Wijze raad
Op 9 maart 2014 hielden we een videopresentatie in Yokkaichi (bij Nagoya, Japan). Omdat de zaal met een capaciteit van 120 stoelen groter was dan gewoonlijk voor dit soort bijeenkomsten, hadden we uitgebreider dan anders geadverteerd door 30.000 flyers via de lokale krant te verspreiden.
Ik zat op de achterste rij om te kijken hoe de presentatie door de groep er voor het publiek uit zag. Na de video stond een aantal groepsleden op en nodigde de gasten uit om vragen te stellen. De eerste man die zijn hand opstak zei: “Ik ben erg geïnteresseerd in het onderwerp aarde en kosmos. Ik ben een uur eerder gekomen om er zeker van te zijn dat ik binnen zou kunnen komen, omdat er in de flyer stond dat er 120 plaatsen beschikbaar waren op volgorde van binnenkomst. Maar er was niemand toen ik aankwam en zelfs toen de bijeenkomst begon, waren er maar weinig aanwezigen. Dit is zulke geweldige informatie, maar waarom zo weinig mensen? Ik begrijp dat jullie motieven om dit te doen oprecht zijn, maar wat vinden jullie van dit armzalige resultaat?
Hij zei dat hij betrokken was geweest bij vrijwilligerswerk en dat ze in het begin niet veel mensen konden trekken. Zij hadden daarom nagedacht over wat de redenen daarvoor konden zijn en verschillende ideeën en benaderingen overwogen en hun methoden daarop aangepast. Toen kwamen er mensen. Dit is zulke geweldige informatie. Misschien zou je de aandacht van meer mensen kunnen trekken wanneer je bij voorbeeld een foto van de aarde genomen vanuit de ruimte op de flyer zette. De groepsleden reageerden op hem met te zeggen: “Het is meestal zoals nu omdat het nogal moeilijke informatie is om te begrijpen; we hebben verschillende manieren geprobeerd, maar de meeste mensen zijn niet erg geïnteresseerd in dit soort informatie,” enz. Zij gaven allerlei redenen waarom we niet meer mensen kunnen trekken.
De man zei: “Jullie creëren zelf een beperking. Jullie geven allerlei  redenen waarom jullie niet beter kunnen doen dan dit. Maar waarom beperkingen creëren? Je zegt dat je meestal een volle zaal krijgt voor je jaarlijkse lezing. Waarom is dat? Wat is volgens jullie de reden dat je niet in staat bent om meer mensen te trekken voor je videopresentatie? Jullie moeten hier heel goed over nadenken.” Uiteindelijk zei hij dat hij niet verder kwam door naar onze excuses te luisteren en dat hij weg moest.
Terwijl ik deze uitwisseling aanhoorde, had ik het gevoel dat de man de fundamentele houding van de groep ten opzichte van het werk onder de loep legde. Ik voelde dat zijn strenge ondervraging op mij gericht was, alsof er een doorn in mijn borst werd gestoken en ik kon zijn woorden niet vergeten. Deze gebeurtenis bracht me tot nadenken over de wijze waarop de groep dit werk benadert. Doen we echt wat we kunnen, gaan we voorbij “beperkingen” die we onszelf opgelegd hebben? Een van ons overwoog dat we misschien wat te veel ontspannen zijn geworden en alleen geld geven voor adverteren, maar niet onze eigen energie en serieuze aandacht om iedere bijeenkomst bekend te maken.
Later hoorde ik dat de man in een keurig handschrift opmerkingen in onze vragenlijst geschreven had: “Ik keek uit naar de (video)lezing ‘Een nieuwe beschaving begint’. Ik luisterde heel aandachtig. Het was een serieuze, planetair-kosmische uitleg van vrede. Ik hoop dat onze wereldleiders op deze manier zullen denken.” Aan de buitenkant van de doos schreef hij: “Ik waardeer ieders oprechtheid.” Hij was 90 jaar oud.
Mag ik vragen wie deze man was, die ons zoveel leerde?
M. S., Inuyama (Japan).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de bezoeker een woordvoerder voor de Meester Jezus was.

Geestelijke ondersteuning
Vlak voor Kerstmis 2012 was ik in een klein dorpje op Sicilië, Santa Venerina genaamd. Ik zat in mijn auto buiten een café, op het punt om naar huis te gaan. Toen werd er aan de passagierskant van de auto op de ruit geklopt. Ik draaide het raampje open en er stond een oude dame. Ze had een mooi, stralend gezicht. Ze vroeg of ik haar mee wilde nemen naar het postkantoor, ongeveer driekwart kilometer verderop, omdat de heuvels tegenwoordig te veel voor haar waren en ze ook niet meer ver kon wandelen; natuurlijk zei ik “Ja”, en ze stapte in. Ik kan me niet precies herinneren wat we zeiden, maar ze was heel hartelijk en toch waardig en straalde voor een dame van haar leeftijd op Sicilië zo’n sympathie en intimiteit uit dat ik er een beetje door verrast was. Zij leek heel alert en ‘internationaal’ maar haar vertrouwen in mij, een volslagen vreemde, ontroerde me. Ik bracht haar naar het postkantoor en zei dat ik op haar wilde wachten en haar daarna zou brengen waar ze maar heen wilde, maar ze zei dat dat niet hoefde. Terwijl ze uitstapte, leunde ze terug in de auto en zei heel rustig, maar intens: “Dio ti benedica”, “Moge God je zegenen”. Toen wandelde ze weg met verbazingwekkende snelheid en kracht voor iemand die me verteld had dat “de heuvels te veel voor haar waren”.
Ik voelde me in de dagen nogal verdrietig omdat mijn echtgenoot in augustus was overleden. Haar zegening bracht me aan het huilen, maar gaf me toch troost. Zou u kunnen zeggen wie deze dame was? Ik ben haar nooit vergeten
G. R-B., Manningtree (Essex, VK).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ‘oude dame’ de Meester Jezus was.

Vreugdedansje
Zondag 2 maart [2014] stond Share Nederland met een kraam op de Light Spirit Beurs in Bussum toen een vriendelijke dame voorbij kwam en stilstond om met ons te praten. Zij vertelde ons dat ze werkster was en kantoren schoonmaakte, maar dat ze onlangs ontslagen was. Zij vertelde dat de andere vrouwen van het schoonmaakbedrijf over haar geklaagd en geroddeld hadden en dat zij daarom ontslagen was. Zij hadden dingen gezegd die onrechtvaardig waren. Ze zei dat ze niet begreep waarom zij ontslagen was omdat ze haar werk toch goed deed, en dat vond ze oneerlijk. Ze bleef maar praten over onrecht. Zij voegde er vol trots en blij aan toe dat zij als enige de directiekamer had mogen schoonmaken – de ‘kamer van de grote bazen’. Terwijl ze ons dit vertelde maakte ze een vreugdedansje.
Ik vond dat ze er helemaal niet als een schoonmaakster uit zag en ik vroeg haar of dat misschien de reden zou kunnen zijn waarom de anderen haar niet geaccepteerd hadden: zij gedroeg zich anders en zag er anders uit, zodat de anderen misschien vonden dat zij niet in het team paste?
Ze vertelde ons dat het moeilijk was om werkloos te zijn en dat ze nauwelijks kon rondkomen van haar uitkering. Wat ons het meest opviel was dat ze er zeer beschaafd uit zag en dat ze gedurende het hele gesprek stond te dansen en te springen, daarbij met haar armen zwaaiend als een ballerina. Een paar maal sloeg ze tijdens het gesprek haar handen voor haar mond en zei: “Oh, ik praat te veel!” “Ik moet niet zoveel praten.”
Was deze excentrieke vrouw werkelijk een schoonmaakster?
M. B., E. B., Nederland.
Benjamin Creme bevestigt dat de ‘schoonmaakster’ een woordvoerder voor de Meester Jezus was, die verwees naar de onrechtvaardigheid die op elk niveau van de samenleving te vinden is en dat iedereen met respect behandeld moet worden.

