de noodzaak van verandering toegeven, maar verzetten zich niettemin. Velen zijn er thans die de afbrokkeling van de oude en versleten wereld van het verleden zien, maar klampen zich vast aan de oude vormen. Maar onder de volkeren wordt een nieuwe stem gehoord: de stem van Waarheid, die de hoop en de belofte van de Nieuwe Tijd in zich draagt. Deze stem zal steeds meer invloed hebben op het denken van de mensen, want het is de stem van God, die door de mensen spreekt. (Maitreya, Boodschap nr.12)

Miljoenen mensen, eerder niet meer dan slaven, zijn niet langer bereid hun lot te verdragen; zij staan op tegen de tirannie die hen onderdrukt en eisen een beter bestaan. Elders leidt nieuwe aandacht voor eerlijkheid en naleving van de wet tot onderzoek en veroordeling van de corruptie en het gebrek aan regels uit het jongste verleden. Een nieuw gevoel van verantwoordelijkheid voor anderen krijgt vat op het bewustzijn van velen die hun broeders en zusters overal ter wereld trachten te dienen… Intussen brokkelt de oude orde af, naar de afgrond gedreven door haar eigen uitersten. De mensheid is getuige van de ineenstorting van het Rijk van Hebzucht, de tirannie van de marktwerking, de hoogtij van de vrijbuiters. Van nu af aan zal de ontwikkeling in alle aangelegenheden naar het Algemeen Welzijn neigen. Wat voor het Algemeen Welzijn werkt en het ondersteunt, zal bloeien; wat het tegenwerkt, zal verwelken. Zo zullen de nieuwe vormen en instituties de behoeften van alle mensen vervullen. (Benjamin Creme’s Meester, ‘Het Algemeen Welzijn’)

Zijn we bereid om ware mensen te zijn, om samen te delen, om de voorwaarden te scheppen waarbinnen iedereen, zonder uitzondering, het recht heeft om zijn potentieel te ontplooien, een geestelijk potentieel in de diepste betekenis van het woord: de kwaliteit van zijn leven te verbeteren op fysiek gebied, op emotioneel, mentaal en geestelijk gebied. Om te leven en datgene te openbaren waarvoor men eigenlijk in incarnatie gekomen is. Onze corrupte politieke, economische en sociale structuren weerhouden ons hier grotendeels van. Er is een mentaliteitsverandering nodig en die vindt volgens mij nu plaats – anders kon Hij niet hier zijn. (Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl.III)

De tijd is gekomen dat geld moet worden uitgegeven aan het welzijn van de naties. Elke natie, elk land, behoort aan de mensen. “Zij die Gods gezondheid en rijkdom verdelen in de naam van ideologie, zijn zelf corrupt.” (Sep. 1990) (Maitreya, Maitreya’s Leringen – De Wetten van het Leven)

Politiek in de Nieuwe Tijd – Overal ter wereld ondergaat de politiek snelle veranderingen. In de Nieuwe Tijd zal politiek door het volk, voor het volk bedreven worden. De Verenigde Naties zullen een machtig werktuig worden en zullen de verdediging op zich nemen van zwakkere landen. (Maitreya, Maitreya’s Leringen – De Wetten van het Leven)

Hij [Maitreya] zal de mensen tonen dat de wereld iedereen toebehoort, rijken en armen, machtigen en misdeelden, blanken en kleurlingen. Hij zal duidelijk maken dat gezamenlijke actie nodig is om de problemen op te lossen waarvoor de mens nu staat, en de weg wijzen naar hun oplossing. Door op alle mensen een beroep te doen om de noodzaak van verandering te aanvaarden, zal Hij de aspiratie en de wil van mensen overal stimuleren om recht te laten geschieden. Zo zal Hij al die mensen verenigen die streven naar de instelling van betere structuren waardoor de goddelijkheid van de mens kan worden uitgedrukt; en uit die menigte zal een roep opstijgen zoals nooit eerder op deze Aarde is gehoord, een roep om rechtvaardigheid en waarheid, vrijheid en vrede. (Benjamin Creme’s Meester, ‘De toekomst wenkt’)

Ik strek Mijn armen naar jullie uit, Mijn vrienden, vraag om jullie vertrouwen en doe een beroep op jullie hulp bij het herbouwen van jullie wereld. Talrijke taken liggen in het verschiet, talrijke slagen moeten worden toegebracht ter wille van Vrijheid en Waarheid. Ik heb allen nodig in wie die waarheid straalt, om Mij te volgen en Mij te helpen bij Mijn werk. Mogen jullie gereed zijn wanneer jullie Mijn Oproep horen. Die Oproep zal weerklinken in de oren van mensen overal, door de hele wereld. Het is een Oproep aan God. (Maitreya, Boodschap nr.26)