Verstandig advies
Op 14 oktober 2010 ging ik naar Londen voor Benjamin Creme’s lezing in Friends House. Op zaterdag 17 oktober liep ik alleen in Londen. Wandelend van Covent Garden naar Trafalgar Square zag ik een man en een vrouw bij de ingang van een gebouw bedelen. De vrouw vroeg me om geld om eten te kopen en te helpen met rekeningen in deze moeilijke tijden. Ze zaten naast elkaar en zij had een handdoek over haar schoot. Ze waren goed gekleed in vrijetijdskleding en zagen er niet behoeftig of wanhopig uit. Zij droeg een trainingspak en hij een spijkerbroek en een gebreide trui. Ik had het meeste van mijn muntgeld gebruikt om mijn lunch te betalen en vertelde hun dat ik niet veel kleingeld had.
Ik opende mijn portemonnee en gaf hun ongeveer 80 pennies (bijna één euro). Ik zei: “Het spijt me, meer heb ik niet.” De man keek me hartelijk aan en zei: “Heb nooit spijt. Wees gelukkig. Dat is het geheim van het leven: Wees gelukkig!” en toen gaf hij me een duidelijke hartelijke knipoog met zijn rechteroog. Ik vroeg me af of ik Maitreya en Jezus ontmoet had, omdat ik me die dag verdrietig gevoeld had. De woorden zijn me sindsdien iedere dag bijgebleven en hebben me aangemoedigd om positieve veranderingen in mijn leven aan te brengen.
A. M., Enniscorthy (Co Wexford, Ierland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was en de ‘vrouw’ een discipel van de Meester Jezus.

Prachtig op tijd
Toen ik op zaterdag 7 september 2013 het kantoor van Share International verliet, een beetje later dan mijn bedoeling was, zei een ander groepslid: “Ik hoop dat je goed thuis komt.” Toen ik bij de bushalte kwam stond er een bus te wachten. Ik rende er naartoe en een man gebaarde naar de bestuurder dat ik eraan kwam. De bestuurder sloot de deuren en opende ze weer toen ik aankwam, alsof hij me aan het plagen was. Hij lachte voluit. Ik stapte in en ging zitten, de bestuurder stelde de passagiers toen op de hoogte dat de bus een omleiding door Camden Town moest maken. Terwijl we reden zag ik een man en vrouw vlakbij mij zitten. De vrouw had een bos rozen bij zich en was gekleed alsof ze naar een gelegenheid moest, de man maakte opmerkingen over sommige plaatsen waar we langs reden. Toen we Camden binnenreden stopte de bus. De vrouw kwam naar me toe en overhandigde mij de bloemen zonder een woord te zeggen. Ik bedankte haar en was echt verbaasd. De man en vrouw stapten uit en terwijl de bestuurder optrok, riep en gebaarde hij: “Waar zijn de bloemen?” Ze maakten gebaren dat ze die in de bus hadden gelaten. Bij de volgende halte kwam de bestuurder uit zijn stoel naar mij toe en zei grinnikend: “Ik zal die meenemen”, wijzend naar de bloemen, “verloren voorwerpen.” Maar hij nam ze niet mee, ging terug naar zijn stoel en reed verder. Ik was totaal verbijsterd door de gebeurtenissen terwijl ik daar zat met die bos bloemen. Het papier erom heen was verkreukeld alsof de vrouw ze lang bij zich had gehad. Het waren vijf prachtige dieprode rozen en wat gipskruid. Alle zorgen over mijn terugreis waren verdwenen en ik moest steeds maar in mezelf lachen.
Ik stapte uit, bedankte de bestuurder en liep naar station Liverpool Street. Ondanks dat ik later was weggegaan dan ik van plan was en de bus via een omleiding reed, lukte het toch om de trein te halen die ik wilde hebben, en ik had zelfs nog een paar minuten over. Ik reisde met mijn bloemen en een lach. Toen ik bij mijn station aankwam hoefde ik maar een minuut te wachten voordat de bus verscheen, dus ik had het gevoel dat overal voor gezorgd was. Terwijl ik dit opschrijf staan er prachtige dieprode rozen voor me. Wat fantastisch.
C. E., Pooles Lane (Essex, VK).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man in de bus de Meester Jezus was, de ‘vrouw’ was een discipel van de Meester Jezus.

Wonderbeeld licht op
Honderden hoopvolle pelgrims hebben een huis in Jalhay bezocht, een stadje nabij Luik (België), om een beeldje van Maria te zien dat naar verluidt in het donker gloeit.
Het wonder begon in januari 2014 toen het beeld van Maria, dat 15 jaar eerder was gekocht in het naburige Banneux (eveneens een plaats waar Maria-wonderen hebben plaatsgevonden), begon te gloeien. Het beeldje van Onze Vrouwe van de Armen (genoemd naar het wonder van Banneux) gloeide gedurende verscheidene uren helder genoeg om schaduwen te werpen in de keuken waar het op een klein houten muuraltaar staat.
De eigenaren van het huis en het beeld, Nadia en Daniël Lefloch, hebben hun huis opengesteld voor bezoekers die komen om getuige te zijn van wat “de mysterieus gloeiende Maagd” genoemd wordt. Plaatselijke media berichtten dat sommigen die het beeld bezochten, zeggen genezen te zijn van een huidaandoening.
Het beeld, van ongeveer 30 centimeter, stelt de ‘Maagd van Banneux’ voor, naar de naam van het dorp waar in 1933 een meisje getuige geweest zou zijn van een verschijning van de Maagd Maria. Banneux is nog steeds een bedevaartsoord, waar uit een kleine bron dagelijks ongeveer 9000 liter water stroomt en waar veel mensen berichten over wonderbaarlijke genezingen.
Het gloeiende beeld is onderzocht en wetenschappers verklaarden het mysterie als opgelost toen zij ontdekten dat er op het beeld lichtgevende verf zit die op een onbekende datum op het beeld was aangebracht. De eigenaren van het beeld en andere bezoekers wijzen er echter op dat dat niet verklaart dat het beeld er al vele jaren heeft gestaan voordat het begon te gloeien, en dat het op bepaalde tijden gloeit en op andere tijden helemaal niet. Sommige gevallen van niet spectaculaire genezingen zijn reeds door inwoners en bezoekers aan het lichtgevende beeld toegeschreven. (Bronnen: Limburger.nl; canberratimes.com.au; Daily Mail, VK)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat dit een wonder is dat door Maitreya gemanifesteerd is.)

Mariabeeld in India knipoogt
Een Mariabeeld in Chennai (India) knipperde naar verluidt in februari 2014 met de ogen. Het beeld, dat zich in de schrijn van Onze Vrouwe van Lourdes in de provincie Perambur bevindt, knipoogde tijdens een jaarlijkse bedevaartsviering. Sinds het bericht van het wonder in de openbaarheid kwam en een video van het knipperende beeld op internet geplaatst werd, hebben duizenden mensen het altaar bezocht om het beeld te zien. (Bronnen: hindustantimes.com, newindianexpress .com; YouTube: bala subramani)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat dit een wonder is dat door Maitreya werd gemanifesteerd.)