De Verenigde Naties nemen langzamerhand hun rol op zich van vredeshandhaver in de wereld. Op dit moment accepteren ze de rol van mondiale politieagent met tegenzin en alle regeringen deinzen terug voor de kosten die deze rol met zich meebrengt. Maar tot dat wereldvrede verzekerd is door samendelen en de invoering van rechtvaardigheid, moet die verantwoordelijkheid geaccepteerd worden. Hun toekomstige rol is niet een wereldregering te worden maar het wereldparlement waar problemen besproken kunnen worden en vreedzaam kunnen worden opgelost. (Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl.III)

Velen zullen Mij spoedig zien, naar Mijn woorden luisteren, en Mijn leiding volgen. Mogen jullie tot de eersten behoren die dit doen, want op deze manier kunnen jullie Mijn medewerkers worden. Ik heb die hard nodig. Er zijn er velen die Mijn hoop delen voor de wederopbouw van onze wereld. Zoek hen op en werk met hen samen. Bouw samen een bolwerk van Licht en verlicht het pad voor jullie broeders. Zit niet stil, maar kom in actie en herstel de Tijd van de waarheid. (Maitreya, Boodschap nr.33)

Het wordt steeds duidelijker dat de strijd tussen Goed en Kwaad gewonnen wordt door de Krachten van het Licht. Geleidelijk krijgt het goede de overhand in deze eeuwenoude strijd om het denken en het hart van de mens. Dit zal sommigen een verbazingwekkende uitspraak toeschijnen in het licht van de spanningen en scheuringen die in de wereld bestaan. Toch is dit het geval, en zouden jullie de wereld en gebeurtenissen zien zoals Wij, de Oudere Broeders, dan zouden jullie een wereld zien die een buitengewone transformatie doormaakt. Alom zijn er bewijzen dat de oude orde afbrokkelt. Oude haatgevoelens verdelen de volkeren en wetteloosheid heerst alom, maar overal zijn er tekenen dat er een nieuwe geest in de mens ontwaakt, een nieuw gevoel van verantwoordelijkheid en een hernieuwde eerbied voor het leven in al zijn vormen… Aan alle kanten vormen zich groepen mensen om het nieuwe te openbaren. Geïnspireerd door liefde en de geest van noodzakelijkheid, stellen zij zich een eenvoudiger en gezonder wereld voor. Zij zien dat uit de onevenwichtigheid en spanningen van het heden rechtvaardigheid en harmonie moeten groeien. Zij weten dat zij goddelijk zijn en wonderen van verandering kunnen verrichten. (Benjamin Creme’s Meester, ‘De overwinning staat vast’)

Overal ter wereld verliezen gangbare politieke systemen aan kracht en geloofwaardigheid, en geleidelijk zullen ze plaatsmaken voor nieuwe regeringsvormen die veel representatiever zullen zijn. In dit nieuwe tijdperk zullen de mensen zelf naar voren komen en hun sociale, politieke, religieuze en educatieve behoeften tot uiting brengen. Zij zullen zichzelf en hun mededogen uitdrukken in hulp aan anderen. Gewone burgers, intellectuelen, onderwijskundigen en vele anderen uit alle lagen van de bevolking zullen een ware stem hebben op regeringsniveau. Geen politicus zal in staat zijn het verleden te doen herleven. Het is afgelopen met de oude verdeel-en-heers-politiek. Deze politiek van tweedracht zal spoedig plaatsmaken voor een nieuwe, op harmonie aansturende politiek. De nieuwe politiek zal niet langer worden verwrongen tussen de “ismes” van kapitalisme en socialisme, maar zal ontstaan vanuit het zelfrespect van mensen en naties. De nieuwe politicus zal een intellectueel zijn, een ervaren iemand die de wetten van evolutie kent en zijn medemensen verstandig leidt. Het proces van inprenting, van oplegging, door mensen ideologieën op te dringen, begint wereldwijd af te nemen, zowel op religieus als op politiek gebied. Consensus zal er voor in de plaats komen. De stem van het volk begint zich al te laten horen, en deze representatieve vorm van regeren zal overheersing van de massa door middel van ideologie vervangen. Alles gaat nu zo snel, dat de politici geen controle meer hebben over de gebeurtenissen. Er is een nieuw politiek tijdperk begonnen, waarin mensen zich bewust worden van hun fundamentele mensenrechten, hun vrijheden en verantwoordelijkheden tegenover zichzelf en elkaar. De grondwet van elk land zal uiteindelijk worden gebaseerd op de drie principes van vrijheid, onafhankelijkheid en verlossing. Vrijheid werkt op individueel niveau, onafhankelijkheid op nationaal niveau, en verlossing op geestelijk niveau. (Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl.II)