Euboea, Griekenland — In februari 2014 werd boven het Griekse eiland Euboea een ufo gefilmd. (Bron: www.zougla.gr)
(Benjamin Creme’s Meester verklaart dat het een ruimtevaartuig van de planeet Mars was.)

Waarachtige aantrekkingskracht
Geachte redactie,
Op 28 januari 2014 rond 2 uur ’s middags ontmoette ik op University Avenue vlakbij de Martin Luther King Jr Way in Berkeley (Californië, VS) een dakloze man die Charles heette. Hij zat voor een bandenwinkel, droeg een zwart jack met een insigne van de John Muir-faculteit van de universiteit van San Diego. Ik stopte om een praatje met hem te maken en voelde onmiddellijk dat hij een bijzondere persoon was. Ik vroeg hoe het met hem ging en hij zei: “Ik ben gezegend! Ik ben gezegend!” – en gaf aan dat hij pas hersteld was van een verkoudheid die drie maanden had geduurd, en dat hij alle dingen had moeten doen die noodzakelijk waren om voor zichzelf te zorgen voor zijn herstel. Hij merkte ook op dat hij dit in de open lucht moest doen en “blootgesteld aan de elementen”. Ik deed op zeker moment geld in zijn geldkommetje en al pratend maakte hij een gebaar van dankbaarheid.
We gaven elkaar een hand en hij vroeg hoe ik heette. Ik zei: “Jonathan.” Hij zei dat hij het een heel mooie naam vond. Ik bedankte hem en zei oprecht dat ik zijn naam, Charles, mooi vond. Ik was bezig flyers neer te leggen in de winkels rond Berkeley en ik haalde er een tevoorschijn. Het was voor een serie lezingen getiteld ‘Als Christus of Boeddha vandaag terugkeerde, zou u hem herkennen?’ Hij bekeek hem rustig en zei toen ernstig dat het onderwerp “diepzinnig” was. In antwoord op de vraag van de flyer vertelde hij me dat als iemand als Jezus of Boeddha er vandaag zou zijn, hij hem zou kennen aan wat de leraar zei, “wat er uit zijn mond kwam”. Hij zei ook dat hij hem zou herkennen aan zijn “optreden – hoe overtuigend Hij is”. En, zei hij, hij zou hem herkennen aan zijn “aura”. Hij zei dat mensen zich op “een kilometer afstand” bewust waren van de aura van de Boeddha of Jezus, vanwege hun “aantrekkingskracht”.
Ik knielde neer en schreef snel alles wat ik in me op kon nemen van wat hij zei in het notitieboek van mijn mobiele telefoon, en hij gaf me geduldig de gelegenheid om hem bij te houden terwijl hij sprak. Hij ging verder met de tekst van de flyer op indringende wijze hardop aan mij voor te lezen en toen hij daarmee klaar was liet hij zijn instemming blijken met het feit dat de lezing “gratis toegankelijk” was. Terwijl hij de flyer opvouwde zei hij dat hij hem meenam en zou weggeven. Ik zei  dat ik die ochtend niet volgens zijn voorbeeld van dankbaarheid had geleefd toen ik met tegenslag werd geconfronteerd, en dat ik boos was geworden. Hij vervolgde met te zeggen: “Het is niet wat je zegt, het is hoe je het zegt.” Hij zei “beminnelijk te zijn met je woorden – zoals Jezus en de Boeddha waren”. En hij zei: “menen wat je zegt” en ook “na te denken over wat je gaat zeggen voor je het zegt”, en gaf opnieuw aan dat “dat was hoe Jezus was en hoe de Boeddha was”. Voor we uit elkaar gingen gaf hij toestemming om een foto van hem te nemen. Was hij inderdaad een bijzondere persoon?
J. K., Oakland (Californië, VS).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dakloze man’ een woordvoerder voor de Meester Jezus was.)

Geachte redactie,
Mijn vriendin woont in Culpeper (Virginia, VS). Zij zag dit kruis (foto links) in een tulpentuin die zij onderhoudt, waar ze de zonsopgang gadeslaat; is dit een authentiek teken?
M. N., Gwynn Oak (Maryland, VS).
(Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het kruis door Maitreya werd gemanifesteerd.)

een compilatie

Benjamin Creme merkt op dat we vijf jaar geleden, in 2009, daadwerkelijk het Waterman-tijdperk zijn binnengegaan. Ongeveer de helft van de mensen op onze planeet reageert op de nieuwe energieën, maar de andere, met name de oudere generatie, houdt vast aan de oude structuren en denkwijzen van Vissen — en dat is voornamelijk de generatie die de planeet bestuurt. We verkeren derhalve in een periode van spanning en strijd. Maar naarmate de energieën van Waterman dagelijks sterker worden en hun weldadige gaven verlenen, zal de balans uiteindelijk ten gunste van het nieuwe uitslaan. De oude energieën van Vissen zullen gestaag afnemen en hun betekenis voor de mensheid verliezen, en daarmee zullen de afscheiding en georganiseerde hebzucht van het Vissen-verleden langzamerhand verdwijnen.
Hier volgt een selectie uit citaten met betrekking tot het thema ‘Het Waterman-tijdperk’. De citaten zijn afkomstig van Maitreya (Boodschappen van Maitreya de Christus en Maitreya’s Leringen — De Wetten van het Leven), Benjamin Creme’s Meester (Een Meester spreekt) en Benjamin Creme.

Heb geen angst voor de toekomst want zij zal, indien de mensen dat verkiezen, grootser zijn en mooier dan men zich kan voorstellen, veel grootser nog dan de stoutste dromen van de mens. De onzekerheid en angst, de pijn van verlies en verandering, zijn slechts de geboorteweeën van een nieuwe en betere wereld die worstelt om geboren te worden. (Benjamin Creme’s Meester, ‘De mens wacht zijn geboorterecht’)
Alles verloopt goed en belooft veel voor de toekomst. Mijn plannen vorderen voorspoedig en sporen de mensheid aan. Overal waar je thans kijkt in de wereld zie je verandering. Het weefsel van de oude, afbrokkelende orde scheurt van boven tot onder. Hieruit kunnen Wij veel voldoening putten, want ondanks de pijn waarmee dit proces gepaard gaat, verrijst er een nieuwe en betere wereld. Laat dit je troosten, Mijn vrienden, en zie de toekomst hoopvol tegemoet. (Maitreya, Boodschap nr.130)

De belofte van het komende Waterman-tijdperk is dat voor het eerst in de opgetekende geschiedenis van de mens, de mensheid Eén zal worden en de Liefde zal tonen waarvan eenheid de uitdrukking is. Ze zal op het stoffelijk gebied de innerlijke eenheid van de mens weerspiegelen – het feit dat we als zielen Eén zijn. Er bestaat niet zoiets als een afgescheiden ziel. We zijn geïndividualiseerde delen van een grote Alziel, die volmaakt is en die een weerspiegeling is van wat we God noemen, van die Werkelijkheid waarin we “leven en bewegen en ons bestaan hebben” – de Logos van de planeet. (Benjamin Creme, Transmissie — een meditatie voor de Nieuwe Tijd)