De indrukwekkende gebeurtenissen over de hele wereld – die nu dagelijks plaatsvinden – brengen de mensen tot het besef dat zij getuige zijn van de doodsstrijd van een stervende cultuur en, bijgevolg, het ontstaan van een nieuwe. De vorm die de nieuwe cultuur kan aannemen, blijft grotendeels vaag en weinig concreet, maar één aspect heeft al postgevat in het denken van zowel publiek als media: de toenemende kracht van de stem van het volk en de groeiende vastberadenheid om die stem te laten horen. Dit is de belangrijkste politieke gebeurtenis van onze tijd. Overal ter wereld nemen de volkeren der naties hun lot in eigen hand en eisen zij hun rechten op. De innerlijke roep om vrijheid, inherent aan hun goddelijkheid, verenigt mensen van elk ras en geloof en zal, opstijgend tot een climax, klinken en weerklinken tot de laatste bolwerken van tirannie ten onder gaan en de mensen hun geboorterecht kunnen beërven. Dat is de toekomst die alle mensen wacht. (Benjamin Creme’s Meester, ‘De stem van het volk’)

De rechten van de mens
door de Meester —, via Benjamin Creme

De kwestie van de mensenrechten vormt de kern van de problemen van de moderne mens. In het verleden overheersten maatschappelijke structuren het leven van het individu en leidden tot een reeks hiërarchische verhoudingen waarin iedereen zijn plaats kende: de vrouw gehoorzaamde de man; de man gehoorzaamde zijn heer; de heer gehoorzaamde en voerde de wil uit van de koning; terwijl de geestelijkheid optrad als middelaar tussen God en de mens. Deze verhoudingen, hoewel kunstmatig en opgelegd, dienden de noden van samenlevingen die worstelden om hun identiteit en plaats in de wereld te vinden. Tegenwoordig is dit alles veranderd. Afgezien van een paar gebieden waar de heersende groepen zich vastklampen aan de oude vormen – vaak ten koste van burgertwist en oorlog – zijn de mensen opgekomen voor hun recht op zelfbeschikking. Zij hebben de verantwoordelijkheid op zich genomen voor een rechtvaardige regering en kunnen door verschillende wijzen van vertegenwoordiging hun wil bekendmaken. Meer dan ooit tevoren roepen de volkeren om directere betrokkenheid bij de beslissingen die hun leven aangaan. Deze nieuwe vrijheid heeft een aantal spanningen veroorzaakt die vragen om een oplossing. Overal klinkt de roep om meer vrijheid – beantwoord met een even luide roep om orde en wet van de groepen die de bestaande structuren willen handhaven. Er zijn volkomen nieuwe benaderingen nodig om de doelstellingen van deze tegengestelde groepen op elkaar af te stemmen. Dat een dergelijke afstemming wellicht langzaam en met moeite tot stand komt, moet geaccepteerd worden. Dat vele strijdige gezichtspunten met elkaar verzoend moeten worden, spreekt vanzelf. Toch kan het, in afwachting van de oplossing van deze problemen, raadzaam zijn om enkele grondbeginselen vast te stellen, enkele richtlijnen, zonder welke de problemen onhandelbaar kunnen lijken. De eerste overweging is dat de wetten die de maatschappij reguleren rechtvaardig en op iedereen van toepassing moeten zijn. Zonder zulke fundamentele rechtvaardigheid en onpartijdigheid kan van niemand worden verwacht dat hij de wet eerbiedigt. Vaak is er tegenwoordig “één wet voor de rijken en een andere voor de armen” – een doeltreffend recept voor maatschappelijke twist. Ook is het noodzakelijk dat de wetten gekend en begrepen worden en gesteld zijn in een taal die voor iedereen begrijpelijk is. Al te vaak worden mensen gevangen gehouden en schuldig bevonden aan het schenden van wetten die allang verouderd zijn en alleen bekend aan specialisten. Het meest noodzakelijk is het dat de belangen van het individu en de samenleving steeds meer samenvallen; alleen dan kan de vrijheid van de één en de stabiliteit van de ander behouden blijven. Hoe kan dit het best worden bereikt? De Verenigde Naties hebben een reglement van mensenrechten geformuleerd die, indien toegepast, veel zouden bijdragen aan het oplossen van de bestaande maatschappelijke spanningen en het fundament zouden verschaffen voor een rechtvaardige en stabiele samenleving. Tot nu toe blijft deze Universele Verklaring van de Rechten van de Mens niet meer dan een droom voor miljoenen misdeelde en rechteloze mensen – in elk land ter wereld. Het doel moet zijn om deze fundamentele rechten met de grootst mogelijke spoed in alle landen te grondvesten. Met de aanvaarding van het beginsel van samendelen zal dit mogelijk worden. Dan hoeven mensen niet langer te vechten voor het recht op werk, op voedsel voor hun gezinnen, voor een mate van beschikking over hun eigen lot. Het aanvaarden van samendelen zal tegelijkertijd de verdeeldheid helen, een einde maken aan de twisten en de kwalen van de huidige situatie genezen, en zo de mensen uit het moeras leiden waarin ze vast zijn komen te zitten. Maak samendelen daarom tot het doel van jullie inspanning. Laat zien dat de wereld nu meer dan ooit in haar geschiedenis de vestiging nodig heeft van dit rechtvaardige grondbeginsel, dat de mens moet aanvaarden om zijn goddelijkheid te ontdekken en te openbaren. (Juli 1984)