Wanneer Ik Mij bekendmaak, zal Ik uitdrukking geven aan de hoop van heel de mensheid op een nieuw leven, een nieuw begin, een bereidheid om van richting te veranderen; hoop op de opbouw van een nieuwe wereld waarin de mens in vrede kan leven; vrij van angst voor zichzelf of zijn broeders; vrij om te scheppen vanuit de vreugde des harten, vrij om in alle eenvoud en oprechtheid zichzelf te zijn. Mijn taak is nog maar juist begonnen, maar nu al is er een nieuw licht, een nieuwe hoop, een gevoel van een nieuw begin in de harten der mensen; een besef dat de mens niet alleen is, dat de Beschermer van het Al Zijn Middelaar heeft gezonden. Deze nu ben Ik. (Maitreya, Boodschap nr.8)

 Er bestaat geen twijfel over het nieuwe geestelijke ontwaken dat overal plaatsvindt en dat uiteindelijk zal leiden tot een tijdperk van wereldwijde broederschap – de grondtoon van het komende Waterman-tijdperk. Wat nu plaatsvindt is het gevolg van innerlijke krachten die grote veranderingen tot stand brengen in het menselijke denken en bewustzijn. Dit zal leiden tot de volledige herordening van de instituten en sociale structuren van de wereld, die niet langer voldoen aan de ware behoeften van de mens. Overal ter wereld treden de nieuwe benaderingen van de werkelijkheid naar voren, en de nieuwe waarden die ons leven in het komende tijdperk moeten beheersen krijgen langzaam vorm. Dit zal de reorganisatie met zich meebrengen van onze politieke, economische en financiële systemen langs rationelere en rechtvaardiger lijnen. (Benjamin Creme, De Wederverschijning van de Christus en de Meesters van Wijsheid)

Veranderingen van ongeëvenaarde omvang zullen het denken en het hart van de mens in beslag nemen: alleen het beste uit het verleden zal standhouden tegen de aanval van het nieuwe. Dagelijks zullen de mensen de transformaties die geregistreerd worden, kunnen vergelijken en bewonderen: in het verblindende daglicht zal een nieuwe wereld worden opgebouwd. Allen zullen op hun manier deelnemen, ieder zal zijn visie toevoegen en bijdragen aan het geheel. (Benjamin Creme’s Meester, ‘Opnieuw te dienen’)

Het verheugt Mij opnieuw tot jullie te kunnen spreken, en jullie te vertellen dat Ik kom om jullie met Mij mee te nemen naar het Nieuwe Land – het Land van Liefde, het Land van Vertrouwen, van Schoonheid en Vrijheid. Ik zal jullie daarheen brengen als je Mij kunt volgen en aanvaarden, Mij laten leiden en gidsen. En als dit zo is, zullen wij samen een Nieuwe Wereld bouwen: een wereld waarin de mensen kunnen leven zonder vrees, zonder wantrouwen, zonder verdeeldheid; waarin ze samen de overvloed van de Aarde delen, samen de Zegen kennen van Eenheid met onze Bron. (Maitreya, Boodschap nr.3)

Het “nieuwe land” is de naam die Maitreya geeft aan de beschaving waartoe Hij ons met zijn missie zal inspireren. Zoals Hij het stelt: “Het land dat ik de naam Liefde geef.” Gedurende de afgelopen 2000 jaar heeft de mensheid het kennisaspect van God tot uitdrukking gebracht; onze huidige, wetenschappelijk ingestelde samenleving is daar het resultaat van. In het komende Waterman-tijdperk zal de mensheid als geheel het hogere liefde-aspect tot uitdrukking brengen. Door toepassing van samendelen en rechtvaardigheid zal de liefde van God manifest worden en de broederschap der mensen werkelijkheid worden. (Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl. II)

De Wateren des Levens van Aquarius zullen op alle niveaus het leven van de mens binnenstromen en uit deze stimulans zal een nieuwe mens geboren worden, die steeds meer zijn aangeboren goddelijkheid zal weerspiegelen. Deze Gave des Levens zal de Christus schenken, Die zich aldus openbaart als de Waterdrager, de bevrijder van alle mensen, die ‘een overvloediger leven’ brengt zoals Hij lang geleden voorspelde. Met dit ‘overvloediger leven’ zal een nieuwe creativiteit ontstaan. Vanuit de mens zal een rijke stroom van ideeën en ontdekkingen voortkomen, die alles wat eerder kwam zal overtreffen, en in overeenstemming met de Kosmische Wet. De natuur zal haar geheimen prijsgeven, het universum zal zich aan de onderzoekende geest van de mens onderwerpen, en de zo verworven kennis zal, ten dienste gesteld aan het algemeen welzijn, al het leven op Aarde verfraaien en verrijken. (Benjamin Creme’s Meester, ‘De Gave des Levens)

[Maitreya] zal er bij ons op aandringen te veranderen, ons stimuleren met een visie van de toekomst, een toekomst zoals die nog nooit aan de wereld is getoond — de wonderbaarlijkste, mooiste en schitterendste beschaving die deze Aarde ooit gezien heeft. Dat is de toekomst voor de mensheid in het Waterman-tijdperk dat nu begint. Een wereld waarin we de energie voor al onze behoeften rechtstreeks van de zon ontvangen, die met een bepaald daarvoor ontwikkeld aspect van genetische manipulatie ons zal voorzien van het vermogen om nieuwe organen te ontwikkelen. In plaats van naar het ziekenhuis te gaan voor een transplantatie, die wel of niet door het lichaam wordt geaccepteerd, of dood te gaan wanneer er geen orgaan beschikbaar is, ga je eenvoudig naar de kliniek waar je na een paar uur weer uitkomt met een nieuw hart – je eigen vernieuwde hart, je eigen nier en lever opnieuw gemaakt. Op die wijze zullen mensen krachtiger leven en met een veel langere vitaliteit dan tegenwoordig. Met het samendelen van de hulpbronnen van de wereld wordt alles mogelijk. (Benjamin Creme, De Grote Aantocht)

Ik breng jullie naar een Nieuw Land. Sluit je gelederen rondom Mij en laat Mij jullie de heerlijkheid tonen die jullie wacht. Het raamwerk van deze komende tijd wordt nu gebouwd. De blauwdruk van de toekomst wordt duidelijker. Laat Mij jullie die toekomst binnenbrengen en die structuur in stralend Licht omhullen. Mijn Zegen vergezelt jullie allen. (Maitreya, Boodschap nr.48)

De meest in het oog springende eigenschap van de energie van het Waterman-tijdperk is synthese, met als uitwerking de samensmelting tot één geheel van de momenteel zo verdeelde en afgescheiden mensheid. Een nieuw gevoel van eenheid (met de gehele schepping) zal in de plaats komen van het huidige gevoel van afscheiding. Dit zal zich op sociaal en politiek vlak uiten als broederschap, rechtvaardigheid en samendelen. De tegenwoordige angst en verwarring zullen plaatsmaken voor een nieuwe vrijheid en een gevoel dat het leven een betekenis en een doel heeft. Het zal de tijd zijn waarin de mensheid, voor het eerst als een eenheid, haar aangeboren goddelijkheid zal beseffen en openbaren. (Benjamin Creme, Maitreya’s Missie, dl. I)

IN KADER:

De Nieuwe Tijd breekt aan
door de Meester —, via Benjamin Creme (SI november 1998)

Het is al vele jaren normaal en gangbaar om te spreken over de Nieuwe Tijd en wat die betekent voor de toekomst van de mensheid. Weinigen onderkennen of begrijpen de veranderende astronomische verhouding die een nieuw tijdperk mogelijk en onvermijdelijk maakt. Gedurende meer dan tweeduizend jaar is de belangrijkste kosmische energie die het leven op Aarde heeft bepaald naar ons toegestroomd vanuit het sterrenbeeld Vissen. Die invloed neemt snel af naarmate de relatie van onze zon zich verwijdert van Vissen en zich verplaatst naar Waterman. De nieuwe energieën van Waterman, die dagelijks in kracht toenemen, doen hun aanwezigheid reeds voelen en liggen ten grondslag aan de veranderingen die nu, op elk gebied, op wereldschaal plaatsvinden. Deze veranderingen moeten (en zullen) de hoedanigheid, de innerlijke aard weerspiegelen van de Waterman-energie – namelijk die van Synthese. Deze energieën van Synthese, die de verschillende strengen van ons rijkgeschakeerde leven samenvoegen en vermengen, hebben als taak de mensheid te brengen tot een besef van haar eenheid, tot een begrip van haar rol in het grote Plan en een vermogen om dat Plan te openbaren in juiste verhoudingen op het stoffelijke gebied. De eerste stappen worden nu gezet, terwijl de landen worstelen met de problemen van een stervende economische structuur en veranderende politieke betrekkingen. De prille tekenen van een nieuw mondiaal bewustzijn worden zichtbaar naarmate de mensen de noodzaak beseffen van samenwerking bij de aanpak van hun milieuproblemen. Dit voorspelt veel goeds voor de toekomst en toont een juiste reactie op een groot gevaar dat zich aan het mensenras voordoet: tenzij de schade die nu aan het ecologische evenwicht van de planeet wordt berokkend snel wordt hersteld, zal de levensverwachting van velen drastisch verminderen. Niemand, arm of rijk, is volledig vrij van deze sluipende ondermijning van het menselijke immuunsysteem. Door aantasting van dit systeem brengen de mensen zichzelf in gevaar. Niettegenstaande de ernst van deze en andere problemen wordt er veel vooruitgang geboekt bij de aanpak ervan, en wereldwijd zijn er vele groepen die het als hun voornaamste taak zien om deze gevaren onder de aandacht te brengen van de overheidsinstanties in elk land. Gezien dat feit is er alle hoop dat de naties uit deze periode van beproeving tevoorschijn zullen komen met een nieuw vertrouwen in de toekomst en in de voordelen van samenwerking en wederzijdse hulp. Op deze wijze brengen de energieën van Waterman de volkeren daadwerkelijk tezamen, scheppen zij de banden van samenwerking en begrip en, al is het langzaam en geleidelijk, smeden zij de ongelijk-soortige krachten van de huidige ordening aaneen tot één synthetisch geheel. De Nieuwe Tijd breekt waarlijk aan. De ophanden zijnde komst van Maitreya en zijn Groep zal het begin inluiden.

Op de drempel van ontwaken
boekbespreking door Carmen Font

Het is bijzonder zeldzaam om over de voorspelling van een belangrijke toekomstige gebeurtenis te lezen terwijl deze gaande is. In zijn inleiding tot De Wereldleraar voor de hele mensheid legt Benjamin Creme uit dat het boek gebaseerd is op de themalezing die hij gaf tijdens de Share International Netwerkconferentie in augustus 2004 nabij San Francisco. “Het is hoofdzakelijk een commentaar op een aantal artikelen die mijn Meester tussen 1987 en 2002 voor ons tijdschrift Share International schreef” (blz.vii), plus vragen en antwoorden en een compilatie van materiaal uit openbare lezingen die Creme in 2003 en 2006 in Japan gaf. Dit gaat over de vorm en de herkomst van het materiaal, maar de betekenis van deze verzamelde stukken wint vooral aan kracht wanneer ze van begin tot eind worden gelezen. Het boek behandelt niet alleen de details van de geplande terugkeer van onze planetaire Hiërarchie en de veranderingen die Maitreya’s aanwezigheid tot stand zullen brengen. Het gaat ook in op Zijn advies aan de mensheid bij haar keuze tussen twee alternatieven. Op Verklaringsdag zal Maitreya ons uitnodigen om te kiezen voor het voortzetten van onze huidige levensstijl (en daarmee op zelfvernietiging aan te sturen) of “blijmoedig Zijn raad opvolgen om een systeem van samendelen en rechtvaardigheid in te stellen dat voor de mensheid een vreedzame en voorspoedige toekomst zal waarborgen” (blz. vii).
Het proces dat naar dit punt leidt is nu in gang gezet, maar dit was nog niet zo in 2007 toen De Wereldleraar voor de hele mensheid verscheen. Destijds, toen Maitreya’s eerste interview met de Amerikaanse media nog niet had plaatsgevonden, zag het publiek halsreikend naar dit moment ui
Inmiddels, in april 2014, heeft Maitreya al 130 interviews gegeven in vier landen: de Verenigde Staten, Mexico, Brazilië en Rusland. Zijn eerste interview vond in januari 2010 plaats en vier jaar later zien we hoe de gebeurtenissen zich ontvouwen die Creme in de paragraaf ‘Het tijdstip van Maitreya’s verschijning’ in De Wereldleraar voor de hele mensheid beschrijft.
Mogelijk zijn we ons niet ten volle bewust van de verdienste van de huidige tijd, waarin Maitreya zo veel interviews aan de media geeft. Gedurende vele jaren kwamen de interviews waar op gehoopt werd niet tot stand terwijl Maitreya op het juiste moment wachtte. Het was geen gemakkelijke taak. “Het is één ding om mensen te ontmoeten die openstaan en kunnen luisteren en in praktijk brengen wat Hij zegt, maar op de radio en televisie komen met sceptische interviewers is iets heel anders. Niet dat Hij wordt afgeschrikt door scepsis” (blz. 49). Uiteraard niet. Maitreya’s beslissingen zijn nooit gebaseerd op andermans beoordeling, maar wel op hoe Zijn geleidelijke verschijnen het gehele proces van Veruiterlijking beïnvloedt. Hoewel de Hiërarchie weet dat de respons van de mensheid op Verklaringsdag enorm positief zal zijn, beseft Maitreya dat Hij, voor dat punt is bereikt, voorzichtig vooruit moet gaan om een positieve uitwerking van het plan te verzekeren. Dat sommigen voorbereid zijn op de keuze die Maitreya voorlegt op Verklaringsdag betekent niet dat dezelfde mensen Hem en Zijn advies volledig zullen erkennen vóór ‘D-Day’.
Het lijkt misschien een kleine nuance, maar het maakt een groot verschil. Het is het verschil tussen mogelijkheid en verwezenlijking, tussen een kans die aanwezig is of al geweest is. De mensheid is nu voorbereid, maar ook belast met vooroordelen, angst en zorgen. Alleen een gebeurtenis als Verklaringsdag kan het innerlijke potentieel en de aspiraties van de mensheid ontketenen. Maitreya’s woorden en contact met de mensheid op Verklaringsdag zullen het convenant tussen de Mensheid en de Hiërarchie bezegelen. Maar voordat die Dag aanbreekt, verkeert de mensheid nog in een strijd tussen zijn hoogste aspiraties en verwarring omdat het nog niet lukt ze volledig te realiseren. Toen Maitreya besloot Zijn eerste interview aan te nemen en zo het openlijke proces van veruiterlijking te beginnen, moest Hij deze en vele andere factoren wegen. Inmiddels bevinden we ons in een keten van gebeurtenissen die de wereld zal leiden naar haar meest historische beslissing.

Op de drempel van ontwaken
Benjamin Creme geeft een uitgebreide uitleg van de bijzonderheden en betekenis van deze reeks interviews. We komen bijvoorbeeld te weten dat Maitreya niet alleen alle vragen kent, maar ook beïnvloedt welke vragen er gesteld worden. Zo kan het gebeuren dat de interviewer in kwestie merkt dat hij een vraag stelt die hij niet van plan was te stellen. Ook interviewt hij Maitreya zonder Hem bij naam te kennen. De journalist ziet Hem mogelijk alleen als een wijs en buitengewoon persoon, wat heeft geleid tot de reeks interviews in nu al vier landen met heel verschillende culturele achtergronden en systemen.
Door de jaren heen is Benjamin Creme gevraagd naar de wijze waarop deze interviews zich zouden ontwikkelen en zijn antwoord, afkomstig van zijn Meester, zal menigeen verbazen, zelfs degenen die bij het Wederverschijningswerk betrokken zijn: “Deze groepen, zoals jullie hier die dit werk min of meer door de jaren heen gedaan hebben, [zullen] misschien teleurgesteld zijn; jullie zullen hoe dan ook nogal verbaasd zijn over de kalmte van Zijn aanpak, het gebrek aan nadruk of het missen van een kans – zoals je zou kunnen denken – om het ‘grof geschut’ in stelling te brengen” (blz.49). Dit is onthullende informatie die overeenkomt met wat we nu meemaken. Na zo veel interviews verschijnt Maitreya als “een dief in de nacht” en bereidt zo de weg voor Verklaringsdag. Soms staan we versteld van deze methode. “Op welk kanaal is Hij verschenen?” of “Waarom weten we niet van tevoren van deze interviews zodat we ernaar kunnen luisteren?” zijn de gebruikelijke vragen van het publiek. Creme herinnert ons eraan dat Maitreya Zijn eigen wijzen en middelen heeft. “Zijn verschijningen zullen steeds frequenter worden, totdat Hij over de hele wereld een regelmatige gast is op radio en televisie.” (blz. 49). Dat gebeurt op dit moment, en daarom is het zo’n actueel boek om te lezen, nu “het afbrokkelende economische systeem het Westen economisch op de knieën brengt en voor het eerst met de realiteit confronteert” (blz. 50). Wat een levendige weergave van wat we momenteel al in het Westen ervaren!…
Een van de laatste delen van dit boek – voor de bijlagen met artikelen van Benjamin Creme’s Meester en een aantal intrigerende foto’s van graancirkels – draagt de titel “Onszelf verlossen”. Het is een verfrissend stuk aangezien het ons inspireert om verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen leven, zowel persoonlijk als publiek. Maitreya komt als Leraar in de bredere zin van het woord, niet als religieus of politiek leider. Hij zal ons niet “redden” door al onze problemen op te lossen. Ook al zijn de meeste lezers zich hiervan bewust, neigen we er toch naar dit te vergeten en verantwoordelijkheden te mijden. Wanneer iemand zijn zorgen uit over de geleidelijke benadering en de ‘lange tijd’ die het duurt voordat Maitreya’s interviews verschijnen, verzaakt hij of zij zijn deelname in dit proces en geeft blijk van gebrek aan vertrouwen in de uitkomst ervan. Dat is waarom de komst van de Leraar nodig is, om ons eens te meer te herinneren aan de Wetten van Karma, Wedergeboorte en Onschadelijkheid. “Wij moeten deze wetten correct en op dynamische wijze toepassen in ons leven”, schrijft Creme, “niet slechts als een idee dat in het hoofd blijft hangen. […] Het gaat niet per se om kennis. Het is de instinctieve reactie op de dynamiek van de lering. […] Waar het om gaat, is of het een actief proces wordt in je leven en je van gewaarwording tot gewaarwording leidt, van inwijding naar inwijding, en uiteindelijk tot vervolmaking. Dat is verlost worden, en niemand kan dat doen behalve jij zelf” (blz. 86).
De Wereldleraar voor de hele mensheid toont aan hoe we ons wachten op Maitreya kunnen transformeren, met name in aanloop naar Zijn volledige publieke verschijning, in een proactieve houding die omschreven kan worden als “wezen terwijl u wacht”. Laat ons er dan verzekerd van zijn dat Maitreya’s Verschijning nu plaatsvindt, de drempel naar de wereld van alledag overschrijdt en ons inspireert om onze werkelijkheid te transformeren zoals nooit tevoren.

Benjamin Creme, De Wereldleraar voor de hele mensheid. Uitg. Share International/Nederland, 2008.

interview met José Luis Vivero Pol door Niels Bos

Hoe zou de wereld eruit zien als we voedsel zagen als een gemeenschapsgoed en niet alleen maar als handelswaar? Deze vraag en de mogelijke antwoorden vormen de afgelopen jaren de kern van het werk van José Luis Vivero Pol. Momenteel werkt hij aan zijn doctoraalonderzoek aan de Katholieke Universiteit van Leuven (België) en daarvoor was hij 14 jaar anti-honger- en sociale rechten-activist inzake voedselzekerheidsbeleid en -programma’s in Latijns-Amerika, Afrika en de Kaukasus. In artikelen zoals ‘Waarom voedsel een gemeenschapsgoed en geen handelswaar zou moeten zijn’ formuleert hij een krachtig argument voor een overgang naar een nieuw voedselsysteem dat niet alleen duurzamer is, maar ook veel eerlijker voor de miljoenen die nog steeds honger lijden in een wereld van overvloed. Niels Bos interviewde José Luis Vivero Pol voor Share International.

Share International: U heeft het over een andere manier van denken over voedsel, om het niet langer alleen als handelswaar te zien. Wat is het alternatief?
José Luis Vivero Pol: Het industriële voedselsysteem dat het grootste deel van de wereldbevolking voedt, is tot nu toe gebaseerd op het idee van voedsel als handelswaar. Dit betekent dat de waarde van voedsel alleen wordt uitgedrukt door de marktprijs. Eigenlijk is de overheersende gedachte: hoe lager de voedselprijzen, hoe beter. Dat is de reden waarom het industriële voedselsysteem altijd uitzichtloos bezig is om de kosten van de voedselproductie te beperken – door de teelt te mechaniseren en prijzen van voedsel vanaf de boerderij te verlagen om extreem goedkope levensmiddelen aan de klanten te kunnen leveren. Door alleen naar de marktprijs te kijken, verwaarlozen we eigenlijk andere factoren die voor de mens van groot belang zijn. Als we naar een eerlijker en duurzamer voedselsysteem willen overgaan, moeten we sommige van deze factoren herwaarderen.
Welke factoren dat zijn? Voedsel is een basisbehoefte van de mens en daarom zou toegang tot voedsel niet alleen via de markt mogelijk moeten zijn op basis van prijs, uitsluitend gebaseerd op economische overwegingen. Ieder van ons moet elke dag van ons leven drie keer per dag eten. Dat is de reden waarom ik graag een vergelijking met water en lucht maak. Samen met voedsel, zijn het de drie essentiële natuurlijke hulpbronnen die wij mensen nodig hebben voor ons bestaan.
Het is interessant op te merken dat de lucht in principe wordt beschouwd als een publiek goed. Tot nu toe hoeven we niet te betalen om te ademen. Maar ik weet vrijwel zeker dat we binnen 50 jaar een nieuwe belasting zullen moeten betalen om zuivere lucht in te ademen of op zijn minst om vervuilde lucht te zuiveren.
Water is ook een opmerkelijk geval, aangezien het altijd werd beschouwd als een mondiaal publiek goed. Meestal betalen we alleen voor de zuivering en transport van water, maar niet voor de bron zelf. Echter, grote bedrijven als Nestlé en andere proberen om watervoorraden te privatiseren. Waarom? Omdat iedereen afhankelijk is van water. Als je water ‘omheint’ – dat wil zeggen privatiseert en er handelswaar van maakt – zal iedereen elke dag moeten betalen voor wat tot dan toe een gratis toegankelijke natuurlijke hulpbron was.
En dan is er voedsel, de derde essentiële natuurlijke hulpbron. De manier waarop we naar voedsel kijken, is sinds de 18e eeuw, het begin van de industriële revolutie in Engeland, veranderd. Vanaf die tijd zijn de traditionele Europese en Amerikaanse gemeenschapsgoederen geleidelijk ‘omheind’ en omgevormd tot geprivatiseerde goederen. Sindsdien is een toenemend aantal voedselproductiesystemen, zoals wilde vruchten, schaal- en schelpdieren langs de kust of oceanische visgronden geprivatiseerd. Dat betekent dat, tenzij je bepaalde rechten hebt, zoals eigendomsrechten of wettelijke toestemming, je niet vrijelijk op elke plek voedsel kunt krijgen. Daarom stel ik voor dat voedsel moet worden beschouwd als een gemeenschapsgoed voor de mensheid.
We kunnen interessante parallellen trekken met het systeem van universele gezondheidszorg of onderwijs zoals we dat nog steeds in Europa genieten. Universele gezondheidszorg garandeert een minimum en gelijk niveau van hulp voor elke burger in Nederland, Spanje of Denemarken en tegelijkertijd heb je publieke en privé-ziekenhuizen waar je naartoe kunt gaan als je wilt. In alle Europese landen is er een minimumstandaard van gezondheidszorg of onderwijs waarop iedere burger recht heeft en die standaard wordt geleverd door de staat. Dit is een van de praktische implicaties die ik voorstel, gebaseerd op de overweging om voedsel als gemeenschapsgoed te beschouwen. Waarom bedenken we geen soortgelijke regeling voor voedsel?

SI: Momenteel steunen we op een marktgestuurd voedselsysteem voor het produceren en distribueren van voedsel. Hoe verhoudt zich dit tot de miljoenen die nog steeds elke dag honger lijden?
JP: Er heerst nog steeds honger in deze wereld van overvloed vanwege de gangbare mentaliteit van “geen geld, geen eten”. Mondiaal gezien faalt het industriële voedselsysteem in toenemende mate in zijn fundamentele doelstellingen om op een duurzame manier voedsel te produceren, om de mensheid toereikend te voeden en honger te voorkomen. Voor mij is een van de belangrijkste problemen van ons industriële voedselsysteem dat we in het algemeen niet-voedzaam en goedkoop voedsel voor iedereen produceren. We worden gevoed door een ‘goedkoop’ voedselsysteem waar de prijs de belangrijkste drijfveer is, in plaats van ons te richten op het leveren van voedzaam voedsel. Wij, de menselijke samenleving, verspillen eenderde van de totale hoeveelheid geproduceerd voedsel, want het is buitengewoon goedkoop en goedkope goederen kunnen worden verspild. Niemand verspilt goud of zilver, zelfs wanneer je een ring poetst wordt het poeder dat ervan af komt verzameld en hergebruikt, omdat goud of zilver waardevol is en de prijs hoog is. We gebruiken veel natuurlijke hulpbronnen om voedsel te produceren, maar we verspillen eenderde omdat we alleen de marktwaarde ervan in aanmerking nemen.
Dat is een van mijn belangrijkste punten van kritiek: het industriële voedselsysteem kijkt slechts naar één dimensie van voedsel, de verhandelbare, en beschouwt het als handelswaar. Het voornaamste doel van ondernemingen in de landbouwindustrie is niet om op duurzame wijze gezonde voeding voor iedereen te produceren, maar om meer geld te verdienen. Als we een voedselzekere wereld willen bereiken, dan moeten we meer ruimte maken voor zelf- regulerende collectieve acties voor voedsel en voor door de overheid geleide initiatieven, waarvan het primaire doel het welzijn van de burgers is. Want voedselzekerheid valt binnen het mandaat van iedere staat, maar beslist niet binnen het mandaat van elk voedsel- en landbouwbedrijf.

SI: Dit klinkt als een onderdeel van het gemeenschappelijke voedselsysteem dat u zich voorstelt. Wat zou er op mondiaal niveau moeten gebeuren om een dergelijk systeem te laten werken?
JP: Ik moet benadrukken dat er veel dingen zullen moeten veranderen. Als de ideeën die ik bepleit wortel schieten, zal het nog tientallen jaren duren voordat ze volledig operationeel kunnen zijn. Waarom? Omdat het ook tientallen jaren duurde, of zelfs eeuwen, om te komen tot dit punt van complete ‘afscheiding’ en commercialisering van het voedselsysteem en er al veel ingesleten mechanismen zijn die de overgang moeilijk zouden maken. Die mechanismen zijn economisch, juridisch, politiek, gedragsmatig en zintuiglijk, en versterken elkaar.
Maar natuurlijk zijn er ook dingen die bij deze overgang zouden helpen. Bijvoorbeeld, er is groeiende kritiek op publiek-private samenwerkingsverbanden (PPS), met name in de voedselbranche. Waarom? Omdat die PPS’n de particuliere sector de gelegenheid bieden om beleidsmakers en besluitvorming te beïnvloeden voor het creëren van de juridische ruimte die het winstbejag stimuleert. Aangezien ze niet bedoeld zijn om de gezondheid en voedselzekerheid van de burgers te maximaliseren, maar vooral om winstbejag te maximaliseren, moeten deze PPS’n worden beperkt tot operationele regelingen, maar moeten nooit te maken hebben met beleidsvorming of wettelijke kaders.
Ten tweede moet het patenteren van levende organismen worden verboden. We kunnen computers, iPods, auto’s, en andere door de mens gemaakte technologieën patenteren, maar we kunnen levende organismen als zaden, bacteriën of genetische codes niet patenteren. Dat moet een ethische basisnorm en een wezenlijk onderdeel van onze nieuwe morele economie van duurzaamheid vormen. Bovendien moet voedselspeculatie worden verboden.
Ik werk nu aan een artikel waarin ik parallellen trek tussen de afschaffing van de slavernij en de de-commercialisering van voedsel. Duizenden jaren lang werden mensen beschouwd als een privaat goed en konden worden verhandeld. Sinds we uit de bomen naar beneden kwamen, zijn er slaven op Aarde geweest. Maar na de Franse Revolutie en in de 19e eeuw in Engeland en de VS, begonnen intellectuelen en politici te beseffen dat slavernij onaanvaardbaar was, geholpen door nieuwe ethische modellen, zich ontvouwende morele fundamenten en een op rechten gebaseerde cultuur van verlichting. Slavernij was economisch rendabel en had diepe culturele en historische wortels in de hele wereld, maar het was geworteld in de verkeerde ethiek. Mensen zijn gelijk en moeten vrij zijn, en dus moest de slavernij worden afgeschaft. De mens was ooit handelswaar, maar nu niet meer.
….
Al duizenden jaren organiseren mensen traditionele gemeenschappelijke activiteiten om voedsel te produceren. Over de hele wereld, vooral in Afrika en Azië, vind je gemeenschappelijk eigendom van natuurlijke hulpbronnen en kavels die op een collectieve manier beheerd worden. Daarom zeg ik dat deze ideeën over de transformatie van het voedselsysteem niet slechts theoretisch zijn of ijdele hoop. Gemeenschappelijke actie voor voedsel is al gaande in ontwikkelde en ontwikkelingslanden.
Wat mij betreft zou ik graag een bijdrage leveren aan de voedseltransitiebeweging. Ik hoop alleen dat voedselactivisten nadenken over de bijzondere aard van voedsel en hun plaats terugwinnen in het mondiale voedselsysteem en het beheer ervan: voedsel is veel meer dan handelswaar. Het is het recht van ieder mens, een diepgaande culturele kwestie en, natuurlijk, een gemeenschapsgoed van de mensheid.

Zie ook: ‘Why food should be a commons, not a commodity’: ourworld.unu.edu; papers.ssrn.com; floksociety.org; iss.nl

Niels Bos is medewerker van Share International en woonachtig in Bilthoven.

‘Betogen voor waardigheid’ – Massale demonstratie in Spanje tegen bezuinigingen

Honderdduizenden mensen trokken dwars door Spanje om tegen het bezuinigingsprogramma te protesteren dat naar zij stellen hun land vernietigt. Onder het motto ‘Geen bezuinigingen meer!’ eisen de demonstranten dat er een einde komt aan de “lege beloften” van de Spaanse regering.
Zes colonnes demonstranten arriveerden zaterdag 22 maart 2014 vroeg in de middag aan de rand van Madrid – sommige lopend; andere per trein, auto of bus – en ieder uit een andere regio van Spanje, alvorens koers te zetten naar het Colon-plein. Ze droegen spandoeken met de leuze “M22” of “Betogen voor waardigheid” en voor sommige demonstranten was dit het hoogtepunt van bijna een maand lopen.
De colonnes vormden zich vroeg in de middag bij de invalswegen rond de stad. Er verscheen een zee van protestborden met de roep om “eerlijke pensioenen” of “het recht op onderdak”. Tegen het eind van de middag was Madrids grootste boulevard, de Paseo del Prado, volgepakt met tienduizenden demonstranten die leuzen scandeerden tegen het strenge bezuinigingsbeleid van de regering.
De ‘Betoging voor Waardigheid’ komt na twee jaar van pijnlijke bezuinigingsmaatregelen die Spanje zijn opgelegd als onderdeel van een internationaal financieel reddingspakket van 40 miljard euro dat volgde op het knappen van de enorme vastgoedzeepbel die het banksysteem bijna vernietigde.
Door de bezuinigingen verkeert Spanje in een aanhoudende economische depressie, waarbij meer dan 26 procent van de bevolking – waarvan de helft jonger dan 25 jaar – werkloos is.
Intussen, zo zeggen demonstranten, blijft de corrupte heimelijke samenwerking tussen ambtenaren en bankiers die de crisis heeft veroorzaakt, grotendeels ongestraft.
“Er zijn zoveel redenen: mijn zoons moeten elke dag van acht uur ’s morgens tot vijf uur de volgende ochtend werken voor slechts 400 euro per maand! Ik ben ook onderwijzer en ik weet wat bezuinigen in de openbare sector betekent,” zegt een andere activist. “Al deze huisuitzettingen – het is waanzin. Ik loop naar Madrid omdat ik niet naar Berlijn of Brussel kan lopen. We moeten hen en de trojka stoppen!” [De ‘trojka’ bestaat uit de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds.]
In Spanje worden dagelijks honderden mensen hun huis uitgezet. De Algemene Raad van de Rechterlijke Macht rapporteerde dat in het afgelopen jaar door het hele land 49.984 gedwongen huisuitzettingen uitgevoerd zijn, wat gemiddeld ongeveer 185 per dag is.
Het aantal huisuitzettingen bereikte in Spanje in 2012 een hoogterecord met meer dan 500 per dag. Dit in combinatie met een werkloosheidscijfer van 26 procent, het op één na hoogste in Europa na Griekenland, betekent dat veel Spaanse burgers geen kant meer op kunnen. Dit wordt weerspiegeld in het groeiend aantal zelfdodingen in het land; het Spaanse Nationaal Instituut voor Statistiek schat dat ten minste acht mensen per dag zelfdoding plegen.
Pepe Caballero, een van de organisatoren van de demonstraties, zei dat de Spaanse overheid probeert Spanje terug te brengen naar het Franco-tijdperk. “Wat de regering wil, is teruggaan naar de tijd van Franco en de werkende klasse ervan weerhouden de straat op te gaan en te zeggen wat onze grootste problemen zijn. Dat zullen we niet toelaten en ze weten het,” aldus Caballero, die eraan toevoegt dat de protestbeweging Spanje van onder tot boven zal veranderen.
Begin deze maand zei de Spaanse minister van Werkgelegenheid Fatima Bañez dat Spanje zichzelf eindelijk uit de recessie had getrokken en economische groei had laten zien. Maar de Spaanse vakbond verwierp Bañezs aankondiging als “regeringspropaganda”.
“Nee tegen werkloosheid, nee tegen verbanning, nee tegen onzekerheid. Betoog, betoog, betoog voor waardigheid”, scandeert de menigte.
“We willen werk. We kunnen niet accepteren dat miljoenen werkloze mensen bij hun ouders thuis moeten gaan wonen,” aldus een werkloze man van 24 uit Burgos in het noorden van Spanje.
“De waardigheid van de hoofdstad zal door een golf van burgers hersteld worden,” belooft een woordvoerder van de Andalusische Arbeidersbond, een van de 300 groepen die deelnamen. “Óf de regering luistert naar onze eisen óf ze moet opstappen,” zegt hij.
“Ik ben hier om te vechten voor de toekomst van mijn kinderen,” zegt een 44-jarige ondernemer in de massa demonstranten. “Voor degenen die de macht hebben zijn wij maar nummers. Ze hechten meer waarde aan geld dan aan mensen,” roept hij luid om boven het lawaai van het scanderen, zingen, fluiten en drummen uit te komen.
“Brood, banen en huizen voor iedereen”, staat er op een spandoek, “Corruptie en diefstal, Spanjes handelsmerk”, staat op een ander. Een vrouw droeg een spandoek met de tekst: “Mijn dochter kan niet hier zijn omdat ze moest emigreren”.

“[Ik ben hier omdat] ik misselijk word van dit systeem dat ze democratie noemen,” zegt een 58-jarige onderwijzer wiens salaris met 20 procent was gekort. “Ik wil dat de dingen veranderen.”
Er sloten zich veel burgergroepen bij hen aan, die voortgekomen waren uit de massale protesten van de Indignados in 2011 en 2012, toen de crisis voor het eerst toesloeg. De Indignados werden als de voorhoede van de “Occupy”-beweging gezien die zich over de wereld verspreidde.
“In 2014, staan we voor een extreem moeilijke situatie, een sociale noodsituatie, die vraagt om een massaal gezamenlijk antwoord van alle arbeiders, burgers en het volk,” zeggen de organisatoren in hun manifest. (Bronnen: La Vanguardia, El País, Huffington Post, Spanje; The Washington Post, The Journal Times, VS; rt.com; common dreams.org)